Νικίας Λειβαδάς

Ελληνες λογοτέχνες Κύπριοι λογοτέχνες
Ο Νικίας Λειβαδάς γεννήθηκε στην Κύπρο το 1932, σπούδασε ιατρική στην Αθήνα, ειδικεύτηκε στην παιδιατρική και μετεκπαιδεύτηκε στο Λονδίνο. Έγινε διδάκτωρ του Παν. Αθηνών δυο χρονια μετά, ακολούθως εργάστηκε επί 22 χρόνια σαν παιδίατρος στην Λευκωσία. Το 1985 μετοίκησε στην Αθήνα και εργάστηκε στο ΕΣΥ, από όπου και αφυπηρέτησε με τον βαθμό του Αν. Διευθυντή παιδιάτρου το έτος 2000.
Έδειξε την μεγάλη του αγάπη για την ζωγραφική από τα μαθητικά του χρόνια. Στο Παγκύπριο Γυμνάσιο όπου φοίτησε είχε σαν καθηγητή τέχνης τον Α. Διαμαντή τον διακεκριμένο ζωγράφο της Κύπρου που βλέποντας το ενδιαφέρον και την κλίση προς την ζωγραφική του μαθητή του προθυμοποιήθηκε να τον διδάξει σε ιδιαίτερα μαθήματα. Κατά την διάρκεια των σπουδών του στην Αγγλία ο Ν.Λ. παρακολουθούσε συστηματικά εκθέσεις στις πινακοθήκες και έγινε τακτικός επισκέπτης της Τειτ Γκάλερυ. Αργότερα και κατά τη διάρκεια της έντονης επαγγελματικής του δραστηριότητας συνεχίζει να ασκείται στο σχέδιο και το χρώμα, και να παρακολουθεί εκθέσεις. Στις χώρες που επισκέπτεται κυρίαρχο ενδιαφέρον του είναι οι επισκέψεις σε μουσεία και πινακοθήκες για να ενημερώνεται για τις νέες τάσεις της ζωγραφικής. Διαβάζει βιβλία τέχνης, μελετά πίνακες, ασκείται αντιγράφοντας μεγάλους ζωγράφους κάθε εποχής και σ’ αυτά αφιερώνει τον περισσότερο χρόνο του. Δεν έχει φοιτήσει συστηματικά σε σχολή τέχνης έχει όμως δεχτεί κατά καιρούς μαθήματα από ζωγράφους, κι έκανε επίμονες ασκήσεις σχεδιάζοντας πρόσωπα ανθρώπινα σώματα νεκρές φύσεις και την φύση γύρω του. Από το 1990 αφιερώνει όλες του τις ελεύθερες ώρες ζωγραφίζοντας αλλά και συγγράφοντας. Το 1993 παρουσίασε στο «Σπίτι της Κύπρου» στην Αθήνα την πρώτη ατομική του έκθεση, την ενότητα “Πίσω από το ορατό” που ήταν εμπνευσμένη από εικόνες μικροσκοπικές αόρατες με γυμνό οφθαλμό. Δυο χρόνια αργότερα παρουσίασε στην Αθήνα την ενότητα “Βυζαντινή αγιογραφία μια πρόταση”, πάλι στο “Σπίτι της Κύπρου”. Ακολούθησε μια τρίτη έκθεση στην Σπάρτη στο Λύκειο Ελληνίδων με τον ίδιο τίτλο αλλά με περισσότερα έργα. Το 1998 εκθέτει στην αίθουσα “Μελίνα Μερκούρη” στην Λευκωσία την ενότητα “Υπέρβαση”. Το 2003 παρουσιάζει στην Αθήνα σε ατομική έκθεση με τίτλο “Το τοπίο” έργα που ζωγράφισε τα δέκα τελευταία χρόνια. Έλαβε μέρος και σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις.” Έχει ζωγραφίσει κυρίως με ακρυλικά σε μουσαμά και σε ειδικά επεξεργασμένο χαρτί. Πρόσφατα ασχολήθηκε με ζωγραφική στον υπολογιστή. Τα έργα αυτά τα θεωρεί και τα ονομάζει “σχέδια”. Έχει γράψει εκτός από επιστημονικές εργασίες και πολλά ιστορικά μυθιστορήματα αλλά και μερικά μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας.
Μυθιστορήματα
Αλέξανδρος ο Φιλίππου (1997), Παρουσία
Το σάλπισμα του παραδείσου (2002), Ego
Ο φίλος μου ο Σωκράτης (2002), Παρουσία
Κάκα Καράκα Καρ, το σοφό αγόρι του δέντρου (2002), Παρουσία
Ιδού το δέρας (2002), Παρουσία
Αποστολή (2003), Παρουσία
Αγνοούμενος στη Σμύρνη (2007), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
323 π.Χ. (2010), Κέδρος
El Greco, Ο Μενέγος μας δοξάζεται στο Τολέδο (2011), Λεξίτυπον
Αλέξανδρος ο Φιλίππου (2011), Λεξίτυπον
Ο φίλος μου ο Σωκράτης (2011), Λεξίτυπον
Το σοφό αγόρι του δέντρου (2011), Λεξίτυπον
Οι μαραθωνομάχοι (2012), Λεξίτυπον
Ιδού το δέρας (2013), Λεξίτυπον
Οι ερημίτες και η κιβωτός του υπερβόρειου Απόλλωνα (2014), Λεξίτυπον
Μετέωρη σκυτάλη (2014), Λεξίτυπον
Ο μοιραίος χάκερ (2015), Λεξίτυπον

Συλλογικά έργα
Σταυροφόροι, Σταυρωτήδες και η δεσποσύνη της Κύπρου (2002), Παρουσία
Σταυροφόροι, Σταυρωτήδες και η δεσποσύνη της Κύπρου (2013), Λεξίτυπον
Ζωή χωρίς τελείες (2014), Λεξίτυπον
Η μαύρη σφαίρα (2015), Λεξίτυπον
Οι συνηθέστερες εν Ελλάδι ζωοανθρωπονόσοι (2017), Λεξίτυπον

Ο μοιραίος χάκερ – Νικίας Λειβαδάς




Ένας ιδιοφυής χάκερ, ο Θεοφάνης, σε μια προσπάθειά του να εισχωρήσει στους υπολογιστές της ΝΑΣΑ, βρίσκεται τυχαία στα αρχεία κάποιου άγνωστου αλλά πανίσχυρου υπολογιστή. Το μυαλό του ξαφνικά πλημμυρίζει από άπειρες πληροφορίες. Μετά από ύπνωση ο ψυχίατρος καταφέρνει να αποσπάσει μερικές γνώσεις από το υποσυνείδητό του που αναφέρονταν στα γνωστά μηνύματα -τα χαραγμένα στο χρυσό δίσκο τού Βόγιαζερ. Μετά από πολλές έρευνες, ο Θεοφάνης και οι φίλοι του διαπιστώνουν ότι ο υπολογιστής που παραβίασε δεν ήταν αυτός του Βόγιαζερ, αλλά κάποιος άλλος.
Τότε ξεκινάει μια μυστική προσπάθεια του Θεοφάνη να επικοινωνήσει με τους ιδιοκτήτες τού άγνωστου υπολογιστή και πολύ γρήγορα -μέσα από μια ισχυρή τεχνητή νοημοσύνη- καταλήγει να συνομιλεί με έναν άγνωστο άντρα που του παρουσιάζεται ως «φίλος».
Από εκεί και πέρα οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Με τη συμμετοχή τού άγνωστου «φίλου» εκτυλίσσονται σπουδαία γεγονότα που, μέσα από απίθανες διαδρομές, οδηγούν σε καταιγιστικές εξελίξεις.

Μυθιστόρημα, Λεξίτυπον, 2015, 234 σελ.

Μετέωρη σκυτάλη – Νικίας Λειβαδάς




Ο Νικόλας από τα νεανικά του χρόνια βρέθηκε στην υπηρεσία του άρχοντα Αυξεντίου, γόνου μιας αριστοκρατικής βενετσιάνικης μεσαιωνικής οικογένειας. Η Μαριάννα, θυγατέρα του Αυξεντίου και συμμαθήτρια του Νικόλα, σπουδάζει στη σχολή καλογραιών. Την ημέρα της αποβίβασης των Άγγλων στην Κύπρο το 1878, μαζί με την οικογένειά της και τον Νικόλα, παρακολουθούν συγκινημένοι την αποβίβαση των Άγγλων στρατιωτών στο λιμάνι της Λάρνακας και την τελετή που παραλαμβάνουν την εξουσία του νησιού από τους Τούρκους. Φουντώνουν μέσα τους οι ελπίδες για ελευθερία.
Η Μαριάννα παντρεύεται τον Νικόλα, διακόπτοντας τις σπουδές της στη Λωζάνη. Κάνουν οκτώ παιδιά και ζούνε ευτυχισμένα, αλλά σε κατάσταση αναμονής, περιμένοντας την «Ένωση» με την Ελλάδα, όπως υποσχέθηκαν οι Άγγλοι. Όλων οι ελπίδες για «Ένωση» είναι ζωντανές πάντοτε. Έτσι, όταν οι Άγγλοι στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, υπόσχονται στους Κυπρίους την Ένωση, αν εθελοντικά καταταγούν στον Αγγλικό στρατό, ο Αυξέντης -που σπουδάζει νομικά στο Παρίσι- τρέχει και κατατάσσεται. Σε λίγο και η Μαριάννα κατατάσσεται εθελόντρια στον Ερυθρό Σταυρό της Αγγλίας.
Ο Αυξέντης χάνεται στις μάχες του ποταμού Σομμ και η Μαριάννα, με μια επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού, μεταβαίνει στο μέτωπο να τον αναζητήσει. Τον βρίσκουν τραυματισμένο, αιχμάλωτο σε στρατόπεδο των Γερμανών. Η επιτροπή διαπραγματεύεται την ανταλλαγή του και πετυχαίνει την απελευθέρωσή του. Η Μαριάννα δεν προλαβαίνει να χαρεί την ελευθερία του γιου της, γιατί το ίδιο εκείνο βραδύ μια οβίδα πέφτει στο σπίτι όπου έμενε η Επιτροπή. Η έκρηξη σκότωσε πολλούς, ανάμεσά τους και τη Μαριάννα.
Ο Αυξέντης επιστρέφει στην Κύπρο παρασημοφορημένος. Κατάλαβε όμως γρήγορα, ότι οι Άγγλοι δεν θα κρατούσαν την υπόσχεσή τους και νοιώθοντας ότι εξαπατήθηκαν εκείνος και η μητέρα του, παίρνει την απόφαση με την πρώτη ευκαιρία να τους πολεμήσει για να πάρει με τη βία αυτό που τους υποσχέθηκαν.
Έτσι, τον Οκτώβριο του 1931, βρέθηκε από τους πρώτους στην ομάδα που έριξαν τη φωτιά στο κυβερνείο της Λευκωσίας…

Μυθιστόρημα, Λεξίτυπον, 2014, 257 σελ.

Οι ερημίτες και η κιβωτός του υπερβόρειου Απόλλωνα – Νικίας Λειβαδάς




Σε μια κοντινή μελλοντική εποχή, η Μαρίλια μαζί με μια ομάδα από φίλους, ακολουθούντες μια μηδενιστική μόδα της εποχής, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν το σύγχρονο πολιτισμό που είχε γίνει περίπλοκος και κουραστικός και να φύγουν μακριά σε έρημα μέρη να ζήσουν μια φυσική ζωή χωρίς την τεχνολογία.
Ο Στέφανος, που είναι ερωτευμένος με τη Μαρίλια, έχει προσκολληθεί στην ομάδα τους. Το γεγονός ότι αποτελεί μέλος κάποιας «αδελφότητας» κι ότι πήγε μαζί τους με ειδικές εντολές από την ηγεσία της, ούτε η Μαρίλια το γνωρίζει. Του είπαν ότι η παρουσία του ανάμεσα στους ερημίτες, εξυπηρετεί τα σχέδιά τους, χωρίς να του εξηγήσουν τι ζητούσαν απ’ αυτόν. Σε λίγο καιρό διαπιστώνει ότι καθήκον του ήταν να οργανώσει και να κατευθύνει την κοινωνία των «ερημιτών», ώστε να μπορεί αυτή να επιβιώνει σε συνθήκες προϊστορικής εποχής.
Στα δεκαοκτώ χρόνια της πρωτόγονης ζωής τους στο ερημονήσι συμβαίνουν πολλά… Γεννιούνται παιδιά και δημιουργείται μια νέα κοινωνία κάτω από συνθήκες πρωτόγονες.
Μια μέρα, οι ερημίτες νοιώθουν τη γη να τρέμει κάτω απ’ τα πόδια τους. Πληροφο¬ρούνται από τον Στέφανο -που διατηρούσε κρυφά επαφή μέσω της τηλεπικοινωνιακής «κάσκας» με την «αδελφότητα»-, ότι οι «πολιτισμένοι» άρχισαν τον πυρηνικό τους πόλεμο. Ο Στέφανος δίνει εντολές στους ανθρώπους του οικισμού του να κλειστούν όλοι στη σπηλιά που είχαν προετοιμάσει (κατόπιν υποδείξεως της «αδελφότητας») κι είχαν αποθηκεύσει τρόφιμα που μπορούσαν να διατηρηθούν. Έπειτα, σφραγίζουν τις εξόδους να προφυλαχθουν από τη ραδιενέργεια…
Σε λίγες μέρες ένα σκάφος προσγειώνεται στο χωριό τους. Μέσα ήταν δύο επιζήσαντες τιτλούχοι αρχηγοί της «Αδελφότητας». Τότε, οι ερημίτες πληροφορούνται από αυτούς ότι ο πυρηνικός πόλεμος έχει εξαφανίσει τη ζωή απ’ τον πλανήτη. Οι μόνοι επιζήσαντες ήταν οι ερημίτες και ότι το νησί τους ήταν οργανωμένο εξαρχής από τη «Τετρακτύ» σαν κιβωτός επιβίωσης του ανθρώπινου γένους. Απ’ αυτούς και τα παιδιά τους θα ξαναγεννιόταν μια νέα ανθρώπινη κοινωνία που θα ακολουθούσε άλλο δρόμο, αυτόν που θα οδηγήσει τους ανθρώπους στην ιδανική Πυθαγόρεια Πολιτεία… Οι Ερημίτες Και Η Κιβωτός Του Υπερβόρειου Απόλλωνα.

