Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάζεται ως Φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ασκήσεις Χαρμολύπης»-εκδόσεις Γαβριηλίδης (Ιούλιος 2017),«Θροΐσματα από το περιβόλι του Ουρανού»-εκδόσεις Βακχικόν (Σεπτέμβριος 2018), «Η ειμαρμένη των αφανών»-εκδόσεις Όστρια (Μάιος 2019), «Αγών ψυχής Εσθλός»-εκδόσεις Όστρια (Δεκέμβριος 2019), «Ονειροποδηλάτες»-εκδόσεις Όστρια (Ιούνιος 2020), «Τα ξύλινα ποτάμια»-εκδόσεις Όστρια (Μάιος 2021), «Σκόρπια κεντίδια από στραβό βελόνι»- εκδόσεις Όστρια (Δεκέμβριος 2022).
Το βραβευμένο ποίημά της «Μακρόνησος: εικόνες της φωτιάς» περιλαμβάνεται στο συλλογικό τόμο «Διαγωνισμός Λογοτεχνίας για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Τα βραβευμένα έργα»-Σύγχρονη Εποχή (Αθήνα 2019).
Ασκήσεις χαρμολύπης (2017), Γαβριηλίδης
Θροΐσματα από το περιβόλι του ουρανού (2018), Εκδόσεις Βακχικόν
Η ειμαρμένη των αφανών (2019), Όστρια Βιβλίο
Αγών ψυχής εσθλός (2019), Όστρια Βιβλίο
Ονειροποδηλάτες (2020), Όστρια Βιβλίο
Τα ξύλινα ποτάμια (2021), Εκδόσεις Όστρια
Σκόρπια κεντίδια από στραβό βελόνι (2022), Εκδόσεις Όστρια
Σκόρπια κεντίδια από στραβό βελόνι – Βαρβάρα Καγιούλη
Και τα σημάδια της αυλής
τα βάγια στο τραπέζι
ο πράσινος ο τοίχος της
καντήλι που αστράφτει
και τα καρφιά στο χέρι του
τα αλείφει με λαδάκι
και σπρώχνει γλυκά την πόρτα της
για να προϋπαντήσει
γυμνό το σχήμα της στοργής
και με άστρα να το ντύσει.
Ποίηση, Εκδόσεις Όστρια, 2022, 174 σελ.
Τα ξύλινα ποτάμια – Βαρβάρα Καγιούλη
«ΟΙ ΑΝΥΠΟΠΤΟΙ»
Αγαπώ το αστράκι
που στα μάτια σου μέσα κυλά,
σκουπιδάκι οι άλλοι το βλέπουν
και το φυσούν γλυκά,
πονετικοί μα με δύστροπη αφή
υψωμένοι στον υδράργυρο της ζωής
ψηλαφώντας κυνήγια μεγάλα.
***
Αγαπώ τους ανύποπτους
που το πλατάγισμα της βροντής
σαν ψιχάλισμα ρυθμικό του αγέρα περνούν
και ξυλάρμενοι κάποτε στα στενά της ζωής
σε παλάμη άδεια
το αόρατο μεταξωτό τους μαντίλι κρατούν
χωρισμένο σε χαλάσματα μύρια.
Συμπονώ τους υψιπετείς
στο σκληρό κατέβασμα της ζωής
σε αλίκτυπο κόλπο στρυφνό
με την κρήνη μαυρισμένο νερό
τη στιγμή
που απ’ τον μακάριο ύπνο τους ξυπνούν
με τη δίψα της αγάπης ιδρωμένο πυρσό
μπρος στην παγερή σιωπή των Θεών.
Ποίηση, Εκδόσεις Όστρια, 2021, 156 σελ.
Ονειροποδηλάτες – Βαρβάρα Καγιούλη
“…Μα το σπουργίτι επίμονα τιτίβιζε στο ψύχος
όχι για ψίχουλα
μα για ένα απάγκιο μες στο κρύο
και για το ανοιχτό παραθυρόφυλλο
που θα έχυνε μες στην καρδιά του
τον λαγγεμένο πυρετό της πιο τρανής φωτιάς
βασανισμένου σιδερά από οξειδωμένους χρόνους,
μ’ ένα ζεστό χαμόγελο στα χείλη
μέσα στο στόμα το βουβό
στον παγωμένο ύπνο
του βασιλιά των ξωτικών που πάνω στ’ άλογό του
φέρνει τα παραμύθια του ντυμένα στη φωτιά του
μες στην ορφάνια γιατρικό για τα άφτερα πουλιά
μια νύχτα πάμφωτη από δαδιά
σε πείσμα του θανάτου.”
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2020, 94 σελ.
Αγών ψυχής εσθλός – Βαρβάρα Καγιούλη
“…Ένα νησί
γεμάτο γάτους και χελιδονόψαρα-
ειρηνική συνύπαρξη στα κάτασπρα κατάρτια,
ένα κλωνάρι δροσερό
στην ενδοχώρα των ιδρωμένων φαλακρών βουνών,
ένα όνομα
λινό κυμάτισμα
μέσα στα μεγαλοπρεπή φορέματα,
μια πατρίδα που σαν επίγραμμα αρχαίο
χαράζει ο άνεμος στα ζεστά παραθυρόφυλλα
κι αυτή διψασμένη
βυθίζεται σε μυστικό πηγάδι
χωρίς το όνομά της ποτέ κανείς να μάθει.”
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2019, 136 σελ.
Η ειμαρμένη των αφανών – Βαρβάρα Καγιούλη
«Μαρία Πολυδούρη προς Κώστα Καρυωτάκη»
Κι εγώ που πόθησα βαθιά την ένωση
δε βρήκα παρά μόνο τα ίχνη σου
κι αυτά απελπισμένα ακολουθώ στην οστρακοφόρα άμμο
με τα πέλματά σου να διαγράφουν την αταλάντευτη φυγή
προς τα εμπρός
και η ψυχή μου πυροφάνι φωταγωγημένο στην οδύνη
μέσα στης προσμονής την κίβδηλη ελπίδα
οικτρά παραδομένη.
Δεν αποθνήσκει η ελπίδα,
η αντοχή φθίνει των ονειροπόλων
που τα πιο μακρινά ταξίδια έκαναν
στο φτερό του καρχαρία χρόνου
καθώς βουτούσε σταθερά
στον κυματισμό τού αναπότρεπτου τέλους.
Κάποτε ξοδεύονται τα όνειρα
και συναιρείσαι με τα πλουμιστά σου ράκη,
τραγική μου αμοιβάδα,
στην οστρακοφόρα άμμο τα ίχνη σου
από του καιρού την άτρακτο
σκληρά λεηλατημένα.
Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2019, 150 σελ.
Θροΐσματα από το περιβόλι του ουρανού – Βαρβάρα Καγιούλη
Όταν η πόλη κοιμάται
η βροχή ξαπλώνει στο ξύλινο παγκάκι της πλατείας
κάνει παρέα με τη νύχτα και το γλόμπο της κολόνας στη γωνία
ρουφά τα σκουπίδια απ’ τις άκρες των πεζοδρομίων
λύνει την ακινησία μ’ ένα σκούντημα στην πλάτη του άστεγου δρόμου
λέει καντάδες έξω από ανοίκιαστα σπίτια
γράφει στιχάκια ελπίδας στις βιτρίνες κλειστών μαγαζιών
γίνεται ρυάκι που γλυκαίνει τη μοναξιά
με το δρόσο απ’ το ρευστό φιλί της.
Η βροχή έρχεται στα όνειρά μου
σε εποχές αφόρητου καύσωνα
κι είναι μια παραμυθία
ότι μπορώ να την ανακαλώ εντός μου
όταν η πυρωμένη άσφαλτος της πόλης
καίει τα σωθικά μου.
Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2018, 132 σελ.
Ασκήσεις χαρμολύπης – Βαρβάρα Καγιούλη
… Η σιωπή είναι άναρθρη κραυγή ριγμένη από τον ουρανό τις ασέληνες νύχτες όταν όλα ακινητούν, κι αυτός ο ύπνος των θνητών, μες στην εκκωφαντική σιγή, μοιάζει υπόσχεση νέας αρχής, που θα θεμελιώσει ένα νέο ξεκίνημα το επόμενο πρωινό, την επικείμενη μέρα. Και η αυγή ξυπνά με τα ρόδα σπαρμένα σε κοίτες ορμητικών ποταμών, που κατεβάζουν με ακατάλυτο βουητό τις σχεδίες των σιωπηλών έξω από τα όρια του λογοκριμένου κόσμου, όπου η σιωπή κρίνεται παμψηφεί πράξη ανατρεπτική. Η σιωπή είναι ελάττωμα ή αρετή; Σίγουρα πληγή ρέουσα λύπη και αφόρητη ανία σ’ ένα σύμπαν γεωμετρικά αυξανόμενης λογοκοπίας των ρητόρων, με την επίσημη, καλά γυαλισμένη, καθεστωτική φωνή…
Είδα έναν χαρταετό,
φτιαγμένο με μόχθο παιδικό,
να δραπετεύει σε ουράνια πλάτη
συνοδεία τρελών πουλιών
ανέστιων ποιητών,
μα ένα ηλεκτροφόρο σύρμα,
υψωμένο λάβαρο άμουσης εποχής,
τον σχίζει χωρίς έλεος
χωρίς αιδώ,
κι αυτός καταρρέει πάραυτα
σε ωκεάνια βάθη
και το πέταγμα μένει ανολοκλήρωτο
θλιβερά λειψό,
κι ο ποιητής ξαναγυρνά άπραγος
στον κόσμο της φανταχτερής εκκοσμίκευσης
και των ρομπότ.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2017, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Βακχικόν, Γαβριηλίδης, Όστρια Βιβλίο
