Πηγή: xanthitimes.gr
Αφροδίτη και Αλέξανδρος – Μάριος Κουτσουρίδης
«….Αλέξανδρε, τι έπαθες; Γιατί δεν μιλάς;
Έπρεπε να βρω τον εαυτό μου. Έπρεπε να της δώσω να καταλάβει ποιος ακριβώς είμαι, για να μη νομίσει ότι ήρθε ένας Αθηναίος για να το παίξει ωραίος! Το μεγάλο μου όπλο ήταν το χιούμορ. Το χιούμορ που απέρρεε και από ένα γνωμικό που μου είχε διδάξει ο γέροντάς μου που έλεγε, «ο άνθρωπος είναι χαριτωμένος, όταν φέρεται σαν άνθρωπος!»
Συνήλθα από τις σκέψεις αυτές και είπα…
Δε μιλώ, γιατί περνούν κάποιες σκέψεις από το μυαλό μου και προσπαθώ να τις βάλω σε κάποια σειρά!
Τί σκέφτεσαι;
Χμ!… σκέφτομαι ότι η ζωή είναι πολύ άδικη!
Αλέξανδρε, τι πεσιμισμός είναι τώρα αυτός; Αλλιώς σε φανταζόμουν!
Δεν είμαι πεσιμιστής! Όλοι με θεωρούν ρεαλιστή.
Τότε γιατί μιλάς για αδικία;
Το είπα αυτό, διότι θα μπορούσε π.χ. να ζεις στην Αθήνα.
Και τι θα γινόταν;
Είναι βέβαιο ότι θα σε είχα προσέξει και θα προσπαθούσα με κάθε τρόπο να σε πείσω να γίνεις το κορίτσι μου!
Έλα, βρε Αλέξανδρε, αυτό είναι πολύ εύκολο! Πώς κάνεις έτσι;!
Δηλαδή…;
Θα έρθω απλά στην Αθήνα!
Λέγοντάς το αυτό η Αφροδίτη έσκασε στα γέλια.
Δεν ήταν δύσκολο, με αυτά που είπε, να καταλάβω ότι και η Αφροδίτη είχε χιούμορ, που το εξέφραζε με ένα σπινθηροβόλο βλέμμα και μ’ ένα υπέροχο νάζι στις κινήσεις της.
Συνέχισα…
Τώρα πάει… !»
Η διατυπωμένη αμεσότητα από μία φωνή, λιτή και καθαρή, ευαίσθητη και αυτούσια, μέσα από ατμοσφαιρικές περιγραφές, καταφέρνει από τις πρώτες γραμμές να σε κάνει να βυθιστείς βαθιά μέσα στην καρδιά του βιβλίου.
Ο Μάριος διαθέτοντας την τέχνη να ενσαρκώνει με λέξεις την μνήμη, όπου η νοσταλγία είναι περισσότερο προσμονή παρά αναπόληση, στέκεται όρθιος, διασώζοντας την τρυφερότητα, την βαθιά αγάπη, την ομορφιά,
σε αυτήν την κοινωνία της κόπωσης και της εξευτελιστικής διαδικτυακής υποταγής, που η οικειότητα γίνεται συνεχές χάιδεμα πλήκτρων, εγκλωβίζοντας τους χρήστες στο διάχυτο κλίμα του χαβαλέ και της φλυαρίας.
Δύναμή του είναι η ειλικρίνεια και η σατιρική του διάθεση. Με αυτά τα όπλα στην συγγραφική του φαρέτρα,
χτίζει αριστοτεχνικά το πρώτο του μυθιστόρημά, που διακρίνεται από αφηγηματική και στοχαστική δύναμη.
Η γραφή του σύνθετη και πολυεπίπεδη, αποπνέει αλήθεια και γνήσιο συναίσθημα.
Ο συγγραφέας πετυχαίνει με τον τρόπο αυτό, να μπορούν οι αναγνώστες να συγχρονιστούν με τους ήρωες του
και να συμμερισθούν τις ψυχικές τους διαθέσεις.
Ο εκδότης
Μιχάλης Σπανίδης
Ένας ζωντανός μύθος της Πόλης, ο Μάριος Κουτσουρίδης, ανέπαφος από την σκληρότητα του χρόνου, στο απόγειο της ωριμότητας και της δημιουργίας του, με την ευκαιρία της πρόσφατης κυκλοφορίας από τις Εκδόσεις Σπανίδη του μυθιστορήματός του «Αφροδίτη και Αλέξανδρος», ξεδιπλώνει το κουβάρι των προσωπικών του ευαισθησιών με την συνοδεία της αγαπημένης του κιθάρας και των προσώπων που τον αγάπησαν στο διάβα της επίγειας πορείας του. Απέναντι στους αστοιχείωτους γελωτοποιούς της τοπικής καθημερινότητας, το Δίκτυο Λόγου Και Πράξης εξακολουθεί να προβάλλει τα πρόσωπα που πατώντας πάνω στον άφθαρτο πυρήνα της παιδικής τους ηλικίας, εξακολουθούν να είναι ένας σπάνιος και πολύτιμος θησαυρός για την τοπική κοινωνία.
Xanthinet.gr
Μυθιστόρημα, Σπανίδης, 2016, 492
Αφροδίτη και Αλέξανδρος (2016), Σπανίδης
Πεζά
Για ένα Νέο τρόπο Ζωής (2000)
Αυτοβιογραφία
Αναμνήσεων ρινίσματα
Πηγές: Biblionet, xanthi2.gr, Σπανίδης