Μυθιστόρημα, Λεξίτυπον, 2014, 339 σελ.

Το σάλπισμα του παραδείσου – Νικίας Λειβαδάς

Το τέλος του εικοστού αιώνα συσσωρεύει άλυτα προβλήματα. Οι αναγκές των ανθρώπων και ο υπερπληθυσμός της γης δημιουργούν μεγάλες ανισορροπίες. Η επιστήμη αυξάνει τον μέσο όρο ζωής, οι άνθρωποι πληθαίνουν με γρήγορους ρυθμούς. Προκύπτει έτσι ένας επικίνδυνος φαύλος κύκλος. Άμετρος αύξηση πληθυσμών άμετρη μόλυνση του περιβάλλοντος. Οι αυξημένες ανάγκες υποχρεώνουν τους αρμόδιους να χρησιμοποιούν ορμόνες και χημικά για να βιάζουν το χώμα και τα δέντρα για γρήγορη και περισσότερη παραγωγή. Όλα αυτά τα τοξικά μπαίνουν στους βιολογικούς κύκλους των ανθρώπων με τις συνέπειες, όσο περνούν τα χρόνια, να γίνονται πιο σοβαρές. Αυτό συσσωρευτικά φτάνει στα άκρα το 2030 μ.Χ. Οι οργανώσεις, οι φιλάνθρωποι, οι επιστήμονες, τα κράτη εντείνουν τις προσπάθειες τους να αποτρέψουν την επερχόμενη κρίση. Ο Θεόκλητος ένας οραματιστής επιστήμονας πρωτοστατεί σε όλα. Συγκεντρώνει τους απαναταχού της γης επιστήμονες, δημιουργεί ένα παγκόσμιο κέντρο – τον Ομφαλό – το εξοπλίζει με ένα υπερσύγχρονο υπολογιστή – Εγκέφαλο, όπου αποθηκεύει όλη την ανθρώπινη γνώση. Οι συνεργάτες του βρίσκονται σε όλο τον κόσμο. Αγωνίζονται και αυτοί, ο καθένα από τη θέση του, για την κοινή σωτηρία…

 

