Paris Actoss - Deyteros.com

Ο Paris Actoss, κατά κόσμον Παναγιώτης-Πάρις Μπουρλέτος, δεν είναι παρά ένα φυσικό πρόσωπο όπως όλοι μας, που σαν χαρακτηριστικό του έχει απλά λίγο περισσότερο από τον εαυτό του.
Το 1968 γεννήθηκε στην Αθήνα, κι όμως έτυχε να ζήσει κατά περιόδους, αλλά και παράλληλα, στην φύση. Σπούδασε γραμμικό σχέδιο. Επί δυόμισι δεκαετίες ασχολείται με κινηματογραφικές και οπτικοακουστικές παραγωγές, με την ιδιότητα κυρίως του φροντιστή, αλλά και σε θέσεις παραγωγής. Από τα δεκαπέντε του κρατούσε πάντα σημειώσεις και έγραφε σχεδιάζοντας την απλότητα, όπως και την αντικειμενικότητα. Το 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο μυθιστόρημά του, με τίτλο: “Οικογενειακές επισκέψεις”, ενώ το 2018, η συλλογή διηγημάτων του, με τίτλο: “Ακόμα ζουν…”

Οικογενειακές επισκέψεις – Paris Actoss

Ένα μοναδικό αντικείμενο, όπου είναι χαραγμένο με τουρκική γραφή ένα λεπτομερές σκαρίφημα, οδηγεί στην τοποθεσία ενός αρχαίου ελληνικού ναού.
Η Άννεγκρετ το αποκτά σε δημοπρασία, και είναι αυτό που χρειάζεται για τον νέο της πελάτη, ο οποίος σχετίζεται φιλικά με τον έρωτα της ζωής της.
Ο “αγαπημένος” εξάδελφός της εμφανίζεται ξαφνικά σε διπλωματικό ταξίδι, αναστατώνοντας εκ νέου τις οικογενειακές σχέσεις, μέσα από αναπάντεχα μυστικά ζωής, της οικογένειας των Φρίνγκλεερ.
Αυτή η συνάντηση με τον πολυεκατομμυριούχο συλλέκτη, αποκαλύπτει πώς μια οικογενειακή συνάντηση φέρνει την άλλη, και άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικό κοινωνικό επίπεδο εισχωρούν αναπόφευκτα (φυσικά), ωθώντας στα άκρα τις οικογενειακές επισκέψεις που προκύπτουν…
Μια μυθιστορηματική ιδεολογική αναθεώρηση, για το αν είμαστε όλοι μια οικογένεια, ή, για το πόσο μικρός είναι ο κόσμος…

Μυθιστόρημα, Ζαχαράκης Κ. Μ., 2015, 385 σελ.

Ακόμα ζουν… – Paris Actoss

Τα χέρια του Λάμπη μένουν ελεύθερα, και ο ιδρώτας που είχε στριμωχτεί στις χειροπέδες τρίβεται από τις παλάμες του, μα δεν σταματά να αναβλύζει. Πιάνει το πρόσωπό του. Λίγα βήματα πριν, ήταν έτοιμος να αποδεχτεί όλα τα αμαρτήματα του κόσμου καταδικάζοντας τον εαυτό του. Μια ανάσα πριν -γιατί αποκλείεται να έκανε περισσότερες από μία-, πέρασε μπροστά απ΄ τα μάτια του η επερχόμενη κόλαση, αλλά κι ο χαμένος παράδεισος, όπου ποτέ δεν πάτησε το ξερό του. Μόλις λίγο πριν, ήταν έτοιμος να συγχωρέσει όλη την πλάση· το μόνο που ήθελε ήταν να μην υποστεί τις συνέπειες, να μην αποκαλυφθούν τα ρεζιλίκια του.
Τι να πρωτοπείς, και τι να ομολογήσεις;
Ιστορίες με πολλούς ήρωες, ενοίκους ενός άλλου κόσμου, στον οποίο θα θέλαμε, ίσως, να ανήκουμε. Ή, μήπως, όχι;