Μίνα Παπανικολάου

Ελληνες λογοτέχνες

Η Μίνα Παπανικολάου έχει καταγωγή τη Βροντού Πιερίας.
Παιδί καπνοπαραγωγών, ανθρώπων δηλαδή που της έμαθαν πως η Πιερική γη είναι μάνα-γη, κι έμαθε να την εκτιμάει και να τη σέβεται. Μεγάλη ήταν η επιρροή από τον ιερό τόπο της κατοικίας των δώδεκα Θεών και των εννέα Μουσών, τη μυθολογία και την ιστορία του τόπου. Δούλεψε κοντά τους μέχρι τα 18 οπότε και άνοιξε με τις ευλογίες τους τα φτερά της. Ξεκίνησε το ταξίδι της γνώσης, όμορφα εγκλωβισμένη σε αυτό μέχρι σήμερα. Το 1991 αποφοιτά από το Τ.Ε.Ι. Αθήνας από το Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας. Παντρεύεται την ίδια χρονιά και αποκτά δυο πανέμορφους συνταξιδιώτες της ζωής της, τα παιδιά της. Συνέχισε σπουδές και ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρώτο της μεταπτυχιακό στη Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας του Ε.Α.Π. το 2005. Το 2008 αποφοιτά από το Πάντειο Πανεπιστήμιο με σπουδές στη Δημόσια Διοίκηση και κατεύθυνση τα Δημόσια Οικονομικά.
Από το 1991 έως σήμερα έχει εργασθεί στην Κατασκήνωση Ηλικιωμένων και Αμεα της Λεπτοκαρυάς-Πιερίας, στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Πέτρας Ολύμπου, στο Νοσοκομείο “Παπαγεωργίου” Θεσσαλονίκης, αργότερα στο Ταμείο Εμπόρων Κατερίνης και μετέπειτα Ο.Α.Ε.Ε. Κατερίνης και επί του παρόντος στο Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης. Εντός του 2010 πρόκειται να αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο Μακεδονία της Θεσσαλονίκης από το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής με κατεύθυνση: τη Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση ή αλλιώς Δια Βίου Μάθηση.
Υπήρξε επί σειρά ετών καθηγήτρια αγγλικών, εκπαιδεύτρια ΝΕΛΕ και εκπαιδεύτρια στο ΔΙΕΚ Κατερίνης σε μαθήματα management. Έρευνές της στα πλαίσια του δεύτερου μεταπτυχιακού της έχει παρουσιάσει σε συνέδρια στην Ελλάδα. 1η συμμετοχή με έξι ποιήματα στην Πανελλήνια Ανθολογία Ποίησης -Διηγήματος – Σύγχρονοι Έλληνες Λογοτέχνες – Ε΄ τόμος, εκδόσεις “Πολιτιστική Συνεργασία”, Αθήνα 2008. Δημοσιεύσεις ποιημάτων στο περιοδικό “Νέα Αριάδνη” (2008, 2009, 2010), στον τοπικό τύπο (παλιότερων ετών), στο περιοδικό του ΨΝΠΟ “Προσέγγιση”, 2001, 2002. Συμμετοχή στην εκδήλωση “Δημιουργοί της Πόλης” του 2010, με δύο μελοποιημένα ποιήματα από τον βραβευμένο Κατερινιώτη συνθέτη Χαράλαμπο Ναβροζίδη. B΄ Βραβείο ποίησης στο 2ο Διεθνή Λογοτεχνικό διαγωνισμό του Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδας με θέμα: “Για την Κύπρο μας τραγουδώ – Δεν ξεχνώ κι αγωνίζομαι”. Αρθρογραφεί στον επαρχιακό Τύπο, χρονογράφημα με τίτλο “Ταξίδι στο Χρόνο”, σπονδυλωτή παρουσίαση του σήμερα και του χθες.
Έχει το όμορφο blog: Μίνα Παπανικολάου.

Ποίηση
Χορός στο φως (2010), Λεξίτυπον
Σελήνης αντικατοπτρισμοί (2011), Λεξίτυπον
Εσπερινή συνάντηση (2012), Λεξίτυπον
18ος γεωμετρικός παράλληλος (2012), Λεξίτυπον
Μια αιωνιότητα αργότερα… (2014), Λεξίτυπον
Στιγμιότυπα αβύσσου (2021), Άνεμος Εκδοτική

Συλλογικά έργα
Λογοτεχνικές εκδόσεις, μαρτυρίες και αφηγήσεις στην Πιερία (1918-2010) (2011), Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Κατερίνης

Στιγμιότυπα αβύσσου – Μίνα Παπανικολάου

Καθώς συνδιαλέγεσαι με τις Ερινύες σου, ελπίζοντας να τις καλοπιάσεις, ορθώνω τείχη πέτρα-πέτρα, για να φτάσω την Ουτοπία. Είναι από εκείνες τις κοφτερές πέτρες του λιθοβολισμού των μικρών λαών. Κρύβομαι, μην τυχόν με πατήσουν οι σκιές των χειρότερων ονείρων, των αδικημένων ονείρων. Γιατί δεν ζούμε σαν κανονικοί άνθρωποι; Γιατί δεν είμαστε διάσπαρτα εγώ που καθώς στροβιλίζονται στο χρόνο ανταμώνουν στο εμείς; Μοιάζουμε να μας έκαψε ένας ήλιος θηριώδης. Καθόλου συμπονετικός. Μας αφυδάτωσε κι ας σταθήκαμε μπροστά του διεκδικώντας το φως.
«Πιστεύεις ακόμα στα παραμύθια και είναι επικίνδυνο. Έτσι ορθώνεται η άβυσσος», είπες.