Ο φίλος μου ο Σωκράτης – Νικίας Λειβαδάς

Ο Σωκράτης γεννήθηκε το 470 π.Χ., στην Αθήνα στο δήμο της Αλωπεκής, από εύπορη οικογένεια. Ήταν γιός της μαίας Φαιναρέτης και του μαρμαρογλύπτη Σωφρονίσκου. Τα νεανικά του χρόνια τα πέρασε εργαζόμενος με τον πατέρα του στο μαρμαράδικο και πιθανότατα μερικά μάρμαρα της Ακρόπολης να είχαν περάσει από τα χέρια του αφού ο πατέρας του υπήρξε ένας από τους εργολάβους που έκτισαν τον Παρθενώνα.
Ασχολήθηκε αρχικά με τις φυσικές επιστήμες μετά όμως ακολούθησε το δικό του δρόμο και αφιέρωσε τη ζωή του στον άνθρωπο να βελτιώσει τον εσωτερικό του κόσμο. Δίδασκε όπου έβρισκε ακροατές σε όλη την Αθήνα και ποτέ δεν έπαιρνε αμοιβή, ούτε από τους πλουσίους. Σύντομα μαζεύτηκαν γύρω του τα παιδιά των αριστοκρατικών οικογενειών και έγιναν μόνιμοι μαθητές του.
Συνήθιζε να λέει ότι είχε ένα δαιμόνιο που τον καθοδηγούσε και ήταν συνέχεια μαζί του για να τον αποτρέπει από κάτι που επρόκειτο να κάνει ενώ ουδέποτε τον προέτρεπε.
Πολλές φορές συγκρούστηκε με τους σοφιστές και άλλους φιλοσόφους και έγινε διάσημος στην Αθήνα, σαν ο πιο σοφός. Τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο από την πολιτεία με την κατηγορία ότι εισάγει κοινά δαιμόνια καταργώντας τους παλιούς θεούς και διαφθείρει τους νέους με την διδασκαλία του.
Οι φίλοι του αγωνίστηκαν να τον πείσουν να δραπετεύσει από τη φυλακή και να σωθεί, εκείνος όμως αρνήθηκε να το πράξει. Προτίμησε να πειθαρχήσει στους νόμους της πατρίδας του και να καταπιεί το κώνιον. Ήταν τότε εβδομήντα χρόνων.

 

Κάκα Καράκα Καρ, το σοφό αγόρι του δέντρου – Νικίας Λειβαδάς

Το σοφό αγόρι του δένδρου ήταν ένας από τους τελευταίους ανθρώπους του Νεάντερνταλ που ζούσαν γύρω στο 35 χιλιάδες χρόνια π.Χ., τότε που ο εξοντωτικός πόλεμος μεταξύ της φυλής του, και της φυλής των σημερινών ανθρώπων είχε φτάσει στα τελευταία στάδιά του.
Ιστορική συνέπεια αυτής της σύγκρουσης ήταν η εξαφάνιση της φυλής των Νεάντερνταλ που έγινε πιθανότατα με την μέθοδο της γενοκτονίας ή κατά άλλους της επιμειξίας, είτε της μετεξέλιξης.
Μια μερίδα επιστημόνων σήμερα έχει αποκλείσει την εξελικτική σχέση των Νεάντερνταλ προς τους σημερινούς ανθρώπους, ενώ άλλοι αρνούνται ακόμη και την πιθανότητα της επιμειξίας. Επομένως εξακολουθούν να υπάρχουν αναπάντητα ερωτήματα, και η καταγωγή μας αποτελεί μια πτυχή της ιστορίας μας που είναι ακόμη αδιευκρίνιστη και πολύ σκοτεινή.
Ο Κάκα Καράκα Καρ, αρχηγός μιας μικρής κοινωνίας που βρίσκεται στα βουνά κάπου μεταξύ του σημερινού Ιράν και του Αφγανιστάν, ήταν ένας ευσυνείδητος αγωνιστής και ένας εμπνευσμένος αρχηγός που τον απασχολούσε η σωτηρία της φυλής του. Ήταν βαθιά σκεπτόμενος (με τα μέτρα του πιθηκάνθρωπου) και πάσχιζε πιέζοντας συνέχεια το μυαλό του, καθισμένος πάνω σε ένα δέντρο τις ξάστερες νύχτες, κοιτώντας τα αστέρια και ρωτώντας τους θεούς, να βρίσκει λύσεις στα προβλήματα για την επιβίωση της κοινωνίας του.
Κάποια μέρα συναντά στις περιπλανήσεις του μια μοναχική γυναίκα από την ανθρώπινη φυλή (Homo sapiens sapiens), την Σαλίνα, και την ερωτεύεται. Ο έρωτας αυτός φέρνει σε επαφή τις δύο διαφορετικές ανθρώπινες φυλές και τον πολιτισμό τους, στην περιορισμένη αυτή περιοχή της Γης. Μια περιπέτεια αρχίζει…. Που θα οδηγήσει αυτός ο αταίριαστος έρωτας; Σε αδιέξοδα, σε αφανισμό, σε μια νέα ανθρώπινη φυλή;
Ποιοι άραγε είναι οι σημερινοί απόγονοι του Κάκα Καράκα Καρ και της Σαλίνα;
Μήπως στους Αφγανούς πρέπει να αναζητηθούν τα κοινά γονίδια τους ή μήπως σε όλη την αραβική Ασία;

 

