Σταμάτης Σουφλέρης

Σαλός – Σταμάτης Σουφλέρης

Μια σειρά εντελώς διαφορετικών ανθρώπων απαντά στις ερωτήσεις του παρόντος αλλά σιωπηλού αναζητητή Ιωάννη Αναγνώστου, γύρω από τη ζωή και τον χαρακτήρα ενός κατά Χριστόν σαλού, του πατρός Λεωνίδα, κατά κόσμον Γεωργίου Καλοχλωρίδη. Η γυναίκα και ο γιος του, που άφησε πίσω του, μια μοναχή, ένας αλκοολικός ταξιτζής, ένας ναυτικός, ένας παλιός σύντροφός του από τα χρόνια του αντάρτικου, ένας αρχιμανδρίτης, ένας θεολόγος που μελετά τη ζωή του και άλλοι, πολλοί, διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές μαρτυρίες, τρόποι, σκέψεις, κατανοήσεις, προσφέρουν στον Αναγνώστου ό,τι νομίζουν για γνώση, σπαράγματα μιας ζωής σκορπισμένης ανάμεσα σε αγρούς και πόλεις, σε ερημία και πολυκοσμία, στο λογικό και στο παράλογο. Θαύματα και θαυμαστά γεγονότα, που τα διηγούνται άνθρωποι αμφιβόλου ψυχικής και διανοητικής κατάστασης, αποδοχή και απόρριψη, αφοσίωση και αποστροφή. Στο τέλος υπάρχουν λίγες σελίδες από ένα τετράδιο που ο ίδιος ο Σαλός έγραφε, κομμάτια από κείμενα, ανολοκλήρωτα, φράσεις σπασμένες, λέξεις κατακερματισμένες, ό,τι μπορεί να δώσει ή να αποδώσει κάποιος. Μια ζωή σε αμφιβολία.

Αφηγήσεις, manifesto, 2012, 167 σελ.

Η εμφάνιση των Θοδωρή Κολοκοτρώνη, Νικήτα Σταματελάτου και Ιωάννη Μακρυγιάννη το απόγευμα της 5ης Μαΐου του 2010 στην Σταδίου – Σταμάτης Σουφλέρης

Το απόγευμα της 5ης Μαΐου του 2010 στη Σταδίου, ο Ιωάννης Αναγνώστου, υπάλληλος τραπέζης, γλυτώνει τη ζωή του και χάνει τα λογικά του. Έχοντας περάσει μια περιπέτεια σοβαρή με την ψυχική του υγεία, που τον έφερε να συνομιλεί με έναν από τους πιο γνωστούς ψυχίατρους πριν χρόνια, τα πάντα συγχέονται, τα πάντα μπλέκονται, τα πάντα στρεβλώνονται, σε μια ψυχή που πονά, σε ένα κορμί που σέρνεται, σε ένα μυαλό που αδυνατεί να συλλάβει την πραγματικότητα. Διαλέγεται, σε μια πορεία από την Κοραή μέχρι την Βουλή, που εφιαλτικά επαναλαμβάνεται, με συντρόφους τους τρεις ήρωες και τον γιατρό του, όπου φαντασίωση και πραγματικότητα, παρελθόν και παρόν, ο ίδιος ο τόπος, η σειρά των γεγονότων, αλλάζουν θέση, όπου η αλήθεια μεγαλόπρεπα παραχωρεί τη θέση της στο ψέμα, όπου το ψέμα δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό, όπου το χθες των πολλών, μπλέκεται με το σήμερα του ενός, όπου η πορεία ενός διαταραγμένου και πονεμένου ανθρώπου, ταυτίζεται με την πορεία του λαού. Μια περιστροφή ακατάσχετη του χώρου και του χρόνου, του λογικού και του παράλογου, ένα σκληρό ταξίδι συλλογικής αυτογνωσίας, μια άπειρη προσωπική δοκιμασία.

Διηγήματα, manifesto, 2012, 54 σελ.

