Στέλλα Πετρίδου

Μια φορά κι έναν καιρό… – Στέλλα Πετρίδου

Μικροί – μεγάλοι,
λάβετε θέση!
Το παραμύθι μας μόλις ξεκινά
κι είναι έτοιμο να μας ταξιδέψει
στον αλλοπρόσαλλο κόσμο
μιας απροσάρμοστης,
απόμακρης, εκνευριστικής
κι υπερβολικά
φαντασμένης κυρίας.
Άραγε, να ’ταν τυχαίο
που την έλεγαν
κυρία Φαντασμένου;

Η ιστορία μας αρχίζει
κάπως έτσι:
«Μια φορά κι έναν καιρό, σαν παραμύθι,
μες στ’ ασήμαντα και φτωχικά τα πλήθη,
ζούσε σ’ όνειρο δικό της μια κυρία
που ’χε πείσμα να γραφτεί στην ιστορία,
τσακωμένη καθώς ήταν με τη λήθη…»

Το βιβλίο εικονογράφησε η Κατερίνα Κατσούφη

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Ελκυστής, 2023, 84 σελ.

Σονέτα – Στέλλα Πετρίδου

Της αγάπης


Το Σονέτο, που μεταφράζεται και ως «τραγουδάκι», είναι ένα ποιητικό είδος που αποτελείται από 14 στίχους. Γι’ αυτό και συχνά αποκαλείται και δεκατετράστιχο. Γεννήθηκε και καλλιεργήθηκε στην Ιταλία τον 13ο αιώνα μ.Χ., ενώ αργότερα άνθισε και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Διακρίνεται σε δύο βασικές μορφές σονέτων: το ιταλικό ή αλλιώς το κλασικό σονέτο και το αγγλικό.
Η συλλογή «Σονέτα της αγάπης» περιέχει τριάντα ποιήματα της Στέλλας Πετρίδου, που ακολουθούν την ακουστική ομορφιά και την αρχιτεκτονική δομή άλλοτε της ιταλικής και άλλοτε της αγγλικής μορφής του σονέτου. Κεντρικός πυρήνας αυτής η αγάπη, το συναίσθημα που γεννιέται αυθόρμητα, ανθίζει και καρποφορεί στην ψυχή του ανθρώπου διακριτικά και που σε κάθε ευκαιρία του αποδεικνύει με τον πιο γλυκό, τον πιο όμορφο και τον πιο συναρπαστικό τρόπο την ανυπολόγιστη αξία της ύπαρξής του στη δική του ζωή.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2022, 36 σελ.

Τριολέτα γένους θηλυκού – Στέλλα Πετρίδου

Το τριολέτο ή «τριολέ», αποτελεί το ολιγόστιχο ποίημα οκτώ στίχων, ποικίλου περιεχομένου, πού γεννήθηκε και καλλιεργήθηκε στη Γαλλία τον 13ο αιώνα μ.Χ. Πρόκειται για μια ρυθμομετρική φόρμα ποίησης, στην οποία ο πρώτος στίχος επαναλαμβάνεται τρεις φορές, και ως τέταρτος και ως έβδομος. Προέρχεται από τη γαλλική λέξη «triolet», ενδεχομένως λόγω της ανωτέρω τριπλής επανάληψης του ίδιου στίχου ή λόγω του ότι μόνο τρεις στίχοι της στιχουργικής αυτής φόρμας δεν επαναλαμβάνονται. Επίσης, ο δεύτερος στίχος επαναλαμβάνεται και ως όγδοος. Η συλλογή «Τριολέτα γένους θηλυκού» περιέχει εξήντα ποιήματα της Στέλλας Πετρίδου, αφιερωμένα στις σκέψεις που ποτέ δε σταματούν να στροβιλίζουν το μυαλό μας. Όπως μαρτυρεί και ο τίτλος της, πρόκειται για ποιήματα που περιγράφουν θηλυκές διαθέσεις, οι οποίες έχουν την τάση να προκαλούν ποικίλα συναισθήματα στον αναγνώστη, που άλλοτε εμπεριέχουν τη χαρά και την ευθυμία κι άλλοτε τη λύπη, την απογοήτευση και τη μελαγχολία. Υπηρετούν στο σύνολό τους την τεχνική των τριολέτων κι ακολουθούν πιστά τα κλασικά μονοπάτια της έμμετρης γαλλικής λυρικής ποίησης. Μας παρουσιάζονται και με τους δύο τύπους τριολέτων α) την πιο συχνή: α β β α α β α β, αλλά και β) την πιο σπάνια: α β α α α β α β.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2021, 68 σελ.

Ροντέλα 4 εποχών – Στέλλα Πετρίδου

Μια μαργαρίτα μου γελάει διαβολικά.
Με περιπαίζει και σε δίλλημα με βάζει.
Την αγωνία μου στα πέταλά της στάζει
με μυστικά, με παροιμίες και γνωμικά.
Απλώνω βλέμμα και της γνέφω αισθαντικά
κι εκείνη γδύνεται αργά και με διχάζει.
Μια μαργαρίτα μου γελάει διαβολικά.
Με περιπαίζει και σε δίλλημα με βάζει.
Μέσα μου δαίμονες κι αγγέλοι αερικά
με προκαλούν κι η άγνοια μ’ αναταράζει.
Ποιος ξέρει τάχα το γραφτό του να διαβάζει;
Ποιος δεν ελπίζει σε σημάδια αιρετικά;
Μια μαργαρίτα μου γελάει διαβολικά.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2021, 38 σελ.

Έλα ξανά – Στέλλα Πετρίδου

Το κυνήγι του πόθου
μαστιγώνει τη ρουτίνα
της ανέκφραστης,
αψεγάδιαστης απραξίας.

Δειλία τη βάφτισαν
ευλαβικά
οι θαρρετοί καβαλάρηδες
των μεγάλων ονείρων.

Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2020, 96 σελ.

Αύγουστος – Στέλλα Πετρίδου

Ποίηση σε μορφή τάνκα


Μία πολύ παλιά μορφή ιαπωνικής ποίησης είναι τα τάνκα. Κάθε τάνκα ολοκληρώνεται σε μόλις τριάντα ένα συλλαβές. Στην επίσημη μορφή τους απαρτίζονται από πέντε στίχους των πέντε, επτά, πέντε, επτά κι επτά συλλαβών αντίστοιχα.
Τα τάνκα είναι προγενέστερα των χαϊκού και μεταγενέστερα των γουάκα. Όπως και τα χαϊκού, έτσι και τα τάνκα αποτυπώνουν σχεδόν επιγραμματικά το περιεχόμενό της θεματολογίας τους.
Στην ποιητική συλλογή “Αύγουστος” της Στέλλας Πετρίδου η θεματολογία των εκατό συνολικά τάνκα αφορά τον έρωτα που παρήλθε οριστικά αφήνοντας μια πικρή γεύση στο παρόν και προκαλώντας ανάμεικτα συναισθήματα πόνου, νοσταλγίας, μοναξιάς, αλλά και ελπίδας για μια πιθανή μελλοντική του αναθέρμανση.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2020, 38 σελ.

Η αγάπη μπορεί – Στέλλα Πετρίδου

Η Κατερίνα είναι μια νέα κι ερωτευμένη κοπέλα, που, όμως, λόγω του αυταρχικού της πατέρα, αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή της. Η απόπειρά της αποτυγχάνει κι έτσι καταλήγει να αναρρώνει στο θάλαμο ενός νοσοκομείου. Εκεί συναντά τη Ζωή, την ηρωίδα αυτής της ιστορίας, που αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του εμψυχωτή και συμβουλάτορά της. Αναβιώνοντας στιγμές από το παρελθόν της, η Κατερίνα μαθαίνει για το Μάνο, τον ένα και μοναδικό έρωτα της Ζωής, καθώς και για το Θωμά, το μικρό της μαθητή, που έμελε να σημαδέψει για πάντα το παρόν της και να διαγράψει ελπιδοφόρα το μέλλον της. Ένας συγκλονιστικός μονόλογος της ηρωίδας που στόχο έχει να αναδείξει τη δύναμη της αγάπης, εκείνης, που μπορεί όλα να τα υπομείνει, όλα να τα ανατρέψει και εν τέλει όλα να τα νικήσει.

Μυθιστόρημα, Ελκυστής, 2019, 408 σελ.

Ανυπόταχτες σκέψεις – Στέλλα Πετρίδου

151 χαϊκού


Υψώνω βλέµµα
στο γαλάζιο ουρανό.
Χαµογελάω.
–
Αισιοδοξώ.
Στο σήµερα υπάρχω
και διεκδικώ.
–
Κλείνω τα µάτια
µονάχα στα όνειρα
για να τα ζήσω.
–
Ζητάω χώρο
ν’ ανοίξω τα φτερά µου
και να πετάξω.
–
Σ’ ένα πηγάδι
κρύβω τις φοβίες µου
για να σωπάσουν.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2019, 36 σελ.

Έρωτας είναι – Στέλλα Πετρίδου

Ποίηση, μελωδία


Μια δροσερή αύρα μας έρχεται από τα ακριτικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου να μας δροσίσει, να μας συγκινήσει, να μας γεμίσει όνειρα και χτυποκάρδια, έστω παλιά και ξεχασμένα για κάποιους. Είναι η ποίηση της Στέλλας Πετρίδου.
…
Αυτή η ποιητική συλλογή είναι αφιερωμένη στον Έρωτα, αυτόν τον αλητάκο φτερωτό γιο της Αφροδίτης, ο οποίος σημαδεύει με τα βέλη του αδιάκριτα όποιον βρει μπροστά του. Ποιήματα πλημμυρισμένα από λυρισμό και ευαισθησία, ποιήματα που συγκινούν και φέρνουν αναμνήσεις, ποιήματα που αποδίδονται από μια ευγενική δημιουργό, είναι το περιεχόμενο της ποιητικής αυτής συλλογής. Σε πολλά ποιήματα (ίσως αυτό φαίνεται παράδοξο, αλλά δεν είναι), δε μιλά η καρδιά της γυναίκας, αλλά του άντρα!!! Δεν καταθέτει η γυναίκα την καρδιά της στον άντρα που αγαπά, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Ο άντρας λέει τα λόγια, τα οποία θέλει μια γυναίκα να ακούσει από αυτόν που την αγαπά και που μόνο μια γυναίκα μπορεί να αποδώσει αυτά τα λόγια ακριβώς!!! Λόγια ρομαντικά, γλυκά, κατανοητά, με ρυθμομετρική δομή, λόγια τα οποία συνθέτουν το έργο της Στέλλας. Και, φυσικά, μέσα στα ποιήματα της η μεγάλη της αγάπη, η θάλασσα, έχει έντονη και τιμητική την παρουσία της. Άλλωστε το υγρό στοιχείο είναι η πηγή της ζωής, όπως και ο έρωτας.
Πετά ψηλά στο φεγγάρι, πουλί και άγγελος η αγάπη της, ονειρεύεται, αγκαλιάζει και ψάχνει για αγκαλιά, χαϊδεύει και αποζητά ένα χάδι, ψάχνει στο φως και σε μονοπάτια, συνθέτει έναν μοναδικό ύμνο στον έρωτα.
Λευτέρης Μουφτόγλου
Λογοτέχνης
Μέλος του ΔΣ της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος

ΜΑΥΡΟΜΑΛΛΟΥΣΑ
Στης Ανατολής τα βάθη
η καρδούλα μου εχάθη.
Μια μικρή μαυρομαλλούσα
ονειρεύτηκα απ’ τα Σούσα.

Όμορφη σαν άγριο κύμα
να υφαίνει με το νήμα
και με τη φωνή αηδόνι
την ψυχή μου να μερώνει.

Στης Ανατολής τα μέρη
αν με νιώθει, ποιος να ξέρει.
Να μου έγνεφε λιγάκι
κι ας με πότιζε φαρμάκι.

Όμορφη μαυρομαλλούσα,
το φιλί σου πως ποθούσα.
Να σου έταζα φεγγάρια,
να μου τα γυρνούσες χάδια.

Στης Ανατολής τα βάθη
η καρδούλα μου εχάθη.
Μια μικρή μαυρομαλλούσα
ερωτεύτηκα απ’ τα Σούσα.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2018, 96 σελ.

