Μάρθα Πατλάκουτζα

Οι μάνες του Πόντου – Μάρθα Πατλάκουτζα

Αληθινή ιστορία


Τι είναι αρκετό για να χάσει μια μάνα την ψυχή της; Τα όσα πέρασαν οι μάνες του Πόντου δεν είχαν όριο. Πόνεσαν για την πατρίδα που έχασαν. Έκλαψαν για το άδικο. Λύγισαν για τα παιδιά που έθαψαν.

Τραπεζούντα, 1918. Οι Νεότουρκοι πλέον ήταν ασυγκράτητοι. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εξοντώσουν το χριστιανικό στοιχείο. Βιάζουν, λεηλατούν, ατιμάζουν. Σκελετωμένοι άνθρωποι που μοιάζουν με σκιές, βαδίζουν αγόγγυστα προς τα τάγματα εργασίας.

Οι μάνες του Πόντου για να γλιτώσουν από τις θηριωδίες και τις σφαγές των Τούρκων, θα κρυφτούν άλλες στα βουνά της Σάντας και άλλες θα αναζητήσουν καταφύγιο στον Καύκασο. Με μοναδικό τους εφόδιο τη δύναμη για ζωή, θα αναμετρηθούν με τον πόνο της απώλειας και του ματωμένου ξεριζωμού από τη γενέθλια γη. Δεν θα ανασάνουν πια τη μυρωδιά της μάνας πατρίδας. Έχουν χάσει τον Πόντο τους. Για πάντα.

Και μόλις η ζωή τούς χαμογελάσει ξανά, έστω και αχνά, η ιστορία επαναλαμβάνεται, σαν να προσπαθούσε ο Θεός να τις κάνει ακόμα πιο δυνατές μέσα από τις πικρές λύπες. Κατατρεγμένες από τις Σοβιετικές αρχές, πρέπει για δεύτερη φορά να παλέψουν με τα θεριά της φύσης. Ο δρόμος θα τους οδηγήσει στην αγκαλιά της Ελλάδας, της πατρίδας που θα τους δεχτεί με καχυποψία.
Οι μάνες του Πόντου, κουβαλώντας τη δύναμη με την οποία τις είχε μπολιάσει η ρίζα τους, θα δώσουν τον αγώνα τους, και σε πείσμα κάθε δυσκολίας, θα καταφέρουν να σηκωθούν, όσες φορές και αν χρειαστεί να λυγίσουν.

Ευγενία, Σοφία, Δωροθέα. Τρεις γυναίκες που έζησαν τον ξεριζωμό, βιώνοντας τον μέγιστο πόνο για αυτά που άφησαν πίσω. Τρεις γυναίκες που κρίθηκαν όχι μόνο από τη στάση τους απέναντι στη ζωή, αλλά απέναντι στο θάνατο. Μια αληθινή ιστορία ζωής μέσα από τις μαρτυρίες τους.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2020, 480 σελ.

Άγιος Πορφύριος, ο Καυσοκαλυβίτης – Μάρθα Πατλάκουτζα

Βιογραφία και Θαύματα


«Αν θέλεις, μπορείς να αγιάσεις και μέσα στην Ομόνοια», έλεγε ο Γέροντας Πορφύριος. Και τούτα τα λόγια του τα έκανε πράξη στην ταπεινή του βιωτή αγαπώντας τον κάθε άνθρωπο ως αδελφό του.
Το ταξίδι του ξεκίνησε από τον Άγιο Ιωάννη της Εύβοιας και με πίστη και προσευχή βρέθηκε σαν σε όνειρο στα ευλογημένα Καυσοκαλύβια, όπου κι έλαβε το μοναχικό σχήμα. Ωστόσο, ο Θεός δεν τον κράτησε στο Άγιο Όρος. Του έδωσε μια ισχυρή αποστολή, αξιώνοντάς τον να δώσει την ασκητική του μάχη μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία.
Ο Γέροντας Πορφύριος δόθηκε με αγάπη, αυταπάρνηση και άκρατη ταπείνωση στην υπηρεσία του ανθρώπου, στην υπηρεσία του άρρωστου και του βασανισμένου. Για τριάντα τρία ολόκληρα χρόνια λειτουργούσε στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεράσιμου στην Πολυκλινική Αθηνών της πλατείας Ομονοίας κι εξομολογούσε τις τυραννισμένες ψυχές. Με το προορατικό και διορατικό του χάρισμα βοήθησε να γιατρευτεί το σώμα και η ψυχή χιλιάδων πιστών. Ακόμα κι όταν αρρώστησε βαριά, συνέχισε να προσεύχεται και να στηρίζει με όλο του το είναι κάθε άνθρωπο που ζητούσε τη βοήθειά του.
Ως αληθινός Καυσοκαλυβίτης δεν ρίζωσε σε καμία καλύβη. Ρίζωσε, όμως, στις καρδιές των ανθρώπων ως ο άγιος της αγάπης, προτρέποντας όλους εμάς να είμαστε ένα, με κεφαλή τον Χριστό.
Όταν θα φύγω, θα είμαι πιο κοντά σας.

Βιογραφία, Εκδόσεις Έξη, 2019, 448 σελ.

Το μερτικό των αγγέλων – Μάρθα Πατλάκουτζα

Αληθινή ιστορία


Μπορεί να μην ήταν αυτό το όνομά του, μα όσα ψέλλισαν τα χείλη του ήταν αληθινά…

Σε ένα προσφυγικό ψαροχώρι γεννήθηκε ο Κωσταντής. Χάδι μάνας δεν γνώρισε ποτέ του, οι άγγελοι την πήραν κοντά τους μόλις άκουσαν το κλάμα του, για να του μάθουν από το ξεκίνημα τι πάει να πει ζωή… Μεγάλωσε στα δύσκολα χρόνια του πολέμου. Κατοχή τα είχαν ονομάσει, μα ίσως θα έπρεπε να τα πουν σκοτάδι τρομακτικό. Πείνα αβάσταχτη έβρισκε τους ανθρώπους που κούρνιαζαν αδύναμα σε μια άκρη του δρόμου περιμένοντας να τους λυτρώσει ο θάνατος. Την ψυχή του στιγμάτισαν τα μάτια των νεκρών που μπροστά του έχασαν σε μια στιγμή τη λάμψη τους… Και τότε κατάλαβε ότι έπρεπε να φύγει, να ζήσει τη ζωή του στ’ άκρα για να σωθεί.

Δεκαετία του ’60. Στα καλντερίμια της ζωής ξεκινά η Οδύσσεια της ψυχής του. Μετανάστης στη Βαυαρία. Ανθρακωρύχος στη Λιέγη. Τα χρόνια της αθωότητας έχουν χαθεί. Αντρώνεται. Στύβει τον πόνο και τον μετουσιώνει σε δίψα για ζωή. Με τσέπη αδειανή και με πυξίδα το άγνωστο φτάνει στο Παρίσι. Αναζητά τον έρωτα… μα βρίσκει την αγάπη και τη γυναίκα που θα του στιγματίσει τη ζωή. Χάνεται στα μάτια της, στο βελουδένιο κορμί της, όμως το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κλέψει στιγμές από τη ζωή της. Όμηρος της ανεκπλήρωτης αγάπης, βρίσκει καταφύγιο στη θάλασσα. Για το κυνήγι τού ενός και μοναδικού ονείρου θα ρισκάρει τα πάντα. Άραγε, η αγάπη μπορεί να νικήσει τον εγωισμό του;

Στο σεργιάνι της ζωής του Κωσταντή χορεύουν πραγματικοί ήρωες, κρυμμένοι πίσω από ψεύτικα ονόματα που εμείς επιλέξαμε να τους δώσουμε, για να μην πληγωθούν ξανά. Κάποιοι από αυτούς έχουν φύγει από καιρό μακριά μας και κάποιοι άλλοι είναι ακόμα κοντά μας και διεκδικούν το μερτικό τους.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2017, 481 σελ.

Άγιος Παΐσιος, ο Αγιορείτης – Μάρθα Πατλάκουτζα

Παιδί, άντρας, μοναχός, καλόγερος, Γέροντας, Παππούλης… Άγιος.
Τα ονόματά του Αρσένιος, Αβέρκιος, Παΐσιος.
Αφιέρωσε τον εαυτό του στην άσκηση και την προσευχή.
Υπηρέτησε με υπακοή και προσήλωση τον Μεγαλοδύναμο.
Απέκτησε με ταπείνωση κι απλότητα, με υπομονή κι επιμονή όλα τα χαρίσματα που τον έκαμαν τον αγαπημένο Άγιο του σύγχρονου ανθρώπου.
Μα και ο ίδιος αγάπησε ολοκληρωτικά Θεό και άνθρωπο. Αγκάλιασε την ανθρώπινη ψυχή και την ανάπαυσε με τα λόγια του.
Όταν γνωρίσουμε πιότερο τη ζωή του, τότε ίσως να μπορέσουμε αληθινά να καταλάβουμε το μεγαλείο της προσφοράς του.
Τότε, ίσως αλλάξουμε κι εμείς…

Βιογραφία, Εκδόσεις Έξη, 2015, 448 σελ.

Μερτζάνη – Μάρθα Πατλάκουτζα

Το δάκρυ της Θράκης: Μια αληθινή ιστορία


Οκτώβριος 1922… Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρόμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Νιώθει το βάρος της ευθύνης να συνθλίβει τους μικροκαμωμένους ώμους της… Πρέπει να διασχίσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.
Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα, η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της.
Ποιος τη στηρίζει στα χίλια βάσανα, στον θάνατο, στον αβάσταχτο πόνο; Μονάχα μια φωνούλα μέσα της, μια γλυκιά φωνή που δε σιωπά ποτέ, μια διακριτική λάμψη που δεν την αφήνει να παραδοθεί, όσο κι αν λυγίζει. Και η Μερτζανή θα λυγίσει πολλές φορές. Χάνει το στήριγμά της ξανά και ξανά, χάνει τις μεγάλες της αγάπες, χάνει κάθε δύναμη…
Η συγκλονιστική ιστορία μιας αξιοθαύμαστης γυναίκας που δεν έχασε ποτέ την αξιοπρέπειά της και την τόλμη της.
Μερτζανή… κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται… ένας διωγμός που τέλος δεν έχει… Αυτή είναι η ιστορία της.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Έξη, 2014, 496 σελ.

Ζαχάρα, η θύελλα της καρδιάς – Μάρθα Πατλάκουτζα

“Η θερμή απαλή παλάμη της αγκαλιάζει τα παγωμένα μου δάχτυλα. Πρωτόγνωρες εικόνες με περικυκλώνουν. Κίνηση σε εξωτικά μέρη, ψυχικός πόνος, μοναξιά ατελείωτη, επώδυνη. Δεν αντέχω άλλο. Αφήνω απότομα το χέρι της και κρύβω το δικό μου πίσω από την πλάτη μου. Θέλω να κρύψω όσα είδα, όσα μου φανέρωσε για μια ακόμα φορά η Ιουδίθ”.
Μύρα και Ζωή, δυο γυναίκες αντιμέτωπες με τη μοίρα και τη ζωή, αποφασίζουν να ξεφύγουν από τα σύνορα της συμβατικότητας. Έρωτας και λόγια τυλιγμένα στη θύελλα της ανέμης, ένα κουβάρι η μοίρα της ζωής τους.
Το ταξίδι της αγάπης ξεκινά!
Καμία απόσταση δεν είναι αρκετή για να παλέψει με το όνειρο.
Μια βαλίτσα γίνεται η καρδιά της Ζωής, που ταξιδεύει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα και οδηγείται στην τελική αναμέτρησή της με την κοσμοπολίτικη Σαγκάη, την αμαρτωλή πόλη στη λήθη του χρόνου.
Η χρόνια κατάθλιψη είναι ο δαίμονας που θα νικήσει η Μύρα στους πορτοκαλί αμμόλοφους της Σαχάρας, στην έρημο των ονείρων της.
Μια τυχαία συνάντηση και η μοίρα ξετυλίγει το μίτο της ζωής.

Μυθιστόρημα, Ελληνική Πρωτοβουλία, 2013, 380 σελ.