Πάκο Iγνάσιο Tάιμπο II

Προσκλητήριο ηρώων – Paco Taibo Ignacio II

Στις 2 Οκτωβρίου 1968, μόλις λίγες ημέρες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό, μια φοιτητική διαδήλωση στο Τλατελόλκο πνίγεται στο αίμα από την κυβέρνηση. Περισσότεροι από διακόσιοι φοιτητές και πολίτες σκοτώθηκαν από τα πυρά των αστυνομικών, ενώ εκατοντάδες τραυματίστηκαν. Το μεξικανικό κράτος φρόντισε να θάψει το γεγονός και κανείς δεν τιμωρήθηκε γι’ αυτό το έγκλημα. Το Κίνημα του ’68 έχει καταρρεύσει και έχει οδηγηθεί σε μια οδυνηρή ήττα. Ο Νέστορ Ρίκα, ένας δημοσιογράφος που συμμετείχε στα γεγονότα, από το δωμάτιο ενός νοσοκομείου στην Πόλη του Μεξικού καλεί τους ήρωες της παιδικής του ηλικίας με σκοπό την εκδίκηση και την ανατροπή του καθεστώτος του Ντίας Ορντάς. Στο πλευρό του προστρέχουν, μεταξύ άλλων, o Σάντοκαν και οι Τίγρεις της Μαλαισίας, οι Τρεις Σωματοφύλακες, οι Μάου Μάου, ο Σέρλοκ Χολμς και το σκυλί των Μπάσκερβιλ (αλλά όχι ο Γουότσον), ο Γουάιατ Ερπ και ο Ντοκ Χολιντέι για να συμμετάσχουν στη συνωμοσία…

Μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου

Μυθιστόρημα, Έρμα, 2020, 166 σελ.

’68 Μεξικό – Paco Ignacio Taibo II

Οι Εκδόσεις Άγρα συμμετέχουν στην επέτειο των 50 χρόνων από το 1968, χρονιά που σημαδεύτηκε από την εξέγερση του Παρισινού Μάη, τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κέννεντυ, την επέμβαση των Σοβιετικών στη Πράγα, την κορύφωση του πολέμου στο Βιετνάμ και άλλα συνταρακτικά γεγονότα, με την κατάθεση του ισπανικής καταγωγής Μεξικανού συγγραφέα Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ για την εξέγερση και την καταστολή της εξέγερσης τον Σεπτέμβριο του 1968 στο Μεξικό.

Το μόνο που λειτουργεί είναι η μνήμη. Η συλλογική μνήμη. Επίσης η πιο μικρή και θλιβερή ατομική μνήμη. Έχω όμως και την υποψία πως δύσκολα επιβιώνει η μία δίχως την άλλη· ότι δεν μπορούν να πλαστούν θρύλοι χωρίς προσωπικές αφηγήσεις. Ότι τελικά δεν υπάρχουν χώρες δίχως παραμύθια με νεράιδες κάτω από τη σκιά τους.
P. I. TAIBO II

Σήμερα το κίνημα του ’68 είναι ένα ακόμα μεξικανικό φάντασμα, από τα πολλά αλύτρωτα και άυπνα φαντάσματα που κατοικούν στον τόπο μας : Ο άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης των αμφισβητήσεων μας, ο άγιος Τσε Γκεβάρα των συγκινήσεών μας, ο άγιος Φίλιπ Μάρλοου των ερευνών μας, η αγία Τζέην Φόντα των αγωνιών μας. Το ’68 φαίνεται ότι δεν έχει απλώς εγκατασταθεί στο εργοστάσιο νοσταλγίας που λειτουργεί μέσα στο κεφάλι μας, συγκατοικώντας με τον Λέοναρντ Κοέν και τα ποιήματα του Μπλας δε Οτέρο, αλλά επίσης φαίνεται ότι έχει παραγάγει καύσιμα επικών ποσοτήτων για να τροφοδοτήσει είκοσι χρόνια αντίστασης. Μας κράτησε πεισματάρηδες μέσα σ’ ένα έδαφος υποταγής, μας έβαλε στο στόμα το “Όχι” και το “στ’ αρχίδια μου ό,τι κι αν γίνει”, εκατοντάδες φορές. Μας πρόσφερε δεκάδες φορές ανεργία, μας ανάγκασε να τριγυρίζουμε στον κόσμο πουλώντας την εργατική μας δύναμη και όσο το δυνατό μικρότερο μέρος της ψυχής μας, μας προστάτεψε από τους πειρασμούς της εξουσίας, μας απομάκρυνε από το δηλητηριώδες φίλημα του μεξικανικού κράτους. Η τουλάχιστον έφτιαξε για μας ένα αναπόφευκτο σημείο αναφοράς, χρήσιμο για την περηφάνια, την ενοχή και τη σύγκριση.
Έχω συναντήσει και κάποιους που λένε ότι όλα αυτά δεν υπήρξαν ποτέ. Μερικοί λένε ότι δεν βρίσκονταν εκεί, ότι ήταν κάποιοι άλλοι. Σ’ εμένα δεν πιάνουν τέτοιες μπούρδες. Ήμασταν εμείς, αλλά ήμασταν διαφορετικοί. Τότε ζω δεν σήμαινε θυμάμαι. Τότε ήταν πιο εύκολο το να ζεις.
Μοιραζόμασταν την αγάπη για τα σαντουιτσάδικα, την ομόφωνη ψήφο υπέρ της μίνι φούστας και το πάθος μας για τους Μπήτλς. Δεν ήμασταν οι μεν καλύτεροι από τους δε, παρότι ίσως τότε εμείς αυτό πιστεύαμε. Ήμασταν απλώς διαφορετικοί. Έβρεχε τις μέρες εκείνες και η πόλη είχε γίνει τεράστια. Εγώ ήθελα να συλλάβω το κίνημα μέσα σ’ ένα ποίημα και δεν τα κατάφερνα. Ευτυχώς άλλοι τα κατάφεραν.

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Ιστορία, Άγρα, 2018, 176 σελ.

Αρχάγγελοι – Paco Ignacio Taibo II

“Είναι κάποιοι άνθρωποι που μοιάζουν να έχουν καταπιεί έναν άγγελο και να ταΐζουν τα δεινά τους μ’ αυτό το μαγικό μείγμα πείσματος και ακεραιότητας. Προσωπικότητες που δεν ταλαντεύονται εν μέσω της καταιγίδας, που δεν αναπαύονται. Προσωπικότητες που οι χειρονομίες τους λειτουργούν στο πεδίο των αληθινών μηνυμάτων, στο πεδίο των συμβόλων”.

Οι δώδεκα ιστορίες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο “Αρχάγγελοι” διατρέχουν τα μήκη και τα πλάτη της υφηλίου των αρχών του 20ού αιώνα, εκεί όπου η επανάσταση έγραψε τη δική της ιστορία.
Από την εφήμερη εμπειρία του μεξικανικού συνδικάτου ζωγράφων που δημιούργησαν το 1922 οι Ντιέγκο Ριβέρα και Νταβίντ Αλφάρο Σικέιρος στις απαλλοτριώσεις των Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι και του Φρανσίσκο Ασκάσο στο ταξίδι τους στο Μεξικό. Από τον αγώνα ενάντια στην ισπανική ολιγαρχία στο Ακαπούλκο, που κόστισε δύο ζωές στον Χουάν Εσκουδέρο, στην απίστευτη επιμονή του τελευταίου μαγονίστα. Από την ταραχώδη Γερμανία του 1918-1921 στα δημοσιογραφικά χρονικά της Λαρίσα Ράισνερ για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Από τον Ραούλ Ντίας Αργουέγιες, αρχηγό του επαναστατικού κουβανέζικου στρατού που έχασε τη ζωή του για την ανεξαρτησία της Ανγκόλα, μέχρι τον Πενγκ Πάι και τον ιδιαίτερο διωγμό του κατά την κινεζική αγροτική επανάσταση.

Ο Paco Ignacio Taibo II μάς αφήνει παρακαταθήκη τις ιστορίες δώδεκα αιρετικών επαναστατών ως μνήμες αντίστασης και ήττας, που θα μας οδηγήσουν ξανά και ξανά στη συνέχιση του αγώνα, έχοντας τη βεβαιότητα αυτών που κουβαλούν έναν νέο κόσμο στις καρδιές τους.

Mετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου

Βιογραφίες, Έρμα, 2017, 488 σελ.

Περαστικός – Paco Ignacio – Taibo II

“Κανένας δρόμος δε θα πάρει το όνομα του Σάν Βισέντε. Ακόμα και σήμερα είναι μονάχα ένας λεκές, ένα κομμάτι σύννεφο. “Η σκιά της σκιάς” θα πω για εκείνον και για άλλους φίλους του σε κάποιο μυθιστόρημα.
“Σκαλίζοντας αρχεία, μέσα σε παλιά χαρτιά και μικροφίλμ, το όνομά του εμφανιζόταν εδώ και κει. Μερικές φορές αρκεί για να υφάνεις ένα κομματάκι ιστορία· ποτέ δεν φτάνει για να ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει κείμενο με την υπογραφή του, ούτε μια παρέμβασή του σε συνέδριο στενογραφημένη, ούτε ένα δικό του άρθρο ολόκληρο. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες, ούτε αποδείξεις ενοικίου στο όνομά του (ποτέ δεν είχε σπίτι), ούτε πιστοποιητικό γάμου ή εγγραφές γεννήσεων παιδιών σε μητρώα. Μόνο σκόρπια αποσπάσματα σε στήλες εφημερίδων, που δημιουργούν μια σκιά του ανθρώπου εκείνου”.

Ο Σεμπάστιαν Σαν Βινσέντε πέρασε από το Μεξικό το 1921. Σκιά της σκιάς, επί τρία χρόνια ήταν επικεφαλής των χωρικών που έκαναν εφόδους σε πλούσια αγροκτήματα φωνάζοντας “Ζήτω ο Λένιν!”. Έσωσε πόρνες, συμμετείχε σε τσίρκο, έπαιξε αξιοπρεπώς σονάτες του Σοπέν σε ένα εγκαταλελειμμένο πιάνο, δανείστηκε βιβλία που δεν τα επέστρεψε ποτέ, καθοδήγησε απεργίες, υπέφερε από εφιάλτες και κήρυξε την τελευταία ουτοπία. Στη συνέχεια εξορίστηκε και βυθίστηκε πάλι στη σκιά. Δεν έχουν μείνει ίχνη του, φωτογραφίες ή άλλα χειροπιαστά ντοκουμέντα.

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ ακολουθεί την πορεία αυτού του στρατευμένου επαναστάτη μέσα από επιστολές, αναφορές της αστυνομίας, άρθρα σε εφημερίδες και μαρτυρίες, κατασκευάζοντας μια λογοτεχνική προσωπικότητα.

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2014, 176 σελ.

Αντίο Μαδρίτη – Paco Ignacio Taibo II

“Δεν γινόταν ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν να γυρίζει στον κόσμο και να ζητιανεύει αρχαιολογικά ευρήματα κλεμμένα από πρώην προέδρους δημοκρατίας, χωρίς να νιώθει κάπου βαθιά μέσα του μια βιτσιά της άτιμης εθνικής ντροπής, έστω αραιά και πού. Για σκέψου τι καταγώγιο δεύτερης κατηγορίας που ήμασταν κάποτε, μονολόγησε. Για σκέψου τι κωλοχώρα είμαστε τώρα. Όπως έλεγαν και στη Μαδρίτη, είμαστε απολύτως αναξιοπρεπείς”.

Άλλη μια περιπέτεια του μονόφθαλμου ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, ο οποίος πάσχει από εθισμό για την Πόλη του Μεξικού και για τα μαθήματα χορού μερένγκε, λατρεύει την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις μεξικάνικες καντίνες. Και τώρα πρέπει να βγει από τη σπηλιά του για να ταξιδέψει στη Μαδρίτη, σύμφωνα με την παραγγελία του φίλου και πελάτη του Χούστο Βάσκο, συντηρητή στο Μουσείο Ανθρωπολογίας του Μεξικού. Σε μια Μαδρίτη διαφορετική απ’ αυτή που του περιέγραφαν οι γονείς του, δίχως πολλές αποχρώσεις και με τρία αντί για τέσσερα μαρμάρινα λιοντάρια σ’ ένα άγαλμα. Ο Έκτορ Μπελασκοαράν αναζητά ένα ανεκτίμητο κομμάτι από συμπαγή χρυσό, το θώρακα του Μοκτεσούμα, που έχει εξαφανιστεί από την εθνική συλλογή και βρίσκεται στα χέρια των Ευρωπαίων αρχαιοκάπηλων, αλλά η περιπέτεια τον ρίχνει στη Μαδρίτη και στις αναμνήσεις του, ενώ μάχεται εναντίον της διάσημης Μαύρης Χήρας, μιας ξεπεσμένης πρώην ερωμένης ενός πρώην προέδρου του Μεξικού.

