Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εμψυχωτής, μουσειοπαιδαγωγός και συντονιστής διαθεματικών εργαστηρίων στο πλαίσιο της μη τυπικής εκπαίδευσης. Ασχολείται με τη συγγραφή και τον χορό.
Των λυγερών και του χάρου (2020), Γιαλός
Καιρός χαϊκού (2020), Γιαλός
Καιρός χαϊκού (2021), Γιαλός (E)
Καιρός χαϊκού – Παύλος Σημάτης
Δεκαεφτά συλλαβές φτάνει, σιέστα
Ζωγράφος: Carlos Dall’Asta
Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 2020
Ποίηση, Γιαλός, 2021, 214 σελ.
Καιρός χαϊκού – Παύλος Σημάτης
δεκαεφτά συλλαβές. Φτάνει, σιέστα
Η σύλληψη της συλλογής αυτής μοιάζει απλή και πράγματι ίσως είναι: η καταγραφή 92 καλοκαιρινών μας στιγμών, μία για κάθε μέρα της θερινής εποχής ή πιο σωστά αυτό που καταχρηστικά ορίζουμε ως θερινή εποχή -από 1η Ιουνίου έως 31η Αυγούστου- και η απαθανάτισή τους σε ένα ενιαίο, εικαστικό ημερολόγιο.
Η επιλογή του καλοκαιριού όμως ως εποχή δεν είναι τυχαία. Όπως υπαινίσσεται και ο τίτλος της συλλογής: “Καιρός χαϊκού/δεκαεφτά συλλαβές/φτάνει, σιέστα”, η θερινή περίοδος έμοιαζε η πλέον πρόσφορη για την τελείωση αυτής της σύλληψης. Γιατί όσο η εποχή του καλοκαιριού, είναι μια περίοδος έμφορτη εικόνων, αισθήσεων, βιωμάτων και ιδεών, άλλο τόσο είναι και μια περίοδος που εμφορείται από αδράνεια, διακοπή και ραστώνη. Οι ιδέες γρήγορα συλλαμβάνονται, εξίσου γρήγορα όμως εξαχνώνονται. Μόνο η σκιαγράφησή τους είναι δυνατή. Μόνο η φευγαλέα καταγραφή τους είναι εφικτή σ’ ένα ποίημα που διαβάζεται απνευστί ή σ’ ένα σκαρίφημα που γίνεται στο πόδι.
Έτσι, χρησιμοποιώντας δύο ελλειπτικά μέσα, την ιαπωνική ποιητική φόρμα χαϊκού και το αφηρημένο σκίτσο, αφορμόμαστε από κοινό θέμα για να αφηγηθούμε τις δικές μας καλοκαιρινές ιστορίες, συμπυκνώνοντας σε λίγες γραμμές και συλλαβές, προσωπικές ρουτίνες, συλλογικά βιώματα, εφήμερες εικόνες κι ερωτικά σπαράγματα.
Zωγραφική: Carlos Dall’Asta
Ποίηση, Γιαλός, 2020, 206 σελ.
Των Λυγερών και του Χάρου – Παύλος Σημάτης
Κάπως ίσως παράταιρα και παράλογα, η παραλογή “Των Λυγερών και του Χάρου” γεννήθηκε πρώτα ως χορός κι έπειτα ως κείμενο. Πρώτα ως στροβιλισμός κι έπειτα ως στίχος. Πρώτα χόρεψα τον δεκαπεντασύλλαβο κι έπειτα μέτρησα τον ίαμβό του. Πρώτα είδα τους ήρωες της ιστορίας να περιφέρονται στο αρχιτεκτονικό τοπίο κι έπειτα τους έγραψα να χάνονται στη λίμπο. Και κάπως έτσι, θαρρώ, είναι πια περιττό το κινητήριο ερώτημα που διείπε απαρχής την έρευνά μου· το αν δηλαδή “χορεύοντ’ οι παραλογές”…
Ποίηση, Γιαλός, 2020, 40 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γιαλός