Ιδού το δέρας – Νικίας Λειβαδάς

Μαρκαντώνιος Βραγαδίνος ο μάρτυρας, Αμμόχωστος 1571 μ.Χ.: Ιστορικό μυθιστόρημα
Μια ιστορία θρύλος που γράφτηκε πριν 431 χρόνια, με θανάσιμες παραλείψεις, με τερατώδη σφάλματα της διπλωματίας των “μεγάλων” της Ευρώπης, και με ήρωες τους απλούς ανθρώπους αλλά και τους άρχοντες που έμειναν πιστοί στην πατρίδα και την χριστιανοσύνη. Πρωταγωνιστές είχε τους Ενετούς κυρίαρχους της Κύπρου, και τους Έλληνες κατοίκους της, που ένωσαν τις δυνάμεις τους κάτω από την σημαία του Χριστού για να ανακόψουν την Ισλαμική λαίλαπα που σάρωνε τον κόσμο απειλώντας να καταστρέψει τον δυτικό πολιτισμό.
Το δράμα παίχτηκε στην Αμμόχωστο. Ο σουλτάνος Σελίμ έστειλε 200 χιλιάδες στρατιώτες και 350 πολεμικά πλοία και την πολιόρκησαν αποφασισμένοι να καταλάβουν αυτό το ισχυρό προπύργιο της Χριστιανικής Ευρώπης. Όρισε σαν αρχιστράτηγο τον Λαλά Μουσταφά και σαν ναύαρχο τον Πιαλή Πασά δυο ευνοούμενούς του στρατηγούς πολύπειρους από άλλους πολέμους.
Υπερασπιστές της πόλης ήταν τέσσερις χιλιάδες Ενετοί και άλλοι τόσοι Έλληνες που πολέμησαν κυριολεκτικά με νύχια και με δόντια ηρωικά…
Ψυχή και μυαλό των αμυνομένων ήταν ο κυβερνήτης Μαρκαντώνιος Βραγαδίνος και ο στρατηγός Έστορας Βαγλιόνης που πολεμούσαν τους πολιορκητές με τόση ευτυχία ώστε όλη η Ευρώπη τους θαύμασε…

 

Αποστολή – Νικίας Λειβαδάς

Δρ. Ιησούς Μεσσίας ώρα μηδέν
Αν ο Ιησούς ήταν Εβραίος θα έμοιαζε με το είδωλο που ανάπλασε και παρουσίασε το BBC και που φτιάχτηκε από υπολογιστές με δεδομένα που στηρίχτηκαν σε κρανία Εβραίων της εποχής του Χριστού, και σε άλλες περιγραφές, όπως και από τοιχογραφίες Συριακές…
Η Ιερά σινδόνη του Τορίνο όπου έχουν αποτυπωθεί τα χαρακτηριστικά του συμφωνεί με τον Χριστό της παράδοσης.
Η περιγραφή του Ιησού όπως αναφέρεται στους πάπυρους της νεκρής θάλασσας και γράφτηκε από τους Εσσαίους μοναχούς μιλά για τον Μεσσία που ανέμεναν να γεννηθεί και τον περιγράφει σαν “παιδί με γαλάζια μάτια, λευκό, με φακίδες γύρω από τη μύτη”.
Ποιός ήταν λοιπόν ο αληθινός Ιησούς; Που, και πώς γεννήθηκε; ποια ήταν τα γονίδια του; πώς έμοιαζε; πως βρέθηκε στη Γαλιλαία για να διδάξει την αγάπη για να σταυρωθεί προσφέροντας θυσία τον εαυτό του στους ανθρώπους;
Το μυθιστόρημα “Δρ Ιησούς Αποστολή Μεσίας” τολμά μια ερμηνεία…

 

Αγνοούμενος στη Σμύρνη – Νικίας Λειβαδάς

Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έχει μόλις λήξει και ο Βενιζέλος, σύμφωνα με τα σχέδια της Αντάντ, αποβιβάζει ελληνικό στρατό στη Σμύρνη.
Ο Ιωάννης ανησυχεί γιατί ο φίλος και ευεργέτης του φαρμακοποιός Γεράσιμος, ο οποίος είχε επιστρατευθεί και υπηρετούσε στη Σμύρνη, δεν έδωσε σημεία ζωής για αρκετούς μήνες. Βρίσκει όμως την ευκαιρία να ηγηθεί μιας επιτροπής συμφιλίωσης που αποστέλλεται στη Σμύρνη, και δε χάνει στιγμή. Ένα μήνα μετά την άφιξή του στη Μικρά Ασία αρχίζει η υποχώρηση του ελληνικού στρατού και το δράμα των Ελλήνων. Ο Ιωάννης πασχίζει να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους τραυματίες να επιβιβαστούν στα συμμαχικά πλοία με χαρτιά του αμερικανικού και του αγγλικού προξενείου.
Όταν η Σμύρνη καταλαμβάνεται πια από το στρατό του Κεμάλ, ο Ιωάννης αγνοείται και η αρραβωνιαστικιά του πηγαίνει στην κατεστραμμένη πόλη για να τον αναζητήσει…

