Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Τέτη Παγκάλου

Τέτη Παγκάλου

Η Τέτη Παγκάλου γεννήθηκε στο Ξυλόκαστρο, όπου και ζει.
Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ από το Ανοικτό Πανεπιστήμιο απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα με ειδίκευση στη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας. Εργάστηκε στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα ως καθηγήτρια αγγλικών. Διηγήματά της δημοσιεύονται από το 1994 σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα “Μου λείπεται ύπνος” (εκδόσεις Ερμής, 2015) και “Ο αγριόγατος πηγαίνει πάντα μόνος” (εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2017).
Μυθιστορήματα
Ο αγριόγατος πηγαίνει πάντα μόνος (2017), Γαβριηλίδης

Διηγήματα
Χαιρετισμούς στον Κάμπο (2021), Εύμαρος

Αφηγήσεις
Μου λείπεται ύπνος (2015), Ερμής

Χαιρετισμούς στον Κάμπο – Τέτη Παγκάλου

Χαιρετισμούς


Χαιρετισμούς στον Κάμπο και στους ανθρώπους του! Με τις ομορφιές του τόπου τους, την περιορισμένη κοινωνική ζωή τους, τις ατυχίες τους, την συμμετοχή τους στην Ιστορία, τις αντιστάσεις τους, τους ηρωισμούς τους, την επιθυμία τους για βελτίωση, τις πονηριές τους, τις καλοσύνες τους, τις αντιφάσεις τους, τα δάκρυά τους…

Επισκεπτόμαστε τον Κάμπο μιας παλιάς εποχής για να γίνουμε κοινωνοί διαφορετικών συνθηκών ζωής, μιας γλώσσας άλλης, εικόνων που αργοσβήνουνε σε μια προσπάθεια να εξετάσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα το σύμπαν του παρόντος βίου μας.

Χαιρετισμούς και σε όλες τις μικρές πόλεις και τις επαρχίες αυτής της χώρας γιατί κοινή είναι η μοίρα τους. Χαιρετισμούς με διηγήματα και ιστορίες όπου αναφέρονται βιωματικά συμβάντα και μυθοπλαστικά ευρήματα από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι το 1977. Από εκεί και πέρα η ζωή άλλαξε.

Επιμέλεια: Πέτρος Κακολύρης

Διηγήματα, Εύμαρος, 2021, 152 σελ.

Ο αγριόγατος πηγαίνει πάντα μόνος – Τέτη Παγκάλου

Ο αγριόγατος πηγαίνει


Τι τον είχε πιάσει μια μέρα τον Αστέριο όταν ήταν μικρός και δεν έλεγε να ησυχάσει κι όλο παίδευε την ψυχομάνα του, τη μαία Επιστήμη, που σκαρφίστηκε μια ιστορία για να τον φοβερίσει. Υπάρχει, του είπε, ένας αγριόγατος που τη νύχτα βγαίνει για ν’ αναζητήσει τροφή, αλλά αν δεν βρει τίποτα της προκοπής, δεν το έχει σε τίποτα να φάει ακόμη και παιδάκια! Λουφαγμένος ο μικρός Αστέριος όλο και συλλογιόταν τον αγριόγατο. Κι όταν μεγάλωσε, όλο και το ’χε κατά νου να ψάξει και να το βρει αυτό το ζωντανό, που ίσως και να μην το φοβόταν πια, γιατί όχι και να το συμπαθούσε λιγάκι, αφού ποτέ δεν ξέχασε τι του είχε πει η ψυχομάνα: “Ο αγριόγατος πηγαίνει πάντα μόνος”. Πώς να μην ένιωθε το ορφανό ο Αστέριος ένα δέσιμο με κάποιον που πορεύεται μονάχος; Με αυτά περνούσε ο καιρός στο ταπεινό χωριό των Τρισκάλων, εκεί κάπου στις αρχές του 19ου αιώνα, τότε που οι σπίθες της Επανάστασης που έμελλε ν’ αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό είχαν μόλις αρχίσει να φέγγουν κάτω από την πατίνα ενός παρόντος σκεβρού, που απ’ τη μια μέρα στην άλλη θα γινόταν κι αυτό παρελθόν, φορτωμένο με όλο το πλήθος των ψυχών που κουβαλούσε. Επειδή αυτές οι ψυχές, άρρηκτα συνδεδεμένες η μια με την άλλη, θα πορεύονταν μαζί και συνάμα μονάχες προς τη μοίρα τους, σε μια μοίρα άλλοτε γλυκιά, άλλοτε τραγική κι άλλοτε κάπου ανάμεσα. Ο αγριόγατος διηγείται μια ιστορία που αρχίζει με έναν θάνατο και τελειώνει με έναν άλλον· μα όποιον θάνατο και να συναντήσει κανείς μέσα σ’ αυτές τις σελίδες, θα διαπιστώσει πως πάντα υπάρχει και η επόμενη μέρα: η μέρα οπότε και η ζωή ξαναπιάνει το νήμα της από την αρχή.

Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2017, 272 σελ.

Μου λείπεται ύπνος – Τέτη Παγκάλου

Μου λείπεται ύπνος


Τρισεύγενη είναι το όνομά της μα όλοι την φωνάζουνε Ήρα, όπως το ξενοδοχείο της. Εμείς τη γνωρίζουμε το 1973, στα 73 της, όταν αρχίζει να γράφει στο “καρνέ” που της χάρισε ο άντρας της, ο Λυκούργος, εκείνη την πρωτοχρονιά.

Αρχίζει να μας ταξιδεύει στη ζωή της. Γράφει για πολέμους και αναταραχές, για περιστατικά της ζωής της, ό,τι έζησε, ό,τι είδε, ό,τι άκουσε, και ό,τι ένοιωσε, γράφει για τις σχέσεις της με τη μάνα της και τη γιαγιά της, με τον Λυκούργο και τα παιδιά τους, την Ρόδη και τον Ερμή.

Οι καταγραφές της άμεσες και η γλώσσα της απίστευτα πλούσια, με λέξεις ασυνήθιστες για μας, αλλά πάντα καίριες. Είναι η γλώσσα που μεταχειρίζονται στην περιοχή αυτή της ορεινής Κορινθίας, μια γλώσσα που πάλλεται, που παρατσούκλια και παραφθορές την κάνουν άμεση και ζωντανή, και οι ήρωές της μιλούνε με μια αφοπλιστική απλότητα.

Αφηγήσεις, Ερμής, 2015, 248 σελ.

Πηγές: Biblionet, Ερμής, Γαβριηλίδης, Εύμαρος