Αποφοίτησε από το Τμήμα Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά από τη διδασκαλία (ευτυχώς ή δυστυχώς) προτίμησε τη δημοσιογραφία. Έχει εργαστεί επί δεκαπέντε χρόνια στο ραδιόφωνο (Μελωδία FM 99,2), σε εφημερίδες και περιοδικά. Από το 2003 γράφει στην εφημερίδα “Η Καθημερινή”. Επίσης, είναι αρχισυντάκτρια του περιοδικού “Blue” της AEGEAN. Έχει γράψει “Το άλλο μου ολόκληρο” (Πατάκης, 2016), μια προσωπική μαρτυρία για την απώλεια, και τον “Γουργούρη”, μια ιστορία για παιδιά – και όχι μόνο (Πατάκης, 2017).
Ζει στην Αθήνα.
Το άλλο μου ολόκληρο – Τασούλα Επτακοίλη
“Σε λίγο θα σταματήσω να γράφω. Θ’ αφήσω το χέρι σου και θα προχωρήσω, χωρίς να κοιτάξω ξανά πίσω. Δε χρειάζεται. Έτσι κι αλλιώς, πάντα μπροστά μου θα σε βλέπω. Πάντα θα βαδίζω στους άγιους τόπους όσων ζήσαμε και μοιραστήκαμε. Πάντα εσύ θα είσαι το μέτρο των πραγμάτων μου, ο καθρέφτης που θα με δείχνει στις αληθινές μου διαστάσεις, που θα αποκαλύπτει τις χάρες και τα κουσούρια μου.
Και πάντα θ’ ακούω τη φωνή σου. Δε γίνεται διαφορετικά. Ήσουν, είσαι και θα είσαι ο άνθρωπός μου”.
H αγάπη δύο ανθρώπων, η κοινή πορεία τους επί δύο και πλέον δεκαετίες, η απώλεια, η δυσκολία ενός τόσο επώδυνου αποχωρισμού, ο δύσβατος δρόμος προς την αποδοχή. Μια καταγραφή γεγονότων, σκέψεων και συναισθημάτων από τη δημοσιογράφο Τασούλα Επτακοίλη – επί έναν χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της Κώστα. Η αληθινή ιστορία μιας αγάπης που παρέμεινε ανίκητη ακόμα και απέναντι στον θάνατο…
Αφηγήσεις, Εκδόσεις Πατάκη, 2016, 190 σελ.
Ο Γουργούρης – Τασούλα Επτακοίλη
Ένας γάτος που ζει σε ένα διαμέρισμα στη μεγάλη πόλη. Κι ένα σκυλάκι που γεννήθηκε σε ένα χωριό ψηλά στο βουνό. Τους χωρίζουν πολλά. Όμως τους ενώνει κάτι που άνθρωπος δεν μπορεί να φανταστεί. Ούτε άλογο. Ούτε κατσίκα. Ούτε αγελάδα. Ούτε κότα. Ούτε κουνέλι. Ούτε… ούτε…
Ο γάτος είναι ο Γούρης, από το Γουργούρης. Ο σκύλος δεν έχει όνομα. Αν θέλετε, όμως, μπορούμε να τον φωνάζουμε κι αυτόν Γουργούρη.
Ναι, αλλά τα σκυλιά δε γουργουρίζουν, θα μου πείτε.
Είστε σίγουροι;
Μια ιστορία για την αγάπη που ποτέ δε χάνεται. Για την ανθρωπιά και την απανθρωπιά -ανθρώπων και ζώων. Και για το πόσο ωραίο είναι να είσαι διαφορετικός.
Eικονογράφηση: Τόμεκ Γιοβάνης
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2017, 70 σελ.
Η γυναίκα στο ασανσέρ – Τασούλα Επτακοίλη
Μικρές ιστορίες για παρουσίες και απουσίες, για νίκες και για ήττες, για τη ζωή που ζήσαμε κι αυτήν που ζούμε τις νύχτες στα όνειρά μας.
Στα γυμνασιακά μου χρόνια, στα λευκώματα των φίλων μου -αυτά ήταν τα timelines όσων είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε χωρίς τα social media- μου άρεσε να γράφω ένα απόσπασμα από το ποίημα “Εκεί…” του Μανόλη Αναγνωστάκη, από τη συλλογή “Η συνέχεια του 1954”: “Γιατί η ποίηση δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε, αλλά ο καλύτερος τοίχος να κρύψουμε το πρόσωπό μας”.
Το πίστευα για πολλά χρόνια. Όχι πια.
Σήμερα το ξέρω καλά: η ποίηση δεν είναι τοίχος για να κρύψουμε το πρόσωπό μας, αλλά καθρέφτης για να αντικρίσουμε τον εαυτό μας. Για να ζυγίσουμε τη δύναμη και τις αδυναμίες μας, για να αναμετρηθούμε με τους φόβους και τις ανασφάλειές μας, για να παραδεχτούμε τα λάθη και τις αστοχίες μας, για να ψιθυρίσουμε τα όνειρά μας, τις κρυφές μας ελπίδες.
Για να δούμε τον εαυτό μας στις αληθινές του διαστάσεις και, άρα, να έχουμε μια ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
«Προσωπογραφία»
Γεννήθηκα
σ’ ένα χωράφι στάχια
που κυμάτιζαν σε κάθε εκπνοή σου
έμαθα να περπατώ
για να ρθω προς το μέρος σου
και να μιλώ
ακούγοντας τη φωνή σου
Ξαναγεννήθηκα ένα μεσημέρι
σ’ ένα κήπο γεμάτο χρυσάνθεμα
κάτω απ τα κλειστά σου βλέφαρα
και με το δάκρυ σου,
εγώ που σώθηκα απ τον κατακλυσμό
είδα πως είναι να πνίγεσαι
σε μια σταγόνα…
Ποίηση, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 50 σελ.
Ο Γκάρης – Τασούλα Επτακοίλη
– Πετάει ο γάιδαρος;
– Για να δούμε…
Ο Γκάρης ήταν ένας γάιδαρος όπως όλοι οι άλλοι. Δούλευε σκληρά, κουβαλούσε φορτία, είχε υπομονή, άντεχε στην πείνα και στη δίψα. Μέχρι που μια μέρα, ο Γκάρης άλλαξε και δεν ήταν πια ένας γάιδαρος όπως όλοι οι άλλοι.
Απέκτησε δυνάμεις που κανένας από τη γενιά του δεν είχε ποτέ, ούτε είχε καν ονειρευτεί, για να βοηθάει όλα τα ζώα που έχουν ανάγκη. Γι’ αυτό μιλούν γι’ αυτόν με θαυμασμό πρόβατα και γουρούνια, κότες και λαγοί, αετοί και μοσχάρια. Ακόμα και άλογα. Ή μάλλον, κυρίως τα άλογα. Και δεν τον θαυμάζουν μόνο. Τον ζηλεύουν. Γιατί ξέρουν καλά πως ούτε με μια τρίχα από την ουρά του δεν μπορούν να συγκριθούν.
Μια συναρπαστική ιστορία για το πιο παρεξηγημένο από τα οικόσιτα ζώα. Και μια απόδειξη ότι όποιος αποφασίσει να πολεμήσει την αδικία θα ανακαλύψει πως είναι πολύ πιο δυνατός από όσο νομίζει…
Εικονογράφηση: Στέλλα Στεργίου
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2019, 80 σελ.
Κέρμα στον αέρα – Τασούλα Επτακοίλη
Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να ανοίγουν δρόμους στο χρόνο, να ανασύρουν γεγονότα, συναισθήματα. Με τις λέξεις περιγράφεις τους ανθρώπους που συνάντησες. Τις κινήσεις τους, τη σπίθα στο βλέμμα τους, ό,τι θυμάσαι από την αύρα τους. Αλλά και τον τρόπο που πορεύτηκαν, μερικές από τις αποφάσεις που πήραν, την κατεύθυνση που διάλεξαν μπροστά σε κάποια σταυροδρόμια. Ένα βιβλίο είναι σαν φωτογραφία, σαν πολαρόιντ. Κάτι πασχίζεις να κρατήσεις μ’ ένα “κλικ”· έστω μια στιγμή, πριν σβηστεί οριστικά
από τη μνήμη σου. Και κάτι ακόμα: μέσα από ένα βιβλίο λες ένα “Σ’ αγαπώ” ή μια “Συγγνώμη” που παρέλειψες, δεν πρόλαβες, ή δεν τόλμησες να πεις.
Από τα βουνά της Αλβανίας, στη Σάμο του Εμφυλίου και της Χούντας, στον Πειραιά και στην Αυστραλία. Από τις προσδοκίες της Μεταπολίτευσης στις διαψεύσεις της κρίσης και στη νέα μετανάστευση. Η ελπίδα όμως δεν χάνεται. Ούτε η αγάπη.
Οκτώ δεκαετίες. Δέκα πρόσωπα.
Μια μέρα στη ζωή καθενός.
Στιγμές από την ιστορία μιας οικογένειας.
Θα μπορούσε να είναι η δική μου.
Θα μπορούσε να είναι η δική σου.
Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019, 144 σελ.
Κέρμα στον αέρα (2019), Εκδόσεις Καστανιώτη
Κέρμα στον αέρα (2020), Εκδόσεις Καστανιώτη
Ποίηση
Η γυναίκα στο ασανσέρ (2018), Εκδόσεις Καστανιώτη
Αφηγήσεις
Το άλλο μου ολόκληρο (2016), Εκδόσεις Πατάκη
Παιδική και εφηβική λογοτεχνία
Ο Γουργούρης (2017), Εκδόσεις Πατάκη
Ο Γκάρης (2019), Εκδόσεις Πατάκη
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Πατάκη, Εκδόσεις Καστανιώτη
