Σταύρος Μακρίδης

Ο Σταύρος Α. Μακρίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1983.
Από πολύ μικρός δείχνει ενδιαφέρον για την μουσική. Στην Κατερίνη θα παρακολουθήσει για 3 χρόνια μαθήματα μπουζουκιού από τον Στέλιο Ξάφη. Έπειτα, θα ασχοληθεί με την κιθάρα και το τραγούδι (αυτοδίδακτος). Το 2001,μέσω των πανελλήνιων εξετάσεων, περνάει στο ΑΤΕΙ Μουσικής Τεχνολογίας & Ακουστικής (Ρέθυμνο). Μέχρι το 2003, κάνει support στα Πράσσειν Άλογα, στον Π. Θαλασσινό και στον Μ. Πασχαλίδη. Αργότερα, κρίνεται ένας από τους 29 συμμετέχοντες του τηλεοπτικού ριάλιτι “Fame Story 3” (2004-2005, ΑΝΤ1). Το 2005, αφήνει τις σπουδές του για να μετακομίσει στην Αθήνα, όπου εκεί τον βρίσκει και τον ανεβάζει στη σκηνή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου για να τραγουδήσουν μαζί το “Ζειμπέκικο” του Δ. Σαββόπουλου. Την ίδια χρονιά, λήγει το συμβόλαιό του με την “Heaven” και συνεργάζεται με την People Entertainment. Τραγουδάει στη μεγάλη σκηνή του 27ου River Party στην Καστοριά. Το 2010, τελειώνει στη Θεσσαλονίκη τη σχολή του ΙΕΚ ΑΚΜΗ με την ειδικότητα του ηχολήπτη. Ως ηχολήπτης, έχει δουλέψει σε τηλεοπτικές παραγωγές για την ΕΡΤ 3. Ως τραγουδοποιός, έχει συνθέσει 49 τραγούδια και 14 ορχηστρικά. Με την ποίηση ασχολείται από το 1999 μέχρι σήμερα. “Το ημερολόγιο του χρόνου & Του χρόνου τα αβάφτιστα” είναι οι πρώτες του δύο ποιητικές συλλογές.

Μυθιστορήματα
Το παραμύθι της εποχής μου (2016), Bookstars – Γιωγγαράς

Διηγήματα
Ντόμινο (2022), Εκδόσεις Οξύνοια

Ποίηση
Το ημερολόγιο του χρόνου (2013), Bookstars – Γιωγγαράς
Άνω θρώσκω (2014), Bookstars – Γιωγγαράς
Άνθρωπος (2022), Εκδόσεις Οξύνοια

Άνθρωπος – Σταύρος Μακρίδης

Στοχαστική ποίηση

“Άνθρωπος είναι ένα τίποτα
που όμως υπάρχει
με κάθε χειροπιαστή απόδειξη.
Ίσως και με κάθε ευκαιρία.”

Ποίηση, Εκδόσεις Οξύνοια, 2022, 84 σελ.

Ντόμινο – Σταύρος Μακρίδης

Ένα ταξίδι του εαυτού σε κοινωνικές, θρησκευτικές, ακόμη και μεταφυσικές ανησυχίες, γραμμένες με ποιητικό ύφος. Ταξίδι που καταρρέει σαν ένα ντόμινο με σκοπό την κατάληξη σε κάποιο θετικό συμπέρασμα.

Διηγήματα, Εκδόσεις Οξύνοια, 2022, 100 σελ.

Το παραμύθι της εποχής μου – Σταύρος Μακρίδης

Μια φορά κι έναν καιρό…
” Η μνήμη” ήταν όνομα που δώσανε σε ποίημα μα ξέχασε τις λέξεις του και το ‘θαψαν σε μνήμα. Οι άγγελοι το διάβασαν, πουλιά το τραγουδήσαν και με μπογιά το βάψανε, με χρώματα το σβήσαν. Και είναι ανεξήγητο πώς πάλι κάποιο χέρι το έγραψε και το ‘δωσε σε ένα περιστέρι.
Το περιστέρι το ‘σκασε από τον ουρανό μας και μείναμε μονάχοι μας εμείς και τ’ όνειρό μας. Μαζί να κουβεντιάζουμε, να λέμε παραμύθια πως ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς από συνήθεια.