Σάκης Σερέφας

Χέρια – Σάκης Σερέφας

Παντού φλόγες και σίδηρος λάμπει
Μάθημα ιστορίας
Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι

Θεατρικά μονόπρακτα για το 1821
τη Σφαγή της Χίου
και τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922


Τέσσερα μονόπρακτα θεατρικά έργα που έχουν ως θεματική καθοριστικά ιστορικά γεγονότα του τόπου, όπως η Επανάσταση του 1821, η Σφαγή της Χίου το 1822 και η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, αποδίδονται με έναν ιδιαίτερο και ανατρεπτικό τρόπο. Διάλογοι, αναμνήσεις, εξιστορήσεις, ερωταπαντήσεις είναι κάποια από τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιούνται για να αναβιώσουν σκηνές, μνήμες, γεγονότα, άλλοτε με χιούμορ κι άλλοτε με σαρκασμό, πάντα με υποδόριο πόνο.

Ο Σάκης Σερέφας, σε μια συλλογική έκδοση που περιλαμβάνει τα έργα Χέρια, Παντού φλόγες και σίδηρος λάμπει, Μάθημα Ιστορίας, Θυμάμαι, θυμάμαι, θυμάμαι –τα περισσότερα από τα οποία έχουν γίνει παραστάσεις, με πιο πρόσφατο το Μάθημα Ιστορίας (από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων) ή έχουν βραβευτεί (το Χέρια, με το Πρώτο Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Έργου Μικρής Φόρμας στον Διεθνή Διαγωνισμό του Διεθνούς Φεστιβάλ Αναλόγιο 2021) – καλεί αναγνώστες και θεατές να αναβιώσουν από κοινού τα παραπάνω ιστορικά γεγονότα, να ευαισθητοποιηθούν, να προβληματιστούν.

Θεατρικά έργα, Κάπα Εκδοτική, 2022, 144 σελ.

Άνθρωπος Μαρίκα – Σάκης Σερέφας

Από τη Σμύρνη στην Κοκκινιά


1922. Γέννηση πάνω στο καράβι που φέρνει την Αρμένισσα μάνα πρόσφυγα από τη Μικρά Ασία στον Πειραιά. Ο παππούς φρεσκοσφαγμένος στο μικρασιάτικο χασαπαριό. Το βρεφούδι μεγαλώνει και μαγεύει με τη φωνή του τον κοσμάκη όταν ψέλνει στην αρμένικη εκκλησία του Σουρπ Αγκόπ, του Αγίου Ιακώβου. Γυναίκες που δεν βγάζουν ποτέ από πάνω τους τα άσπρα γάντια. Γιατί; Δικτατορία Μεταξά, νεολαία Μεταξά, Σκαπανείς και Φαλαγγίτες. Ζογκλερικά στο Φάληρο με τον άντρα και το παιδί της. Είναι το “Ντούο Νίνο και Μισό”. Η πρώτη της ηχογράφηση. Ώρες τώρα σε κρυφοκοιτάζω. Εμφύλιος. Βομβαρδιστικά Χελντάιβερς καθέτου εφορμήσεως. Ναπάλμ στον Γράμμο. Ο Τραυματίας. Γνωριμία με τον Βασίλη της ζωής της. Μαζί στο πάλκο στου Τζίμη του Χοντρού. Τα καβουράκια. Ο Πόλεμος της Κορέας και το σπίτι στο Αιγάλεω. Απόψε κάνεις μπαμ. Το πεπρωμένο της χαραγμένο πάνω στον 38ο βόρειο παράλληλο. Οι Ελληνίδες ψηφίζουν πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές. Η γυναίκα που ψηφίζει. Τουρνέ στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη. Στο Τούνεζι, στην Μπαρμπαριά. Ένα πιάνο στον βυθό. Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη. Φωτογραφικά φιλμς κρυμμένα σε τάφους. Καρκίνος. Μόνη. Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα. Γλάροι κρώζουν δυσοίωνα από πάνω της στη Νέα Υόρκη. Ρεστοράν-μπαρ Νέον Βυζάντιον, 42ος Δρόμος. Με γέρασε η ξενιτιά. Νοσοκομεία. Βέρι βέρι μπαντ. Μόνη. Δολάρια πάνω στη σόλα με την τσίχλα. Γεννήθηκα για να πονώ. Αίμα στην πίστα.
1957. Το λαπαδιάζει το κόλλυβο η φρυγανιά; Κηδεία. Μόνη. Χωρίς εκείνον.

Σαν άστρο εβασίλεψε.
Θα μπορούσε να είναι η Μαρίκα Νίνου.
Είναι η άνθρωπος Μαρίκα.

Ιστορία, Μεταίχμιο, 2022, 128 σελ.

Οδοιπορικό Θεσσαλονίκης – Σάκης Σερέφας

Περπάτημα στην πόλη αλλιώς


Ποιος ναός της πόλης λειτούργησε ως φρενοκομείο; Ποια πλευρά από τις επάλξεις του Λευκού Πύργου προτιμούν οι αυτόχειρες; Ποιες φράσεις έχουν χαράξει πάνω στους τρούλους από το Μπεζεστένι οι εργάτες εδώ και τρεις αιώνες; Σε ποιας εκκλησίας το προαύλιο έγιναν φονικές μάχες; Γιατί λείπουν τα δάχτυλα από τα αγάλματα της οδού Φράγκων; Σε ποιο σημείο της παλιάς παραλίας στήθηκαν αγχόνες; Μπροστά από ποιο ξενοδοχείο σκοτώθηκε ο καπνεργάτης από τους χωροφύλακες; Μέσα σε ποια εκκλησία τα ποντίκια έφαγαν τους ανθρώπους; Μέσα σε ποιο ζαχαροπλαστείο γυρίστηκε μια σκηνή της Χριστίνας με τον Ηλιόπουλο; Ποιος είναι ο «συνήθης τόπος εκτελέσεων»; Σε ποιο ξενοδοχείο έμενε η Γερμανίδα κατάσκοπος; Ποια είναι η ιστορία της τηγανητής πατάτας στην πόλη; Ποιο πρόπυλο ναού είναι χτισμένο με υλικά από τα σπίτια που κάηκαν το 1917; Σε ποιον δρόμο της πόλης οι άνθρωποι προσκυνούσαν τους αγίους που ζωγραφίζονταν στα τζάμια των σπιτιών; Ποιος μαχαιρώθηκε με τον σουγιά που βρίσκεται πεταμένος στη θάλασσα, μπροστά από το «Όλυμπος-Νάουσα»; Κάτω από ποιο πλατάνι στο κέντρο της πόλης γίνονταν τα παλουκώματα; Ποιο φονικό έγινε στη Διαγώνιο; Σε ποιο σημείο του βυθού στ’ ανοιχτά του Λευκού Πύργου βρίσκεται ποντισμένο ένα πιάνο; Ποιοι θέλησαν να εξοντώσουν τις ακακίες της Βενιζέλου; Μέσα σε ποιον κινηματογράφο αυτοκτόνησε ένας απελπισμένος; Υπάρχουν ιπτάμενοι δίσκοι στην παραλία; Ποιο είναι το πιο κολασμένο στρατόπεδο της πόλης;

Αφηγήσεις, Μεταίχμιο, 2021, 228 σελ.