Θάλασσα κι ουρανός – Στέλλα Πετρίδου

Εκεί που η ποίηση συναντά τη μελωδία


“Θάλασσα κι Ουρανός”, ένα βιβλίο αφιερωμένο στους ναυτικούς μας. Όλη η ζωή τους αποτυπωμένη μέσα στις 72 σελίδες του, από τις οποίες παρελαύνουν συναισθήματα χαράς, αγάπης, πόνου, μοναξιάς, νοσταλγίας. Η αγάπη για τη θάλασσα είναι τόσο δυνατή που έρχεται να συγκριθεί με την αγάπη για την οικογένεια, για το παιδί, για τη μάνα, για τον έρωτα. Φαντάζει ως αόρατη ζυγαριά που ισοσταθμεί ανάμεσα στο όμορφο και το άσχημο, στον πόθο και το μισεμό, στη συντροφιά και τη μοναξιά, στη λαχτάρα και το πάθος, στη στεριά και τη θάλασσα. Οι φουρτούνες που κρύβει η αγκαλιά της, οι εμπειρίες του λιμανιού, η σύντομη ζωή στη στεριά, η νοσταλγία της ανάμνησης, η προσδοκία του χρόνου αντανακλούν τη σπουδαιότητα του να είναι κάποιος ναυτικός. Η ποιητική συλλογή συνοδεύεται με CD που φιλοξενεί δέκα νέα ναυτικά τραγούδια της ποιήτριας.

ΤΟ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟ
Ποια γλύκα να ’χει το φεγγάρι
ολόγιομο, σαν τη φωτιά,
δίχως να κλέβει βλέμμα;

Ποια γλύκα να ’χει η ευχή
δίχως φτερά, δίχως φωνή
στη νύχτα ν’ ακουστεί;

Ποτάμι που το ρέμα του
δε κουβαλά αγέρα,
γκρεμίζεται στο τέρμα του,
σ’ ένα φιλί που ’χει χαθεί.

Αβάσταχτος ο χωρισμός,
βαρύ το πεπρωμένο,
μα ’κείνο το ανεκπλήρωτο,
αχ, πώς ματώνει πιο πολύ!

Ποίηση, Άλφα Πι, 2017, 72 σελ.

Ο καιρός – Στέλλα Πετρίδου

Ζούμε σε μια εποχή που οι πανανθρώπινες αξίες καταρρέουν.
Τα πάντα κυριεύει το χρήμα ως ύψιστη δύναμη, ως νέα Θεότητα, ως πρώτη αξία.
Τι επίπτωση έχει όμως αυτό στη ζωή του ανθρώπου; Την πιο τραγική.
Την οδηγεί χρόνο με το χρόνο, καιρό με τον καιρό σ’ έναν αδιάκοπο κατήφορο με τελικό προορισμό του την ολική της καταστροφή.
Μοναδικό ανάχωμα που μπορεί ακόμα να τη σώσει είναι η αγάπη και κάθε τι που την περιβάλει. Ωστόσο κι εκείνο έχει πια αποδυναμωθεί…

Η συλλογή συνοδεύεται με CD που περιλαμβάνει πέντε νέα τραγούδια. Τίτλος του «Ο καιρός».
Τα τραγούδια του άλμπουμ είναι τα ακόλουθα:
Ο καιρός (μουσική: Άγγελος Μελέκος, ερμηνεία: Νίκος Μαρδάς)
Το χάλι (μουσική – ερμηνεία: Νίκος Μαρδάς)
Το σημάδι (μουσική: Νίκος Μαρδάς, ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός)
Εγωισμός (μουσική: Κώστας Πατσιοδήμος, ερμηνεία: Νίκος Μαρδάς, Μαρία Καραγκιόζη)
Το σκαρί (μουσική: Άγγελος Μελέκος, ερμηνεία: Νίκος Μαρδάς)

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ
Στα σύννεφα και στο σκοτάδι
ψάχνω να βρω κρυφό σημάδι
κι ίσως με δάκρυα το πείσω
για να σε φέρει πάλι πίσω.
Αχ, να σε φέρει πάλι πίσω!

Στο μαγικό του τον καθρέφτη,
στη θάλασσα βράδυ που πέφτει,
ζητώ απ’ το ίδιο το φεγγάρι
να ‘ρθεις ξανά εδώ, μακάρι.
Να ‘ρθεις ξανά εδώ, μακάρι!

