Η Μιράντα Χρυσομάλλη από την Λιβερία της Αφρικής όπου γεννήθηκε, έζησε τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής της στην Ξάνθη.
Δύο χρόνια αργότερα στην Καβάλα. Από τα δεκαοχτώ της έως και σήμερα στην “δικιά” της Θεσσαλονίκη ανακαλύπτοντας μέρη και στέκια που την κάνουν να αισθάνεται ζεστασιά και οικειότητα μες στην ανοικειότητα των χρόνων. Από την ανυπόφορη ενασχόληση με την τέχνη των αριθμών και τα λογιστικά στο εμπόριο. Από το εμπόριο της κρίσης σε ένα ειδικό σχολείο όπου προσφέροντας μια ελιά έπαιρνε κάθε μέρα ένα δοχείο ξεχειλισμένο παρθένο λάδι. Αυτό την οδήγησε ξανά στην μουσική που πάντα αγαπούσε κι άρχισε να σκαρώνει με την κουτσή εφηβική της κιθάρα τραγουδάκια. Έχοντας πάντα πρώτη στην ψυχή της την Ποίηση, αλλά κρυφά από όλους στο παλιό αλλά αρχοντικό μπαούλο της γιαγιάς της.
Δύο χρόνια αργότερα στην Καβάλα. Από τα δεκαοχτώ της έως και σήμερα στην “δικιά” της Θεσσαλονίκη ανακαλύπτοντας μέρη και στέκια που την κάνουν να αισθάνεται ζεστασιά και οικειότητα μες στην ανοικειότητα των χρόνων. Από την ανυπόφορη ενασχόληση με την τέχνη των αριθμών και τα λογιστικά στο εμπόριο. Από το εμπόριο της κρίσης σε ένα ειδικό σχολείο όπου προσφέροντας μια ελιά έπαιρνε κάθε μέρα ένα δοχείο ξεχειλισμένο παρθένο λάδι. Αυτό την οδήγησε ξανά στην μουσική που πάντα αγαπούσε κι άρχισε να σκαρώνει με την κουτσή εφηβική της κιθάρα τραγουδάκια. Έχοντας πάντα πρώτη στην ψυχή της την Ποίηση, αλλά κρυφά από όλους στο παλιό αλλά αρχοντικό μπαούλο της γιαγιάς της.
Ποίηση
Το βαλς των χρυσαλλίδων (2017), Εκδόσεις Φυλάτος
Το βαλς των χρυσαλλίδων (2017), Εκδόσεις Φυλάτος
Το βαλς των χρυσαλλίδων – Μιράντα Χρυσομάλλη
Ένα άδειο δωμάτιο
Μία γυάλα χωρίς οξυγόνο και νερό
Ένα χρυσόψαρο που μπλέχτηκε στα βράγχια του θανάτου
Θάλασσες κόκκινες στο χρώμα της μαγεντιανής φράουλας
Αγάπες για “πάντα” που κέντησαν τον πόνο σταυροβελονιά
στα αγιασμένα κορμιά τους
θανατηφόρα αντίποινα από ενήλικες σφήκες
για τις ψυχές που γερνάν
Όλοι οι μεγάλοι έρωτες της γης
στους κήπους της οδύνης
Μα κάθε πρωί -από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου-
ακούω καθαρά τον καλπασμό του ήλιου
Και τα χελιδόνια… αν καταφτάνουν για το βαλς
των χρυσαλλίδων, είναι για να υπενθυμίσουν στον θάνατο
πως για κάθε αναπόφευκτο τέλος υπάρχει πάντοτε
μία εκκολαπτόμενη αρχή
Ποίηση, Εκδόσεις Φυλάτος, 2017, 104 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Φυλάτος
