Είναι μαθηματικός με μεταπτυχιακές σπουδές στην Επιχειρησιακή έρευνα στη Γαλλία. Ασχολείται από παλιά με την ποίηση, αλλά πρωτοεμφανίστηκε στο διαδίκτυο το 2011. Το 2013 εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο του Δρόμοι με ματωμένα γόνατα από τις εκδόσεις «Ars Poetica» και το επόμενο Γύμνασμα από τις εκδόσεις «Συμπαντικές Διαδρομές» στα τέλη του 2015. Το βιβλίο του Χρόνος κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Σαιξπηρικόν», με πρώτη έκδοση τον Ιούνιο του 2017 και δεύτερη τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου. Το τέταρτο βιβλίο του, εκδόθηκε το 2018 με τον τίτλο Οι Πικροί Άνθρωποι από τις εκδόσεις «Όστρια». Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές ανθολογίες. Έχει βραβευτεί με πρώτο βραβείο και επαίνους σε διαγωνισμούς ποίησης, με τελευταία του συμμετοχή το 2015 στον Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος της Κοβενταρείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης με θέμα «Πόλεμος και Ειρήνη», όπου έλαβε το πρώτο βραβείο του διαγωνισμού στο σκέλος της ποίησης. Συγγράφει επίσης θεατρικά έργα, που ακόμη δεν έχουν παρουσιαστεί.
Δρόμοι με ματωμένα γόνατα (2013), Ars Poetica
Γύμνασμα (2015), Συμπαντικές Διαδρομές
Χρόνος (2017), Σαιξπηρικόν
Οι πικροί άνθρωποι (2018), Εκδόσεις Όστρια
Ψευδή πορφύρα περιβάλλεται… (2021), Ρώμη
Θεατρικά έργα
Η κέντα (2021), Ρώμη
Η κέντα – Νίκος Κυριακίδης
Μονόπρακτο
Τίποτε δεν είναι μαγεία, όλα είναι σκέτη αλήθεια. Η τεχνική ώρες-ώρες φαντάζει μαγεία, δεν είναι μαγεία, μονάχα προσπαθεί… μάλλον όχι, ας το πω πιο σωστά: ΕΙΝΑΙ τέχνη. Ναι βέβαια η πόκα είναι κάτι τόσο αληθινό, που δεν υπάρχει κανείς που να το συνάντησε και να μην ένιωσε τη μαγεία του. Εγώ κάποιος κατάλληλος για μάθημα; Όχι μάλλον… ο μάγος πρέπει νάναι το μεδούλι του ίδιου του παιχνιδιού. Πάντα παίζουν 5 φύλλα… τεχνικά κρατάμε μόνον αυτό για να μη σας κουράσω με λεπτομέρειες. Είναι ήδη μάλλον γνωστό στους πιο πολλούς κι ίσως υπεραρκετό… Πέντε!… σαν: «ευ-τυ-χί-ε-ς», «ε-πι-μο-νέ-ς», «ε-με-τι-κό-ς» – περίεργη σκέψη αυτή, αλλά ταιριάζει με τη ζάλη της αδρεναλίνης. Φυσικά η πόκα παίζεται από πολύ κόσμο αλλά ευκαιριακά σαν κάτι παροδικό, εδώ σας μιλώ αποκλειστικά για το τι στ’ αλήθεια είναι, κάτι που αφορά τους αληθινούς εραστές της, τους ιππότες της… Η πόκα είναι η Δουλτσινέα τους. Θα μπω στην ουσία λίγο, ο χρόνος φαίνεται ατελείωτος. Δεν είναι όμως!
Θεατρικό, Ρώμη, 2021, 60 σελ.
Ψευδή πορφύρα περιβάλλεται… – Νίκος Κυριακίδης
Ποίηση, Ρώμη, 2021, 86 σελ.
Οι πικροί άνθρωποι – Νίκος Κυριακίδης
Ποίηση, Εκδόσεις Όστρια, 2018, 38 σελ.
Χρόνος – Νίκος Κυριακίδης
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
‘’Κλέφτης! κούκλας ρούχων!’’
Για να την πουλήσει
Μπορεί να την λατρέψει
Σιωπηλή
Από κάτω άφυλη
Άρα χωρίς απαιτήσεις
Ευθύνες.
‘’Πείτε μου αν τον είδατε στο πρόσωπο’’
Είχε πόνο στα μάτια
Κι ήταν κόκκινα
Και λίγο τρόμο στα χέρια.
Στο χρώμα της στάχτης ο ουρανός
Γαλακτώδης στο σκούρο της
Εκείνη.
Αυτός έχει πάντως πλέον
Αγκαλιά μια κούκλα
Στον ώμο οριζόντια
Σαν μετά δολοφονία.
Δεν μετριέται το πάθος
Μετριέται ο πόνος;
Αυτή μετριέται-
Είναι για νούμερα 38-43
Τρελός έρωτας
Πανηδονιστικό πάθος
Με διαστάσεις.
Ποίηση, Σαιξπηρικόν, 2017, 64 σελ.
Γύμνασμα – Νίκος Κυριακίδης
“Το κακό είναι το σκοτάδι παντού και μυρίζει σαπισμένη ζωή”
Καλεσμένοι σ’ ένα σπίτι.
Έφταναν, κοίταζαν μέσα, μάθαιναν το μέσα, ζούσαν μέσα, βλέπαν και τον “έξω κόσμο” συχνά. Μπαίναν μέσα του, τόσο πολύ.
Μια παραμονή τόσο πολύ οργανωμένη, όλοι σα να πρωτογνωρίζονται τώρα, μια πρόσκληση για “κάποιο χρόνο” και το θέρετρο. Το θέρετρο για να υπάρχει το σπίτι, ή αντίστροφα;
Όλοι γνωστοί του οικοδεσπότη, του άψογου οικοδεσπότη, δίπλα του πάντα και η σύζυγός του. Και οι καλεσμένοι να βρίσκουν μέσα στην απόλυτη τάξη, την καθημερινότητα τους. Ν’ αποκτούν πάλι συνήθειες.
Συνήθεια και σπίτι συνώνυμα άλλωστε.
Το σπίτι είναι εξοχικό, μέσα στην φύση που άλλοτε είναι σα να κοιμάται, άλλοτε ξυπνά, δημιουργεί, επιλέγει, τακτοποιεί ερήμην όλων.
Εις τρόμο, θαυμασμό, όλων.
Κάποιος θεωρεί πως ξέρει πιο καλά το σπίτι, πως ξέρει τις φθορές του, Ξέρει έστω αμυδρά και όλους τους καλεσμένους κι αυτοί όλοι τον κοιτούν. Καρτερικά κάποιοι, ανυπόμονα, πανικόβλητα κάποιοι άλλοι.
Να αξιοποιήσει αυτή την αλήθεια που νομίζουν πως ξέρει.
Όλοι στις αναπολήσεις της ζωής τους πριν αυτές τις διακοπές, σκέφτονται περίπου τα ίδια; Ποιος να ξέρει.. ο πρωταγωνιστής του μοναδικού ρομάντζου της παραμονής εδώ, ίσως σκέφτεται για όλους.
Αν το πεις αυτό “αναπόληση”…
Ο ένας και οι όλοι, ο Ράσελ για το σύνολο, αναπόφευκτα σχεδόν μοιρολατρικά, ο ξεχωριστός στις ευθύνες ίσως ξέρει κάτι κι ας είναι το τίποτε. Το ξέρει σαν αδυναμία. Λυτρωτική πάντως, έστω κι αυτή.
Μετά… μακριά η ζωή, μικρές οι επιμέρους προσωποποιήσεις της.
Απλά θα φανερωθεί ο “πρωταγωνιστής-τίποτε”, σαν επιστροφή.
Μαζί της: το σπίτι, οι άψογοι οικοδεσπότες, οι διακοπές, οι καλεσμένοι, η φύση, οι αναπνοές, οι μόνιμοι κάτοικοι του θερέτρου, όλοι (ίσως) πολύ-πολύ γνωστοί.
Ποίηση, Συμπαντικές Διαδρομές, 2015, 38 σελ.
Δρόμοι με ματωμένα γόνατα – Νίκος Κυριακίδης
Οι “Δρόμοι με ματωμένα γόνατα”, η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Κυριακίδη, αποτελείται από ποιήματα που διαρθρώνονται σε 4 ενότητες: Τα ταξίδια, Του αίματος, Στίγματα και Απώλειες.
Ποιήματα που, με έναν τόνο προσωπικό, αναφέρονται σε ιστορικά γεγονότα, σε γεγονότα που πέρασαν από τις στήλες των εφημερίδων και μετά από λίγο χάθηκαν από τη συλλογική μνήμη. Ποιήματα που αναφέρονται στην κοινωνική διάσταση των blues και της jazz αλλά και στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα.
Οι “Δρόμοι με ματωμένα γόνατα” είναι εν τέλει μια ποιητική συλλογή που θίγει πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά αλλά και σύγχρονα θέματα με τον μοναδικό τρόπο ενός ανθρώπου που βλέπει και μας αποκαλύπτει με τον καλύτερο τρόπο την αισθητική μιας κοινωνίας που νοσεί.
FOR AN OLD BITCH
For an old bitch gone in the teeth,
For a blotched civilization
Ezra Pound
Τα ξύλινα τείχη,
σπέρμα μάταια χαρισμένο.
Τα πιτσιρίκια,
θυσία σε μια γαλλίδα πόρνη.
Ισότητα
Όπως πείνα.
Ελευθερία
Όπως σηψαιμία.
Αδελφότητα
Όπως τύφος.
Διαφορά όπως Διαφορά.
Κρυώνει ο άνθρωπος απόψε
Δε διαβάζει κάτι
Δεν ερεθίζεται από κάτι.
Σιωπηλά περνάει
Απέναντι.
(Για κάποιους ακόμη, σκοτωμένους μετανάστες στο βόρειο Αιγαίο)
Ποίηση, Ars Poetica, 2013, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ρώμη, Εκδόσεις Όστρια, Συμπαντικές Διαδρομές, Ars Poetica
