Αποφοίτησε από το Ιστορικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. και από το 2001 κατοικεί στην Αθήνα. Εργάζεται στο δημόσιο. Η “Αγία δύναμη” αποτελεί την πρώτη της δημοσίευση. Από τις εκδόσεις Κέδρος κυκλοφορούν οι ποιητικές συλλογές της “Αγία Δύναμη” (2013), “Άγνοια κινδύνου” (2015), “Μemento Mori” (2017) και “Τα νήπια” (2019).
Αγία Δύναμη (2013), Κέδρος
Άγνοια κινδύνου (2015), Κέδρος
Memento mori (2017), Κέδρος
Τα νήπια (2019), Κέδρος
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2015 (2016), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τα νήπια – Ζήνα Αναστασιάδου
ΑΙΦΝΗΣ
Έρχεσαι πάντα τρυφερά αθόρυβος.
Φτερωτό κροτάλισμα άφατης ευτυχίας
Καθώς με προσοχή μού ακουμπάς το μέτωπο
Και τραβάς τα μάτια μου βίαια προς το φως σου.
Ποίηση, Κέδρος, 2019, 96 σελ.
Memento mori – Ζήνα Αναστασιάδου
Τις στιγμές που ονειρεύτηκες ποτέ δεν θα τις ζήσεις.
Μεταμορφώθηκαν σε σύννεφα της ζωντανής φυλακής σου.
Μονάχα σαν σε παίρνει ο ύπνος, αγγίζεις μιαν ακρούλα
Απ’ τα τσαλακωμένα φουστάνια τους.
Κι αυτό μοιάζει αρκετό.
Μια τρυφερή σπρωξιά για να συνεχίσεις τις μουσικές ακροβασίες σου.
Το δέντρο κάτω στην αυλή το’ κάψε η φετινή παγωνιά.
Κι εσύ νόμιζες πως θα’ ναι πάντα εκεί να σου χαρίζει αρώματα, σκιές
Και λυπητερές ιστορίες.
Από μέρα σε μέρα θα έρθει το συνεργείο του Δήμου
Και θα γεμίσει ο δρόμος
Ξερές φετούλες ερημιάς.
Ποίηση, Κέδρος, 2017, 80 σελ.
Άγνοια κινδύνου – Ζήνα Αναστασιάδου
Ο ύπνος δεν έρχεται ποτέ
Πια ν’ ακουμπήσει πάνω μου.
Οι νύχτες λεπταίνουν και τελικά εξαφανίζονται κι απομένει ένας ήλιος
Σκληρός εκδικητής που με κοιτάζει κοχλάζοντας.
Θυμάμαι τα παιδικά καλοκαίρια. Τις κοφτές ανάσες, τα γέλια, τον γενναιόδωρο ιδρώτα που με συντρόφευε τα κούφια, ήσυχα, αλλά τόσο εκκωφαντικά μεσημέρια.
Μεγάλα, μακριά, αγαπημένα καλοκαίρια.
Τα κουβαλάω πάντα μαζί μου στ’ ατέλειωτα ταξίδια μου.
Ο Χρόνος τότε ήταν ταξίδι χωρίς τέλος.
Τώρα σέρνεται, ίδιος φίδι, δείχνοντας την απειλητική του γλώσσα,
Παραμονεύοντας στο σκοτάδι.
Έτοιμος να επιτεθεί.
Ως πότε θ’ αντιστέκομαι;
Ποτέ δε φαντάστηκα πως θα σήκωνα τόσο μεγάλο βάρος.
Πως κάποιες στιγμές θα ήταν τόσο πολύτιμες.
Τόσο λίγες.
Ποτέ δεν ένιωσα τόσο σκληρή στέρηση να μου θερίζει
Το μυαλό.
Η αγωνία είναι πια καθημερινότητα.
Σχεδόν την έχω συνηθίσει.
Ποίηση, Κέδρος, 2015, 80 σελ.
Αγία Δύναμη – Ζήνα Αναστασιάδου
ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ
Βρέχει από χτες το βράδυ. Ασταμάτητα. Κουρασμένα. Αφύσικα.
Το καλοκαίρι, θολωμένο απ’ το αλκοόλ, καβάλησε την απουσία κι έκανε φτερά.
Η βροχή ξερνάει υγρούς εφιάλτες.
Κάτι μέρες σαν τη σημερινή σε θυμάμαι. Δεν το θέλω.
Τυχαίνει καμιά φορά.
Μοιάζεις από χρόνια πεθαμένος. Που και που το λεπίδι της ανυπομονησίας σε διαπερνά και τινάζεσαι προς το φως της ανυπακοής σου.
Πόσο λεπτά, πόσο ντελικάτα κι όμως πόσο ανθεκτικά εντέλει τα μαγικά πλοκάμια-χεράκια της Τρέλας. Δεν ξέρουν όμως τα καημένα να χαϊδεύουν. Δε μάθανε ποτέ.
Γραπώνουν μόνο και τρυπούν τη σάρκα. Ηδονίζονται. Φουσκώνουν. Χασκογελάνε. Χορταίνουν. Αποκοιμιούνται. Ονειρεύονται…
Ποίηση, Κέδρος, 2013, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Κέδρος
