Γιάννης Στρουμπούλης

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Γιάννης Στρουμπούλης γεννήθηκε στην Καβάλα από Καβαλιώτες γονείς με ρίζες Μικρασιάτικες. Του πατέρα του όμως η μακρινή σκούφια κρατά από την Μάνη.
Από μικρός ακόμα ιδιώτευσε και δραστηριοποιήθηκε για σαράντα και πλέον χρόνια στον χώρο της διαφήμισης, επικοινωνίας και ΜΜΕ. Επιπλέον σαν ιδιοκτήτης μέσων μαζικής ενημέρωσης από το 1989, θεωρείται από τους πρωτεργάτες της ιδιωτικής ραδιοφωνίας στην Ελλάδα.
Διετέλεσε διευθυντής και μέτοχος σε πανελλαδικής εμβέλειας, εταιρίες επικοινωνίας και ενημέρωσης. Επίσης υπήρξε σχολάρχης με σχολή πολεμικών τεχνών. Αριστούχος της Ιερατικής σχολής Ν. Καρβάλης, Διπλωματούχος καθηγητής Βυζαντινής μουσικής, Καθηγητής πολεμικών τεχνών σε δύο συστήματα. Πιστοποιημένος καθηγητής σε θέματα διαχείρισης εικόνας και ήχου ραδιοφωνίας και τηλεόρασης. Προώθηση πωλήσεων και δημόσιες σχέσεις.
Δίδαξε για αρκετά χρόνια, παράλληλα με την επαγγελματική του ενασχόληση, σε ιδιωτικές σχολές, σε ΙΕΚ και στην μουσική σχολή της Ι.Μ. Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου.
Συσσώρευσε πλούσια κοινωνική δράση σαν: Ιδρυτής & πρόεδρος της Έν. Ιδιοκτητών Ραδ/νικων Σταθμών Βορ. Ελλάδος, Γεν. Γραμματέας της GAKO, μέλος της παγκόσμιας ομοσπονδίας πολεμικών τεχνών WAKO, Ιεροκήρυκας με ενεργό δράση για 12 έτη, ιδρυτής και πρόεδρος του Δικτύου εθελοντισμού “Ηλιακτίς”.

Το συμφέρον του Θανάση – Γιάννης Στρουμπούλης
Ξυράφι, 2015
Νεοελληνική πεζογραφία – Μυθιστόρημα
258 σελ.

Προπαιδευτική μέθοδος εκμάθησης βυζαντινής μουσικής – Ιωάννης Ε. Στρουμπούλης
Ξυράφι, 2016
Μουσική – Σπουδή και διδασκαλία – Βυζαντινή
78 σελ.

Η ανεμώνη – Γιάννης Στρουμπούλης
Ξυράφι, 2016
Νεοελληνική πεζογραφία – Μυθιστόρημα
276 σελ.

Θεοί και άνθρωποι: Θεατρικόν – σατυρικόν
Ξυράφι, 2016
186 σελ.

Κλεφτές ματιές
Κλεφτές ματιές… Τούτη η ποιητική συλλογή, είναι πραγματικά, «κλεφτές ματιές».
Ένα σύνολο ποιημάτων, χωρίς πρόγραμμα να γραφτούν. Χωρίς συγκεκριμένη θεματολογία. Μα και χωρίς σειρά.
Πως ο ζωγράφος ανοιγοκλείνει τα μάτια του και αιχμαλωτίζει στον καμβά αυτό που κατέγραψε η ματιά του, για μια στιγμή, όπως το κατέγραψε;
Έτσι και τούτα τα ποιήματα είναι αιχμαλωτισμένες σκέψεις του νου. Μιας στιγμής. Αιχμαλωτισμένα συναισθήματα. Αιχμαλωτισμένες θύμισες.
Αποτυπωμένα στο χαρτί, να ξεχειλίζουν νοσταλγία, αγωνία, αποστροφή, σαρκασμό, μα και αγάπη. Πολλή αγάπη!
Για αυτά που φύγανε, για αυτά που θα’ ρθουν και για αυτά που θα ζήσουμε. Με ή χωρίς την θέληση μας.
Και για τους ανθρώπους που μας περιτριγυρίζουν.
Αυτούς, που βυθισμένοι στο σκοτάδι της άγνοιας και του εγωισμού τους, αποπροσανατολισμένοι και αδαείς, έχουν για όλα γνώμη, χωρίς δυστυχώς να έχουν γνώση.
Αυτούς τους ανθρώπους, που αποτελούν την κοινωνία μας. Και που μ’ όλα τα στραβά και τα ανάποδα τους, δικαιούνται σεβασμού. Γιατί βαθειά μέσα τους, ίσως και χωρίς να το γνωρίζουν, κρύβουν ψήγματα Θεού.
122 σελ.