Ο μονόφθαλμος ντετέκτιβ περιπλανιέται στην ισπανική πρωτεύουσα και στο μυαλό του τριγυρίζουν μαύρες σκέψεις. Παρά την κατάθλιψή του όμως, παραμένει αλύγιστος. Με μόνα του όπλα ένα πιρούνι κι ένα σφυρί, ορμά στους εχθρούς του, αλλά το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών θα το καταφέρει μέσα από μια παρτίδα πόκερ.

Η υπέροχη αυτή ιστορία είναι η τελευταία του θρύλου του διάσημου και δημοφιλούς παράδοξου ντετέκτιβ.

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2012, 130 σελ.

Χωρίς αίσιο τέλος – Paco Ignacio Taibo II

Ο ΕΚΤΟΡ ΜΠΕΛΑΣΚΟΑΡΑΝ ΣΑΫΝ, ιδιωτικός ντετέκτιβ, αναρχικός και μονόφθαλμος, παιδί των εξεγέρσεων του 1968 στο Μεξικό, καπνίζει μα δεν πίνει. Δεν μπορούμε να πούμε ότι αναζητά το έγκλημα, είναι το έγκλημα εκείνο που τον βρίσκει κάτω απ’ τη μορφή του νεκρού Ρωμαίου λεγεωνάριου που προσγειώθηκε στις τουαλέτες του γραφείου του. Ο Έκτορ λοιπόν ξεκινά μια αλλόκοτη έρευνα όπου θα συναντήσει έναν ισορροπιστή (νεκρό κι αυτόν), έναν λοχαγό (που πεθαίνει), δολοφόνους (που δεν πεθαίνουν σύντομα) και . . . μία κοπέλα που αλληθωρίζει λίγο άλλα έχει ωραία πόδια. Όλα αυτά δεν μπορούν παρά να τελειώσουν άσχημα. Πρόκειται για ένα από τα τέσσερα μυθιστορήματα της πρώιμης αστυνομικής τετραλογίας του Μεξικανού συγγραφέα ΠΑΚΟ ΙΓΝΑΣΙΟ ΤΑΪΜΠΟ ΙΙ με τον ήρωά του Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, όπου εμφανίζονται όλα τα μοτίβα που τον έκαναν γνωστό: το χιούμορ και η άναρχη δράση σε άμεση σύνδεση με την πολιτική κατάσταση του σύγχρονου Μεξικού. Το Χωρίς αίσιο τέλος είναι το τέταρτο βιβλίο του Τάιμπο που κυκλοφορεί στην Ελλάδα μετά το η Σκιά της σκιάς, το Η ζωή η ίδια και το Ποδήλατο του Λεονάρντο – όλα από τις εκδόσεις Άγρα.

Mετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2000, 192 σελ.

Και σαν σκιές επιστρέφουμε – Paco Ignacio Taibo II

Tο 1991 ο Πάκο Iγνάσιο Tάιμπο II έγραψε τη “Σκιά της σκιάς”, ένα βιβλίο για τέσσερις άνδρες που κατά το 1922 συναντιούνται παίζοντας ντόμινο στο μπαρ ενός ξενοδοχείου στην Πόλη του Mεξικού: ένας ποιητής που κερδίζει τα προς το ζην γράφοντας διαφημίσεις για φαρμακευτικά προϊόντα, ένας ριζοσπάστης Kινεζομεξικανός συνδικαλιστής, ένας δικηγόρος που αναλαμβάνει πόρνες και ένας δημοσιογράφος που καλύπτει στην εφημερίδα του το αστυνομικό ρεπορτάζ. Kαθώς εκτυλίσσεται η ιστορία, το αστυνομικό μυθιστόρημα μετατρέπεται σε μια ιστορία διεθνούς συνωμοσίας.

Στο “Kαι σαν σκιές επιστρέφουμε” ξανασυναντάμε τους άνδρες αυτούς σχεδόν είκοσι χρόνια αργότερα, το 1941. Πολλά έχουν αλλάξει και στον κόσμο. O B΄ Παγκόσμιος πόλεμος μαίνεται στην Eυρώπη, ενώ ο πλανήτης περιμένει την αναπόφευκτη εμπλοκή των HΠA. Γερμανοί πράκτορες συρρέουν στην Πόλη του Mεξικού, προσπαθώντας να προσεταιριστούν τον νότιο γείτονα της Αμερικής για λογαριασμό του άξονα.
Eνώ το Mεξικό ετοιμάζεται να κηρύξει τον πόλεμο στη Γερμανία, ο Xίτλερ κάνει ενέσεις καφεΐνης μεξικανικής προέλευσης για να αντέξει το άγχος του ρωσικού μετώπου. Kαταμεσής στη ζούγκλα της Tσιάπας, μια συμμορία Γερμανοί με καφετιές στολές παρελαύνει γύρω από ένα γραμμόφωνο και πολιορκείται από ένα κινεζομεξικανικό φάντασμα που συμμετείχε στη Mεγάλη Πορεία του Mάο. O ποιητής, που εργάζεται ως μυστικός πράκτορας, ανακαλύπτει ότι στην Πόλη του Mεξικού ο υπουργός Eσωτερικών έχει ερωμένη μια όμορφη Γερμανίδα ηθοποιό κατάσκοπο. Nαζιστικά υποβρύχια εξερευνούν τις μεξικανικές ακτές, αναζητώντας τρόπο να καταφέρουν θανάσιμα πλήγματα στο στόλο των HΠA. Tρεις Γερμανοί εξόριστοι συγγραφείς και ένας ραβίνος πλησιάζουν τον δημοσιογράφο και του αποκαλύπτουν ότι η άνοδος του Xίτλερ είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας αποκρυφιστών. O δικηγόρος πάλι, από το άσυλο όπου έχει καταφύγει, καλεί τους παλιούς του φίλους για μια παρτίδα πόκερ με τον Xέμινγκουεϋ, ο οποίος, σε μία από τις πολλές του αλκοολικές-λογοτεχνικές κρίσεις, αποκοιμιέται σε μια πισίνα της Aβάνας και ανεξήγητα εμφανίζεται στη μεξικανική πρωτεύουσα…

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2005, 489 σελ.

Ερνέστο Γκεβάρα, γνωστός και ως Τσε – Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ

Μια συνάντηση με τον Ερνέστο Γκεβάρα, τον άνθρωπο πίσω από το μύθο. Ο διακεκριμένος Μεξικανός συγγραφέας, ιστορικός και δημοσιογράφος Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ χρειάστηκε οκτώ χρόνια εντατικής έρευνας προκειμένου να γράψει τη βιογραφία του Τσε Γκεβάρα. Για τη συγγραφή της, αξιοποίησε περισσότερες από χίλιες τριακόσιες διαφορετικές πηγές. Μεταξύ αυτών, τα προσωπικά ημερολόγια του Τσε από την εκστρατεία του στην Αφρική, καθώς και το ημερολόγιο της Βολιβίας. Με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και κείμενα του ίδιου του Τσε (επιστολές, χειρόγραφες σημειώσεις, άρθρα, ποιήματα, ομιλίες, διαλέξεις, φράσεις του καταχωρισμένες από αξιόπιστους μάρτυρες), αρκετά από τα οποία ανέκδοτα, πρόκειται για την πληρέστερη βιογραφία του μεγάλου κομαντάντε που έχει μέχρι στιγμής εκδοθεί. Το έργο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες και κυκλοφορεί σε περισσότερες από είκοσι χώρες.
Ο Τάιμπο επιδιώκει να δώσει την ανθρώπινη διάσταση του Τσε, ενός sui generis αναρχικού. Δεν προσπαθεί να τον “αγιοποιήσει” ή να τον ερμηνεύσει πολιτικά.
Το βιβλίο αυτό, γραμμένο με πάθος και αφοσίωση, θεωρείται ήδη κλασικό.

Mετάφραση: Βασιλική Κνήτου

Βιογραφία, Κέδρος, 2005, 1141 σελ.

Με τέσσερα χέρια – Paco Ignacio Taibo II

“Επαγγελματίες της εξουσίας προσλαμβάνουν επαγγελματίες των πληροφοριών οι οποίοι προσλαμβάνουν επαγγελματίες περίεργους, που προσλαμβάνουν νομιμοποιημένους εγκληματίες για να συνεχίσουν το παιχνίδι στους αιώνες των αιώνων”.
Ο Σταν Λώρελ, ο μάγος Χουντίνι, ο Πάντσο Βίγια, ο Λέων Τρότσκι κι ένα χαμένο χειρόγραφο προσχέδιο αστυνομικού του μυθιστορήματος, δύο δημοσιογράφοι που ονειρεύονται να γράψουν ένα μεγάλο μυθιστόρημα με “τέσσερα χέρια” και λατρεύουν τη θεά “Αποκλειστικότητα”, ο διευθυντής ενός γραφείου της CIA που ονομάζεται Shit Department (Τμήμα Σκατών), ένας έμπορος κοκαΐνης, ένα στέλεχος των Σαντινίστας που κινδυνεύει, ένας παλιός Βούλγαρος επαναστάτης που ξαναγράφει ένα κλασικό περιπετειώδες μυθιστόρημα, ένας παλιός Ισπανός αναρχικός που είναι, μεταξύ άλλων, ιδιοφυΐα στην πλαστογραφία, ένας ηθοποιός του Χόλλυγουντ που πολέμησε στις Διεθνείς Ταξιαρχίες στον Ισπανικό Εμφύλιο, η πλανώμενη σκιά του Ιωσήφ Στάλιν. Είναι τα κομμάτια του “Με τέσσερα χέρια”, ενός γιγαντιαίου μυθιστορηματικού πάζλ, που αποκαλύπτει σιγά σιγά την ιστορία των επαναστάσεων του αιώνα που πέρασε και σκιαγραφεί το πορτρέτο των πρωταγωνιστών που προδόθηκαν από αυτές.

“Με τέσσερα χέρια”: Ένα θαυμάσιο επινοητικό μυθιστόρημα. Πολιτικό θρίλερ με γερασμένους επαναστάτες, κατασκόπους, πληρωμένους δολοφόνους, τρομοκράτες, εμπόρους ναρκωτικών και άλλους κακοποιούς. Όλοι είναι μπλεγμένοι στις σκοτεινές πτυχές της ιστορίας διαφόρων χωρών. Κεντρικά πρόσωπα είναι ο Γκρέγκ Σάιμον και Χούλιο Φερνάντες, ερευνητές-δημοσιογράφοι που μπλέκουν σε μια καλοστημένη συνωμοσία. Η ιστορία που ανακαλύπτουν και τη γράφουν περιπλέκεται, η αλήθεια αναμειγνύεται με ψέματα, το άγριο χιούμορ με την τραγωδία, η πραγματικότητα με τη μυθοπλασία, μια ιστορία σκληρότερη από τη φαντασία για τις υπερβολές του ιμπεριαλισμού, όπου η απάτη είναι στην πρώτη γραμμή.
Ένα μυθιστόρημα-ντοκυμανταίρ και συγκλονιστική σάτιρα για τη σημασία και τα όρια της πολιτικής. Το μυθιστόρημα του Πάκο Τάιμπο ΙΙ έχει συγκριθεί με τη μυθοπλασία του Garcia Marquez, του Dos Passos, του E. L. Doctorow και του Joseph Heller.

Το “Με τέσσερα χέρια” κέρδισε το Βραβείο Χάμμετ το 1991.
Βραβείο Premio Hammett [Semana Negra de Gijón] (1991)
Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2006, 459 σελ.

Στην ίδια πόλη υπό βροχή – Paco Ignacio Taibo II

“Η πόλη που έχεις εσύ δεν είναι αυτή που έχουν οι άλλοι. Η δικιά σου πόλη έχει τις κολόνες φωτισμού στο λάθος σημείο και είναι γεμάτη σκιές εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν… Κάποτε ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν διάβασε σ’ ένα μυθιστόρημα ότι παρανοϊκός είναι ο πολίτης της Πόλης του Μεξικού που έχει οξυμμένη αντίληψη της πραγματικότητας και άφθονη κοινή λογική… “Ο Τσάντλερ, στο δεκάλογό του για το αστυνομικό μυθιστόρημα, ξέχασε να απαγορεύει στους ντετέκτιβ να κάνουν μεταφυσική», συλλογίστηκε ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, κουμπουροφόρος αργοναύτης της Πόλης του Μεξικού, του μεγαλύτερου νεκροταφείου ονείρων… Η ζωή ήταν αρκετά παράξενη και ο Έκτορ επέμενε να τη γελοιοποιεί ακόμα περισσότερο.”