 

323 π.Χ. – Νικίας Λειβαδάς

Μια μυθιστορία των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου
323 π.Χ. Ο Αλέξανδρος αφήνει την τελευταία του πνοή στη Βαβυλώνα. Τα φιλόδοξα σχέδιά του σε Ανατολή και Δύση πεθαίνουν μαζί του. Οι πάπυροι με τις τελευταίες του επιθυμίες εξαφανίζονται μυστηριωδώς.
Ο θρήνος δίνει τη θέση του στο φόβο. Ο «θεός» στρατηλάτης έπεσε, ποιος θα κρατήσει ενωμένη την Αυτοκρατορία του; Οι Μακεδόνες στρατηγοί, που κάποτε ορκίζονταν ότι θα συνεχίσουν το έργο του, φιλονικούν για τη διαδοχή. Αντιζηλίες και ραδιουργίες, εκβιασμοί, παζάρια και προδοσίες δηλητηριάζουν τις εύθραυστες νέες συμμαχίες, καθώς τα βασίλεια και οι σατραπείες μοιράζονται. Πρωταγωνιστές των γεγονότων, ο φιλόδοξος, δολοπλόκος Περδίκκας, ο ψύχραιμος Πτολεμαίος, ο γενναίος Κρατερός.
Ο έμπιστος σύμβουλος του Αλέξανδρου, ο σοφός Αριστομένης, παρακολουθεί ανήσυχος τις εξελίξεις. Αναλαμβάνοντας μια μυστική αποστολή, που θα τον φέρει από την Τύρο στην Κύπρο και από εκεί στη Μικρά Ασία, στη Μακεδονία και στην Αίγυπτο, καταγράφει όλα όσα είδε και έζησε στο πολυτάραχο διάστημα κατά το οποίο έμελλε να αλλάξει εκ νέου η μοίρα του κόσμου.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που αναβιώνει με γλαφυρό τρόπο τη μάχη διαδοχής των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την αρχή του τέλους μιας ασύλληπτης κοσμογονίας.

 

El Greco, Ο Μενέγος μας δοξάζεται στο Τολέδο – Νικίας Λειβαδάς

«Η ζωγραφική είναι χρώμα». Η πίστη αυτή βαθιά ριζωμένη στη φιλοσοφική αντίληψη του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, που χαρακτήριζε όλους του πίνακες και τις θρησκευτικές συνθέσεις του, έγινε η αιτία να προκαλέσει την οργή των Ιταλών. Όταν βρέθηκε στη Ρώμη δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να πει την γνώμη του για τον Μιχαηλάντζελο, τον οποίο θαύμαζε απεριόριστα σαν γλύπτη. Αντικρίζοντας στο παρεκκλήσι της Καπέλα Σιξτίνα τη «Δευτέρα Παρουσία» δήλωσε: «Ρίξτε κάτω όλη τη σύνθεση και γω θα τη ζωγραφίσω πολύ καλύτερα, γιατί δεν ήξερε να ζωγραφίζει ο άνθρωπος». Αυτά τα σχόλιά του έγιναν η αιτία να κυνηγηθεί από τους ζωγράφους και τις καλλιτεχνικές αδελφότητες της Ρώμης και τελικά να εκδιωχθεί από την πόλη.
Έφυγε από την Κρήτη σε ηλικία 24 ετών όπου είχε διακριθεί σαν αγιογράφος, και αναζήτησε στη Βενετία την ζωγραφική της Ευρώπης. Δούλεψε κοντά στον Τιτσιάνο, τον Τιντορέττο και τον Μπασσάνο και αφομοίωσε εύκολα την τέχνη τους. Μετέβη ύστερα για τη Ρώμη όπου έζησε στο παλάτι του Καρδινάλιου Φαρνέζε, ένα «κέντρο της τέχνης» στη καρδιά της Ρώμης και από κει πήγε στην Ισπανία με την φιλοδοξία να ζωγραφίσει στο καινούργιο παλάτι του βασιλιά Φίλιππου, το Εσκοριάλ, που τέλειωνε τη εποχή εκείνη η διακόσμησή του. Δεν το πέτυχε και έφυγε απογοητευμένος για Τολέδο όπου γνώρισε την Χερόνιμα ντε λα Γκουέβας και εγκαταστάθηκε μόνιμα αποκτώντας μαζί της και το γιο τους, Γιώργη Μανουέλ. Στην πόλη αυτή έζησε την υπόλοιπη ζωή του και ζωγράφισε τα πιο σπουδαία έργα του που τον έκαναν διάσημο σε όλη την Ευρώπη.