Ο κοσμοκαλόγερος
Το τίμημα μιας αγάπης
Μια λάμψη, φώτισε τον κόσμο τους.
Μια λάμψη απρόσμενη.
Η λάμψη του κεραυνοβόλου έρωτα.
Κι όλα άλλαξαν στην ζωή τους.
Γένηκαν μαγικά, φωτεινά, λαμπερά κι υπέροχα.
Όμως δεν κράτησε πολύ.
Η νέα ζωή που ονειρεύτηκαν, δεν πρόλαβε ν` ανθίζει.
Ίσα που πρόλαβε να μπουμπουκιάσει.
Μα ο χειμώνας της κοινωνικής προκατάληψης, της στενομυαλιάς, του συμφέροντος, όπως το νιώθουν χιλιάδες στενόμυαλοι κάθε εποχής και κάθε κοινωνίας, έπεσε βαρύς. Φύσηξε δυνατά, αντάριεψε, μπουμπούνισε και μάρανε κάθε ελπίδα. Την έσβησε!
Το φως σκοτείνιασε στα μάτια και στις καρδιές τους.
Έτσι πέρασαν χρόνια. Χρόνια παγωμένα, σκληρά, πολύπαθα και στερημένα.
Το δάκρυ, η θλίψη κι ο καημός, φώλιασαν μόνιμα στις καρδιές τους.
Μα κει βαθιά, κρυμμένο σε μια γωνιά κράτησαν τον σπόρο της αγάπης τους. Τον σπόρο που έμελε να φυτρώσει και ν` ανθίσει, όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Όταν η αγάπη τους, η λαχτάρα τους, κι ο άσβεστος έρωτας τους, κατάφεραν να υποτάξουν ακόμα και την μοίρα..
276 σελ.

Ο δρόμος – Γιάννης Στρουμπούλης
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας του, έμελλε να γένει πραγματικότητα.
Ξαφνικά και αναπάντεχα, γύρισε ο τροχός και τον έφερε καπάκι.
Έζησε αυτά που ποθούσε μια ζωή. Όμως ο δρόμος δεν είχε μονάχα ροδοπέταλα.
Μετά την στροφή, του’ λαχαν νεροφαγιές και λασπουριά. Απρόσμενα!
Κι έτσι παραδομένο στην καλή ζωή, τονε βρήκαν απροετοίμαστο.
Γλίστρησε, έπεσε, κατρακύλησε κι έπιασε πάτο.
Καταράστηκε την τύχη και την μοίρα του.
Μέχρι που κατάλαβε πως ο δρόμος, είναι δρόμος. Αυτός είναι!
Τι πα να πει στραβός, κακοτράχαλος, λασπωμένος, κι αγκαθογέμωτος;
Την ευθύνη την είχε ο ίδιος. Αυτός διάλεξε να τον διαβεί.
Αυτός έπρεπε να προσέχει…
Ξυράφι, 2018
Νεοελληνική πεζογραφία
282 σελ.

Μυθιστορήματα
Το συμφέρον του Θανάση (2015), Ξυράφι
Η ανεμώνη (2016), Ξυράφι
Ο κοσμοκαλόγερος (2017), Ξυράφι
Ο δρόμος (2018), Ξυράφι

Ποίηση
Κλεφτές ματιές (2017), Ξυράφι

Θεατρικά έργα
Θεοί και άνθρωποι: Θεατρικόν – σατυρικόν (2016), Ξυράφι

Δοκίμια-Μελέτες-Μουσική
Προπαιδευτική μέθοδος εκμάθησης βυζαντινής μουσικής (2016), Ξυράφι

Πηγές: Biblionet, Ξυράφι