Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος

Κρουαζιέρα στο ναυάγιο του Τιτανικού – Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος

και άλλες ναυτικές ιστορίες


Παρακολουθούμε μαζί με τους επιβάτες της κρουαζιέρας τις προσπάθειες των συνεργείων να ανελκύσουν μια μεγάλη λαμαρίνα του ναυαγισμένου Τιτανικού σε μία αποστολή στην οποία συμμετέχουν ειδικά σκάφη, βαθυσκάφη και διάσημοι συντελεστές.
Ταξιδεύουμε μαζί με ναυτικούς από σαράντα εθνικότητες και βλέπουμε τη ζωή τους στα καράβια και στα λιμάνια του κόσμου.
Ταξιδεύουμε στα «μαύρα νερά» του κόλπου της Βεγγάλης, παραπλέουμε τη γέφυρα του Αδάμ. Ναυσιπλοούμε στον Ρίο ντελά Πλάτα και περπατούμε στους δρόμους τού Ρίο ντε Τζανέιρο, του Μπουένος Άιρες, της Λίμας του Περού, της Σάντα Μάρτα της Κολομβίας.
Στοχαζόμαστε στην τελευταία κατοικία του Σιμόν Μπολίβαρ και επισκεπτόμαστε την περιοχή Nazca θαυμάζοντας τα πανέμορφα αρχαία γεώγλυφα.
Με θλίψη πλέουμε σε μια «θάλασσα από πλαστικά» (Great Pacific Garbage Patch) ελπίζοντας ότι οι άνθρωποι θα λύσουν και το μεγάλο πρόβλημα της ρύπανσης των ωκεανών.
Αληθινές ιστορίες από έναν παλιό καπετάνιο…

Διηγήματα, Νησίδες, 2022, 290 σελ.

Amazonia, mon amour – Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος

Ο βυθός και οι όχθες του Αμαζονίου αλλά και των νησιών αλλάζουν. Θα ακολουθούμε τις καμπές του ποταμού. Θα ταξιδεύουμε κοντά στις όχθες του ποταμού όπου το ρεύμα είναι λιγότερο ισχυρό, αυτό είναι γενικός κανόνας. Πάντα να προσέχεις να μη χτυπήσεις κανένα κορμό δέντρου, γιατί είναι πρόβλημα. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που τα δέντρα είναι μισοβυθισμένα ή βυθισμένα τελείως γιατί έχουν απορροφήσει πολύ νερό, και με τις λάσπες γίνονται ακόμη βαρύτερα. Τότε, αν χτυπήσεις ένα τέτοιο δέντρο, μπορεί να κάνεις ζημιά στις προπέλες. Από ένα πέρασμα που περάσαμε σε προηγούμενο ταξίδι, μπορεί να μην περάσουμε στο επόμενο. Δημιουργούνται νησιά εκεί που δεν υπήρχαν.
Σε μία άφιξη στο Μανάους ο υποπλοίαρχος επισκέφθηκε την Όπερα, που εκείνη την εποχή επισκευαζόταν. Είχε χτιστεί στα τέλη του 19ου αιώνα, σε μία εποχή που στο Μανάους υπήρχαν 16 χιλιόμετρα λεωφόρων και ηλεκτρικά τραμ, ενώ την ίδια εποχή στη Βοστόνη τα τραμ τα έσερναν ακόμη άλογα. Ο μοναδικός Καρούζο είχε τραγουδήσει το “Pagliacci”, και η θεϊκιά Άννα Πάβλοβα είχε χορέψει τη “Λίμνη των Κύκνων”. Όλος αυτός ο πλούτος παραγόταν από τη συλλογή του καουτσούκ. Οι εργάτες που μάζευαν το καουτσούκ, οι seringueros, ζούσαν μέσα στη φτώχεια.
Στην Boca da Valeria οι επιβάτες αγόραζαν αναμνηστικά από τους ελάχιστους ντόπιους. Εκεί ήταν πολύ ωραίο θέαμα τα ροζ δελφίνια του Αμαζονίου με το παράξενο κεφάλι. Ήταν άκακα. Αντίθετα με τον μύθο, τα πιράνχας δεν επιτίθενται όταν είναι πλήμμη, αλλά μπορεί να επιτεθούν όταν είναι ρηχία. Είναι μύθος ότι τα πιράνχας επιτίθενται μαζικά και τρώνε τα θύματά τους σε λίγα λεπτά.

Διηγήματα, Νησίδες, 2021, 180 σελ.

Κλείνοντας το μάτι στα κύματα – Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος

Για αιώνες οι άνθρωποι στην Ευρώπη γεννιόντουσαν και πέθαιναν σε μια ακτίνα επτά μιλιών από τον τόπο τους. Οι λόγοι που έφευγαν από την πόλη τους ήταν ο πόλεμος ή τα ταξίδια για τους Αγίους Τόπους.
Οι μόνοι άνθρωποι που ταξιδεύανε σε όλο τον κόσμο ήταν οι ναυτικοί. Φεύγανε από τον τόπο τους και ταξιδεύανε στις θάλασσες και στα ποτάμια του κόσμου, πλουτίζοντας με εικόνες, γνώσεις και συναισθήματα. Πολλοί απ’ αυτούς, όταν γύριζαν μετά από πολλά χρόνια, ακόμα και πάνω από είκοσι, δεν τους γνώριζαν ούτε οι αγαπημένοι τους. Ήταν η σειρά των ναυτικών να διηγηθούνε αυτά που είδαν, αν και αρκετές φορές περιέγραφαν τι είδε η φαντασία τους και όχι τα μάτια τους, αλλά πάντα αυτά που έλεγαν ήταν το κέντρο ενδιαφέροντος των ανθρώπων που τους άκουγαν.
Η συγγραφή όλων αυτών των κείμενων στο ανά χείρας βιβλίο ήταν μια παλιά εσωτερική ανάγκη. Όλες οι ιστορίες είναι αληθινές. Πολλά ονόματα χαρακτήρων, πλοίων και τόπων καταγωγής είναι φανταστικά.

Διηγήματα, Νησίδες, 2021, 178 σελ.

Ταξιδεύοντας στις θάλασσες του κόσμου – Κωνσταντίνος Μοσχόπουλος

Πραγματικές ιστορίες πραγματικών ανθρώπων ή Αναζητώντας τον Φερδινάνδο Παλαιολόγο στο Barbados


Στις 29 Ιουνίου του 2016 το Atlantic βρισκόταν πλαγιοδετημένο σε έναν ντόκο του λιμανιού της Goa, εγκαταλελειμμένο από τους τελευταίους πλοιοκτήτες του.
Λόγω του επικρατούντος μουσώνα, από την κακοκαιρία μισό βούλιαξε και παραμένει κολλημένο στη λάσπη.
Τι κρίμα, έρχονται στα όνειρά μας τα άσπρα του χρώματα στο ακομοντέσιο που άστραφταν από τις ακτίνες του ηλίου, σε αντίθεση με το κόκκινο χρώμα στις γάστρες του.
Φανταστικές αναχωρήσεις από τις Μπαχάμες τις ώρες του ηλιοβασιλέματος για άλλα εξωτικά νησιά γεμάτα τροπικά λουλούδια, όπου ερωτευμένα κορίτσια με κίτρινα παρεό ακουμπώντας σε φοινικόδεντρα περιμένουν τους αγαπημένους τους. Νησιά χωρίς ονόματα που, όμως, υπήρχε η δυνατότητα να χαραχθεί πορεία ακόμη και για το νησί που, όπως λέει ο Γκαλεάνο, όσο το πλησιάζεις απομακρύνεται.

Διηγήματα, Νησίδες, 2019, 266 σελ.