Γιώργος Χουλιάρας

Η άλλη γλώσσα – Γιώργος Χουλιάρας

ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΛΕΞΕΙΣ
Ο ξερός, βιαστικός κρότος της πένας
διασχίζει την αρυτίδωτη επιφάνεια του χαρτιού
-μια μηχανή καϊκιού στη δικιά της θάλασσα

ο θόρυβος τρομάζει τ’ άγρια κοπάδια
των λέξεων που ορμητικά ξεχύνονται
προς το βυθό και χάνονται
αφήνοντας πίσω τους σύννεφα μελάνης

συσκοτίζοντας τη φυγή τους
σαν τις πονηρές σουπιές
που χάνονται για πάντα
απ’ την ολιγωρία του άναρθρου ψαρά

Ποίηση, Ύψιλον, 1981, 80 σελ.

Ο θησαυρός των Βαλκανίων – Γιώργος Χουλιάρας

ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΠΟΛΗ
Οι προβολείς των στρατιωτικών αυτοκινήτων
λεκιάζουν τους λευκούς τοίχους των εκτελεσμένων

Βαθύτερα μες στο σκοτάδι του μέλλοντος
με σπρώχνουν τα φλας των φωτογράφων

Στο φως των γονατισμένων μαύρων φορεμάτων
στην υγρή αγκαλιά του χώματος
καθώς ξεπλένονται κορμιά μελανιασμένα

ένα σαπούνι ξέφυγε στ’ αυλάκι του, κυλάει,
πάνω του κάποια μέρα
θα γλιστρήσει το καθεστώς

ΤΟ ΚΑΜΠΑΡΕ
Μες στους καπνούς απ’ τα τσιγάρα των νεκρών φαντάρων
μες στις μεταλλικές κραυγές τους: βγάλτα όλα
καθώς διασταυρώνονται λεπίδες
πλούσιων λάμψεων απ’ τα χοντρά μπριγιάν
στα δάχτυλα του τραπεζίτη που χειροκροτεί,
μέσα στα λαίμαργα βλέμματα ανυπόμονων εφήβων
που δεν αντέχουν πια, βιάζονται να γδυθεί
προτού ξεσπάσει η έκρηξή τους,
πάνω στο παλκοσένικο το κατατρυπημένο
από τα λαμπερά σαγόνια των ψεύτικων σουτιέν
δίνω ρυθμό στο πιο σκληρό στριπτίζ της ιστορίας
παίζοντας ασταμάτητα στα κύμβαλα των Βαλκανίων
ένα παλιό ρεφρέν των Νέγρων του Σικάγου.

Ποίηση, Ύψιλον, 1988, 72 σελ.

Γράμμα – Γιώργος Χουλιάρας

Ψάχνοντας τις ημέρες να σε βρω
ένα γράμμα κάθε βράδυ σου στέλνω
αν και ξέρω δεν διαβάζεις ποτέ
μία γλώσσα με δικό της αλφάβητο
που θα έχω ξεχάσει πριν το μάθεις

Ποίηση, Ύψιλον, 1995, 64 σελ.

Δρόμοι της μελάνης – Γιώργος Χουλιάρας

2005-1970


Το βιβλίο “Δρόμοι της μελάνης” του Γιώργου Χουλιάρα περιλαµβάνει νέα ποιήµατα και χρονολογικά “αντίστροφη” (2005-1970) επιλογή ποιηµάτων από πέντε προηγούµενα βιβλία (από τις εκδόσεις Τραµ το πρώτο και Ύψιλον εν συνεχεία): “Εικονοµαχικά” (1972), “Η άλλη γλώσσα” (1981), “Ο θησαυρός των Βαλκανίων” (1988), “Fast Food Classics” (Στίχοι ταχυφαγείων, 1992) και “Γράµµα” (1995), ενώ εκτός εµπορίου κυκλοφόρησε (1.5.04) το ποίηµα “Στο κέντρο του νερού”.