Επιτέλους επιστρέφει ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, ένας από τους πιο ιδιόμορφους ντετέκτιβ του Μεξικού. Και επιστρέφει σε ένα ιλιγγιώδες μυθιστόρημα που συναρπάζει και εκπλήσσει, όπου η μαγεία της μεξικάνικης πρωτεύουσας, οι φοβίες του πρωταγωνιστή και οι πρόσφατες κοινωνικές συγκρούσεις μπλέκουν σε μια περίεργη ιστορία ενός πράκτορα της CIA που λέγεται ότι κουβαλάει στις αποσκευές του τα κομμένα χέρια του Τσε που αιμορραγούν.

Το “Στην ίδια πόλη υπό βροχή” δεν είναι μόνο η επιστροφή ενός από τους πιο αγαπητούς και αλτρουιστές ήρωες των τελευταίων χρόνων, είναι επίσης η επάνοδος, δίχως κανενός είδους παραχωρήσεις, σε μια οπτική για την κατανόηση της μεγαλύτερης πόλης του κόσμου και ίσως μιας από τις πιο διεφθαρμένες: της Πόλης του Μεξικού.

Μυθιστόρημα για το φόβο, ιλαροτραγωδία αλλά και ύμνος για μια πολιτεία σε αποσύνθεση, το “Στην ίδια πόλη υπό βροχή” είναι η δεύτερη περιπέτεια με πρωταγωνιστή τον μονόφθαλμο ιδιωτικό ντετέκτιβ του Πάκο Τάιμπο που κυκλοφορεί στις Εκδόσεις Άγρα. Την τελευταία φορά, στο “Χωρίς αίσιο τέλος”, τον είχαμε αφήσει να κείται μπρούμυτα, με το σώμα του διάτρητο από σφαίρες, σ’ έναν βρεγμένο δρόμο της Πόλης του Μεξικού.

Όπως πάντα, είναι υποχρεωτικό να πούμε ότι η παρούσα ιστορία ανήκει απολύτως στο χώρο της μυθοπλασίας, μολονότι η χώρα εξακολουθεί να είναι η ίδια και ν’ ανήκει στο χώρο της εκπληκτικής πραγματικότητας.

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2007, 209 σελ.

Με τέσσερα χέρια – Paco Taibo Ignacio II

H κατασκοπεία ως μια από τις καλές τέχνες!


Σιουδάδ Χουάρες, 1923. Ο κωμικός Σταν Λώρελ είναι μάρτυρας της δολοφονίας του Πάντσο Βίγια. Νέα Υόρκη, 1989. Ο Αλεξ, επικεφαλής του “Shit Department” της CIA, ετοιμάζει ένα νέο διαστραμμένο χτύπημα με προορισμό τη Νικαράγουα. Ποιες περίεργες σχέσεις ενώνουν τις δύο αυτές εποχές, τις γεμάτες αίμα, επαναστάσεις και αντεπαναστάσεις;

Σ’ αυτό το τεράστιο παζλ χειραγώγησης ανθρώπων, δύο δημοσιογράφοι, ο Γκρέγκ και ο Χούλιο, μπαίνουν επί σκηνής για να μας διαφωτίσουν πάνω στους μυστικούς φακέλλους της Λατινικής Αμερικής.

Ο Paco Ignacio Taibo II, διεθνώς γνωστός συγγραφέας ισπανικής καταγωγής, έχει γράψει μια βιογραφία του Τσε Γκεβάρα, πολλά αστυνομικά και κατασκοπικά μυθιστορήματα. Μαζί με το σχεδιαστή Ameziane, προσάρμοσε σε κόμικς το μυθιστόρημα του “Με τέσσερα χέρια”: Βραβείο Dashiell Hammet και βραβείο καλύτερου κατασκοπικού μυθιστορήματος στη Λατινική Αμερική.

Διασκευή: Ameziane
Μετάφραση: Γκ. Τσιόφφι
Εικονογράφηση: Ameziane

Κομικς, Μαμούθ Comix, 2007, 96 σελ.

Μερικά σύννεφα – Paco Ignacio Taibo II

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις αδερφοί. Ο πρώτος πήγε με τη γυναίκα του στις Ηνωμένες Πολιτείες για να τελειώσει τις σπουδές του στην ιατρική. Οι δύο άλλοι έμειναν στο Μεξικό για να ξοδέψουν τα χρήματα της πατρικής περιουσίας.

Ο πατέρας πεθαίνει από καρδιακή προσβολή. Ο δευτερότοκος από τους αδελφούς βρίσκεται μαχαιρωμένος στο χωλ της πολυκατοικίας του στο Μανχάτταν. Ο μεγαλύτερος γίνεται κόσκινο από σφαίρες. Ο Βενιαμίν της οικογένειας μένει φυτό. Απομένει μια χήρα και μια σημαντική περιουσία από μαύρο χρήμα. Την περιουσία δεν μπορεί να την αγγίξει κανείς. Η χήρα πληρώνει ακριβά για να το μάθει.

Ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν βρίσκεται σε μια έρημη παραλία της Σιναλόα και παρατηρεί με αφοσίωση τα σύννεφα. Έχει απομονωθεί σ’ εκείνη την ερημιά προσπαθώντας να χωνέψει ότι σκότωσε έναν άνθρωπο και είναι σχεδόν αποφασισμένος να εγκαταλείψει το επάγγελμα του ντετέκτιβ. Εκεί έρχεται να τον βρει η αδερφή του για να τον πείσει να επιστρέψει στην πόλη του Μεξικού, ώστε να βοηθήσει τη χήρα φίλη της που είναι άσχημα μπλεγμένη. Αρχίζει έτσι μια πολύ βίαιη ιστορία όπου αστυνομικοί, γκανγκστερίσκοι βγαλμένοι από τον φοιτητικό υπόκοσμο από τα χρόνια του 1968 και μια συμμορία ληστών τραπεζών, πολεμούν να βάλουν στο χέρι την περιουσία που έπεσε τυχαία στα χέρια της νεαρής χήρας.

Ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν είναι -όπως λέει ο Joseph Wambaugh- “ο πιο διαβολεμένος ντετέκτιβ που μπορεί να συναντήσει κανείς στις μέρες μας”. Μεταφρασμένο σε αρκετές γλώσσες και μεταφερμένο στον κινηματογράφο -το 1995 από τον μεξικανό σκηνοθέτη Carlos Garcia Agraz-, το “Μερικά σύννεφα” -το τρίτο βιβλίο της σειράς του ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν που κυκλοφορεί στην Ελλάδα- είναι μια ανάγλυφη και ευτράπελη περιγραφή της αστυνομικής διαφθοράς.

