Από σπουδάστρια δημοσιογραφίας στο ελεύθερο ρεπορτάζ εφημερίδων και περιοδικών, στη σύνταξη, την αρχισυνταξία και την εκφώνηση δελτίων ειδήσεων, καθώς και στην παραγωγή και παρουσίαση πολιτικών και πολιτιστικών εκπομπών σε τρεις ραδιοφωνικούς σταθμούς, διένυσε είκοσι συναπτά έτη. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Το 2005 εγκατέλειψε το ρεπορτάζ και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη διόρθωση και την επιμέλεια βιβλίων. Το 2015 εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή της με τον τίτλο Φωτογραφίες, το 2016 τη δεύτερη συλλογή με τον τίτλο Ζωογραφίες, η οποία ήταν υποψήφια –και συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα των υποψηφιοτήτων– για το Βραβείο Καλύτερου Δεύτερου Δημοσιευμένου Βιβλίου Ποίησης που κυκλοφόρησε το 2016, βραβείου θεσμοθετημένου από τον «Κύκλο των Ποιητών», με μέλη της κριτικής επιτροπής τούς ποιητές Τίτο Πατρίκιο, Ντίνο Σιώτη, Γιώργο Μπλάνα, Δημήτρη Αγγέλη και την ποιήτρια Αγγελική Σιδηρά. Στις αρχές του 2018 εξέδωσε τη συλλογή με τον τίτλο «Υπάρχει γράμμα για μένα;» ‒ όλα με το παλαιό οικογενειακό επίθετο Σακελλαρίου και όλα από τις Εκδόσεις Μελάνι.
Φωτογραφίες (2015), Μελάνι
Ζωογραφίες (2016), Μελάνι
Υπάρχει γράμμα για μένα; (2018), Μελάνι
«Από την τέφρα μου ίχνος να μη φυλαχτεί» (2020), Άγρα
«Από την τέφρα μου ίχνος να μη φυλαχτεί» – Σοφία Σακελλαρίου
Διαθήκες
…επί δισεκατομμύρια έτη,
εκάστη γενεά κληρονομεί
εις τα κατιόντα κύτταρά της
τουτέστιν
εις τους αλληλοσπαρασσομένους απογόνους,
τον τρόπον
της αντιγραφής των υλικών της:
την διαθήκην της
εις τους αιώνας των αιώνων…
“Στον πρώτο γιο μου, τον Ανέστη,
αφήνω την αυλή στο Καραβοστάσι…
Στον μικρό μου γιο, τον Λευτέρη,
αφήνω την ελιά
που ‘ναι στη μέση της αυλής,
με τον ίσκιο της μαζί.
Την ευχή μου στον πιο δυνατό”.
“…Ουδείς δε άλλος απολύτως να συνοδεύση την εκφοράν μου ειμή οι αδελφοί μου, οι ανεψιοί μου
και η Μαρία, διότι το μωρόν των ανθρώπων γένος, το οποίον καθ’ όλον μου τον βίον εσυχαινόμην
δια την υποκρισίαν και το ψεύδος του, θα το αισθάνωμαι ως βάρος πιέζον το πτώμα μου”.
Ποίηση, Άγρα, 2020, 112 σελ.
Υπάρχει γράμμα για μένα; – Σοφία Σακελλαρίου
11.
Είμαι αργόσυρτο αναφωνητό
στις μαύρες θάλασσες του χρόνου ριζωμένο.
Τέφρα βουλιάζω στο νερό
καινούργια τέφρα με πυκνώνει.
Γίνομαι γράμμα για το γλιτωμό.
Αγγέλλω, οδυνώμαι, προμηνώ.
Μα πάντα αδιάβαστο και σφραγιστό
μ’ επιστρέφει στο βυθό ο άγριος αέρας.
Ποίηση, Μελάνι, 2018, 74 σελ.
Ζωογραφίες – Σοφία Σακελλαρίου
“Στίχοι καταλυτικοί, υπερβατικοί, με την αλήθειά τους ξεκάθαρη… Μεταξύ μοναχικότητας και συντροφικότητας, μεταξύ εσωτερικότητας και ιστορίας αναπτύσσεται η ποίηση της Σοφία Σακελλαρίου.
Πυρπολεί με τον στίχο της τον ύπνο των ανθρώπων, αλλά κυρίως προσφέρει τρυφερότητα και θαλπωρή, εικόνες έρωτα και πράξεις ανθρωπιάς, παρηγοριά και ανακούφιση, μια απαλή οικειότητα ακόμη και ενώπιον του θανάτου. Του θανάτου που εμφανίζεται στα ποιήματα με σφοδρότητα και απόγνωση, που η ιστορική μνήμη και η προσωπική εμπειρία την έχουν φορτώσει.
Καταγράφει με λόγο λιτό, κάποτε ωμό, τον πόνο και τον φόβο, τον δικό της και των άλλων, χωρίς όμως να βυθίζεται στην απελπισία, χωρίς να ξεχνάει όσα είναι η ζωή.
Εναλλάσσοντας σε όλο το μάκρος της ποίησής της την αφηγηματικότητα με τον λυρισμό, την εκφραστική απλότητα με την έντονη χρήση της μεταφοράς και της παρομοίωσης, συνδυάζοντας τη σύντομη μορφή και την μακρόπνοη ανάπτυξη, τον χαμηλόφωνο τόνο και τη λυρική ένταση, προσφέρει ένα ενιαίο έργο που κερδίζει το στοίχημα με τον χρόνο”.
Κων/νος Τραχανάς
ΘΑΛΑΣΣΟΞΥΛΑ
Παίρνω τις μέρες απ’ το χέρι,
κατεβαίνουμε τη νύχτα στη θάλασσα μαζί.
Τις μπήγω στην αμμουδιά σαν ιστούς
για να σταθούν ορθές,
ανοίγω τα πετρωμένα μάτια τους,
ξεκαρφώνω τα ξυλιασμένα χέρια,
χαϊδεύω την πρησμένη τους κοιλιά,
«κοιτάξτε» λέω,
δείχνω τα καΐκια στον ορίζοντα,
τα φανάρια που φέγγουν κόκκινα, μακριά.
Προτού ξημερώσει,
πέφτουμε αγκαλιασμένες στο νερό.
Το ρεύμα μάς παρασέρνει.
Δίχτυα μάς πιάνουνε, συρτές βυθού,
μας τραβάνε στις προπέλες,
θαλασσόξυλα, πρόσφυγες, φύκια, ανέργους,
άδειες σακούλες, τενεκεδάκια.
Ποίηση, Μελάνι, 2016, 60 σελ.
Φωτογραφίες – Σοφία Σακελλαρίου
ΛΟΦΟΣ ΣΤΡΕΦΗ
Οι απέναντι πολυκατοικίες
και των απέναντι οι απέναντι
Τα μικρά παράθυρά τους
τη νύχτα φέγγουν ήσυχα
κίτρινα
καντηλάκια σε κοιμητήριο
Ποίηση, Μελάνι, 2015, 70 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μελάνι, Άγρα