“Πεθαίνω, ειπε
σε γλώσσα όμως άγνωστη
για τους ζωντανούς
όπως συμπεράναμε
ότι βεβαίως είμαστε
γιατί δεν καταλάβαμε
τι είπε.”
(Νεκρή Γλώσσα, από το Επίγραμμα, σελ. 63)

Ποίηση, Νεφέλη, 2005, 220 σελ.

Λεξικό αναμνήσεων – Γιώργος Χουλιάρας

Το “Λεξικό αναμνήσεων” του Γιώργου Χουλιάρα συνιστά αλφαβητικό μυθιστόρημα της ζωής ενός συγγραφέα… και διαβάζεται με κάθε τρόπο που επιτρέπουν ή επιβάλλουν οι τεχνολογίες της ανάγνωσης.
ΔΗΜΟΣΙΟ: “Αν επέστρεφα στην Ελλάδα”, έλεγε, “θα άνοιγα εστιατόριο, που θα ονομαζόταν Δημόσιο.
Δεν θα μπορούσες να κάνεις κράτηση, αν και θα υπήρχε λίστα αναμονής, εφόσον συμπλήρωνες
αίτηση αγοράζοντας φαγώσιμα ή χαρτόσημα από το πλησιέστερο περίπτερο. Τραπέζι θα έβρισκες μόνο αν δεν το έπαιρναν γνωστοί του καταστήματος, που θα είχαν φτάσει αργότερα. Ό,τι και αν έγραφε ο κατάλογος, θα είχε μόλις τελειώσει. Ο,τι και αν είχες παραγγείλει, θα σου έφερναν κάτι άλλο, όταν ήθελαν. Το τι θα πλήρωνες δεν θα ήταν ποτέ εξαρχής γνωστό. Θα είχε τεράστια επιτυχία”, συνέχισε, “αν υπήρχε τρόπος να κατοχυρώσεις το όνομα”. “Γιατί βέβαια”, πρόσθεσε, “η ιδέα του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα παραμένει πλατωνική”.
ΥΛΙΚΟ: “Οσα λέμε δεν αποτελούν παρά υλικό για το βιβλίο σου” κατέληξε, θεωρώντας πως είχε πει την τελευταία κουβέντα. Δεν ήμουν σίγουρος τι χαρακτήριζε περισσότερο τον τόνο της φωνής της: θυμός, λύπη ή αποδοχή μιας πραγματικότητας που μας ξεπερνούσε. Δεν ήθελα όμως να ρωτήσω, γιατί δεν ήξερα αν στην ερώτησή μου θα υπερίσχυε εκείνο που ρωτούσα ή η επιθυμία να έχω εγώ τον τελευταίο λόγο. Δεν είπα τίποτε. “Θέλεις”, συνέχισε, “με τη σιωπή σου να έχεις την τελευταία λέξη. Κάνεις λάθος. Μόνο αυτό θέλω να θυμάσαι” πρόσθεσε. Και αυτό -δηλαδή, μόνο αυτό θέλω να θυμάσαι- ασφαλώς το θυμάμαι, αλλά δεν θυμάμαι τι ήταν εκείνο που έπρεπε να μην ξεχάσω.
ΑΞΙΑ&ΑΓΑΠΗ: Αν θεωρείς πως αξίζει να αγαπάς ανθρώπους, δεν πρόκειται για αγάπη, αλλά συμφέρον.
ΑΓΩΓΗ & ΚΑΤΑΓΩΓΗ: Όταν λείπει η αγωγή, περισσεύει η καταγωγή.
ΕΠΙΤΑΦΙΟ: Θα ήθελα να είμαι κάποιος άλλος που θα ήθελε να είμαι εγώ.
ΗΘΗ & ΕΘΙΜΑ: “Εμάς μας σώζουν τα έθιμα” είπε. “Από ήθη, άσε”..
ΠΛΗΞΗ: Στην Ελλάδα σπάνια πλήττει κανείς, ενώ σχεδόν πάντοτε πλήττεται.
TΡΑΓΩΔΙΑ & ΚΩΜΩΔΙΑ: Η τραγωδία της ανθρώπινης ζωής είναι ότι πρόκειται για κωμωδία.

Αφηγήσεις, Μελάνι, 2013, 215 σελ.