Μιχάλης Κατράκης

Υλικό καθαρισμού – Μιχάλης Κατράκης

Πρόλογος: Λεωνίδας Οικονομάκης


«Ποιος είσαι, ρε μπάσταρδε;» «Είμαι ο Μάιρμπεκ Ντεμίεβ, γιος του Λώμα Ντεμίεβ. Είμαι δεκαοχτώ χρονών» απάντησε και έκανε μια παύση. Πήρε βαθιά ανάσα, μύρισε τη νύχτα, μύρισε τα ίχνη της μέρας, το κάτουρο των αδέσποτων, ζώων και ανθρώπων, όπως το ανέδιδε η υγρασία που σερνόταν πάνω στους δρόμους του Γκρόζνι. Χαμογέλασε. «Και είμαι πούστης.» Υπάρχει ένα νήμα που συνδέει τα διηγήματα αυτού του βιβλίου. Και αυτό δεν είναι άλλο από τον ανθρώπινο πόνο. Πόνος που προέρχεται είτε από ωμή εκμετάλλευση είτε από προκατάληψη είτε από ξεπερασμένες παραδόσεις, πάντως πόνος. Σωματικός και ψυχικός. Όμως όσο κι αν ένας άνθρωπος μπορεί ν’ αντέξει τον πόνο, αυτό που δεν αντέχεται είναι η απελπισία. Η έλλειψη κάθε αχτίδας φωτός στο σκοτάδι. Το γεγονός ότι κάποιοι φροντίζουν να μην ακουστεί όχι μόνο η φωνή σου αλλά ούτε η κραυγή του πόνου σου. Εννέα συγκλονιστικά διηγήματα χτισμένα πάνω σε θέματα που ή δεν φτάνουν στα δελτία ειδήσεων ή φτάνουν αλλοιωμένα για την εξυπηρέτηση της τηλεοπτικής τρομολαγνείας.

Διηγήματα, Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, 2021, 232 σελ.

Ωκεανός – Μιχάλης Κατράκης

Στις 4 Αυγούστου 1991, το ελληνικό κρουαζιερόπλοιο “Ωκεανός” απέπλευσε με 571 επιβάτες από το λιμάνι του Ιστ Λόντον της Νοτίου Αφρικής με προορισμό το Ντέρμπαν. Όμως, δεν έφτασε ποτέ.Μια θύελλα του Ινδικού, με δώδεκα μέτρα κύμα, άνοιξε ρήγμα στην πρύμνη του πλοίου ρίχνοντας το σε ακυβερνησία. Έμεινε στην επιφάνεια, μέσα στη θύελλα, δεκατέσσερις ώρες μέχρι να βυθιστεί.Τις θυμάμαι αυτές τις δεκατέσσερις ώρες. Τις θυμάμαι καλά. Ήμουν τότε έντεκα χρόνων και έβλεπα στην τηλεόραση το πλοίο να βυθίζεται και τους επιβάτες να προσπαθούν να σωθούν πάνω στο κατάστρωμα.

Μα εγώ δεν νοιαζόμουν για κανέναν από τους επιβάτες.

Κανέναν εκτός από έναν: τον πατέρα μου.

Ένα από τα πιο τρομακτικά ναυάγια του προηγούμενου αιώνα μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, η Ελληνική ναυτική ζωή των τελευταίων εξήντα χρόνων, το άγνωστο δράμα της ζωής των ναυτικών, συγκλονιστικές μαρτυρίες και αφηγήσεις βγαλμένες από τα βάθη του “ωκεανού” σε ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει Ιστορική έρευνα, προσωπικά βιώματα και λογοτεχνική μαεστρία για να διερευνήσει τη σχέση πατέρα- γιου και τον ήχο που κάνουν οι οικογενειακοί δεσμοί. Όταν σπάνε.

Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2020, 550 σελ.

Χίλια μιλιγκράμ απουσίας – Μιχάλης Κατράκης

Μια νουβέλα σε 50 διηγήματα


Νοιάζεσαι υπερβολικά χωρίς στιγμή να το καταλαβαίνεις για τον τρόπο που θα απλώσεις γύρω σου τα μέσα σου άχρηστα. Σε ζορίζουν. Εσύ σε ζορίζεις. Επιλέγεις τη δουλειά σου, ονειρεύεσαι το σπίτι σου, τη γυναίκα σου, το σκυλί σου, τις διακοπές σου, τις πουτάνες σου, ιλουστρασιόν όλα, όλα να γυαλίζουν λουσμένα κάτουρο που δε χωράει μέσα σου. Σε νοιάζει υπερβολικά πολύ ο εαυτός σου, ο διπλανός σου, τι θα πεις εσύ για αυτόν, τι θα ακουστεί από αυτόν για εσένα, βάζεις μέτρα για την ανωτερότητά σου το πτυχίο, το πορτοφόλι, τη γνώση, τα μπράτσα ή τα βυζιά σου, τα παιδιά που έκανες, τα παιδιά που δεν έκανες, δε σε νοιάζει να είσαι εσύ παραπάνω αρκεί όλοι οι υπόλοιποι να είναι παρακάτω. Δεν καταλαβαίνεις τίποτα, λείπεις απόλυτα από τα χρόνια σου γιατί ποτέ δεν έψαξες να βρεις εσένα. Έψαξες για λεφτά, έψαξες για γαμήσι, για καριέρα, για μία γαμημένη εικόνα που να σου φαντάζει όμορφη στα μάτια των άλλων, αλλά στιγμή δεν έψαξες εσένα. Δεν είσαι παρά ο γιος της απουσίας σου.

Διηγήματα, Ελκυστής, 2019, 240 σελ.

Resort – Μιχάλης Κατράκης

“Αν έχεις την επιτυχία για Θεό, το πιθανότερο είναι πως θα καταλήξεις παρέα με έναν Δαίμονα”.

Όταν ο Άρης, ένας φιλόδοξος νέος, δέχεται μια πρόταση εργασίας στο resort ΑΕΝΑΟΝ, σίγουρα δεν μπορεί να θεωρήσει τον Πάπα Ιννοκέντιο τον 3ο και την Τέταρτη Σταυροφορία του 1208 υπεύθυνους για την πρόσκληση. Και όμως είναι. Σίγουρα δεν μπορεί να υποθέσει πως ο ήλιος έχει πράσινα μάτια και στήθη μικρά και τρυφερά σαν φρέσκα ροδάκινα. Και όμως έχει. Σίγουρα δεν μπορεί να μαντέψει για ποιον πραγματικά λόγο πήραν πόδι από τον κήπο της Εδέμ οι πρωτόπλαστοι. Κι όμως το κάνει. Σίγουρα δεν μπορεί να τα βάλει με έναν Δαίμονα. Και όμως… Και να σκεφτεί κανείς ότι για όλα φταίει ο Αβραάμ Μάσλοου και εκείνη η ηλίθια πυραμίδα.

Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2018, 424 σελ.

Ο-ντέι: Το φετίχ της καρδιάς – Μιχάλης Κατράκης

Υπάρχουν κάποια λάθη για τα οποία μετανιώνουμε πικρά. Υπάρχουν κάποια άλλα, για τα οποία πληρώνουμε ακριβά. Υπάρχουν τέλος και εκείνα, για τα οποία είμαστε περήφανοι…

Ο Τζον Ρόμπερτς, ένας διεφθαρμένος δικηγόρος που θα έκανε τα πάντα για την επιτυχία, ελευθερώνει στους δρόμους της Νέας Υόρκης έναν παρανοϊκό δολοφόνο. Κάθε ψυχή που περνάει στην άλλη πλευρά του καθρέφτη από το μαχαίρι του, είναι μία κραυγή που γιγαντώνεται. Ώσπου κάποιος τελικά την ακούει… και ξυπνάει τους θεούς.

Σε μια Νέα Υόρκη που χορεύει στους ρυθμούς του Dow Jones, οι αρχαίοι θρύλοι ζωντανεύουν και επιστρέφουν θυμίζοντας στους επιτυχόντες πως κανένα έγκλημα δεν μένει ατιμώρητο… ακόμα και το πιο τέλεια σχεδιασμένο.

***Τα φετίχ πήραν το όνομα τους από την πορτογαλική λέξη feitico που σημαίνει «φυλαχτό» ή κάτι που είναι καμωμένο με τέχνη. Αναφέρεται σε κάθε αντικείμενο που έχει μαγική δύναμη, την οποία ονομάζουν Ορέντα. Το φετίχ Ο-ντέι υπάρχει γιατί η βούλησή του το κρατά ζωντανό και ο ανθρώπινος νους καλλιεργεί την ύπαρξή του. Είναι ένας μύθος που δεν έχει θεριστεί ακόμα. Και η ορέντα του… είναι πανίσχυρη.

Μυθιστόρημα, Οξύ, 2007, 263 σελ.