Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Χημικός και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Οργανική Χημεία στο Πανεπιστήμιο Paris VI. Δούλεψε ως διευθύντρια ποιοτικού ελέγχου σε μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Μαζί με τον σύζυγό της δημιούργησαν την εταιρεία ΜΑΛΒΑ ΑΕ. Η συγγραφή τής άρεσε πάντα, γι’ αυτό παρακολούθησε επιτυχώς μαθήματα εκπαίδευσης ενηλίκων στο Κολλέγιο Αθηνών. Έχει δύο γιους και ζει στην Κηφισιά. Η “Μικρή μου κόλαση” είναι το τέταρτο βιβλίο της.
17 ρουμπίνια (2019), Ιωλκός
Ποίηση
Πέτρες ανθισμένες (2017), Κοράλλι-Γκέλμπεσης Γιώργος
Πασιφλόρα (2020), Εκδόσεις Βακχικόν
Μικρή μου κόλαση (2021), Εκδόσεις Βακχικόν
Μικρή μου κόλαση – Μαλβίνα Ιωσηφίδου
Κάτω από την πέτρα μονάχος ζω
Εγώ ο χοχλιός ο πετρογυρευτός
Ακούω των δυνατών πατήματα
Σιγώ κι ακίνητος λουφάζω
Το σάλιο μου στεγνό από τον φόβο
Ώσπου ο εχθρός να ξεμακρύνει
Διαλέγω την πέτρα να κρυφτώ
Ανώμαλη και μυτερή και
Με το χώμα ένα να είναι
Να φοβηθεί απάνω της
Στιβάνι να πατήσει
Κι αν χέρι περίεργο να δει
Αν από κάτω είμαι
Να τρυπηθεί και να ματώσει
Κανείς δεν θα πιστέψει το βάρος
Που μπορεί η πλάτη μου να σηκώνει
Μετακινούμαι ελάχιστα
Αλλά μετακινούμαι
Τροφή να βρω δυο βρύα, δυο ριζούλες
Να λείχω τις λειχήνες
Αν λάχει δυο αμανιτών το αίμα να γευθώ
Το δηλητήριο να κλέψω και να κρύψω
Στου κοχυλιού μου την πολύστροφη τη σκέψη
Στιγμές στιγμές, μικρές στιγμές
Γυρίζω τις κεραίες μου
Τον έξω κόσμο να δροικήσω
Κατέχω όλες τις γλώσσες
Κι όλες τις διαθέσεις των ανθρώπων
Η τύχη αν θέλει να αναλωθώ
Στο πιάτο της βασίλισσας να τύχω
Τύραννοι άλλοι μη γεννηθούν
Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2021, 90 σελ.
Πασιφλόρα – Μαλβίνα Ιωσηφίδου
Πάντα ένα αντί να σκανδαλίζει
Ένα αντί ο επόμενος προορισμός
Ένας καθρέφτης και το αντι-πρόσωπο
Μιλάς και αντι-μιλάει
Ανάμεσα μια διαδρομή
Οι πειρατές σού στήνουνε καρτέρι
Εκεί τα λάθη και η αλλαγή πλεύσης
Και μεσοπέλαγα Σειρήνες
Να σου τραγουδούν
Ερωτικά τις τύψεις
Μη λες τα καιρικά φαινόμενα Εμπόδια
Δεν είναι φταίχτες, Αιτίες είναι
Στο πήγαινε έλα της ζωής
Αν φτάσεις στο λιμάνι του αντί
Θα δεις με καθαρό πια μάτι, ότι
Καινούργιο αντί φαντάζει η αφετηρία
Ζητάς αντίδωρο να λυτρωθείς
Να μεταλάβεις τα άχραντα
Αντι-Ιθάκη δεν υπάρχει
Όσο κι αν ψάξεις
«μεθυσμένο καράβι» θα σχίζεις το κύμα
Λουσμένος αξημέρωτα δειλινά
Κι αν τέτοια διαδρομή τολμήσεις
Τότε θα καταλάβεις
Εσύ Χριστός εσύ και αντί-χριστος
Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2020, 82 σελ.
17 ρουμπίνια – Μαλβίνα Ιωσηφίδου
Τι είναι γραφή; Γραφή είναι ένα παιγνίδι με λέξεις. Αρχικά, φαίνεται απλό. Τι πιο απλό, από το να βάλεις κάμποσες λέξεις στη σειρά!
Το ίδιο και στην ομιλία, λες… λες…, αυξομειώνεις τον τόνο της φωνής σου, χειρονομείς, απαντά ο άλλος, διακόπτεις και ξαναρχίζεις. Γυρίζεις πίσω και λίγα θυμάσαι απ’ αυτά που είπες. Κι αυτοί που τα’ άκουσαν, θυμούνται κάτι γενικό, φυσικά, αν σε πρόσεχαν… Άλλως, έπεα πτερόεντα!
Στη γραφή, ανά πάσα στιγμή ξέρεις ποια είναι η λέξη – η πριν και η πιο πριν.
Κι αν διατύπωσες σωστά την έννοια που ήθελες! Σβήνεις – γράφεις, σβήνεις – γράφεις, μέχρι να πεις αυτό που θες. Ακριβώς αυτό που θες, ακόμα κι αν κρύβεις και καμιά λέξη πού και πού.
Άσε που άμα είσαι καλός, χρησιμοποιείς και κάτι …εργαλεία. Πώς τα λένε;… τόνοι, πνεύματα. Ναι, τόνοι, πνεύματα. Με την Κρίση -της γλώσσας εννοώ- λιγόστεψαν! Ψιλή, δασεία, βαρεία…
Προσωπικά με κέντριζε η υπογεγραμμένη, σαν έψαχνα χώρο να τη βάλω:
“Τω αγνώστω Θεώ…” αποσιωπητικά και εισαγωγικά.
Νουβέλα, Ιωλκός, 2019, 107 σελ.
Πέτρες ανθισμένες – Μαλβίνα Ιωσηφίδου
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να κατοχυρώσω τον τίτλο της ποιητικής μου συλλογής “πέτρες ανθισμένες”, έπεσα σε άρθρο της Natura που αναφέρεται σε ένα φυτό με το όνομα lithops ή “Χαλικόφυτο”.
Αναπτύσσεται στη Ν. Αφρική σε πετρώδες περιβάλλον και η μορφή του είναι σαν χοντρό χαλίκι.
Με τα πρώτα δάκρυα της βροχής ανθίζει!
Μια πέτρα ανθίζει με ένα δάκρυ!
Ποίηση, Κοράλλι-Γκέλμπεσης Γιώργος, 2017, 80 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κοράλλι, Ιωλκός, Εκδόσεις Βακχικόν
