Μουσική: Μιχάλης Χατζηγιάννης
Στίχοι: Ελεάνα Βραχάλη
Θυμάμαι απ’ την πρώτη μας στιγμή.
Αισθάνθηκα πως ήσουνα εσύ.
Έρωτας πολύ μεγάλος.
Σα να μην υπήρξε άλλος.
Λες και μαζί σου είχα γεννηθεί.
Θυμάμαι όταν σ’ είχα πρωτοδεί.
Το βλέμμα σου βαθιά έχει χαραχθεί.
Λες κι είχε γιορτή η μοίρα.
Όταν αγκαλιά σε πήρα.
Μα τώρα είσαι κοφτερό γυαλί.
Να μου εξηγήσεις γιατί.
Μία σχέση μοναδική.
Πνίγεται σε ωκεανούς.
Που ‘ναι για ανθρώπους δειλούς.
Νόμιζα εσύ δεν θ’ ανήκεις σ’ αυτούς.
Να μου εξηγήσεις τ’ ακούς.
Γιατί δεν χωράει ο νους.
Πώς τα βήματά σου μπορούν.
Εύκολα να υποχωρούν.
Νόμιζα πως τέτοιες αγάπες τολμούν.
Δεν τρέχουν μακριά να σωθούν.
Θυμάμαι συναντήσεις τρυφερές.
Ήθελες πάντα να μου λες.
Νιώθαμε ακριβώς το ίδιο.
Τώρα την αγάπη κρύβω.
Μέσα σε μπόρες, θύελλες, σιωπές.
———————————
Σκηνοθεσία: Γ.Παπαδάκος – Δ.Πλατανιάς