Στο κίτρινο, γλυκό του χρώμα
πως σ’ αγαπώ του λέω ακόμα
κι ίσως με δάκρυα το πείσω
για να σε φέρει πάλι πίσω.
Αχ, να σε φέρει πάλι πίσω!

Ποίηση, Άλφα Πι, 2017, 64 σελ.

Αποχωρισμός – Στέλλα Πετρίδου

ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ
Μ΄ ένα καράβι, μάνα μου,
τον κόσμο θ΄ αρμενίσω,
μα την Αιγνούσα, μάνα μου,
κι εσένα πώς θ΄ αφήσω;

Κύμα θα γίνω, γιόκα μου,
να βγαίνω στα νερά σου,
να τον γλυκαίνω, γιόκα μου,
τον πόνο στην καρδιά σου.

Και την Αιγνούσα, γιόκα μου,
μην κλαις και μη μαραίνεις.
Όπου κι αν πας κι όπου βρεθείς
γι΄ αυτήν θα ανασαίνεις.

Η θάλασσα είναι πληγή
και πώς να συνηθίσω;
Μάνα μου, κάνε προσευχή
γρήγορα να γυρίσω.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2016, 36 σελ.

Προσφυγιά – Στέλλα Πετρίδου

ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ
Τα όνειρα καίγονται
και γίνονται εφιάλτες.
Ίσως γιατί ξεθύμαναν
οι στεναγμοί.
Μεταλλαγμένες παραισθήσεις
κι ανέμου ζάλη
σε καιρό
ολοκληρωτικής ισοπέδωσης.

ΑΚΟΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Με χέρια γαντζωμένα όπου βρούνε
μουλιάζουν τα κορμιά στην παγωνιά
κι αλύπητα το κύμα τους χτυπά
ψυχή να παραδώσουν.
Ακούει κανείς;

Άγριος καιρός, δε λογαριάζει
και ουρλιαχτά ξυπνούν τη λύπη.
Πέρα στα βράχια παραλύει
κι ο τελευταίος στεναγμός.
Ακούει κανείς;

Μια μάνα μοναχή γυμνή παλεύει,
με πείσμα την ανάσα της κεντά.
Στην αγκαλιά της το παιδί λυγά,
στη φρίκη δε σαλεύει.
Ακούει κανείς;

Απόμεινε ο καημός της στα σκοτάδια
για τ’ άδικο της άμοιρης ζωής.
Χαράματα και άνοιξε η πληγή,
ευχή και οδυρμός.
Ακούει κανείς;

Παντού και πάντα φονικό τοπίο,
χειμώνας στην καρδιά φαρμακερός.
Το δάκρυ ρέει ποταμός
κι η γη χαροπαλεύει.
Ακούει κανείς;

Ποίηση, Άλφα Πι, 2016, 71 σελ.

Μίλα μου γι’ αγάπη – Στέλλα Πετρίδου

Ποίηση είναι το μεγαλείο της ψυχής,
αυτό που κρύβει ο καθένας μέσα του μικρό ή μεγάλο.
Δεν είναι επάγγελμα, μα τέχνη.
Δεν μετριέται με χρήμα.
Δεν μετριέται με δόξα.
Είναι η γύμνωση της ύπαρξής μας στην αλήθεια.
Είναι η στάμπα του ίδιου μας του εαυτού,
το χέρι που επιδέξια ζωγραφίζει το είναι μας.

ΧΑΡΤΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ
Όμορφα λόγια να φορώ
δεν έχω να σου τάξω,
ούτε και όμορφες μπογιές
με μυστικές μου συνταγές,
τον κόσμο σου ν’ αλλάξω.

Φτερά δεν έχω να πετώ
τα σύννεφα να φτάσω,
με μιαν απόχη σα βαστώ,
όλα τ’ αστέρια να τρυγώ,
για σένα να φυλάξω.

Μόνο μια χάρτινη καρδιά
κρατώ σα γονατίζω,
να σε προσέχει στα κρυφά,
στα βράδια σου τα σκοτεινά,
για σένα τη χαρίζω.

Ποίηση, Άλφα Πι, 2015, 79 σελ.