Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου

Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου

Ελληνες λογοτέχνες
Η Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα από κύπριους γονείς.
Το καλοκαίρι του 1998 μετακόμισε στην Κύπρο με την οικογένειά της όπου έζησε για επτά συνεχόμενα έτη, έπειτα επέστρεψε στην Αθήνα για να φοιτήσει στη Φιλοσοφική σχολή, στο τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας. Μεγάλες της αγάπες, οι λέξεις και τα παιδιά. Η συνέχεια των σπουδών της στον τομέα της προσχολικής αγωγής στάθηκε για κείνη μονόδρομος. Σήμερα είναι υπεύθυνη Μεταβρεφικού τμήματος σε δημοφιλή Βρεφονηπιακό Σταθμό των νοτίων προαστίων της Αθήνας, χωρίς όμως να εγκαταλείψει ποτέ το πάθος της για τη γραφή που πάντα αποτελούσε για εκείνη πηγή έκφρασης και έμπνευσης. Έχει ασχοληθεί με διάφορα λογοτεχνικά είδη, με αφορμή την επαγγελματική της δραστηριότητα έχει διασκευάσει πληθώρα παραμυθιών, ενώ διηγήματά της κυκλοφορούν σε συλλογές διηγημάτων. Για το διήγημα της «5-4-20» έλαβε τιμητικό έπαινο λογοτεχνίας στην κατηγορία ενηλίκων του λογοτεχνικού διαγωνισμού «Μένω σπίτι – Ταξιδεύω παντού». Το μυθιστόρημά της «Τα μάτια μιας γυναίκας» αποτελεί το πρώτο μέρος της μυθιστορηματικής τριλογίας «Υφαντό της μοίρας» και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ελκυστής. Τα δύο επόμενα μέρη της τριλογίας που ακολουθούν, θα κυκλοφορήσουν σύντομα και πάλι από τις Εκδόσεις Ελκυστής.
Μυθιστορήματα
Τα μάτια μιας γυναίκας (2020), Ελκυστής
Μάτια γεμάτα ενοχή (2021), Ελκυστής
Τα Μάτια που Φίλησε η Βροχή (2022), Ελκυστής

Τα Μάτια που Φίλησε η Βροχή – Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου

Τα μάτιαΤο Τρίτο Μέρος της Τριλογίας
“ΥΦΑΝΤΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ”
Έρχεται να δώσει απαντήσεις!


Τα λόγια της γριάς ακόμη στοίχειωναν τις νύχτες της, η ταραγμένη της ψυχή τα φώναζε ακόμα.
Τα βράδια μούσκεμα στον ιδρώτα πεταγόταν και κοιτούσε τον άντρα που κοιμόταν πλάι της.
Στα αυτιά της ηχούσε δυνατά η βροντερή φωνή…
«Μείνε μακριά από το Μ, το Μ που θα σε καταστρέψει!»
«Το Α και το Α θα ’ναι μαζί, είναι της μοίρας προσταγή, υπόσχεση μεγάλη…»
Δεν ήθελε ν’ ακούει πια, δεν ήθελε να ξέρει, έκλεινε τα αυτιά της ελπίζοντας τα λόγια αυτά να σωπάσουν…
Πού ήταν η αλήθεια και πού το ψέμα δεν το γνώριζε μα πλέον πια δεν ήθελε να μάθει.
Ήταν οι φόβοι της που έπνιγαν τα όνειρά της;
Ήταν τα τόσα βάσανα που άφηναν ακόμα ανοιχτά τα τραύματά της;
Ή ήταν της μοίρας τα μηνύματα που πρόσταζαν τα βήματά της;
Και τότε ερχόταν πάλι η βροχή…
Σαν λύτρωση, σαν μόνη επιλογή…
Ερχόταν η βροχή για να σβήσει τις φωτιές και να ποτίσει τη διψασμένη της ψυχή.
Κι ήταν τα μάτια της, τα μάτια εκείνα που φίλησε ξανά η βροχή…
Το μυθιστόρημα «ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΦΙΛΗΣΕ Η ΒΡΟΧΗ» είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας «ΥΦΑΝΤΟ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ».
Μία διαθήκη, μία σύλληψη και μία δική, έρχονται για να δώσουν απαντήσεις, ενώνοντας όλα τα κόμματα του παζλ.
Άραγε θα αποδοθεί η δικαιοσύνη; Θα πληρώσει ο δολοφόνος;
Ή ο ένοχος θα μείνει για πάντα ατιμώρητος;
Η μοίρα πλέκει το υφαντό της κι ό,τι γέγραφε, γέγραφε.
Ένα δυνατό βιβλίο για ένα δυνατό φινάλε!

Τρίτο βιβλίο της τριλογίας «Υφαντό της μοίρας»

Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2022, 404 σελ.

Μάτια γεμάτα ενοχή – Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου

Μάτια γεμάτα ενοχή


Είχε ακόμα τα λόγια της γριάς ουρλιαχτό μες την ψυχή της, ό,τι την είχε προειδοποιήσει εκείνη την μέρα που βρέθηκε στο διάβα της, το έβλεπε σιγά σιγά να πραγματοποιείται. Ήταν καταραμένη; Ήταν της μοίρας της το υφαντό καμωμένο από μετάξι μαύρο; Ποιον είχε βλάψει; Ποιον είχε ενοχλήσει και κάθε μέρα που περνούσε έχανε και κάτι αγαπημένο;
Το Σ την πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο, το Μ μπήκε στη ζωή της ξαφνικά και σαν φωτιά άφησε πίσω του, μονάχα αποκαΐδια. Ο Γιώργος της ίσα που ανέπνεε και η γλυκιά της μάνα… αχ πόσο την αγαπούσε.
Είχε επιζήσει, για κακή της τύχη, το άδειο της κουφάρι είχε πνοή ακόμα. Γιατί; Αυτό ήταν για κείνην η πιο μεγάλη τιμωρία.
Σκιές από το παρελθόν έρχονται να στοιχειώσουν το ταραγμένο της παρόν. Δυο μάτια είναι συνέχεια καρφωμένα πάνω της, δυο μάτια την ακολουθούν παντού, δυο μάτια που δεν είναι ξένα, τα γνωρίζει, τα εμπιστεύεται, δυο μάτια αγαπημένα που μέσα τους ποτέ δεν μπόρεσε να δει όσα περίτεχνα έκρυβαν. Ήταν δυο μάτια γεμάτα ενοχή…
Το μυθιστόρημα «Μάτια γεμάτα ενοχή» είναι το δεύτερο συνταρακτικό μέρος, της μυθιστορηματικής τριλογίας «Υφαντό της μοίρας».
Ένα συνεχές μοτίβο δράσης, έντασης και ανατροπών έρχεται να δώσει απαντήσεις και να δημιουργήσει νέα ερωτηματικά. Ποιος είναι ο δολοφόνος;
Ένα δυνατό βιβλίο για δυνατούς αναγνώστες! Απολαύστε το…

Δεύτερο βιβλίο της τριλογίας «Υφαντό της μοίρας».

Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2021, 320 σελ.

Τα μάτια μιας γυναίκας – Παναγιώτα Τσολάκη-Αγγελοπούλου

Τα μάτια μιας γυναίκας


«Κόρη μου, δάκρυα απ’ τα μάτια τούτα θα τρέξουνε πολλά. Ο πόνος αιχμάλωτη θα σε κρατήσει χρόνια. Ό,τι έχεις σήμερα μεμιάς, σαν φως απλά θα σβήσει κι ένα τεράστιο γιατί τη σκέψη σου θα πνίξει. Δε θ’ αργήσουν να ’ρθουν όλα αυτά, βασίλισσα της συμφοράς γρήγορα το στέμμα θα φορέσεις. Ο γάμος που ετοιμάζεις δε θα ’ρθει. Η μάνα σου ντυμένη στα λευκά δε θα σε δει, νύφη δε θα σε καμαρώσει. Τα λούσα που ονειρεύτηκες μια μέρα σαν αυτή όπως αρμόζει ποτέ δε θα γευτείς. Άλλον να παντρευτείς ζητάς, ένα μεγάλο Σ, μα άλλον στον νου σου έχεις κρυμμένο. Ένοχο μυστικό που δεν τολμάς ούτε σε σένα να το
πεις και την αλήθεια μέσα σου που έχεις φυλαγμένη δε θες να τη δεχτείς. Το γράμμα που τ’ όνομά σου αρχινά, αυτό σε βασανίζει. Δυο είναι οι άντρες στη ζωή σου. Ορμήσανε άξαφνα και σαν τις συμπληγάδες το σκαρί σου θα τσακίσουν…» Η Αλίκη άκουγε τα λόγια της γριάς ουρλιαχτό μες στην ψυχή της. Ήθελε να την κάνει να σωπάσει, να πάψει. Δεν άντεχε ν’ ακούει άλλο τη βροντερή φωνή της να προμηνύει τα δεινά της. Εκείνη διεκδικούσε μια ζωή ήσυχη, τακτοποιημένη. Είχε ήδη ξεκινήσει τις ετοιμασίες για τον γάμο της. Από μικρό παιδί ονειρευόταν το άσπρο νυφικό της… «Κόρη μου, άκου με, για το καλό στα λέω κι ασήμωσε μια δεκάρα. Ξέρω, η πείρα με ’μαθε, ποτέ δεν είναι ευχάριστα τα λόγια μιας τσιγγάνας». «Δεν πιστεύω εγώ σε μοίρες και προφητείες. Πάρε τη δεκάρα σου κι άφησέ με στην ησυχία μου!» «Να θυμάσαι καλά και να προσέχεις, συμβουλή χρυσή να έχεις φυλαχτό σου, μείνε μακριά από το Μ, αυτό το Μ που θα σε καταστρέψει!» Ένα δάκρυ κύλησε απ’ τα μάτια της Αλίκης. Το ήξερε καλά. Ήταν πλέον έτοιμη, το είχε ξαναζήσει άλλωστε. Ό,τι ξεστόμισε η γριά δε θ’ αργούσε να συμβεί. Ήταν η μοίρα της η άδικη που θα την τιμωρούσε πάλι, όπως έκανε τόσα χρόνια τώρα…
Το μυθιστόρημα «Τα μάτια μιας γυναίκας» είναι το πρώτο από τα τρία μέρη της μυθιστορηματικής τριλογίας «Υφαντό της μοίρας». Μία δυνατή, ερωτική ιστορία με τρεις πρωταγωνιστές, κινηματογραφική πλοκή και ανατρεπτικό φινάλε. Απολαύστε το…

Πρώτο βιβλίο της τριλογίας «Υφαντό της μοίρας».

Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2020, 266 σελ.

Πηγές: Biblionet, Ελκυστής