Παναγιώτα Βουβουλούδα

Εγώ… η γυναίκα – Παναγιώτα Βουβουλούδα

Η γυναίκα.
Η ιστορία του θηλυκού που από έμβρυο ακόμα συναισθάνεται τη φύση της.
Γεννιέται και ενσαρκώνει την κοινωνική της θέση, την διεκδικεί μα και την υπακούει. Μεγαλώνει κι εξελίσσεται και βλέπει και δρα, πάντα ως Γυναίκα.
Ως κορίτσι, ως Μητέρα, ως Γιαγιά, ως εγγονή και πάλι απ΄ την αρχή.
Μέσα απ΄ αυτόν τον ρόλο επιβιώνει, πληγώνεται και πληγώνει, κρίνει και κρίνεται, ερωτεύεται, γνωρίζει τον Άνδρα, τον αγαπά και τον μαθαίνει.
Γεννά τα παιδιά της, τιμωρεί και τιμωρείται, κυριαρχεί και υποδουλώνεται για να φτάσει να διαχειρίζεται επάξια ως και το θάνατο, φτάνοντας στην τελική της επιλογή πια, να υπηρετεί και να κραυγάζει τη ζωή.

Πεζογραφία, Αιολίδα, 2016, 86 σελ.

Μια βόλτα πιο κάτω – Παναγιώτα Βουβουλούδα

Ένας άνθρωπος με τη δύναμη της θέλησής του και με την πίστη του πως “όλα μιλούν σα θες ν’ ακούσεις”, καταφέρνει να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να ταξιδέψει κάτω από το χώμα του τόπου του και να μιλήσει με ό,τι βρίσκεται θαμμένο και ξεχασμένο από παλιότερους καιρούς εκεί. Συνομιλεί με το χώμα, το νερό, τους νεκρούς, ένα αγγείο, ένα σπασμένο πλοίο κι άλλα πολλά αντικείμενα που το καθένα του λέει την ιστορία του και τον κάνει να μάθει και να καταλάβει, πράγματα που πριν ούτε να φανταστεί δε θα μπορούσε… για τη γνώση, τη ζωή και το θάνατο, το Θεό και τη μαγεία της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας. Μα ο νόμος της φύσης τον κάνει κάποια στιγμή να ξεχάσει, του αφαιρεί τη μνήμη του αφού τον εκλαμβάνει ως νεκρό. Τώρα όλα κάτω απ’ το έδαφος ψάχνουν να βρουν το νόμο και να του ζητήσουν να ξαναδώσει τη μνήμη στον άνθρωπο.

Θα τα καταφέρουν;

Νουβέλα, Κοροντζής, 2011, 110 σελ.

Κι αύριο μέρα είναι… – Παναγιώτα Βουβουλούδα

Ποίηση, Διογένης, 2006, 114 σελ.

Άσκηση ορθογραφίας – Παναγιώτα Βουβουλούδα

ΟΙ ΤΟΝΟΙ
…
Όλοι οι δρόμοι για να’ ναι δρόμοι, θέλουν σημάδια.
Αλλιώς είναι ασήμαντοι.
Οι τόνοι λοιπόν που σαν τους γράφεις
ούτε μια ολόκληρη γραμμή δεν είναι μήτε μια μολυβιά,
δίνουν στις πνοές τα απαραίτητα για να μιλήσουν.
Κι αφού εξέφρασαν τον έρωτα,
όλες οι υπόλοιπες έννοιες ήταν πολύ εύκολο
να συντεθούν και να πλάσουν το λεξιλόγιο του ανθρώπου.
– Μα δε μιλάμε μόνο από έρωτα παππού.
– Μόνο από έρωτα μιλάμε. Μόνο ο έρωτας για ζωή και επικοινωνία μας κάνει να μιλάμε.
…
Πάντα πρέπει το μέλλον να ‘ναι καλύτερο
απ’ το παρόν και το παρελθόν.
Αλλιώς δεν είναι μέλλον.
Εσύ πρέπει να πεις και ν’ απαντήσεις.
– Να ξαναγράψουμε την ορθογραφία;
Να βάλω και τους τόνους.
– Η ορθογραφία είναι σαν τη ζωή.
Δεν πρέπει να την αποστηθίζεις μα να την αφουγκράζεσαι.
Κι αν την ακούς καλά, τότε καλά και τα τη γράψεις.
Κράτα τούς τόνους χαμηλούς
μα δώσε τόνο στη ζωή σου.

Η ΗΤΤΑ
Γιατί η ήττα
γράφεται με δύο ττ;
Γιατί είναι πολύ βαριά
για να γράφεται με ένα.

Ποίηση, Κοροντζής, 2011, 125 σελ.