Βαγγέλης Βελώνιας

Ελληνες λογοτέχνες
Πέρασε τα νεανικά χρόνια του στις αλάνες του Πειραιά και διαμόρφωσε την προσωπικότητα του στα σκληρά χρόνια της Χούντας. Τα τανκς, οι συλλήψεις, το Πολυτεχνείο, συντάραξαν τη συνείδηση του και τον καθόρισαν δια βίου. Εζησε για πολύ καιρό στη θάλασσα, κάτι που ενίσχυσε την έμφυτη τάση του για ταξίδια και ρέμβη. Παράλληλα ασχολήθηκε με το ραδιόφωνο από το 1988 έως το 1996 (εκπομπές, κύρια μουσικές, στο «Ράδιο 5», «902 Αριστερά στα FΜ», «Ελλάδα FΜ 88,6»). Εγραψε στίχους που τραγουδήθηκαν από τους: Κ. Μάντζιο, Δημ. Παπίου, Βασ. Σκουλά, Γερ. Ανδρεάτο, Παντ. Θαλασσινό, Μαν. Λιδάκη κ.ά. Αν και το έργο του είναι ακόμα διάσπαρτο, μπορεί να αισθανθεί κανείς τον βαθύ ερωτισμό του, την ακριβή -σχεδόν εικαστική- περιγραφή καθώς κι ένα μεταφορικό λόγο που ηλεκτρίζεται από μια λεπτή ειρωνία προσδίδοντας στο λυρισμό του πρωτοτυπία και διαύγεια. Πιστεύουμε ότι θα εξελιχθεί με τον καιρό σε σπουδαίο λυρικό ποιητή και δεν θα παραμείνει μονάχα απλώς στιχουργός.
Μουσική
Η προφητεία της Περουάνας – Νίκος Καββαδίας, Masif & Βαγγέλης Βελώνιας (2015) Μουσική παράσταση
Ανθρωποι από χρώμα (2017) 14 τραγούδια σε στίχους Βαγγέλη Βελώνια

Τη μέρα που ερωτεύτηκε ο ήλιος

Στίχοι: Βαγγέλης Βελώνιας
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός

Καθώς ο ήλιος σκαρφαλώνει
να φύγει πάνω απ’ το βουνό
σε κάποιο μάνταλο σκαλώνει
μες το δικό της το στενό

Και τότε θέλει να γυρίσει
μα δεν μπορεί πρέπει να δύσει

Κοιτάζει σ’ ένα παραθύρι
που καθρεπτίζει αντικρινά
τη βλέπει πάνω σε γεφύρι
να `χει τα πόδια της γυμνά

Και τότε θέλει να γυρίσει
μα δεν μπορεί πρέπει να δύσει

Καθώς ο ήλιος σκαρφαλώνει
εκείνη μπαίνει στα στενά
και τότε αρχίζει να ματώνει
που δεν τη βλέπει και πονά

Και τότε θέλει να γυρίσει
μα δεν μπορεί πρέπει να δύσει

1998

Η προφητεία της Περουάνας

Η προφητεία της Περουάνας


Με τη μουσική παράσταση «Η προφητεία της Περουάνας» οι Masif και ο στιχουργός Βαγγέλης Βελώνιας, ιχνηλατούν τον λόγο του Νίκου Καββαδία, ποιητή της φυγής και του ατέρμονου ταξιδιού. Δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον κολάζ ηχοχρωμάτων με κοντραμπάσο, κιθάρες και φωνές, οι Masif χαράζουν τη δική τους μουσική ρότα στα μελοποιημένα ποιήματα του Νίκου Καββαδία και μας ταξιδεύουν σε «δύσκολες βάρδιες», σε «λιμάνια σκοτεινά» σ’ Ανατολή και Δύση, από τα «παράξενα της Ίντια» μέχρι τη «Νότιο Κίνα», ενώ ο Βαγγέλης Βελώνιας μάς αφηγείται απόκρυφες πτυχές της ζωής και του έργου του αέναου ταξιδευτή, Νίκου Καββαδία.

Επιμέλεια κειμένων–αφήγηση: Βαγγέλης Βελώνιας
Kοντραμπάσο – κιθάρα: Θοδωρής Κουέλης
Κιθάρες: Γιάννης Βενιζέλος
Tραγούδι: Μάνος Μαρμαρινός
Tραγούδι: Ζωή Βεργάκη

Ανθρωποι από χρώμα

Ανθρωποι από χρώμα


1) Κύλισα (Μουσική: Vojislav Ivanovic) Μάρθα Φριντζήλα
2) Ιστορία (Δημήτρης Σίντος) Γιώργος Μεράντζας
3) Κι εσύ φεγγάρι μου (Τάσος Γκρους) Παντελής Θαλασσινός
4) Μέσα στο φως (Θοδωρής Κουέλης) Βάλια Τσιργιώτη
5) Η προφητεία της Περουάνας (Δημήτρης Σίντος) Γιώργος Μεράντζας (χορωδία: Δημήτρης Σίντος, Βασίλης Προδρόμου, Γιώργος Μεράντζας)
6) Του μικρού πρόσφυγα (Θοδωρής Κουέλης) Ζαχαρίας Καρούνης (φωνητικά: Αλέξανδρος Καψοκαβάδης) *
7) Σε γύρεψε η καρδιά μου (Τάσος Γκρους) Νίκος Ανδρουλάκης
8) Τίποτα πια (Νίκος Βελώνιας) Γιώργος Μεράντζας
9) Θα φυτέψω ένα κέδρο (Τάσος Γκρους) Βάλια Τσιργιώτη
10) Αυτό το κάτι (Πέτρος Βαγιόπουλος) Μπάμπης Τσέρτος (φωνητικά: Πέτρος Βαγιόπουλος)
11) Είναι παιχνίδι η ζωή (Τάσος Γκρους) Γεράσιμος Ανδρεάτος
12) Πέραμα (Ντάσο Κούρτι) Γιώργος Μεράντζας (φωνητικά: Σοφία Κουρτίδου)
13) Ποιος σε κερνάει (Στάθης Παχίδης) Στάθης Παχίδης
14) Μάνα (Ντάσο Κούρτι) Γιώργος Μεράντζας

Κι εσύ φεγγάρι μου
Στίχοι: Βαγγέλης Βελώνιας
Μουσική: Τάσος Γκρους
Ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός

Αυτή τη θάλασσα να δω κι άλλη μια μέρα
τα χίλια χρώματα, την πέτρα τον βυθό.
Να δω τα δέντρα το πρωί που σμίγουν στον αέρα
πριν με τα φύλλα τους κι εγώ εξαιρεθώ.

Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι.
Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι.

Μια νύχτα μόνο μ’ ένα αστέρι ν’ αρμενίσω
και μες το φως το πρωινό στιγμές να κρατηθώ.
Με δυο σταγόνες την βροχής να’ ρθω να λουλουδίσω
πριν μ’ ένα σύννεφο κι εγώ ξενιτευτώ.

Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι.
Κι εσύ φεγγάρι μου με κάθε που νυχτώνει
ρωτάς την χάρη μου γιατί να ζούμε μόνοι.

Πηγές: stixoi.info, evart.gr, Πέραμα: Η Συνάντηση