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2008, 169 σελ.

Ερωτευμένα φαντάσματα – Paco Ignacio Taibo II

“Ο Έκτορ παρατήρησε το μασκαρεμένο πρόσωπο ενός παλαιστή ελεύθερης πάλης, όπου κυλούσε ένα δάκρυ. Ξαφνιάστηκε. Πρώτον, οι παλαιστές δεν κλαίνε, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο αξίωμα. Δεύτερον, υπήρχε ένα τεχνικό πρόβλημα. Η μάσκα θα έπρεπε να εμποδίζει τη φυσική ροή των δακρύων. Ακόμα κι έτσι, παρά τις δύο αυτές αντιφάσεις, ο τύπος έκλαιγε σίγουρα. Τον πλησίασε, παραβιάζοντας την προηγούμενη απόφασή του να τα βλέπει όλα από μακριά. Στα μισά του δρόμου, μια παρέα παλαιστές με μάσκες, με κάπες και στολές σε γιορτινά χρώματα (πορτοκαλί, καναρινί, μαύρες ασημοστόλιστες), κουβαλούσαν στους ώμους τους ένα μεγάλο φέρετρο σε μεταλλικό γκρίζο χρώμα. Πίσω τους οι μαριάτσι άρχισαν να τραγουδούν το Son de la negra. Πιο πίσω ακολουθούσαν οι συγγενείς, που έκλαιγαν φυσιολογικά και δικαιολογημένα. Ήταν μια πολυάριθμη λαϊκή οικογένεια, όλοι μέσα στα μαύρα, φίλοι γείτονες, περίεργοι. Ο Έκτορ άναψε ένα τσιγάρο. Έβρεχε.”

Ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν καλείται να εξιχνιάσει δύο υποθέσεις συγχρόνως: τη δολοφονία του παλαιστή φίλου του Άνχελ και την αυτοκτονία δύο εφήβων που ήταν παράφορα ερωτευμένοι. Μέσα στην αγαπημένη του Πόλη του Μεξικού -που γίνεται γι’ αυτόν κάθε μέρα όλο και πιο ξένη- ο ιδιωτικός ντετέκτιβ θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα των θυμάτων που περιπλανιούνται χωρίς ανάπαυλα, αλλά και να ανασυστήσει θλιβερές ιστορίες για χαμένες αγάπες, οι οποίες ίσως να μην υπήρξαν ποτέ.

Δυο φορές πιο ευρηματικός από τον συγγραφέα του, ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν είναι ένας από τους πιο αυθεντικούς “ιδιωτικούς ντετέκτιβ” της αστυνομικής λογοτεχνίας. Οι περιπέτειές του αποτελούν μια διαρκώς ανανεούμενη ευχαρίστηση για τον αναγνώστη.

Μετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2009, 123 σελ.

Όνειρα συνόρων – Paco Ignacio Taibo II

Ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, ασκών το χείριστο επάγγελμα του Μεξικανού δημοκρατικού και ανεξάρτητου ντετέκτιβ, παρατήρησε προσεκτικά το πράσινο κάγκελο που χάραζε τα σύνορα με τις Ηνωμένες Πολιτείες κι έκοβε χώρες όπως το μαχαίρι το βούτυρο… Τρεις ώρες σε μια αλλόκοτη χώρα, ούτε Μεξικό ούτε Αμερική. Σε μια γη όπου όλοι ήταν ξένοι. Δεν είναι διόλου εύκολο να είσαι Μεξικανός σ’ εκείνες τις πόλεις που είναι πλημμυρισμένες από εχθρικό φως, σκόνη και εγγλέζικες πινακίδες… Τελικά είχε γούστο να ψάχνει μια γυναίκα που έφευγε αφήνοντας πίσω της μόνο ονόματα συνοριακών πόλεων. Αυτό και κάτι ακόμα. Τις δικές του αναμνήσεις, μέσα στο ντετεκτιβίστικο κεφάλι του… Ήταν το ιδανικό κινηματογραφικό τοπίο: Ντετέκτιβ αναζητά ηθοποιό του σινεμά που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς στη μέση των γυρισμάτων μιας ταινίας, και με την οποία τον συνδέουν χαλαροί δεσμοί της παράλογης μνήμης του.

Ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, ο μονόφθαλμος ιδιωτικός ντέντεκτιβ του Πάκο Τάιμπο, ξεκινά να ανακαλύψει τα ίχνη μιας ηθοποιού του κινηματογράφου με την οποία είχε στενή σχέση την εποχή που ήσαν και οι δύο φοιτητές. Την ξαναβρίσκει κατά μήκος των πόλεων που είναι σπαρμένες στα σύνορα του Μεξικού με τις ‘Ηνωμένες Πολιτείες. Η ίδια λέει πως την κυνηγάει ένας βίαιος αστυνομικός πού είναι ερωτευμένος μαζί της και που τη φοβίζει. Στο κυνήγι όμως αυτό είναι ανακατεμένος επίσης κι ένας παραγωγός τηλεοπτικών σήριαλ, που δεν διστάζει να το παίξει προαγωγός, καθώς κι ένας επικίνδυνος έμπορος ναρκωτικών.

“Σε αντίθεση με τους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, ο Μπελασκοαράν εκτιμούσε τις περίπλοκες ιστορίες όπου ωστόσο τίποτε δεν συνέβαινε”. Σε μεγάλη φόρμα εδώ, ο Πάκο Τάιμπο υπογράφει μια περίπλοκη όπως η ζωή ιστορία, όπου το παρελθόν ξαναβγαίνει στην επιφάνεια και μας βυθίζει σε μελαγχολία. Το “στυλ Μπελασκοαράν Σάυν” βρίσκεται εδώ στο απόγειό του, ένα μίγμα λεπτότητας, νοσταλγίας και χιούμορ που καθιστούν πραγματική απόλαυση την ανάγνωση του μικρού αυτού αφηγήματος.

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2010, 132 σελ.

Όταν οι νεκροί χορεύουν – Paco Ignacio Taibo II

“Από εκεί προέρχεται όλη μου η δυσπιστία για τη μέθοδο των λογικών συμπερασμάτων. Είπα στη δικηγόρο μου να μη σε προσλάβει με καμία δύναμη αν πρώτα δεν σιγουρευτεί ότι ήσουν απολύτως παράλογος, φίλε”.

Ο Έκτορ ήταν πάντα ξένος, εκτός τόπου. Δεν είχε δικά του σκηνικά, είχε μόνο δανεικά σκηνικά, κατασκευασμένα ειδικά για εκείνον, έναν απελπισμένο ηθοποιό χαμένο στη μέση μιας παράστασης, στο κέντρο των σανιδιών, χωρίς σενάριο στα χέρια, χωρίς κανένα ταλέντο, χωρίς καμιά ικανότητα αυτοσχεδιασμού. Ήταν χαμένος σ’εκείνο το χωριό όπου σύμμαχοι δεν έλεγαν να φανούν και όλος ο κόσμος είχε απαντήσεις σε ανύπαρκτες ερωτήσεις… Άρχιζε να χάνεται μέσα στην ομίχλη του Μεξικού, να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του στους δρόμους. Γερνούσε, και μαζί με την ηλικία ερχόταν η αίσθηση απουσιών, πολλών μικρών αμνησιών για πράγματα που έπρεπε να ήταν σημαντικά κάποτε, αλλά είχε ξεχάσει να τα σημειώσει στην καρδιά του. Δεν ένιωθε ούτε καν θλίψη για τον εαυτό του. Άρχιζε να μοιάζει με τον άνθρωπο που γύρευε. Ήταν και οι δύο χαμένοι στον Σαν Αντρές.

Δάσκαλοι απεργοί από το Νότο και τις περιοχές των Τσιάπας έρχονται στο κέντρο της Πόλης του Μεξικού. Οι αρχές έχουν συλλάβει και φυλακίσει τον ηγέτη τους Μεδάρδο Ριβέρα για τον “φόνο” ενός επαρχιακού άρχοντα. Παραποιούν και εξαφανίζουν συνειδητά τις μαρτυρίες και τα στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωότητα του κατηγορουμένου. Και μια δραστήρια ακτιβίστρια νέα δικηγόρος, η Μαρισέλα Καλντερόν Γκαλβάν, προσλαμβάνει τον ιδιότυπο ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, ο οποίος ξεκινάει την αναζήτηση “νεκρών” που χορεύουν σε ντισκοτέκ και συζητάει στη φυλακή με τον Ριβέρα για ζητήματα περί αληθοφάνειας και παραποιημένης λογικής μέσα από τα λεγόμενα του Σέρλοκ Χολμς στις ιστορίες του Κόναν Ντόυλ, σ’ ένα Μεξικό παράλογο, τραυματικό και διεφθαρμένο.

Mετάφραση: Κρίτων Ηλιόπουλος

Μυθιστόρημα, Άγρα, 2011, 122 σελ.

Η σκιά της σκιάς – Paco Ignacio Taibo II

Μεξικό, 1922: Τέσσερις τυχοδιώκτες φίλοι συνατιούνται τα βράδια στο μπαρ του ξενοδοχείου “Ματζέστικ”, για να παίξουν ντόμινο. Αλλά ένας ρομπονίστας που θα δολοφονηθεί, ένας συνταγματάρχης που θα εκπαραθυρωθεί, και μια μυστηριώδης γυναίκα θα τους παρασύρουν μακριά από το αγαπημένο τους παιχνίδι…

Στη “Σκιά της σκιάς’ -που θεωρείται από τα καλύτερα βιβλία του θεμελιωτή του νοτιοαμερικανικού νεο-αστυνομικού, Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ-, καθώς εκτυλίσσεται η υπόθεση, το αστυνομικό μυθιστόρημα μετατρέπεται σε μια ιστορία διεθνούς συνωμοσίας. Και το βιβλίο ανασυστήνει γλαφυρά μιαν ολόκληρη εποχή στο Μεξικό, το οποίο η Επανάσταση έχει σημαδέψει με έναν άνεμο τρέλας: στρατιωτικοί που θέλουν να γίνουν εκατομμυριούχοι, απατεώνες, πιστολάδες, πόρνες, πλούσιες χήρες, βαρόνοι του πετρελαίου, υπνωτίστριες, απένταροι ποιητές, αναρχικοί, επικίνδυνες γειτονιές, κινεζικές συνοικίες, καμπαρέ και όπιο…

Η έκδοση συνοδεύεται από χάρτη του Μεξικού, επιλογικό σημείωμα για τα ιστορικά δεδομένα του βιβλίου και δύο συνε-τεύξεις του Τάιμπο με τον τίτλο “Ο ιστορικός, από τη φύση του, είναι ερασιτέχνης ιδιωτικός ντετέκτιβ”.

Mετάφραση: Κική Καψαμπέλη

Μυθιστόρημα, Alter – Ego ΜΜΕ Α.Ε., 2011, 359 σελ.

Το ποδήλατο του Λεονάρντο – Paco Ignacio Taibo II

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήταν γοητευμένος από το αδύνατο. Και έτσι συνέλαβε, τετρακόσια χρόνια νωρίτερα, το σκίτσο ενός μεταφορικού οχήματος με δύο τροχούς, μία σέλα, οπίσθια κίνηση με πετάλια και ένα τροχό με οδοντωτή αλυσίδα: αυτό που θα ονομάζαμε πολύ αργότερα ποδήλατο… Ο χειρόγραφος κώδικας με το σχέδιο βρέθηκε επίσημα το 1972 στη Μαδρίτη, αλλά… Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Χοσέ Δανιέλ Φιέρρο είναι ερωτευμένος με μια αμερικανίδα μπασκετμπολίστρια. Αν δεν είχε σπάσει τον αστράγαλό του κατεβαίνοντας τις σκάλες της Ταινιοθήκης, δεν θα είχε ανακαλύψει το γυναικείο μπάσκετ… για να μπλέξει σε μια υπόθεση απαγωγής και αφαίρεσης νεφρού της εν λόγω μπασκετμπολίστριας, στο Μεξικό. Ο Τζέρυ εγκατέλειψε τη Σαϊγκόν με το τελευταίο αμερικάνικο ελικόπτερο. Ένας Βούλγαρος, παλιός συνεργάτης στη διακίνηση ναρκωτικών, επιστρέφει από το παρελθόν για μια ύποπτη αποστολή… Αναρχικός ακτιβιστής, ο Άνχελ δελ Ιέρρο, ο επονομαζόμενος και Άγγελος του Θανάτου, μεταμφιέζεται διαδοχικά σε καλόγρια, σενεγαλέζο καμπούρη, οργανοπαίχτη, ινδό Βραχμάνο, απόστρατο συνταγματάρχη και ζητιάνο, για να πολεμήσει τους φασίστες και, κυρίως, το φρικτό Βαρόνο ντε Κένιγκ, ειδικό στους εκβιασμούς, τις μίζες και τις δολοφονίες, στις συνδικαλιστικές αντιπαραθέσεις της Βαρκελώνης της δεκαετίας του είκοσι. Τι συνδέει έναν ιδιοφυή ιταλό ζωγράφο – εφευρέτη, έναν κουτσό μεξικάνο συγγραφέα, έναν αμερικανό μισθοφόρο, έναν ισπανό επαναστάτη και πολλούς άλλους ήρωες; Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, με τη μαγεία του λόγου, σπάζοντας τα σχήματα του παραδοσιακού αστυνομικού μυθιστορήματος, συγκεντρώνει διαφορετικούς κόσμους κάτω από τη “μεγάλη έναστρη νύχτα των παραμυθάδων” στο”Ποδήλατο του Λεονάρντο”, που του έφερε το 1996, για τρίτη φορά, το Βραβείο Χάμμετ (βραβείο του καλύτερου λατινοαμερικανικού αστυνομικού μυθιστορήματος), μετά τη “Ζωή την ίδια” και το “Με τέσσερα χέρια”.

Βραβείο Premio Hammett [Semana Negra de Gijón] (1994)
Mετάφραση: Έφη Γιαννοπούλου

Μυθιστόρημα, Άγρα, 1999, 449 σελ.

Η ζωή η ίδια – Paco Ignacio Taibo II

Σε ενάμιση χρόνο δύο αρχηγοί της δημοτικής αστυνομίας της Σάντα Άννα, της “κόκκινης” κωμόπολης του βόρειου Μεξικού, δολοφονήθηκαν.
Ο Χοσέ Δανιέλ Φιέρρο, διάσημος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, δέχεται να τους διαδεχθεί, προσφέροντας το διεθνώς γνωστό όνομά του ως ασπίδα εναντίον των πληρωμένων φονιάδων και των εμπόρων ναρκωτικών, των πουλημένων συνδικαλιστών και των διεφθαρμένων κομματαρχών που με την ανοχή της πολιτειακής κυβέρνησης λυμαίνονται την πόλη, προσπαθώντας να καταλύσουν την κυριαρχία του κόκκινου Δήμου.
Σύντομα ο νιόβγαλτος αρχηγός της αστυνομίας θα βρεθεί αντιμέτωπος με δύο πτώματα (το ένα ανήκει σε μια “γκρίνγκα” που βρέθηκε γυμνή στην εκκλησία), απόπειρες δολοφονίας του καθώς και μια αστυνομική ιστορία χωρίς λύση, που είναι πλησιέστερη στη ” ζωή την ίδια ” από τη μυθοπλασία.

“Για μένα η Ιστορία είναι το σταθερότερο έδαφος, είναι η πραγματικότητα κάτω από τα πόδια μου. Πώς θα γινόταν να γράφει κανείς μυθιστορήματα χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την Ιστορία ; “Το ακλόνητο αυτό πιστεύω του Τάιμπο διατρέχει και αυτό το βιβλίο του, που είναι το δεύτερο που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άγρα. Η πλοκή των αστυνομικών του μυθιστορημάτων συνυφαίνεται με τα πολιτικοκοινωνικά δεδομένα της ιστορικής εποχής στην οποία την τοποθετεί, και αυτά πάλι εμποδίζονται από το χιουμοριστικό και λεπτό ειρωνικό του βλέμμα. Άλλωστε, είναι και ο ίδιος ιστορικός και “ο ιστορικός από τη φύση του, είναι ερασιτέχνης ιδιωτικός ντετέκτιβ”.

Mετάφραση: Κική Καψαμπέλη

Μυθιστόρημα, Άγρα, 1997, 289 σελ.

Η σκιά της σκιάς – Paco Ignacio Taibo II

1922 : Μια πόλη του Μεξικού που η Επανάσταση την έχει αφήσει σημαδεμένη από έναν άνεμο τρέλας : στρατιωτικοί που θέλουν να γίνουν εκατομμυριούχοι, απατεώνες που ο Πρώτος Παγκόσμιος πόλεμος τους έριξε στις ακτές, πιστολάδες, πόρνες, πλούσιες χήρες, βαρόνοι του πετρελαίου διατεθειμένοι να φάνε ένα κομμάτι της χώρας, Ισπανοί μαγαζάτορες, υπνωτίστριες, ποιητές που πεθαίνουν της πείνας, νεαροί πορφιρικοί που άλλαξαν πουκάμισο, αναρχικοί, γειτονιές επικίνδυνες, κινέζικες συνοικίες, καμπαρέ τρίτης κατηγορίας, καπνιστές οπίου…
1922, Πόλη του Μεξικού : Τέσσερις τυχοδιώκτες φίλοι που πήραν μέρος στα μεγάλα επαναστατικά κινήματα -ένας δημοσιογράφος που ειδικεύεται στα εγκληματολογικά, ένας δικηγόρος που η καλύτερη πελατεία του είναι οι πόρνες, ένας ποιητής δεξιοτέχνης στα διαφημιστικά σλόγκαν και σύντροφος του Πάντσο Βίγια και ένας αναρχικός συνδικαλιστής Κινέζος- συναντιούνται τα βράδια στο μπαρ του ξενοδοχείου Ματζέστικ για να παίξουν ντόμινο.
Η δολοφονία ενός τρομπονίστα, η εκπαραθύρωση ενός συνταγματάρχη του στρατού, νυχτερινές ανταλλαγές πυροβολισμών, φαρμακωμένα σοκολατάκια, μια ωραία και μυστηριώδης γυναίκα θα παρασύρουν τους τέσσερις φίλους μακριά από το αγαπημένο τους ντόμινο, σε μια συνωμοσία που συνενώνει επίορκους Μεξικανούς συνταγματάρχες, Αμερικανούς γερουσιαστές και πετρελαϊκές εταιρείες.
Εκτός από το επιλογικό σημείωμα της μεταφράστριας που δίνει τα ιστορικά δεδομένα του βιβλίου, ο τόμος περιέχει ένα χάρτη του Μεξικού και δύο συνεντεύξεις του Τάιμπο : στον Francois Guerif με τον τίτλο “Ο ιστορικός, από τη φύση του είναι ερασιτέχνης ιδιωτικός ντέτέκτιβ” (περ. Magazine Litteraire, τχ. 344, Ιούνιος 1996) και στο περιοδικό Les Amis de la Litterature Policiere, τχ. 42, Μάρτιος 1993.

Mετάφραση: Κική Καψαμπέλη

Μυθιστόρημα, Άγρα, 1996, 357 σελ.