Είναι δημοσιογράφος, από τα ιστορικά πρόσωπα της Ανανεωτικής Αριστεράς στον Πειραιά και έχει γράψει την δική του ιστορία με τις ραδιοφωνικές του εκπομπές στο ΚΑΝΑΛΙ 1, τις δημοσιογραφικές του παρεμβάσεις και έρευνες, την πολιτική του συνέπεια και έντιμη πορεία και ασφαλώς τα βιβλία του.
Το προηγούμενο μυθιστόρημά του “Σκιές στα Νερά” κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Synergie (2011). Το 2017 κυκλοφόρησε η συλλογή χρονογραφημάτων του “Παιχνίδι Κέντρου” εκδόσεις Πλεύσις. Το 2012 κυκλοφόρησε η συλλογή άρθρων του “Κείμενα για την πόλη, το λιμάνι και τα νησιά” εκδόσεις Πλεύσις. Το 2007 εκδόθηκε η συλλογή άρθρων του “Το Νησί μου ο Πειραιάς” εκδόσεις Synergie. To 2000 επιμελήθηκε και συμμετείχε στην ομαδική συλλογή “Εκεί γύρω στα 40” εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Καμένη χώρα (2021), Τόπος
Νουβέλες
Σκιές στα νερά (2011), Synergie
Αφηγήσεις
Το νησί μου, ο Πειραιάς (2007), Synergie
Συλλογικά έργα
Είκοσι πρόσωπα σ’ έναν καθρέφτη (2014), Κυκεών Tales
Καμένη χώρα – Νότης Ανανιάδης
Τα πράγµατα πάντως είχαν όντως αλλάξει. Άλλαζαν καθηµερινά µε ταχύτατους ρυθµούς. Το πιο σηµαντικό για µένα ήταν ότι στα εξήντα-εξήντα ένα µου ήµουν πλέον «ελεύθερος χρεών», όπως µου άρεσε να λέω. ∆εν χρωστούσα σε κανένα πούστη και δεν είχα καµιά διάθεση να ξοδέψω αυτήν την πολυτέλεια.
Τι δουλειά έχουν µια παρέα εβδοµηντάρηδες, κάποιοι τυχοδιώκτες δηµοσιογράφοι και δυο πανίσχυροι επιχειρηµατίες σε µια συνάντηση σε ένα χωριό των Μεθάνων, πενήντα χρόνια µετά την εξέγερση της Νοµικής;
Τι γυρεύουν τρεις «περπατηµένες» γυναίκες επιχειρηµατίες της νύχτας σε ένα διπλανό χωριουδάκι; Τι είδους µαγαζί πάνε να ανοίξουν;
Μάρτιος του 2023. Μετά το χάος στο οποίο η οικονοµική κρίση βύθισε την Αττική, στα νησιά του Σαρωνικού και στα Μέθανα κάποιοι προσπαθούν να ξανασταθούν στα πόδια τους και κάποιοι σχεδιάζουν την «επόµενη µέρα», µετά την επιστροφή σε µια νέα κανονικότητα.
Μυθιστόρημα, Τόπος, 2021, 328 σελ.
Σκιές στα νερά – Νότης Ανανιάδης
“Η κρίση δεν πέρασε τόσο γρήγορα, το έργο έμεινε στη μέση και τώρα, όπως κι όλο το Πασαλιμάνι που ήταν γεμάτο μαρίνες φαντάσματα, ο μώλος ήταν ένας χώρος που δεν έβρισκες παρά μισοβουλιαγμένα σκαριά, λίγα περιπολικά της Ακτοφυλακής, που ελάχιστες περιπολίες έκαναν και καθόλου δεν φύλαγαν καμιά ακτή, και μερικά γιωτ καμουφλαρισμένα σε καραβοτσακισμένα ψαράδικα…”
Μια φανταστική ιστορία με την οποία ο συγγραφέας δηλώνει πως δεν θα ήθελε με τίποτε να την δει να επιβεβαιώνεται. Να δει δηλαδή το κοινωνικό μικροεργαστήρι του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας, που λέγεται Πειραιάς, να συμπυκνώνει την κατάρρευση, μετά την κρίση, την πλήρη αποδόμηση και τις σκοτεινές ιστορίες ενός φανταστικού συγγραφέα, να γίνονται εφιαλτική πραγματικότητα.
Νουβέλα, Synergie, 2011, σελ.
Το νησί μου, ο Πειραιάς – Νότης Ανανιάδης
Από το 1993 κάθε Κυριακή στην «Αυγή» και το «Εν Πειραιεί», λίγο αργότερα στο «Λιμάνι» και στον «Νέο Λόγο», μέχρι σήμερα, στο portnet.gr και στο «Καλημέρα Πειραιά». Σε κάθε περίπτωση στην επαγγελματική δημοσιογραφική μου διαδρομή, στις πολιτικές μου περιπλανήσεις και στην κοινωνική μου ζωή, είναι προφανές ότι ο Πειραιάς ήταν και παραμένει βασικό σημείο αναφοράς μου. Δεν είμαι φυσικά ο Πωλ Ελυάρ, αλλά μπορώ λίγο να τον κλέψω και να παραφράσω «Το Χωριό μου, το Παρίσι». Κάπως έτσι προέκυψε το βιβλίο αυτό, «Το Νησί μου, ο Πειραιάς». Άλλωστε ο Πειραιάς υπήρξε πραγματικά νησί, με αβαθή σχετικά νερά, κάπου εκεί που σήμερα εκτείνονται οι γραμμές του Ηλεκτρικού, από το Φάληρο μέχρι το λιμάνι. Παραμένει πάντως, για όσους αισθάνονται Πειραιώτες, νησί με ξεχωριστή ταυτότητα μέσα στην ισοπεδωτική Αττική επικυριαρχία. Όχι ένα αυτόνομο γαλατικό χωριό, αλλά ένα δημοκρατικό πριγκιπάτο.
Πρόλογος: Μίμης Ανδρουλάκης
Αφηγήσεις, Synergie, 2007, 252 σελ.
Πηγές: Biblionet, Synergie, Τόπος