164 – Σάκης Σερέφας

(Ποιήματα 1983-2013)


Ένας στερημένος που τρώει πατατάκια στο σινεμά, μια μπουγάδα που χτυπιέται στον άνεμο, ένα εκθετήριο φιδιών στη λεωφόρο Κηφισίας, αυτός που γλεντάει στο φως, κάτι μύγες που επωάζουν ιστορίες, μια γιαγιά που σφάζει πορτοκάλια, πάλι αυτός αλλά με ψυχή φραπέ, η Βιρτζίνια Γουλφ εν εξάλλω, ο Πέκινπα πριν αγριέψει, ένα φιλί στο λούνα παρκ, μια χούφτα γυμνοσάλιαγκες βουδίσκοι, η λέξη “μνημόσκυλο”, ένα αρνί στη σκεπή, το όρος Χορτιάτης στα ντουζένια του, η επωδός “πρώτα πάλι πέθανε η κότα”, μια σφαίρα που καρφώνεται σ’ έναν μαθητή στην Εγνατία…

Ποίηση, Νεφέλη, 2019, 296 σελ.

Ο κύριος Σμιθ ανοίγει την πόρτα – Σάκης Σερέφας

Ένας ξένος εισβάλλει στο σπίτι ενός εργένη, του κυρίου Σμιθ, και του θέτει ένα εκβιαστικό δίλημμα. Η ζωή του θα τελειώσει σε δύο ώρες. Θα μπορούσε να διαλέξει να μπει στη θέση του κάποιος άλλος ώστε να μην πεθάνει εκείνος; Μια ετοιμοθάνατη γιαγιά στην εντατική; Ο Αδόλφος Χίτλερ; Μήπως η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας που ζει στο διπλανό διαμέρισμα; Γιατί νομίζει ο κύριος Σμιθ πως αξίζει να ζήσει;

Μια μαύρη κωμωδία για το “κουκούλι” που αποκαλούμε ύπαρξη, το έργο του Σάκη Σερέφα πραγματεύεται με χιούμορ τη σχέση μας με τον θάνατο.

Επίμετρο: Μαρία Αιγινίτου

Θεατρικό, Κάπα Εκδοτική, 2019, 78 σελ.

Άπαντα τα θεατρικά – Σάκης Σερέφας

Γ’ ΤΟΜΟΣ


ΔΡΑΚΟΙ
Ένας που τον στήνουν μπρος στο απόσπασμα για εκτέλεση.
Την τελευταία στιγμή, έρχεται το απαλλακτικό τηλεγράφημα. Αθώος.
Κι αυτός τη γλιτώνει. Μα του καίγεται η μνήμη από μέσα του. Διαγράφεται όλη η ζωή του. Δεν θυμάται τίποτα. Τίποτα. Τίποτα.
Ώσπου τον πιάνει στα χέρια του ένας αμείλικτος ψυχίατρος και πειραματίζεται πάνω του. Για να του φέρει πίσω τις μνήμες. Μνήμες γεμάτες με αστυνομία, ανακρίσεις, εισαγγελείς, δικαστές, χασίσια, αναμορφωτήρια, πόρνους και αλητάμπουρες, βιασμούς για μια τυρόπιτα, και τη ζωή στους δρόμους μέσα σε μια πόλη που δαγκώνει γερά.
Οπότε ξεκινάει το μακελειό.

ΕΝΑΝ ΦΙΔΕ ΚΙ ΑΚΙΝΗΤΟΣ!
Ένας συνταξιούχος αστυνόμος αφηγείται σε δύο φίλους του μία μυστηριώδη υπόθεση θανάτου την οποία κατάφερε να εξιχνιάσει. Πρόκειται για τον θάνατο ενός παθιασμένου αναγνώστη βιβλίων, τα οποία τελικά τον οδήγησαν στον χαμό. Όμως, ενώ η υπόθεση είναι πραγματικά συγκλονιστική, οι δύο φίλοι δεν φαίνεται να της δίνουν και πολύ σημασία. Τους απασχολούν άλλα πράγματα, πιο γήινα, όπως: Υπάρχουν φτηνά γεννόσημα πατάτας; Πόσο κοστίζει ένα πιάτο πατάτες γιαχνί στο μαγέρικο στη Βαρβάκειο; Αληθεύει πως, λόγω οικονομικών περικοπών για τα σκηνικά, από δω και στο εξής το Εθνικό Θέατρο θα ανεβάζει έργα χωρίς καθόλου πόρτες (οι οποίες κοστίζουν πολύ) αλλά θα είναι τίγκα στα παράθυρα (τα οποία είναι φθηνότερα);
Μια σατιρική ματιά πάνω στις αγωνίες των ανθρώπων που τραβάνε γερό ζόρι στα χρόνια της οικονομικής κρίσης μα δεν γονατίζουν.
Ένα αυτοσαρκαστικό σχόλιο για την πόζα του θεάτρου στις μέρες μας.

ΕΡΙΝΥΑ ΜΕ ΤΑΝΑΛΙΑ
Ένας Μάρκος επισκέπτεται μία οδοντίατρο για να του βγάλει το δόντι. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για την επέμβαση, κι ενώ βρίσκεται ξαπλωμένος και ακινητοποιημένος στην ιατρική πολυθρόνα, ο Μάρκος αφηγείται στην οδοντίατρο ένα συμβάν της ζωής του που τον σημάδεψε πριν πολλά χρόνια: τις συνθήκες θανάτου της μητέρας του. Η οδοντίατρος αμφισβητεί την εγκυρότητα των αναμνήσεων του Μάρκου και του δημιουργεί ενοχές για τη στάση που κράτησε απέναντι στη μητέρα του σε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές. Ο Μάρκος, για να αποτινάξει αυτές τις ενοχές, παζαρεύει με την οδοντίατρο τα θερμά αισθήματα που έτρεφε τόσα χρόνια για τη νεκρή, πια, γυναίκα του. Στο τέλος, προκειμένου να μη βασανίζεται από τύψεις για τη στάση που κράτησε απέναντι στη μητέρα του, ο Μάρκος υιοθετεί μια εντελώς απορριπτική εκδοχή τόσο για τον χαρακτήρα και την ηθική υπόσταση της γυναίκας του, όσο και για τα αισθήματά του απέναντί της.
Οδοντίατρος και πελάτης γίνονται μονομάχοι στην αρένα της ίδιας τους της βιογραφίας.

ΤΙ ΛΕΣ ΚΙ ΕΣΥ, ΜΠΑΜΠΗ;
Ένα πούλμαν διασχίζει την φρεσκοχαραγμένη Εγνατία Οδό, εκτελώντας το δρομολόγιο Γρεβενά-Θεσσαλονίκη. Σωτήρη λένε τον οδηγό, Μπάμπη τον συνοδηγό, Σαμάνθα μια μύγα. Ο δρόμος αυτός είναι ολοκαίνουργιος. Ο Σωτήρης αφηγείται μια πονεμένη ιστορία που έζησε στον παλιό τον δρόμο. Έναν δρόμο που είχε Χιτλερικούς οι οποίοι τρώγανε γίδα βραστή στις ταβέρνες της Καστανιάς, είχε γιαγιάδες που πουλούσανε πατάτες, είχε Αλβανούς λαθρομετανάστες με κινητά τηλέφωνα, είχε πατημένα σκυλιά, είχε και μια φάλαινα του Βορρά ανάμεσα στα πουρνάρια, δηλαδή είχε Ιστορία.. Αυτός ο καινούργιος δρόμος, ο αποστειρωμένος, τι παρελθόν θα περιέχει σε πενήντα χρόνια;

Ο ΤΑΡΑΝΤΙΝΟ ΣΤΟΝ ΒΑΡΔΑΡΗ
Ένας σκηνοθέτης του θεάτρου μελετάει παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης, ενώ ο γιος του τρώει βουβαλίσια λουκάνικα και οπτασιάζεται τον Ταραντίνο να γυρνάει ταινία στον Βαρδάρη. Και οι δυο, επινοούν την πόλη τους από την αρχή, ενώ από το έργο κάνει ένα μικρό πέρασμα κι η ΣκάρλετΓιόχανσον.

ΜΕΤΑ
Μια διάλεξη για τον έρωτα. Και δύο πρόσωπα. Μια Ραφαέλα κι ένας Ρούλης. Δύο πρόσωπα που υπάρχουν στην ζώνη του λυκόφωτος, δηλαδή ανάμεσα στο κείμενο της διάλεξης και στην πραγματικότητα. Οφείλουν να ερωτευτούν το ένα το άλλο, ώστε να επιβεβαιωθούν οι απόψεις του εισηγητή της διάλεξης.
Όμως η ζωή δεν είναι διάλεξη. Ούτε μια διάλεξη είναι ζωή.

ΣΠΛΑΧΝΑ ΕΞΩ (τριλογία)
1 Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΣΚΕΠΟΥ ΑΦΑΛΟΥ
Η χυμώδης Ούρσουλα είναι ερωτευμένη με τον εργολάβο Ανάργυρο και με τον Άσκεπο Αφαλό. Τον δικό της ολόγυμνο αφαλό. Όμως ο Ανάργυρος δεν τα σηκώνει κάτι τέτοια. Κι αναλαμβάνει δράση.
2 ΣΦΗΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ
Ο Μισέλ είναι σκηνοθέτης πορνοταινιών. Όταν δοκιμάζει μια κουταλιά από σφήκες, κουταλιά βγαλμένη μέσα από το ίδιο του το σώμα, αποφασίζει να ασχοληθεί με τον ποιοτικό, υπαρξιακό κινηματογράφο. Και τότε, κάτι με μεγάλα δόντια τον πλησιάζει.
3 ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ
Ο Μήτσος πουλάει τη βάρκα του κι αφηγείται την ιστορία της στον συγγραφέα Πέτρο. Ο Πέτρος αγοράζει τη βάρκα και τη μετατρέπει σε ζαρντινιέρα στην αυλή του παραθαλάσσιου εξοχικού του. Ό,τι φυτεύει μέσα της σαπίζει και ρίχνει τα φύλλα του. Σαν το κεράκι που λιώνει και στάζει στην ταφόπλακα.

Θεατρικά, Αιγόκερως, 2018, 244 σελ.

Άπαντα τα θεατρικά – Σάκης Σερέφας

Β’ ΤΟΜΟΣ


ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ
Στις 7 Αυγούστου 2003, στη δυτική πλευρά του όρους Χορτιάτης, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της Θεσσαλονίκης, προσγειώθηκε ένας ιπτάμενος δίσκος, καμουφλαρισμένος με την όψη εξοχικού σπιτιού. Επιβάτες του, ο Κας και η Φος.
Σκοπός της διαγαλαξιακής αποστολής ήταν η μελέτη και η καταγραφή της ανθρώπινης συμπεριφοράς, καθώς και η διερεύνηση της δυνατότητας προσαρμογής των εξωγήινων σε αυτήν.
Κάνουν βόλτες με αμάξι, παρατηρούν τα πατημένα σκυλιά στους δρόμους, ψωνίζουν ένα φαγκρί, πηγαίνουν στο θέατρο, επισκέπτονται μια παιδική χαρά κι ένα νεκροταφείο, κάνουν βόλτα σε πόλη, μιλούν μ’ έναν ζητιάνο, προσπαθούν να πάθουν μια ανάμνηση κι ένα ερωτικό ραντεβού εμπνευσμένο από τη Μαντάμ Μποβαρύ, και παραθέτουν ένα σαρκοβόρο αποχαιρετιστήριο δείπνο.
Κι όλα αυτά, γιατί έχουν μια πολύ σοβαρή αποστολή. Αποστολή στον πλανήτη Γη. Όπου όλοι και όλα είναι φαγώσιμα.
Μια σαρκαστική ματιά πάνω στην ανελέητη πραγματικότητα των γήινων.
Το έργο τιμήθηκε με το Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού για το 2007.

ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ
Μια Παναγιώτα ζει με τη μητέρα της και εργάζεται σε σούπερ μάρκετ.
Μια Παναγιώτα που ζει μοναχικά τη ζωή της.
Όλοι γύρω της δεν θέλουν να ζει μοναχικά τη ζωή της.
Δεν το αντέχουν. Δεν το επιτρέπουν αυτό. Και την πιέζουν. Να γίνει. Ζευγαρωμένη.
Όπως είναι όλοι αυτοί οι όλοι ζευγαρωμένοι.
Οπότε, αυτή η Παναγιώτα αποφασίζει να δράσει.
Ζευγάρωμα θέλετε; Θα το έχετε.
Μια Παναγιώτα εν δράσει. Ενδιαφέρον θέαμα.
Ναι, η ανθρωποφαγία είναι πάντα ένα ενδιαφέρον θέαμα. Και πολύ καθημερινό.
Ώσπου-
Γιατί σε κάθε σφαγείο υπάρχει ένα απρόβλεπτο ώσπου.

ΛΙΩΜΕΝΟ ΒΟΥΤΥΡΟ
Στα 1960, σε μια κρύα νύχτα του χειμώνα, κάποιος. δολοφόνησε την αρραβωνιαστικιά του μέσα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου.
Στα 2000, ένας συγγραφέας προσπαθώντας να ανασυστήσει, με τη μορφή αφηγήματος, αυτήν την αληθινή ιστορία, συναντιέται με τους επιζώντες μάρτυρες της υπόθεσης και με τον δράστη, και καταγράφει τη μαρτυρία τους. Ή μήπως τον καταγράφει αυτή;

ΜΑΜ
Επί επτά χρόνια, ένας μοναχικός μαθητής κι ένας μοναχικός οδηγός λεωφορείου αναπτύσσουν μια ιδιότυπη φιλία. Καθισμένοι πλάι-πλάι μέσα στο σχολικό λεωφορείο, συζητούν κι εξομολογούνται μυστικά κι εμπειρίες. Για τον μαθητή αυτή η σχέση αποτελεί μια μύηση στη ζωή που τον περιμένει. Για τον οδηγό αποτελεί μια αφορμή για αναπόληση και επανεκτίμηση της ζωής που πέρασε. Ως ‘εργαλείο’ για τα επτά μυητικά στάδια χρησιμοποιούνται επτά μαγειρεμένες τροφές τις οποίες προσφέρει και επεξηγεί, ανά μία κάθε χρόνο, ο οδηγός στον μαθητή, ενώ από τη μεριά του ο μαθητής καλείται, επί επτά χρόνια, να ανακαλύψει, ως τελετουργία αυτογνωσίας, την ιδανική συνταγή για την παρασκευή του τέλειου ταραμά.
Το έργο τιμήθηκε με το βραβείο νεοελληνικού έργου “Κάρολος Κουν 2007”, της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών.

Θεατρικά, Αιγόκερως, 2018, 264 σελ.

Άπαντα τα θεατρικά – Σάκης Σερέφας

Α’ ΤΟΜΟΣ (Μονόπρακτα και μονόλογοι)


15 ΛΕΠΤΑ (ζεύγος μονόπρακτων)
Ένας άντρας και μια γυναίκα, ήρωες ενός θεατρικούέργου, βρίσκουν την ευκαιρία να αυτονομηθούν όταν ο συγγραφέας τους κάνει ένα διάλειμμα 15 λεπτών. Τόσος είναι ο χρόνος που έχουν για να ζήσουν μια πραγματική ζωή. Όταν ο συγγραφέας επιστρέφει για να ξεκινήσει και πάλι το γράψιμο, οι δύο ήρωές του αποφασίζουν να …

ΖΩΕΣ ΓΙΑ ΦΑΓΩΜΑ (15 μονόπρακτα)
Ιστορίες ανθρώπων που κάποια τροφή σημάδεψε μοιραία το μέσα τους. Τα όνειρά τους. Το μυαλό τους. Τα πάθη τους. Τα πένθη τους. Άνθρωποι στους οποίους κάποιες τροφές έχουν ταυτιστεί στη μνήμη τους με κάποιο μοιραίο συμβάν. Αγαπημένοι νεκροί, ματαιωμένοι έρωτες, γενέθλιοι τόποι, απόντα σώματα, σβησμένες επιθυμίες, σημαδεύονται μέσα στις ψυχές τους με κάποια τροφή.

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΒΛΑΚΕΙΑΣ (μονόλογος)
Ένας Εισηγητής διδάσκει σε ένα σεμινάριο ενός πανάκριβου ιδιωτικού Κολλεγίου το οποίο ειδικεύεται στη διοίκηση επιχειρήσεων.
Το θέμα της Εισήγησης είναι η διδασκαλία των βασικών αρχών που διέπουν τη βλακεία.
Ο Εισηγητής υποστηρίζει ως βασική αρχή του πως ένα ορισμένο ποσοστό βλακείας, αν υιοθετηθεί ως προσωπική συμπεριφορά, μπορεί να λειτουργήσει ωφέλιμα ως αντίδοτο στον αμοραλισμό της εποχής μας. Έτσι, η υπεράσπιση της βλακείας γίνεται μέσα από μια καυστική κριτική του σημερινού πολιτισμού.
Πιστεύει πως η βλακεία έχει μια ανθρωπιστική όψη, την οποία μπορούμε να αξιοποιούμε, μέσα σε έναν κόσμο τετράγωνης, και συχνά ανελέητης, λογικής.

ΘΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ (22 μονόπρακτα)
Είκοσι δύο ιστορίες ανθρώπων της μεγαλούπολης, που κάποια στιγμή τους ‘βαράει’ στη ζωή τους ένα άγριο ζόρι. Είναι άνθρωποι που τους βασανίζουν πάθη κάθε είδους, και το κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι δεν το βάζουν κάτω, πέφτουν και σηκώνονται. Δύσκολα, αλλά σηκώνονται. Γιατί είναι άνθρωποι που τους παίρνει ο δρόμος.
Το έργο περιλαμβάνεται στον κατάλογο “Το Ευρωπαϊκό Θέατρο σήμερα: Μια επιλογή από τα 120 καλύτερα σύγχρονα ευρωπαϊκά θεατρικά έργα” της EuropeanTheatreConvention (ETC, 2010).

Θεατρικά, Αιγόκερως, 2018, 264 σελ.