Ποίηση, Άνεμος Εκδοτική, 2021, 70 σελ.

Χορός στο φως – Μίνα Παπανικολάου

Ποιήματα

ΑΡΝΗΣΗ
Τι θα κάνω με σένα;
Τι θα κάνω με μένα;
Τι να πω στα κλαμένα τα μάτια μου αύριο;
Που για χρόνια θα ψάχνω να βρω το κουράγιο,
να γυρίσω να δω μες το χτες!

Πως θα πω τη ζωή πως ξεγέλασα;
Που θα σβήσω τα ρίγη που ένιωσα,
να τα κρύψω να μείνουν στο χτες;

Να σκεφτείς πως το μόνο που ζήτησα,
η ψυχή, το κορμί πως λαχτάρισε,
να γυρίσει – να ζήσει στο σήμερα
όλα αυτά που μ’ αρνήθηκες χθες.

Ποίηση, Λεξίτυπον, 2010, 60 σελ.

Σελήνης αντικατοπτρισμοί – Μίνα Παπανικολάου

Ποιήματα

… Η Μίνα Παπανικολάου δεν προσπερνά τη ζωή, αλλά τη βιώνει, την παρατηρεί και αφήνεται να διεισδύσει σ’ αυτήν. Το «υλικό» που συγκεντρώνεται το εξωτερικεύει σε στίχους.
Στη συλλογή “Σελήνης αντικατοπτρισμοί” δημοσιεύονται οι τελευταίες της αυτοτελείς δημιουργίες, περίπου ογδόντα μικρά ποιήματα, που εκπηγάζουν ορμητικά το ένα μετά το άλλο σαν μέσα από ένα κρουνό εμπνεύσεων. Και η συλλογή ολοκληρώνεται με τον ποιητικό μονόλογο “Από το Άλφα ως το Ωμέγα του Αγαπώ”. Και μία πρωτοτυπία: μικρά “motto” γραμμένα από την ίδια κάτω από τον τίτλο πολλών ποιημάτων, σε μια δεύτερη εκδοχή της αρχικής σύλληψης, σαν συνειρμός που οδηγεί αλλού, σαν περίληψη, σαν ξενάγηση ή σαν διασκευή. Μια δωρεά έκφρασης πληθωρικής… γι’ αυτό μιλάω παραπάνω για κρουνό και για χείμαρρο.
…
Καίτη Λειβαδά, Φιλόλογος, Εκδότρια της “Νέας Αριάδνης”

ΑΝΤΙΚΑΤΟΠΤΡΙΣΜΟΣ
Τί τρόμος!
σαν διαβαίνουμε της ψυχής το κεφαλόσκαλο.
Καθρέφτης πανώριος εκεί
(πανούργα που είναι η ζωή!)…
και τα βήματα μετεωρούν,
σαν σκιαγμένα παιδιά,
στον αντικατοπτρισμό της.

Ποίηση, Λεξίτυπον, 2011, 92 σελ.

Εσπερινή συνάντηση – Μίνα Παπανικολάου

Με τα ποιήματα του Νίκου Π. Καρύδη

«Φόβος»
Μη, φτάνει πια, δεν τα μπορώ άλλο
Τα μάτια σου, να ερευνούν την μελαγχολία μου
Να μπήγονται μαχαίρια στης ψυχής μου τη σκέψη
Να με σκιάζουν με τη θανατερή τους γυαλάδα

Μη, κάρφωσέ τα στο άπειρο, φώτισε τα σκότη
Ανάστησε τους βρικόλακες της άρνησης
Ζέστανε τα νεκρά αστέρια
Κυλίσου, απλώσου, αγκάλιασε τον άπειρο κόσμο
Γίνε πνεύμα, λάμψη, θάμπος, μέγα αστέρι
Εκεί θα συναντηθεί η ατονία μου με τη λάμψη σου…

Ποίηση, Λεξίτυπον, 2012, 52 σελ.

18ος γεωμετρικός παράλληλος – Μίνα Παπανικολάου

Ποιήματα

«…Κι αν έχουμε κάτι να πούμε
κι αν έχουμε κάτι να δείξουμε,
είναι αυτές οι πινελιές στον καμβά,
είναι αυτές οι γραμμές της σμίλης,
είναι οι στίχοι της καρδιάς μας
στο λευκό πανί του σύμπαντος κόσμου μας…»