 

Οι μαραθωνομάχοι – Νικίας Λειβαδάς

Το 490 π.Χ. ο Δαρείος αποφασίζει να τιμωρήσει την Αθήνα και την Ερέτρια γιατί πριν τρία χρόνια είχαν βοηθήσει με στρατό και στόλο τους υπόδουλους Ίωνες που είχαν επαναστατήσει εναντίον της Περσικής αυτοκρατορίας. Στέλνει προς τούτο 48 χιλιάδες στρατό με επικεφαλής τους στρατηγούς Δάτη και Αρταφέρνη να καταλάβουν την Αθήνα και να φέρουν σιδηροδέσμιους στη Περσία τους ηγέτες και τους άρχοντες της πόλης. Τον περσικό στρατό συνοδεύει στην εκστρατεία και συμβουλεύει τους Πέρσες ο πρώην τύρρανος της Αθήνας Ιππίας που εξόριστος είχε καταφύγει πριν μερικά χρόνια στη Περσία.
Ο περσικός στόλος αποτελούμενος από 300 πλοία έφθασε στο Αιγαίο κατέλαβε τα νησιά και την Ερέτρια κι έβαλε πλώρη για την Αθήνα. Σύμφωνα με συμβουλή του Ιππία οι στρατηγοί αποβίβασαν τον στρατό και το ιππικό τους στο Μαραθώνα εφαρμόζοντας κάποιο στρατηγικό σχέδιο που είχαν αποφασίσει…
Ο Επικύδης ένας στρατιώτης υπό τας διαταγάς του στρατηγού Καλλίμαχου μας διηγείται μέρα με τη μέρα όσα συνέβησαν εκείνες τις κρίσιμες στιγμές στον Μαραθώνα.
Οι Αθηναίοι στρατηγοί είχαν συναθροίσει όλο το στρατό στον Μαραθώνα και έστειλαν μήνυμα στη Σπάρτη με το Φειδιππίδη ζητώντας βοήθεια να σώσουν μαζί την Ελλάδα από την υποδούλωση. Οι δέκα στρατηγοί των Αθηναίων είχαν ορίσει σαν αρχιστράτηγο τον πεπειραμένο Μιλτιάδη.
Παρετάχθησαν οι δυο στρατοί σε απόσταση 8 χιλιομέτρων ο ένας από τον άλλο αλλά κανένας δεν αποφάσιζε να επιτεθεί πρώτος. Αυτό κράτησε μερικές μέρες. Την ενάτη μέρα στο συμβούλιο των Αθηναίων στρατηγών με την υπερισχύουσα ψήφο του Καλλίμαχου αποφάσισαν να δώσουν την πρωτοβουλία στον Μιλτιάδη. Ο Μιλτιάδης έβλεπε ότι οι Πέρσες είχαν αρχίσει να φορτώνουν στα πλοία το ιππικό και πολλούς στρατιώτες. Φοβήθηκε μήπως πάνε να επιτεθούν στη Αθήνα. Αποφάσισε άμεση επίθεση. Με έξυπνα τεχνάσματα και ευφυή στρατηγική κατόρθωσε σε μια κατευθείαν σύγκρουση να τρέψει σε φυγή τους Πέρσες που αναζήτησαν τη σωτηρία στις τριήρεις… Επιβιβάστηκαν και ξεκίνησαν… Για πού έβαλαν πλώρη;
Ένας «Αλέξανδρος» ιδωμένος από άλλη πλευρά. Μια ανασκευή της αντιφατικής εικόνας του, που απορρέει από την αντιφατικότητα των βιογράφων του, αποδίδοντας μ’ αυτόν τον τρόπο «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», σαν πράξη δικαιοσύνης.

 

Πηγές: Biblionet, Λεξίτυπον, Παρουσία, Εκδοτ.Οίκος Α.Α.Λιβάνη, Κέδρος, Ego