Καλτσοδέτα και Μπέκετ – Σάκης Σερέφας

Ο Άρις Γεωργίου φωτογράφισε γήινους σε πολλές μεριές του πλανήτη, με ανθρωπολογική περιέργεια. Σχημάτισε μία κιβωτό ανθρώπινων μορφών, η οποία σε έναν αιώνα θα αποτελεί μια ανεκτίμητη καταγραφή του αλλόκοτου πλάσματος που κυκλοφορεί στους δρόμους των πόλεων καθημερινά και αποκαλείται homo sapiens. Όπως γράφει: “Δεν σταμάτησε ποτέ να με εντυπωσιάζει η ποικιλομορφία της εμφάνισης των ανθρώπων. Θυμάμαι παιδιόθεν να τους περιεργάζομαι περίεργος, συχνά μέσα στο λεωφορείο. Τους επιβάτες, τον εισπράκτορα, τον οδηγό. Το ίδιο και στην τάξη του νηπιαγωγείου, του σχολείου αργότερα, είτε ήταν οι συμμαθητές μου, είτε οι δάσκαλοι, είτε ο επιθεωρητής ή ο σχολίατρος. Οι γονείς των φίλων, οι θείες μου, οι τυχαίοι περαστικοί στον δρόμο […] αποτελούσαν όλοι μαζί ένα θέαμα χωρίς τέλος.”

Ο Σάκης Σερέφας έγραψε μικρές ιστορίες για αυτούς τους γήινους. Παράλληλα, αντικρίζει τις εικόνες τους με παραθέματα ποιητών, πεζογράφων, φιλοσόφων: Τιγρέ κολάν και Σοπενάουερ. Καλτσοδέτα και Μπέκετ. Ράπερ και Στησίχορος. Λολιτόνια και Μπένγιαμιν. Άνθρωποι-κίντερ με Νίκο Καρούζο. Χορευτές σέικ με Γκαίτε και Ουγκώ…

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο στο οποίο ο αναγνώστης, επιλέγοντας το παράθεμα της αρεσκείας του, καλείται να συμμετάσχει σε ένα κουίζ – παιχνίδι που θα του αποκαλύψει τι σόι αναγνώστης και τι λογής άνθρωπος είναι.

Εικονογράφηση: Άρις Γεωργίου

Πεζογραφία, University Studio Press, 2018, 176 σελ.

Ημερολόγιο 2003 η Θεσσαλονίκη των ξένων – Σάκης Σερέφας

Ενας ρώσος κληρικός, ένας ουκρανός κι ένας τούρκος περιηγητής, ένας ιταλός τζέντλεμαν, δυο αμερικανοί ιεραπόστολοι, ένας άγγλος περιηγητής, ένας αυστριακός διπλωμάτης, ένας αμερικανός συγγραφέας, ένας γερμανός βουλευτής, ένας σέρβος πρέσβης, ένας πρώσος δημοσιογράφος, ένας γάλλος σπουδαστής, ένας ρώσος αρχαιολόγος, ένας γάλλος ιστορικός, ένας ιταλός στρατιωτικός, ένας γάλλος λοχίας, ένας ιταλός λοχαγός, μια σκωτσέζα εθελόντρια, ένας άγγλος στρατιώτης, ένας άγγλος ιστορικός, ένας άγγλος υπολοχαγός, ένας άγγλος εφημέριος, ένας άγγλος εκδότης εφημερίδας, ένας γάλλος βυζαντινολόγος, ένας άγγλος δημοσιογράφος, ένας γάλλος ιστορικός, ένας γάλλος φιλόσοφος, ένας γάλλος μυθιστοριογράφος, ένας άγγλος ποιητής, ένας γάλλος στοχαστής, ένας γάλλος πανεπιστημιακός, μια βελγίδα γλωσσολόγος, ένας γάλλος πεζογράφος, ένα πλάσμα από αλλού επισκέπτονται τη Θεσσαλονίκη από το 1419 μέχρι το 2002 και εκλύουν τη μαρτυρία τους για την πόλη.
51 μαρτυρίες ξένων ταξιδιωτών, 12 ποιήματα και πεζά ξένων λογοτεχνών, 12 πρωτότυπες δημιουργίες Θεσσαλονικέων καλλιτεχνών συνιστούν το Ημερολόγιο 2003 “Η Θεσσαλονίκη των ξένων”. Η ‘άλλη’ ματιά στην πόλη.

Αποστολή στη Γη – Σάκης Σερέφας

Πλανήτης Γη, Θεσσαλονίκη. Ο Κας και η Φος περπατούν στους δρόμους της πόλης. Χαϊδεύουν τυρόπιτες. Διασχίζουν ένα μωρό. Ξεβιδώνουν τη Μαντάμ Μποβαρύ. Συνομιλούν με ένα γόνατο. Γευματίζουν μ’ ένα βόδι από βήτα. Σκανάρουν ένα φαγγρί. Βολτάρουν στην παραλία. Αναρωτιούνται. Τρώει σπόρια ο Nick Cave; Τι εντόσθια έχει ένα ραντεβού; Να βγάλουν και δρακουλίνια με τη σαμπάνια στο δείπνο; Και χειρόκτια; Ουφ, είναι ζόρικο πράμα μια αποστολή στη Γη.

Μαμ – Σάκης Σερέφας

Μονόπρακτο σε 7 σκηνές
Επί επτά χρόνια, ένας μοναχικός μαθητής, ο Ζοζέφ, κι ένας μοναχικός οδηγός λεωφορείου, ο Μεγάλος, αναπτύσσουν μια ιδιότυπη φιλία. Καθισμένοι πλάι πλάι μέσα στο σχολικό λεωφορείο, συζητούν κι εξομολογούνται μυστικά κι εμπειρίες για την ευτυχία, τον έρωτα, τη μνήμη, το θάνατο, τα ζόρια αλλά και τα κέφια της ζωής. Για τον μαθητή αυτή η σχέση αποτελεί μια μύηση στη ζωή που τον περιμένει. Για τον οδηγό αποτελεί μια αφορμή για αναπόληση και επανεκτίμηση της ζωής που πέρασε. Ως “εργαλείο” για τα επτά μυητικά στάδια χρησιμοποιούνται επτά μαγειρεμένες τροφές τις οποίες προσφέρει και εξηγεί, ανά μία κάθε χρόνο, ο οδηγός στον μαθητή, ενώ από τη μεριά του ο μαθητής καλείται, επί επτά χρόνια, να ανακαλύψει, ως τελετουργία αυτογνωσίας, την ιδανική συνταγή για την παρασκευή του τέλειου ταραμά.
Γύρω τους κινούνται ένας πατέρας που λατρεύει μανιακά τις κοιλαδογέφυρες, μια μητέρα που τρέφεται μόνο με άγριο ρύζι, μια γιαγιά που φορά κάτι σούπερ χάι-τεκ κόκκινα αθλητικά παπούτσια με αερόσολες, μια ανελέητα σαγηνευτική συμμαθήτρια και μια αγέλη συμμαθητών. Ανάμεσα στα επτά πιάτα που σερβίρονται στη διάρκεια του έργου περιλαμβάνεται ένα σκουμπρί γεμιστό με κάππαρη, σαλιγκάρια με δεντρολίβανο, λεμονάτες καρδιές αγκινάρας, βραστή προβατίνα με τραχανά, κι ένα σοκολατάκι γεμιστό με λίπος αρνιού. Ποιο μάθημα ζωής κρύβει η καθεμιά από αυτές τις τροφές μέσα της;

Το αβγό – Σάκης Σερέφας

Η σειρά “Εκδρομή στην Κουζίνα!” απαρτίζεται από τρία βιβλία: “Το αβγό”, “Η ντομάτα”, “Η μπανάνα”.
Κάθε βιβλίο της σειράς αποτελεί ένα ερέθισμα προς τον μικρό αναγνώστη ώστε να εξοικειωθεί με μία τροφή κάθε φορά και να προσπαθήσει να “παίξει” με αυτήν μέσα στο χώρο της κουζίνας του σπιτιού του ετοιμάζοντας ένα μικρό γεύμα.
Με τη βοήθεια του παιγνιώδους λόγου του συγγραφέα και την ευφάνταστη εικονογράφηση της Δωροθέας Λαμπρινοπούλου το παιδί καλείται να ζήσει μια περιπέτεια μέσα στον κόσμο των τροφών και των γεύσεων.
Σε μια εποχή όπου το πρόβλημα της λανθασμένης διατροφής των παιδιών αλλά και της παιδικής παχυσαρκίας έχει πάρει ιδιαίτερα ανησυχητικές διαστάσεις – με την Ελλάδα να κατέχει τα θλιβερά πρωτεία ως προς το δεύτερο – αυτά τα τρία βιβλία στοχεύουν όχι μόνο στην καλλιέργεια μιας ισορροπημένης διατροφικής κουλτούρας αλλά και στην ενθάρρυνση των παιδιών στο να προετοιμάζουν μόνα τους ένα μικρό γεύμα με απλά και αγαπημένα υλικά, αντιμετωπίζοντάς το σαν διασκέδαση κι όχι σαν αγγαρεία.

Αποστολή στον πλανήτη Γη – Σάκης Σερέφας

“Δύο εξωγήινοι, ένας άντρας και μια γυναίκα, έρχονται στον πλανήτη μας με την αποστολή να μελετήσουν το κυρίαρχο εδώ ζώο, τον άνθρωπο. Ενδύονται για καμουφλάζ το ανθρώπινο σώμα κι αρχίζουν την εξερεύνησή τους στην πόλη, έτοιμοι με ευαίσθητους δέκτες να πειραματιστούν με κάθε ανθρώπινη συνήθεια. Μόνο που το ανθρώπινο σώμα, με τις ανάγκες και τις ορέξεις του, κάποια στιγμή τους κυριεύει. Τι έχουν να μάθουν από τον homo sapiens οι δύο διαγαλαξιακοί επισκέπτες; Θα καταφέρουν να αποδράσουν από τις γήινες ορέξεις τους, που ολοένα μεγαλώνουν ή θα μείνουν για πάντα φυλακισμένοι σε ξένη γη;
Στο έργο πρωταγωνιστεί ένας κλασικός, βαθιά χαραγμένος στο συλλογικό υποσυνείδητο, χαρακτήρας του είδους της επιστημονικής φαντασίας, ο Εξωγήινος. Αλλά τι είναι ο εξωγήινος, πέρα από ένα ανεξάντλητο πεδίο όπου προβάλλουμε, άλλοτε με ελπίδα και άλλοτε με φόβο, τα χαρακτηριστικά ενός Άλλου; Οι δυο εξωγήινοι, αντιμετωπίζοντας με αθωότητα μια αυτονόητη για μας καθημερινότητα, τη φωτίζουν διαφορετικά και την επαναπροσδιορίζουν. Μέσα από το βλέμμα αυτών των ξένων, όπως μέσα από έναν παραμορφωτικό καθρέφτη, σκιαγραφείται το πορτρέτο μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας. Επιπλέον, ο συγγραφέας δεν τοποθετεί τη δράση σε κάποια εξωτική μεγαλούπολη της δύσης ή της ανατολής, αλλά στη Θεσσαλονίκη, που όλοι ξέρουμε και αγαπάμε.
Σαν τους κλόουν ενός διαγαλαξιακού τσίρκου, τα δύο όντα περιπλανιούνται στην πόλη που τους γοητεύει και ταυτόχρονα τους απειλεί. Διερευνώντας παικτικά την ερώτηση τι είναι γήινος και τι εξωγήινος, τι είναι άνθρωπος και τι κάτι άλλο από άνθρωπος, η σκηνοθετική γραμμή αρθρώνεται γύρω από τη σύγκρουση αυτών των δυο κόσμων και αφηγείται με χιούμορ την πορεία των δύο επισκεπτών στον πλανήτη μας ως μια πορεία απώλειας και ενηλικίωσης. Η ιστορία του Κας και της Φος μεταμορφώνεται έτσι στον αρχετυπικό μύθο του άντρα και της γυναίκας που κατοικίζουν τον κόσμο και η αναζήτησή τους αποκτά υπαρξιακές διαστάσεις:
αποκτώντας σώμα και φύλο γνωρίζουν τους φόβους, τις χαρές και τις λύπες του ανθρώπου, τα πειράματά τους μετατρέπονται σε παιχνίδια και μαθήματα προσαρμογής στον κόσμο, ενώ η επιστροφή στον μητρικό τους πλανήτη γίνεται ζήτημα ζωής και θανάτου”.