Τα μεθυσμένα – Σταμάτης Σουφλέρης

Ο φίλος μου, ο φίλος μου”, μονολόγησα. “Ο φίλος μου δεν έχει ιδιότητες. Δε ζει στο κάθε μέρα, δεν κάνει τίποτα, δε θέλει κάτι, δεν ποθεί ούτε πράγμα, ούτε άνθρωπο, δε μισεί αρκετά -κατά τα λεγόμενά του- δεν αγαπά παρά μια σκυλίτσα που έχει, δεν ντύνεται καλά, δεν τρώει σπουδαία, δεν πίνει πολύ, δεν δουλεύει σταθερά, δεν τα-ξιδεύει, δεν βγαίνει, δεν κάνει διακοπές, δε διαβάζει, δεν ακούει μουσική, δεν έχει χόμπι, δεν ψωνίζει, δεν πίνει καφέδες, δεν τον νοιάζει η κουλτούρα, μα ούτε και η πολιτική, δεν έχει σχέση, δεν έχει φίλους, δεν έχει ανθρώπους και όπως λέει δεν δικαιούται τίποτα από τα παραπάνω. Πώς τον βρίσκεις Πρόεδρε;”

Διηγήματα, Carpe Librum, 2014, 214 σελ.

Τρία cantos – Σ.Δ. Σουφλέρης

Το Canto είναι μια ποιητική μορφή που χαρακτηρίζεται από μεγάλη ελευθερία. Προέρχεται από την ιταλική γλώσσα και σημαίνει “τραγούδι” και “τραγουδώ” και είναι εξέλιξη τής λατινικής λέξης “cantus” … Είναι συνήθως εκτεταμένο. Ουσιαστικά το canto θεωρείται τμήμα μιας ακόμα μεγαλύτερης ποιητικής κατασκευής και παραπέμπει στο έπος…

Θα περάσει κι αυτός ο χρόνος γρήγορα
βιαστικά θα γίνουν όλα,
λίγα θα πιάσουμε, λιγότερα θα νιώσουμε,
θα ζούμε νομίζοντας,
Θα περάσει κι αυτή η ζωή, γρήγορα
βιαστικά θα γίνουμε άνθρωποι,
λίγα θ’ αγγίξουμε, λιγότερα θα μας χαϊδέψουν,
θα πεθάνουμε νομίζοντας.
Κι όλο που γυρεύουμε είναι μια στιγμή.
Το διαρκές δεν το αντέχουμε.
Και με τα πρώτα άτσαλα σκιρτήματα
τις καλές μέρες και τα όχι
άρχισα να βρίσκω υπερφίαλος
μυστικά ενάντια στα συμφέροντα,
φτηνά λόγια αντί για πράξεις.
“Υπάρχει πολύ μυστήριο για να τ’ αφήνει”, είπε.
“Να παρατηρείς, να σχολιάζεις, εύκολο. Ε και;
Είσαι ΕΝΤΟΣ;”

Ποίηση, Νησίδες, 2017, 120 σελ.

Για πάντα – Σταμάτης Σουφλέρης

Τρεις άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι μεταξύ τους, σαν τα κομμάτια ενός περίτεχνου ψηφιδωτού: η αρχαιολόγος Ελένη, η οικονομολόγος Μάρω και ο συλλέκτης Πέτρος ζουν, παθιάζονται, μαλώνουν, συμφιλιώνονται, εξελίσσονται και λυτρώνονται κυνηγώντας τα όνειρα και τους στόχους τους.
Τρία ανθρώπινα νήματα ζωής άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους με στιγμές πολύτιμες, με αναμνήσεις αλησμόνητες, με εμπειρίες μοναδικές και συναισθήματα αναλλοίωτα στον χρόνο που, παρά τις αναμενόμενες αντιθέσεις, τις απρόσκλητες έριδες και τις επιφανειακές διαφορές τους, συμπορεύονται αμετάβλητα διαχρονικά σαν μία ψυχή, με εφόδια τη βαθιά φιλία και την αμείωτη αγάπη τους. Μέχρι το ένα από τα τρία νήματα να κοπεί απρόσμενα, άδικα και πρόωρα.
Ένα σαγηνευτικό χρονικό περιπλάνησης και ταξιδιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέσα σε μια πραγματικότητα που μεταβάλλεται διαρκώς, από την ανεμελιά της δεκαετίας του ’80 μέχρι την εξέλιξη και την ωρίμανση της δεκαετίας του 2000, αλλά κυρίως στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής και των πιο κρυφών και ανεκπλήρωτων πόθων της.

Μυθιστόρημα, Άνεμος Εκδοτική, 2018, 386 σελ.