Νίκος Φρατζέτης

Υπακοή – Νίκος Φρατζέτης

«Παλιά τετράδια»
Τα κιτρινισμένα φύλλα των παλιών τετραδίων,
είναι οι σκληρές και απάνθρωπες αναμνήσεις.
Κάθε στάλα από το μελάνι να φανερώνει την ένταση
του πόνου.
Πότε με χρώμα μπλε, πότε με μαύρο, πότε με κόκκινο.
Οι ποικιλίες στον πόνο μοναδικό εφόδιο του μέλλοντος.

Ποίηση, Άπαρσις, 2012, 36 σελ.

Το τρένο και ο Φώκνερ – Νίκος Φρατζέτης

Οι άνθρωποι του περιθωρίου, ο φόβος της μοναξιάς, τα μυστικά που κρύβουν οι κλειστές πόρτες των σπιτιών και η πόλη που εγκλωβίζει όνειρα και διαψεύδει ελπίδες είναι τα συστατικά στοιχεία των ποιημάτων του Νίκου Φρατζέτη. Ποιήματα με σαφή σκηνοθεσία, επιλέγουν συνειδητά την πεζολογική υφή, την ειρωνεία και τον σαρκασμό προκειμένου να επιτύχουν την επικοινωνία με τον αναγνώστη.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΚΑΙ Ο ΦΩΚΝΕΡ
Ταξιδεύω στα τρένα της πόλης.
Βουλιάζω στον κόσμο.
Μέσα στη βιασύνη, στο φόβο.
Αμήχανα γέλια, αδιάφορες κουβέντες, ένας επιβάτης διαβάζει Φώκνερ μειδιώντας.
Αδειάζω το βλέμμα μου στο ψεύτικο φως των βαγονιών.
Γυρίζω αλλά δεν φεύγω ποτέ.
Στην ασφάλεια των δικών μου φόβων, των δικών μου ιδιοτροπιών.
Αναμένοντας πάντα την επόμενη μέρα.
Να με χωνέψει ξανά το βαγόνι του τρένου, να δω πάλι τον επιβάτη με τον Φώκνερ,
τον άπληστο ζητιάνο να ζητά ελεημοσύνη, τις βρώμικες γριές να μασουλάνε κατάρες.
Μια ρουτίνα που αλλάζει ντύμα μέρα τη μέρα.
Μια ψίχα ελπίδας ότι κάποτε θα εκτροχιαστεί και αυτό το τρένο.

Ποίηση, Κίχλη, 2018, 48 σελ.

Η χαρτοπετσέτα – Νίκος Φρατζέτης

Τα ποιήματα του Νίκου Φρατζέτη μιλούν για τη ζωή και τις διάφορες εκφάνσεις της: τη θλίψη, τη χαρά, τον πόνο, τον φόβο, την ελπίδα, μα πάνω από όλα την αγάπη. Η Χαρτοπετσέτα διεκδικεί την ύπαρξή της ως το διαβατήριο για νέους κόσμους, ως το ημερολόγιο μιας ζωής που αναλώθηκε, που ακόμα όμως προσπαθεί και πάντα θα προσπαθεί.

ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ
Κατοικώ κοντά στη θάλασσα.
Τον Ιούνιο οι γλάροι χάνουν τον δρόμο τους και πετούν πάνω απ’ το μπαλκόνι μου.
Μα θα βρεθεί ένας ή δυο που θα τους οδηγήσουν όλους πίσω στη θάλασσα.
Θα κυκλώσουν το κομμάτι του ουρανού που τους αναλογεί
και με περηφάνια και αξιοπρέπεια θα γυρίσουν στη σωστή τη ρότα.
Πάντα όμως υπάρχει ένας γλάρος που δεν θα ακολουθήσει τους άλλους.
Θα τραβήξει τον δικό του δρόμο για τη θάλασσα.
Είναι η σιγουριά μου οι γλάροι κάθε καλοκαίρι.

Ποίηση, Κίχλη, 2020, 48 σελ.