Θα γίνω ντιζέζ – Σάκης Σερέφας

Μια αληθινή ιστορία
Στα 1950, σε μια κρύα νύχτα του χειμώνα, ο Λ.Μ. δολοφόνησε την αρραβωνιαστικιά του, μια Κ.Μ., μέσα στο δωμάτιο 9 του ξενοδοχείου Σέρραι, στην οδό Εγνατία της Θεσσαλονίκης.
Στα 2005, ένας συγγραφέας, προσπαθώντας να ανασυστήσει, με τη μορφή νουβέλας, αυτήν την αληθινή ιστορία, συναντιέται με τους επιζώντες μάρτυρες της υπόθεσης και με τον δράστη, και καταγράφει τη μαρτυρία τους.
Μια αληθινή ιστορία, βγαλμένη μέσα από τη ζωή.
Μια αληθινή ζωή, βγαλμένη μέσα από τη συγγραφή.
Και μερικά αμείλικτα ερωτήματα: Ποια δύναμη οπλίζει το χέρι του φονιά;
Υπάρχουν λέξεις που να περιγράφουν ένα έγκλημα;
Πώς κάνουν μπεεε τα πρόβατα στα αρχαία κείμενα;

Πρώτη φορά στο σούπερ μάρκετ – Σάκης Σερέφας

Εάν ψάχνουμε τις αγαπημένες μας σοκολάτες και δεν μπορούμε να τις βρούμε:
α. Βγαίνουμε από το σούπερ μάρκετ, στεκόμαστε στη μέση του δρόμου, σταματάμε τα αυτοκίνητα και ρωτάμε τους οδηγούς μήπως τις είδαν;
β. Αρχίζουμε να βογκάμε, να κλαίμε, να αναστενάζουμε, να βγάζουμε τις πολεμικές κραυγές των Απάτσι και να κυλιόμαστε στο πάτωμα σαν τα βουβάλια στον βάλτο;
γ. Απευθυνόμαστε σε κάποιον υπάλληλο του σούπερ μάρκετ;
Είκοσι οδηγίες για την πρώτη εξερεύνηση στον περιπετειώδη κόσμο του σούπερ μάρκετ.

Ο Θεός αυτοπροσώπως – Σάκης Σερέφας

Eνας που τον στήνουν μπρος στο απόσπασμα για εκτέλεση. Την τελευταία στιγμή, έρχεται το απαλλακτικό τηλεγράφημα. Αθώος. Κι αυτός τη γλιτώνει. Μα του καίγεται η μνήμη από μέσα του. Διαγράφεται όλη η ζωή του. Δεν θυμάται τίποτα. Τίποτα. Τίποτα. Και τότε τον πιάνει στα χέρια του ένας αμείλικτος ψυχίατρος. Για να του φέρει πίσω τις μνήμες. Μνήμες γεμάτες με αστυνομία, ανακρίσεις, εισαγγελείς, δικαστές, χασίσια, αναμορφωτήρια, πόρνους και αλητάμπουρες, βιασμούς για μια τυρόπιτα, και τη ζωή στους δρόμους μέσα σε μια πόλη που δαγκώνει γερά.
Οπότε ξεκινάει το μακελειό.
Eνα σαρκαστικό μυθιστόρημα για τη βία που ασκούμε και μας ασκούν καθημερινά, με αφορμή μιαν αληθινή ιστορία στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, η οποία ακόμη στοιχειώνει στη μνήμη του πανελλήνιου.
Για τους ωμοφαγικούς μηχανισμούς της κρατικής και κοινωνικής εξουσίας μέσα στους οποίους παθαίνουμε τις ζωές μας.
Για τους δράκους που είμαστε.
Με αφηγητή τον Θεό. Σε άγρια κέφια. Αυτοπροσώπως.

Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω – Σάκης Σερέφας

Eνας δρόμος μικρός, νεογέννητος, που ξεκινάει τη διαδρομή του –τη ζωή του– με κέφι, όνειρα, απορίες, αλλαγές, ανατροπές, εκπλήξεις και τούμπες. Ένας δρόμος που βλέπει καινούρια πρόσωπα, αγάπες, καβγάδες, χωρισμούς, γιορτές και χαρές μεγάλες – βλέπει και λύπες, ανθρώπων και ζώων. Ένας δρόμος που στο τέλος συγκινητικά κι ανθρώπινα πολύ μικραίνει. Και βάζει τελεία στις ιστορίες του. Μια μινιατούρα που θα μπορούσε να θεωρηθεί συμπυκνωμένο μυθιστόρημα ενηλικίωσης!

Μήπως είμαι βλάκας; – Σάκης Σερέφας

Ο βλάκας του τίτλου είναι ο Φίρλος. Ένα παιδί που διασκεδάζει ταλαιπωρώντας, εκφοβίζοντας, τρομοκρατώντας, βασανίζοντας τους άλλους. Αυτός είναι ο ήρωας του βιβλίου. Ο αφηγητής, με το κλασικό ανατρεπτικό ύφος του Σερέφα, περιγράφει σκηνές απείρου κάλλους, ενώ μια μύγα, πανταχού παρούσα σχολιάστρια, εν είδει αρχαίου χορού, κρίνει και καθοδηγεί τον αναγνώστη, κρατώντας σταθερά τον άξονα της ιστορίας μέσα σ’ όλα τα απίστευτα λογοπαίγνια και τις αναπάντεχες εξελίξεις της ιστορίας. Το μεγάλο επίτευγμα του βιβλίου είναι οτι ο Φίρλος δε μένει ξύλο απελέκητο: εξελίσσεται, κάνει τα βήματα τα δύσκολα, που θα τον βοηθήσουν να πατήσει πιο γερά στα πόδια του και να γλιτώσει (κι αυτός και οι γύρω του) από τις κακίες του.

Έχω νεύρα! – Σάκης Σερέφας

Πρόκειται για την ιστορία ενός παντοδύναμου βασιλιά ο οποίος, νομίζοντας πως μπορεί να ορίζει τα πάντα μέσα από την εξουσία του, νευριάζει όταν κάτι δεν πηγαίνει όπως το περίμενε. Νευριάζει όταν οι υπηρέτες του αργούν να εκτελέσουν κάποια διαταγή του. Νευριάζει όταν οι υπήκοοί του του τρώνε τον χρόνο. Νευριάζει όταν οι βοηθοί τους κάνουν λάθη. Νευριάζει όταν του συμβαίνει κάποιο ατύχημα. Νευριάζει γιατί έχει μάθει να νευριάζει. Νευριάζει γιατί τον πιάνουνε τα νεύρα του αν δεν νευριάσει. Με λίγα λόγια, ήτανε τσατίλας, έπαιρνε εύκολα ανάποδες, αρπαζότανε με το παραμικρό, φούντωνε αμέσως, του ανάβανε τα λαμπάκια στο πιτς φυτίλι! Και τότε, καλό θα ήτανε να μην βρισκόσουνα μπροστά του! Όμως βρέθηκε μπροστά του ο πιστός του υπηρέτης σε μια κυνηγετική εξόρμηση. Ο βασιλιάς, θυμώνοντας με έναν τραυματισμό που του προκάλεσε κατά λάθος ο υπηρέτης του, τον πέταξε σε ένα πηγάδι και συνέχισε μονάχος τον δρόμο του. Ο υπηρέτης, στον πάτο του πηγαδιού καταριέται τη μοίρα του κι ο βασιλιάς αιχμαλωτίζεται από μια φυλή του δάσους και κινδυνεύει να θυσιαστεί στον βωμό του χωριού. Στο τέλος της ιστορίας, ο βασιλιάς ελευθερώνει τον υπηρέτη από το πηγάδι όπου τον έχει πετάξει και αντιλαμβάνονται και οι δυο τους πως χρωστούν τη ζωή τους στην «κακοτυχία» που έτυχε στον καθένα τους: ο υπηρέτης στον εγκλεισμό του στο πηγάδι κι ο βασιλιάς στον ακούσιο τραυματισμό του από τον υπηρέτη.

Έξω χιονίζει – Σάκης Σερέφας

2015. Συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την έλευση των ξένων στρατιωτών στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι δημοτικές αρχές της πόλης οργανώνουν μια επετειακή εκδήλωση σε γνωστό κινηματοθέατρο, όπου, με τη μεσολάβηση του μέντιουμ Νίνα, καταφθάνουν από το υπερπέραν και σωματοποιούνται επί σκηνής τα εκτοπλάσματα έξι ξένων στρατιωτών που βρέθηκαν στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης πριν από έναν αιώνα.
Ο κάθε ένας καταθέτει τη δική του μαρτυρία, μέσα από την οποία ζωντανεύει το μουρλό σύμπαν της εποχής εκείνης. Ένα σύμπαν το οποίο περιλαμβάνει: το σαρκοφάγο σκοτάδι μέσα στα αντίσκηνα των φαντάρων, την πρώτη φωτογραφία σέλφι, το υψωμένο φρύδι του Όρσον Ουέλς, ένα πιάτο βραστή γίδα κάπου στο Βαρδάρι, τα φονικά κουνούπια της μαλάριας, δύο ξεκαρδιστικά ανέκδοτα για τα κουνούπια γενικώς, μια μπανιέρα με το αίμα τριάντα φαντάρων, στοχασμούς για την οικονομική κρίση των ημερών μας, έναν ύμνο για την αφανή επέτειο των εκατό χρόνων από την επινόηση του φερμουάρ και της σερβιέτας και του ηλεκτρικού ψυγείου, γουρουνιές ξένων φαντάρων στα μιούζικ χωλ της πόλης μα και εκρήξεις ερωτοπάθειας, μια περιδιάβαση της ρωσικής ενδοχώρας του 1915 με τρένο, μια ρώσικη συνταγή για το κεφαλόπουλο, ένα μάτι πάνω σε μια κονσέρβα κορν μπιφ σαν ινσταλέισον σε κάποιο πεδίο μάχης έξω από τη Φλώρινα, τη φράση “ο κάθε άνθρωπος είναι το απόρριμμα της εικόνας του”, στοχασμούς για τα αποφάγια που αφήνουν οι αποθαμένοι στο ψυγείο τους, εικόνες από τη μεγάλη πυρκαγιά της πόλης στα 1917 σε σκηνοθεσία του Ταραντίνο.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στο ζεστό κινηματοθέατρο ενώ έξω χιονίζει.
Ποιος χιονίζει;
Ένα πεζογράφημα για την πολυφυλετική Θεσσαλονίκη στη δίνη του Μεγάλου Πολέμου.
Μια αντιηρωική ματιά.

Γκολέο – Σάκης Σερέφας

– Ποκοπέο τιλέο;
– Καραμπαλέο τσιτσικιμασαλέο!
– Πειναλέο μπονγκολέο;
– Καραφρικαλέο! Πιτογυρολέο!
Καταλάβατε τίποτε από όλα αυτά; Σιγά να μη. Κι αν κάποιοι από εσάς νομίζετε πως καταλάβατε, τότε καλύτερα να πάτε να κοιταχτείτε στον καθρέφτη. Αμέσως! Τώρα! Μην τυχόν και σας φαίνεται. Ποιο; Ότι είστε κι εσείς εξωγήινοι. Γιατί μόνο εξωγήινοι καταλαβαίνουν τους εξωγήινους. Όπως αυτοί οι δύο που μίλησαν πριν, σε μια γλώσσα όπου όλες οι λέξεις τελειώνουν σε -έο. Η Λέο και ο Νέο.
Ζουν τις πρώτες τους στιγμές πάνω στον πλανήτη Γη. Ρωτάτε τι ήρθαν να κάνουν; Βρίσκονται σε μυστική αποστολή. Ήρθαν για να μάθουν τις συνήθειες των γήινων. Γιατί στον πλανήτη τους βαρέθηκαν τις δικές τους συνήθειες και θέλουν να μάθουν νέες.
Η πρώτη συνήθεια των γήινων την οποία γνώρισαν και γεύτηκαν οι δύο εξωγήινοι, ήταν τα πιτόγυρα με τζατζίκι. Η δεύτερη ήταν το ποδόσφαιρο.
Από τη στιγμή που γνώρισαν το ποδόσφαιρο, μαγεύτηκαν από αυτό. Το γήπεδο έγινε το δεύτερο σπίτι τους. Τα συνθήματα των φιλάθλων, το πάθος στις κερκίδες, η δεξιοτεχνία των ποδοσφαιριστών, οι εντυπωσιακές φάσεις στα ματς όπως ξεδιπλώνονται μέσα σε αυτήν την ιστορία, ήταν κάτι που δεν το είχαν στον δικό τους πλανήτη. Όμως η λατρεία τους για το ποδόσφαιρο κινδύνεψε να γίνει μοιραία για τη ζωή τους. Γιατί η μαγεία του ποδοσφαίρου είναι ακατανίκητη. Δεν είναι;
Η Λέο και ο Νέο καταγράφουν τις εμπειρίες τους στο ημερολόγιό τους.
Παρέα τους, στο ίδιο σπίτι, η μύγα Ζίνα.
Τρώνε οι μύγες τζατζίκι;