Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Κινηματογράφο στην KASKELINE FILMAKADEMIE στο Βερολίνο. Έχει σκηνοθετήσει ταινίες μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ και εκπομπές για την τηλεόραση, εταιρικά και διαφημιστικά ντοκιμαντέρ και βίντεο. Έχει εκδόσει τρεις ποιητικές συλλογές («Είδη Εποχής», «Γράμμα» και «Καινούργιος κόσμος» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης). Έχει προταθεί για τα κρατικά βραβεία (Ακαδημία Αθηνών και Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου), τόσο για ταινίες όσο και για βιβλία του. Για το Musikhof στην κατηγορία καλύτερης ταινίας μικρού μήκους το 2012 και για τα “Είδη Εποχής” στην κατηγορία του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα το 2013. Ο Θωμάς Κιάος κάνει σινεμά με τον ίδιο τρόπο που γράφει ποίηση: ανιχνεύοντας μια αθέατη καθημερινότητα μέσα από τη μοναξιά της σύγχρονης πραγματικότητας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Είδη εποχής (2012), Γαβριηλίδης
Γράμμα (2014), Γαβριηλίδης
Καινούργιος κόσμος (2019), Γαβριηλίδης
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2012 (2013), Κοινωνία των (δε)κάτων
Καινούργιος κόσμος – Θωμάς Κιάος
ΟΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ ΕΠΟΧΕΣ
Είναι όμορφο να ξέρεις τις γραμμές.
Αυτό που βλέπεις, το τοπίο,
αυτό για κείνο που γίνεται το οποίο
είναι όμορφο να είναι διαυγές.
Και ας εισέρχεσαι μες στις κραυγές.
Αυτά που τόσο περιμένεις,
εκεί όπου τελικά πηγαίνεις,
όλα καταλήγουν να είναι κάποτε εχθές.
Σαν βρέφος με τη ζωή στα δόντια
ζητάς τρομαγμένος να ‘χεις χρόνια.
Αυτό συχνά ουρλιάζεις.
Θέλεις και συ να μείνεις στις γραμμές.
Είναι που κάθε μέρα αλλάζεις·
μαθαίνεις να ζεις με σιωπές.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2019, 64 σελ.
Γράμμα – Θωμάς Κιάος
ΓΡΑΜΜΑ
Το γράμμα είναι αναπαράσταση προσώπου.
Ο αριθμός αναπαράσταση μουσικής.
Το μηδέν αναπαράσταση του προσώπου της μουσικής.
Γράμμα είναι το μηδέν.Όχι αριθμός.
Κι ας δεν το ξέρει.
ΈΝΑ
Ήθελε να έχει δύναμη
δυνατότητα απόφασης
να είναι πολύς
να είναι όλος
και τα θέλησε όλα
και έκανε πολύ
και σκέφτηκε μια πόλη.
Μα δε χωρούσε εκεί μέσα
και περίσσευε
και ήταν περίεργα πιο πολύ
από ό,τι ήθελε
η πόλη.
Και έτσι κατάλαβε
μετά από λίγο
πως ήταν η ίδια πράξη
που αρσενικά σημαίνει «είναι»
και θηλυκά «έχω»
η πόλη.
ΞΑΝΘΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ
Φοβάται πού και πού ο ήλιος.
Δεν τον βλέπεις. Δεν μπορείς.
Στην τέτοια του λάμψη κρύβεται
και αυτός.
Μα είναι και εκείνος.
Και έχει τέτοια λάμψη.
Βλέπεις στον κόσμο τα ξανθά κορίτσια.
Είναι ό,τι από τον φόβο του απομένει.
Για τούτο και φιλούν
μέσα στα μαλλιά τους τα μυστικά του θάρρους,
που ένας ήλιος καμιά φορά
δεν έχει
και δίνει η γη στις ξανθές της κόρες
με το τίμημα να είναι μοναχές
κρύβοντας στα μαλλιά
τα μυστικά του θάρρους.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2014, 61 σελ.
Είδη εποχής – Θωμάς Κιάος
Η ΜΝΗΜΗ
Και η ζωή συνεχίστηκε.
Πρώτα ήρθε η βροχή και ξέπλυνε τα πεζοδρόμια απ’ το
αίμα
Έπειτα ο άνεμος σκόρπισε άμμο πάνω στα αρχαία μωσαϊκά
και τα κλάματα των νεοσσών πνίξανε τα τραγούδια των
ηττημένων.
Τη νέα μέρα όλοι ήταν αθώοι, δίχως μνήμη
και οι λίγοι που θυμόντουσαν κρύβονταν από το φως.
Τη νύχτα μόνο προχωρούσαν στα στενά σέρνοντας
τα πόδια τους
βγάζοντας έναν περίεργο ήχο, που εισέβαλλε στα όνειρα
των νέων
και γινόταν τραγούδι που τους ανατρίχιαζε σαν εφιάλτης
και τους ξυπνούσε.
Αργά μέσα στα μεσάνυχτα κάποιοι θυμόντουσαν ακόμα…
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2012, 37 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης
