Σπούδασε φιλολογία και αρχαίο ελληνικό δράμα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: “Στίγμα” (ιδιωτική έκδοση, 2004), “Καινός διαιρέτης” (Νεφέλη 2007), “Γράμματα στον πρίγκιπα” (Μικρή Άρκτος 2010), “27 ή Ο άνθρωπος που πέφτει” (Μικρή Άρκτος 2012), “Πάνω στο σώμα σου” (Μικρή Άρκτος 2014) και το δοκίμιο “Δώδεκα κείμενα συνομιλίας με το ‘Μονόγραμμα’ του Οδυσσέα Ελύτη” (Καλλιγράφος 2014). Έχει μεταφράσει Άγγλους και Αμερικανούς ποιητές. Ποιήματά του έχουν περιληφθεί σε ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός, έχει εκδώσει φιλολογικά βιβλία για τη μέση εκπαίδευση, ενώ είναι συνεργάτης σε λογοτεχνικά έντυπα και στον διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό “μεταδεύτερο”.
Στίγμα (2004), Ιδιωτική έκδοση
Καινός διαιρέτης (2007), Νεφέλη
Γράμματα στον πρίγκιπα (2010), Μικρή Άρκτος
27 ή Ο άνθρωπος που πέφτει (2012), Μικρή Άρκτος
Πάνω στο σώμα σου (2014), Μικρή Άρκτος
ΠατρΕίδα (2018), Ίκαρος
Αλκίνοος (2021), Νεφέλη
Δοκίμια-Μελέτες-Ερμηνεία και κριτική
Δώδεκα κείμενα συνομιλίας με το “Μονόγραμμα” του Οδυσσέα Ελύτη (2014), Καλλιγράφος
Συλλογικά έργα
Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών (2009), Γαβριηλίδης
Αλκίνοος – Γιάννης Ευθυμιάδης
Στο μισοφωτισμένο στρώμα γυμνό το σώμα σου αναπαύεται χωρίς, θαρρείς, ανάσα
Πάνω σε μάρμαρο σκληρό, με χνότα υγρής σπηλιάς αγριεμένου βράχου νοτισμένο
Σε κοιτώ· μονάχα αυτό μπορώ, τέσσερα βήματα παράμερα, τη νύχτια ώρα της αγρύπνιας μου
Ποιο γέννημα του νου παράδοξο, ποια σμίλη θαρρετή μορφή και σχήμα σου χαρίζουν;
Το φως τυφλώνει στο πηχτό σκοτάδι, ντύνοντας έτσι του κορμιού σου τη γυμνότητα
Σαν σκεπασμένο απ’ την αχλή που, αναρωτιέμαι, τάχα ανακλάται ή αναβλύζει
Ευλαβικά γυρεύοντας να κρύψει ό,τι ανείπωτο, κάνοντας χάρη στη μεθυστική ντροπή μου;
Ρωτούν τα μάτια μου, τ’ αυτιά μου τεταμένα, έχοντας λησμονήσει τ’ όνομά σου
Βαριά ηχώ από τα σπλάχνα σου ανεβαίνει σαν λάβα από ηφαίστειο ταριχευμένου πάθους
«Αλκίνοος, Αλκίνοος» βρυχάσαι κι ύστερα πάλι ξαναγδύνεσαι μες στον βαθύ σου ύπνο
Τα χέρια μου χαϊδεύουν το κενό, αντί να σφίγγουν άναρχα την πύρινή σου σάρκα
Διαγράφουν μες στη νύχτα τα ίχνη της λαχτάρας να σ’ αγγίξω όσο πολύ ποθώ
Όπως ο γλύπτης με παλάμες βουτηγμένες στον πηλό, έτσι κι εγώ υποθέτω το κορμί σου
Μάταια κρατώ αμείλικτη απόσταση απ’ το λυγρό σου αλάβαστρο, τη φιλντισένια ορμή σου
Τα δάχτυλα απ’ τους καρπούς, τα μπράτσα από τους ώμους ζητούν να ξεκολλήσουνε
Να ‘ρθουν κοντά σου, να χορτάσουν λυτρωμό απ’ την ωραία κόλαση που επέλεξα να ζήσω
Μα τα δαγκώνω, τα κρατώ, να μη χαρούν ούτε μια σπιθαμή απ’ το γυμνό σου δέρμα
Ούτε ένα κύτταρό σου ελάχιστο, μια στάλα απ’ τον ιδρώτα στα χείλη, στις κλειδώσεις σου
Δεσμώτης υπομένω το μέγα πάθος μου αυτό, μια άγρια θέληση γητεύει το μυαλό μου
Ώσπου το παραλήρημα γλυκά να με κοιμίσει με νάρκη μυστική βαθιά σε ονείρου ωκεανό…
Ποίηση, Νεφέλη, 2021, 24 σελ.
ΠατρΕίδα – Γιάννης Ευθυμιάδης
Στη χώρα μου τα σύμπαντα ορθώνονται σαν γερανοί, διάσπαρτα
εδώ κι εκεί
Δεν κατορθώνεις να τα δεις ποτέ συγκεντρωμένα, γιατί τα σύμπαντα
είναι δυνάμεις ετερώνυμες, ξέρουν μονάχα τη φυγόκεντρη μανία
Αν κάποιος κάποτε θα πει πως ζει σ’ όλα τα σύμπαντα, ή τον ξερνάνε
έξω αυτά, μες στον κενό αιθέρα, ή πάει να πει πως σύμπαν έγινε
κι αυτός, στην ερημιά του κρύου
Μικρός, νόμιζα πως θα ζούσα σε ένα τέτοιο σύμπαν. Ύστερα σ’ άλλο,
σ’ άλλο…
Μα μεγαλώνοντας έμαθα να φυλάγομαι κάθε που ένα σύμπαν απειλεί
να κυβερνήσει τη ζωή μου, να διηγηθεί ερήμην την αγάπη μου,
να υποσχεθεί όσα δεν πρόλαβα ούτε να υποθέσω
Και, σύμπαντα, μην αρνηθείτε να υποκλιθείτε, σαν έρθει η ώρα εκείνη
η κραταιά, που ο κόσμος μου θα λάμψει, ήλιος τρισήλιος, να σας σβήσει
απ’ τη ματιά.
Ποίηση, Ίκαρος, 2018, 68 σελ.
Πάνω στο σώμα σου – Γιάννης Ευθυμιάδης
Ο ποιητής Γιάννης Ευθυμιάδης στην πέμπτη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Πάνω στο σώμα σου – εκατό ερωτικές ασκήσεις για μιαν αγάπη» αναμετριέται με το ερωτικό συναίσθημα και επιχειρεί να το μετουσιώσει σε κυρίαρχη ορμή δημιουργίας.
Τα ποιήματα της συλλογής αυτής, γραμμένα τα περισσότερα σε τονικά και ρυθμοτονικά μέτρα, αποτελούν “ασκήσεις ομολογίας και υποταγής” στη δύναμη του ερωτικού συναισθήματος, “ασκήσεις αντοχής” στην ανανέωση του ερωτικού ποιητικού λόγου. Ο λυρισμός σμίγει με τον αισθησιασμό αλλά και την γενναία και απελευθερωμένη εξομολόγηση. Η Ποίηση αναδεικνύεται σε καθαρτήριο βάσανο και ευλογία. Ο Έρωτας σε υπέρτατη εξουσία και μαρτυρία ζωής.
Ποίηση, Μικρή Άρκτος, 2014, 128 σελ.
Δώδεκα κείμενα συνομιλίας με το “Μονόγραμμα” του Οδυσσέα Ελύτη – Γιάννης Ευθυμιάδης
Τα κείμενα αυτά απαρτίζουν μιαν “ανάγνωση”, τη δική μου ανάγνωση του Μονογράμματος, η οποία ξεκίνησε από το άκουσμα του λεπτού ερωτικού συναισθήματος κι έφτασε -δεν ξέρω πόσο δικαιολογημένα- στην παρακολούθηση της ένωσης του ποιητή με την ποιητική ιδέα. Το σίγουρο είναι -κι οφείλω, πρώτα σε μένα, να το εξομολογηθώ- ότι το έργο αυτό μού άνοιξε παράθυρα προς το μέλλον μου, το ανθρώπινο και το ποιητικό. Δεν ξέρω πόσο κατάφερα να ξεκλειδώσω το, έτσι κι αλλιώς, ολάνοιχτο κείμενο του Ελύτη. Αν η ανάγνωσή μου αυτή αποτελεί μια νίκη, σίγουρα πρόκειται για νίκη όπου έχω νικηθεί.
Γ. Ε.
Ερμηνεία και κριτική, Καλλιγράφος, 2014, 72 σελ.
27 ή Ο άνθρωπος που πέφτει – Γιάννης Ευθυμιάδης
27 ή Ο άνθρωπος που πέφτει
Μετέωρα βράχια που ξερνάνε όρθια πτώματα πριν απ’ την πτώση, πάνω λιγοστό γαλάζιο
Να μου θυμίζει ανάταση για να συμπληρωθεί, όσο πιο απλά, πικρό το σχήμα ειρωνείας
Και κάτω πλήθη να κραυγάζουν αδιάφορα τρώγοντας ό,τι απέμεινε από τους μάγους.
Ζωγραφική: Χαρίτων Μπεκιάρης
Ποίηση, Μικρή Άρκτος, 2012, 63 σελ.
Γράμματα στον πρίγκιπα – Γιάννης Ευθυμιάδης
Τρία χρόνια μετά τον “Καινό διαιρέτη”, ο Γιάννης Ευθυμιάδης παρουσιάζει τη νέα του ποιητική συλλογή με τίτλο “Γράμματα στον πρίγκιπα”, στην “Ποιητική σειρά τσέπης” της Μικρής Άρκτου. Μια μικρόσχημη έκδοση, φροντισμένη με ιδιαίτερη ευαισθησία, κοσμημένη με δώδεκα χαρακτικά του ζωγράφου Paul Walker, που υπογραμμίζουν και αναδεικνύουν το γόνιμο διάλογο ανάμεσα σε δύο συναφείς τρόπους καλλιτεχνικής έκφρασης.
Σαράντα ποιήματα, γραμμένα το καθένα για, προς ή με αφορμή έναν αγαπημένο ποιητή.
Τα “Γράμματα στον πρίγκιπα”, θα μπορούσε να είναι και μια βιογραφία της ποίησης, αν ο εξομολογητικός τόνος του Ευθυμιάδη δεν παρενέβαινε καθοριστικά, οδηγώντας την όλη συνομιλία, σε μια αυτοβιογραφική στην πραγματικότητα ποιητική κατάθεση.
Φόρμα πυκνή, λιτός λόγος, χαμηλοί εξομολογητικοί τόνοι, με ισχυρή την παρουσία εσωτερικού ρυθμού. Μέσα στα ποιήματα συναντιούνται και τέμνονται ο χώρος και ο χρόνος, το προφανές και το ασύλληπτο. Τα ποιήματα του βιβλίου, συνθέτουν -όπως κάθε ποιητικό βιβλίο οφείλει- ένα κλειστό σύστημα, έναν περίκλειστο Παράδεισο, στον οποίο η αλήθεια του Λόγου, κρατά τα κλειδιά.
Η Μικρή Άρκτος προτείνει με ιδιαίτερη έμφαση τώρα, ίσως περισσότερο από ποτέ τώρα, την υπεράσπιση του ποιητικού λόγου, δηλαδή την προσήλωση του βλέμματος και του αισθήματος στην ουσία των πραγμάτων. Κι όπως αναφέρει κι ο Γιάννης Ευθυμιάδης, στα “Γράμματα στον πρίγκιπα”:
“Τα ήξερα όλα και τα ξέχασα. Τα ήξερα όλα
και τα γδύθηκα, για να ντυθώ την καθαρότητά σου,
πρίγκιπά μου.”
Φεύγεις την ώρα ακριβώς που σε σκέφτομαι.
Αφήνεις πίσω το λιγοστό άρωμα
της μνήμης σου
και τα δεσμά του μυαλού και του πόθου μου.
Φεύγεις, άρα υπάρχεις.
Έρχεσαι, όταν ζητάς να με υποτάξεις,
να παίξεις ανασύροντας τη φωνή μου
από τα έγκατα του ασύλληπτου. Έρχεσαι,
άρα σου ανήκω.
Έτσι φτιάχτηκε ο κόσμος για μας.
Άφηνέ με ν’ αγγίζω την αύρα σου έστω,
την άκρη απ’ τη σκιά σου έστω,
τη θέρμη στο μέρος που ακουμπούσες το χαρτί.
Ύστερα κοίταζέ με
να σου αφήνω λέξεις πάνω στο σεντόνι.
να γίνομαι ποτάμι από σιωπές.
Γερνάμε μαζί αλλά
θα πεθάνω μόνο εγώ,
αγάπη μου.
Ζωγραφική: Paul Walker
Ποίηση, Μικρή Άρκτος, 2010, 95 σελ.
Καινός διαιρέτης – Γιάννης Ευθυμιάδης
Ο ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ
Ανοίγω τα χέρια μου
στις χαρακιές των δυνάμεων
και βρίσκω στον δρόμο μου
εντός μου ανατολή.
Με το ελάχιστο και αύρα μου τις λέξεις
πορεύομαι ψάχνοντας
άπιαστο άνθισμα.
Παλιά λόγια – αγαπημένα ωστόσο.
Ποίηση, Νεφέλη, 2007, 65 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ίκαρος, Μικρή Άρκτος, Νεφέλη
