Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στατιστική στο Univesrsity of Washington του Σηάτλ των Ηνωμένων Πολιτειών. Εργάστηκε πρώτα στο ελληνικό δημόσιο (Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθηνών) ως στατιστικός, και στη συνέχεια στον ιδιωτικό τομέα ως Γενική Διευθύντρια σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία στον τομέα της έρευνας αγοράς. Το 1997 ανέλαβε την διεύθυνση των δραστηριοτήτων της ίδιας εταιρείας στις πρώην ανατολικές χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, με έδρα την Πράγα. Το 2000 ίδρυσε μαζί με τον σύζυγό της αναπτυξιακή εταιρεία στην Πράγα, που δραστηριοποιείται στον οικοδομικό τομέα.
Το πρώτο της μυθιστόρημα, με τίτλο “Όταν θα πέσουν τα μαύρα”, εκδόθηκε το 2004 στην Κύπρο (εκδόσεις Επιφανίου) και βραβεύτηκε με το Α΄ Κρατικό βραβείο της Κυπριακής Δημοκρατίας και μεταφράστηκε στην τσέχικη γλώσσα από τις εκδόσεις Baronet. Διάκριση (τρίτο βραβείο) από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών απέσπασε το επόμενό της μυθιστόρημα, το οποίο εκδόθηκε το 2009 με τίτλο “Η ψυχή του χρυσού” (εκδ. Αλεξάνδρεια 2009). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα “Στο αδιέξοδο” (εκδ. Αλεξάνδρεια 2011) και “Προσωπεία περικείμενοι” (εκδ. Αλεξάνδρεια 2012), το οποίο απέσπασε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στον ετήσιο διαγωνισμό ανέκδοτων έργων για το 2010.
Άλλα έργα της είναι: Μέλι για την κυρά (2013), Στο ρήγμα του χρόνου (2014), Ανεμόεσσα και άλλες ιστορίες κάτω από τα οικόσημα της Πράγας (2015), Γκαίρλιτς (2017), Αιόλου και Πανδρόσου (2018). Σήμερα ζει και εργάζεται στην Πράγα.
Η ψυχή του χρυσού (2009), Αλεξάνδρεια
Στο αδιέξοδο (2011), Αλεξάνδρεια
Προσωπεία περικείμενοι (2012), Αλεξάνδρεια
Μέλι για την κυρά (2013), Αλεξάνδρεια
Γκαίρλιτς (2017), Αλεξάνδρεια
Αιόλου και Πανδρόσου (2018), Αλεξάνδρεια
Διηγήματα
Στο ρήγμα του χρόνου (2014), Αλεξάνδρεια
Ανεμόεσσα (2015), Αλεξάνδρεια
Αυτό φταίει (2021), Μελάνι
Της ντροπής (2022), Μελάνι
Της ντροπής – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
73 μικρές βαρωσιώτικες ιστορίες
Όχι, όχι! Καμιά λέξη στο χαρτί. Ούτε μια. Ξέρει τι θέλει να γράψει· για τι ποθεί να μιλήσει. Μα ξέρει ακόμα, πως, αν βάλει κάτω αυτές τις λέξεις με τον τρόπο που τις έχει ταιριάξει στο μυαλό της, αν γράψει αυτήν την ιστορία που θα ‘ναι βαμμένη με το φως της ανατολής, που θα ‘χει το άρωμα των ανθών της πορτοκαλιάς και το βαθύ ήχο του ταμπουρά, που θα ‘χει αρχή και μέση, κι ένα τέλος καλό, σαν το «ώπα» του λεβέντικου χορού, ξέρει, πως μετά την τελευταία τελεία, όλο το κουράγιο μέσα της θα έχει στερέψει. Μετά από αυτό το τέλος, δε θα μπορεί πια να αντέξει την πραγματικότητα. Κι ούτε θα ‘χει μείνει πια κάτι άλλο για να γράψει.
73 μικρές ιστορίες περιλαμβάνει η συλλογή με τίτλο Της ντροπής που όλες αναφέρονται στην Αμμόχωστο· την πόλη που βρίσκεται στο ανατολικότερο σημείο της Κύπρου, καταλυμένη από την τούρκικη στρατιωτική εισβολή του 1974, βιασμένη λεηλατημένη, αλυσοδεμένη.
Από το 2020, όταν η Τουρκία επέτρεψε την είσοδο σε συγκεκριμένους δρόμους της πόλης, οι παλιοί της κάτοικοι ψάχνουν να βρουν στα συντρίμμια την παλιά τους ζωή. Η συγγραφέας, πολίτης κι εκείνη αυτού του τραγικού τόπου, αφήνει σκέψεις και αναμνήσεις να γίνουν λέξεις, ιστορίες κι τις αφήνει να πετάξουν ελεύθερα πάνω από την πόλη· κάποτε ακούγονται σαν κραυγές πόνου, άλλοτε σαν νανούρισμα, σαν τα παραμύθια που μας λέγανε στα παιδικά μας χρόνια, κι άλλοτε πάλι, σαν μικρές ευχές, αν μπορούσε ποτέ να γυρίσει ο χρόνος πίσω. Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όλα όσα προηγήθηκαν κι όλα όσα ακολούθησαν εκείνη την εισβολή, ήταν, λέει η συγγραφέας, μια μεγάλη ντροπή.
Κάθε ιστορία του βιβλίου συνοδεύεται από φωτογραφία που μπορείτε να την δείτε μέσω της εφαρμογής QR CODE
Διηγήματα, Μελάνι, 2022, 168 σελ.
Αυτό φταίει – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
Είχα το βιβλίο στα γόνατα, μισοξαπλωμένη στον καναπέ. Όπως κάνω συνήθως. Χαμογελούσα. Κάτι στο κείμενο με γέμιζε χαρά και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου. Όπως κάνω συνήθως. Ενώ ετοιμαζόμουν να σου μιλήσω, άκουσα ένα χαρχάλεμα στην κουζίνα και στράφηκα ξαφνιασμένη. Και τον είδα με μια κατάμαυρη κάπα να ξεπροβάλλει στο σαλόνι. Κλέφτης, σκέφτηκα. Μα μέσα από την κουκούλα του φάνηκε τότε ένα φλεγόμενο κρανίο. Η κραυγή μου έγδαρε τον λαιμό μου. «Κορίτσι μου», είπες, κρατώντας ακόμα το χέρι μου στο δικό σου. Κι έμεινα εκεί, ξαπλωμένη δίπλα σου στο κρεβάτι, ήσυχη πως όλα θα πάνε καλά. Όπως κάνω συνήθως.
Διηγήματα, Μελάνι, 2021, 168 σελ.
Αιόλου και Πανδρόσου – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
“Τον κατηγόρησαν για κιβδηλοποιό. Πως έφτιαχνε πλαστά αρχαία νομίσματα και ξεγελούσε τον κόσμο πουλώντας τα για αυθεντικά. Ο διευθυντής του νομισματικού μουσείου τον πήγε στα δικαστήρια, αλλά έσπασε τα μούτρα του. Θα σου διηγηθώ εγώ την ιστορία του Κωνσταντή Χριστοδούλου, γιατί τον έζησα από κοντά”.
Ένα ταχυδρομικό δελτάριο, το κατηγορητήριο μιας δίκης κι ένα μεταποιημένο κουστούμι, μεταξύ άλλων, συνθέτουν μια ιστορία που θα διαδραματιστεί μέσα σε έξι καλοκαιρινές ημέρες στην Αθήνα. Φόντο, η Ελλάδα της μεταξικής δικτατορίας και κύριοι πρωταγωνιστές ο Ιάκωβος από την Αμμόχωστο, ο Χάρης από τα Γιάννενα και ο κύριος Αγγέλου. Από την Αιόλου και Πανδρόσου, ο Κωνσταντής Χριστοδούλου θα τους κοιτάζει πάντα με την ίδια σπιρτάδα στα μάτια και θα χαμογελά.
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2018, 146 σελ.
Γκαίρλιτς – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
Δύσκολα χρόνια, αλλεπάλληλοι πόλεμοι, ρευστά σύνορα, εθνικός διχασμός, προσφυγιά, πόνος. Και μέσα σ’ όλα αυτά μια δυνατή φιλία, που σημαδεύει για πάντα τις ζωές των ανθρώπων.
Στη μέση ενός παρανοϊκού πολέμου, εφτά χιλιάδες ελληνικές ψυχές βρέθηκαν αποκλεισμένες σε μια πόλη της Γερμανίας. “Γκαίρλιτς”, τους είπαν πως την έλεγαν, μόλις τους άδειασαν από τα τρένα. “Τι είναι εδώ; Το ξέφωτο του πολέμου;” αναρωτήθηκε ένας φαντάρος. Ιδέα δεν είχαν για τον προορισμό τους στη διάρκεια του μακρινού ταξιδιού. Πώς βρέθηκαν εκεί; Γιατί εκεί; Ποια θα ’ταν η τύχη τους; Κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει με βεβαιότητα. Τη μια μέρα βρίσκονταν στην Καβάλα με το βουλγάρικο στρατό έτοιμο να εισβάλει, και την επόμενη βρέθηκαν φορτωμένοι σαν σακιά στα τρένα -ένα ολόκληρο Σώμα Στρατού- ανηφορίζοντας προς το άγνωστο. Κι η Ελλάδα έμενε πίσω μοιρασμένη στα δυο. Ο Βασιλιάς και οι δικοί του να προσποιούνται πως δεν καταλαβαίνουν τις βλέψεις των Βουλγάρων, κι ο Βενιζέλος, έτοιμος να χορέψει στο χορό των Αγγλογάλλων, να προσδοκά πως μετά τη σίγουρη -κατά την άποψή του- νίκη θα κατέφθαναν τα “δώρα των Μάγων”.
Κι αυτοί εκεί. Σε μια πόλη άγνωστη, μακριά ακόμα κι απ’ τον απόηχο του πολέμου, όπου το μόνο που τον θύμιζε ήταν η απουσία ανδρών και η έλλειψη τροφίμων.
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2017, 208 σελ.
Ανεμόεσσα – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
Και άλλες ιστορίες κάτω από τα οικόσημα της Πράγας
Το βιβλίο αυτό είναι ένα μικρό αφιέρωμα στη γοητευτική Πράγα. Την πόλη που σου επιτρέπει να ονειρεύεσαι, να δοκιμάζεις, να δημιουργείς. Την πόλη που ευτύχησε να μην έχει υποστεί ούτε φυσικές καταστροφές, μα ούτε και τον ανθρώπινο παραλογισμό που οδηγεί στην ισοπέδωση των ίδιων των δημιουργημάτων του.
Είναι ένα αφιέρωμα στην πόλη που επιλέξαμε να ζούμε κι όπου η καθημερινότητα μοιάζει με συνεχή περιπλάνηση στην ιστορία της Ευρώπης. Είναι το δικό μας ευχαριστώ για τα όμορφα χρόνια που μας χαρίζει. Επτά διηγήματα γεμάτα στιγμές της Πράγας, άλλες πραγματικές κι άλλες φανταστικές, που συνοδεύονται με αντίστοιχες φωτογραφίες από τα οικόσημα που στολίζουν τα κτίρια της πόλης και υπογράφουν την ομορφιά της.
«Η Πράγα δεν σ’ αφήνει να φύγεις», είχε γράψει ο Φραντς Κάφκα. Ένα αιώνα αργότερα, και μετά από αρκετά χρόνια παραμονής μας σ’ αυτή την πόλη, επαναλαμβάνουμε και οι δυο μας την ίδια εκείνη φράση με την ίδια ευκολία.
Διηγήματα, Αλεξάνδρεια, 2015, 120 σελ.
Στο ρήγμα του χρόνου – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
“Γεγονότα με μεγάλες συνέπειες μπορούν να προέλθουν από ασήμαντα περιστατικά”, είχε γράψει ο Τίτος Λίβιος.
Έντεκα ανεξάρτητες ιστορίες των κατοίκων ενός νησιού του Ειρηνικού που ακουμπά στον 180ό μεσημβρινό πλάθουν την εικόνα της ζωής πάνω στο νησί, όπου η διακυβέρνηση του “Καρχαρία” -όπως αποκαλούν οι κάτοικοι τον επί σαράντα τρία χρόνια δικτάτορα-Κυβερνήτη τους- κρατά τη δημοκρατία αλυσοδεμένη.
Μια μέρα ο Κυβερνήτης αποφασίζει να μετατοπίσει τη ζώνη ώρας στην οποία ανήκει το νησί και να περάσει τη Διεθνή Γραμμή Ημερομηνίας. Ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο πρέπει να διαγραφεί απ’ τις ζωές όλων τους, γεγονός που προκαλεί απρόσμενες επιπτώσεις.
Διηγήματα, Αλεξάνδρεια, 2014, 144 σελ.
Μέλι για την κυρά – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
Με όλα όσα έχουν δει τη δημοσιότητα μετά τον ξαφνικό θάνατό του, ο άνθρωπος που αποκρυπτογράφησε την Γραμμική Β αποφασίζει να μιλήσει. Νιώθει πως το οφείλει στα παιδιά του και τη γυναίκα του, στους φίλους και τους συνεργάτες του.
Η περιέργειά του για ένα ερευνητικό πρόγραμμα που αναλαμβάνει η Μάρω Σταυρίδη τον οδηγεί στην Αθήνα, απ’ όπου -παρακολουθώντας από κοντά την ιδιόμορφη ιστορία της- φωτίζει παράλληλα και το δικό του σύντομο πέρασμα από τη ζωή, ξεδιπλώνοντας και αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά κάποιες πτυχές που ίσως καταφέρουν να ξεδιαλύνουν το μυστήριο που λέγεται “Μάικλ Βέντρις”.
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2013, 280 σελ.
Προσωπεία περικείμενοι – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
Η νεαρή δημοσιογράφος Χριστίνα Χύτα φτάνει στον αρχαιολογικό χώρο της Πέτρας ελπίζοντας ν’ αφήσει για λίγο πίσω της τα προβλήματα που ταλαιπωρούν την οικογένειά της τα τελευταία χρόνια, αλλά και την εσωτερική σύγκρουση που υφίσταται η ίδια μετά από ένα πρόσφατο χωρισμό. Σε μια πληροφορία που κατάφερε να αποσπάσει, η οποία σχετίζεται με παράνομες ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο, αποθέτει όλες τις ελπίδες της για μια καινούργια αρχή στη ζωή της. Εκεί όμως θα βρεθεί να αντιπαλεύει με τις μνήμες της και ταυτόχρονα με τα παράδοξα ενός “ξένου” παρόντος, που διεκδικεί πιεστικά να γίνει και δικό της.
Μια παραβολή για τη σύγκρουση που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στη ζωή του ανάμεσα στην προσπάθεια για την αποκάλυψη της αλήθειας και την παραίτηση μπροστά στο ανώφελο, την πάλη για το δίκιο και την εκδίκηση, την αποσιώπηση και την τιμωρία.
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2012, 190 σελ.
Στο αδιέξοδο – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
Εκεί που η Ιβηρική ακουμπά στην Αφρική, στο πιο νοτιοδυτικό άκρο της Μεσογείου, γεννιέται σήμερα ένα νησί, η Άκρα Λεύκα. Κι εκεί, στην πιο όμορφη πόλη του νησιού, θα αποθέσουμε τις αποσκευές μας γυρνώντας λίγο πίσω στο χρόνο, στη δεκαετία του ’60. Την πόλη την ονομάσαμε Ζόρα. Θα μπορούσαμε όμως να της δώσουμε οποιοδήποτε όνομα. Όπως κι αν την ονομάζαμε, τα γεγονότα δεν θα άλλαζαν. Ίδια ή διαφορετικά, συνταρακτικά ή ασήμαντα, τραγικά ή ευχάριστα, τα γεγονότα θα συνέβαιναν παντού. Εκείνο όμως που μένει είναι το χρώμα που θα πάρει τελικά η πόλη. Κι αυτό εξαρτάται απ’ το ρόλο που παίζουν οι άνθρωποι, είτε είναι πρωταγωνιστές είτε κομπάρσοι.
Μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2011, 314 σελ.
Η ψυχή του χρυσού – Βίβιαν Αβρααμίδου-Πλούμπη
Τον Νοέμβριο του 1589, ο Ενετός εκπρόσωπος της γερμανικής τράπεζας Fugger, έστειλε την εβδομαδιαία του έκθεση στους εργοδότες του στο Augsburg. Αντί των συνηθισμένων οικονομικών, πολιτικών και εμπορικών αναφορών, η έκθεση αναλωνόταν σε μια και μοναδική είδηση: την έλευση στη Βενετία ενός Κύπριου αλχημιστή ονόματι Marco Bragadino, που “είναι ικανός να μετατρέψει τα κοινά μέταλλα σε χρυσό”.
Μια πραγματική ιστορία ενός νεαρού τυχοδιώκτη από την Αμμόχωστο, που μετά την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς, ξεκινά την περιπλάνησή του στις αρχοντικές αυλές της Ευρώπης. Με δανεικό όνομα, μπόλικη καπατσοσύνη, τόλμη και οξυδέρκεια κι ένα δαχτυλίδι με κόκκινη πέτρα τουρμαλίνη, σαρώνει τις μεγάλες πόλεις του δέκατου έκτου αιώνα, μοιράζοντας ελπίδες και υποσχέσεις που αναστατώνουν τους οίκους των ευγενών.
Πρόσωπα λιγότερο ή περισσότερο γνωστά, διασταυρώνονται με τους ήρωες του μυθιστορήματος για να σκιαγραφήσουν ένα ευρωπαϊκό κόσμο μετά το τέλος του Μεσαίωνα, την ώρα της μεταμόρφωσης και της αναγέννησής του.
Ιστορικό μυθιστόρημα, Αλεξάνδρεια, 2009, 373 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, Μελάνι