Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Ο 13ος χρόνος (2009), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Διχασμένες ψυχές (2012), Ωκεανός
Διχασμένες ψυχές – Παρασκευή Καραγιάννη
Ο Αλέξης είναι ένα παιδί που μεγαλώνει μέσα στο μίσος. Από αγροτική οικογένεια, με έναν πατέρα δυνάστη που κακοποιεί τη γυναίκα του…
Ο Αλέξης θα γίνει πατροκτόνος και θα καταφύγει στο σπίτι του παπα-Φώτη, του θείου του. Ο φόνος του πατέρα του θα μείνει ανεξιχνίαστος κι εκείνος θα συνεχίσει τη ζωή του κάνοντας όνειρα που θα τα βλέπει ένα-ένα να σβήνουν. Η κοπέλα που αγαπάει, η Κατερίνα, σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό ατύχημα και νιώθει πως η ζωή του γκρεμίζεται… Θα τον παρηγορήσει ο παθιασμένος έρωτας της Ελένης, μιας γυναίκας αρκετά μεγαλύτερής του, που τυχαίνει να είναι η μητέρα του καλύτερού του φίλο…. Ο έρωτας και το όνειρό του θα τον οδηγήσουν σε σκοτεινούς δρόμους, θα χαθεί στον λαβύρινθο του υπόκοσμου και στην τρομοκρατία, ψάχνοντας το Δίκαιο, ψάχνοντας τον Άνθρωπο… και την χαμένη ψυχή του…
Είναι η τρελή κούρσα ενός ανθρώπου που κανείς δεν ήξερε να πει αν υπήρξε άγιος ή τρομοκράτης.
Μυθιστόρημα, Ωκεανός, 2012, 544 σελ.
Ο 13ος χρόνος – Παρασκευή Καραγιάννη
Στα δεκαοκτώ της χρόνια, η Εύη γνωρίζει και περνάει μια νύχτα πάθους με τον Παύλο, ένα γοητευτικό τριανταπεντάχρονο άντρα. Ο Παύλος, όμως, έχει σκοτεινά σχέδια. Ενεργώντας για λογαριασμό τρίτων, την κρατάει φυλακισμένη και φροντίζει για τη σωματική και πνευματική της εκπαίδευση. Το μίσος που τρέφει εκείνη για τον Παύλο εναλλάσσεται διαρκώς με την απίστευτη έλξη που της ασκεί.
Όταν ο Παύλος της δείχνει τελικά τα πραγματικά του αισθήματα, η Εύη δε διστάζει να δραπετεύσει.
Δε θα καταφέρει, όμως, ποτέ να ξεχάσει τον άνθρωπο που σημάδεψε τόσο έντονα τη ζωή της.
“Ένιωθε τόσο µπερδεµένη. Είχε προσπαθήσει τόσο να πείσει τον εαυτό της ότι αυτός ο άντρας ήταν εχθρός της, ότι κατέστρεφε τη ζωή της, ότι της συμπεριφερόταν απάνθρωπα, ότι ήταν ο χειρότερος άντρας του κόσµου, ότι… ότι… Κι όµως, κάτι τέτοιες στιγμές, ένιωθε πως τον λάτρευε, όλες οι αρνητικές σκέψεις της εξαφανίζονταν ως διά μαγείας, λες κι επρόκειτο για κάποιον άλλο, λες κι ήταν ο τελειότερος άντρας για αυτή, ένα δώρο του σύμπαντος. Δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει τα αισθήματά της. Ένιωθε ότι ήταν πιο τραγική φιγούρα και από την πλέον τραγική που απαντήθηκε ποτέ σε αρχαία τραγωδία”.
Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2009, 228 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ωκεανός, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη