Ελένη Αναστασοπούλου

Σκοτωμένο νερό – Ελένη Αναστασοπούλου

Οι ήρωες των διηγημάτων -η Μυρτώ, η Αργυρούλα, ο Μίμης, ο Πάτσιαβους, ο Σάλιαγκας κτλ.- με την αρμόζουσα τεχνική της συγγραφέως συνθέτουν μια οικεία αλλά και φανταστική κοινωνία, της οποίας θα ήθελε ο καθένας μας να είναι μέλος ως πρωταγωνιστής ή παρατηρητής της εκάστοτε ιστορίας.

Με κοινωνική ευαισθησία, με χιούμορ και ευφυείς μεταβάσεις από το δράμα στο χαμόγελο και στο γέλιο και τανάπαλιν, η Ελένη Αναστασοπούλου αρθρώνει πειστικά έναν ελκυστικό κόσμο.

Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2013, 211 σελ.

Το μυστικό της Ερασμίας και του Έραλντ – Ελένη Αναστασοπούλου

Αρκετές φορές ανάμεσα στους ανθρώπους και συχνά αυθαίρετα, μπαίνουν εμπόδια, περιορισμοί και όρια. Όμως, οι δύο φίλοι, ο Έραλντ και η Ερασμία, με τη βοήθεια της φύσης, βρήκαν το μυστικό τρόπο να τα νικήσουν… ΄
Ήμουνα κι εγώ εκεί και με κέρασαν φακή μου είπανε το μυστικό, άκου τώρα θα στο πω… “Θα περάσεις τη γραμμή αν το θέλεις πάρα πολύ”
Eικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη

Παιδική λογοτεχνία, Διάπλους, 2014, 28 σελ.

Δυσσάκος – Ελένη Αναστασοπούλου

“Κάτω κάτω είναι η ζωή του κυρ Οδυσσέα, πάνω η δική μου, η μια τελειωμένη, η άλλη σ’ εκκρεμότητα” τέλειωσε με μια ανάσα όσα είχε να πει το Μαρικάκι. “Αυτό δεν είναι ζωή. Αυτό είναι δυο Οδύσσειες χωρίς Ιθάκη…”

Απ’ τον Οδυσσέα στον Δυσσάκο. Ένα πέρασμα από τη μια γενιά στην άλλη με τα όρια του προσωπικού βιώματος να διαχέονται στο συλλογικό. Η προσωπική μυθολογία των ηρώων συνυφαίνεται με το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο των τελευταίων 50 χρόνων στην Ελλάδα. Και οι ήρωες αυτοί είναι, μεταξύ άλλων, ο Δυσσέας, ο Οδυσσέας, ο Δυσσάκος (ή Δισάκος), το Μαρικάκι, η δασκάλα, που στις σελίδες του βιβλίου ενίοτε ακτινοβολούν περισσότερο από τα ιστορικά πρόσωπα. Επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο στην πλοκή παίζουν οι θαμώνες του καφενείου και οι γυναίκες της αυλής, που σαν αρχαίος χορός συμπλέουν, τρόπον τινά, με τα πάθη και τις χαρές των άλλων. Εκπροσωπώντας την κοινότητα, δεμένοι κι αυτοί με την ίδια μοίρα, καταθέτουν την πείρα τους σχολιάζοντας πράξεις και παραλείψεις.

Ο “Δυσσάκος” είναι ένα μυθιστόρημα που προσφέρει μεγάλη ανάσα στον αναγνώστη, ανοίγει ορίζοντα μιας άλλης ζωής, κυρίως μέσα από την πλούσια και συγκινητική γλώσσα του αφηγητή και των ηρώων του.

Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2015, 181 σελ.

Το σανταλάκι – Ελένη Αναστασοπούλου

Μια κούκλα είναι ο σύντροφος ενός παιδιού στο δρόμο της φυγής. Την πιο δύσκολη στιγμή η κούκλα πέφτει στα κύματα για να σώσει το φίλο της. Στα χέρια του παιδιού, έμεινε μόνο το Σανταλάκι της.
Θα δει άραγε ξανά τη χαμένη κούκλα;
Θα της φορέσει το σανταλάκι για να γυρίσουν πίσω στο σπίτι τους;
Θα βρει το παιδί ένα νέο φίλο να το βοηθήσει και να κάνει μαζί του την ευχή:
“Να γίνουν φίλοι οι εχθροί
Ειρήνη να ‘χει όλη η γη”
γιατί κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει στο σπίτι του με ασφάλεια, σ’ έναν κόσμο δίκαιο, με φίλους και παιχνίδια, σ’ έναν κόσμο χωρίς βία και φτώχεια.

Στο CD του βιβλίου θα ακούσετε την αφήγηση, τη μουσική και τα τραγούδια και στο DVD μπορείτε να δείτε το βίντεο με την αφήγηση της ιστορίας από τον Γρηγόρη Βαλτινό.
Eικονογράφηση: Ρένια Μεταλληνού
Aφήγηση: Γρηγόρης Βαλτινός
Mουσική σύνθεση: Ανδρέας Κατσιγιάννης

Παιδική λογοτεχνία, Διάπλους, 2016, 30 σελ.

Ο Μπαμπαγιούμ και οι καραμέλες – Ελένη Αναστασοπούλου

Σε κάθε σημείο του κόσμου, όταν γεννιέται ένα παιδί γεννιέται μια ελπίδα. Τι κι αν το λένε Γιώργο ή Τζωρτζ, Αντόνιο ή Αντουάν, Γεσού ή Ιησού, η γέννησή του έχει τη δύναμη: να μαλακώνει τις πιο σκληρές καρδιές
και να χαρίζει χαμόγελα από φέτες φεγγαριού, να κάνει τ’ αστέρια να λάμπουν στον ουρανό και να φωτίζουν δρόμους αγάπης στη γη.
“Στο Κιπέρα, εκεί στην Αφρική
Όταν γεννιέται ένα παιδί
χαρά κι ελπίδα χαρίζει στη γη”.

Eικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη

Παιδική λογοτεχνία, Διάπλους, 2016, 32 σελ.

Ένα δώρο για τον παππού – Ελένη Αναστασοπούλου

Ο παππούς και η γιαγιά αποτελούν ένα από τα πρώτα και σημαντικότερα σημεία αναφοράς στη ζωή ενός παιδιού. Με την εμπειρία και τις γνώσεις τους, είναι οι μεγαλύτεροι αρχικοί υποστηρικτές και σύμμαχοι στη ζωή των εγγονιών τους.
Ο ρόλος τους είναι καθοριστικός για την ανάπτυξη της θετικής εικόνας, της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης των παιδιών.
Συχνά αλληλεπιδρούν έτσι, που τα παιδιά μαθαίνουν από τη σοφία των παππούδων τους και οι παππούδες ανανεώνουν τη διάθεσή τους από τα παιδιά.
Είναι μια σχέση, πολύτιμη και αναντικατάστατη και σε μεγάλο βαθμό καθορίζει τη θέση και τον τρόπο, που το παιδί θα βλέπει τον εαυτό του μέσα στην κοινωνία, στο μέλλον…

Eικονογράφηση: Γιάννης Σκουλούδης

Παιδική λογοτεχνία, Διάπλους, 2018, 28 σελ.

Χαϊκού – Ελένη Αναστασοπούλου

Πάνω στο βράχο
Μ’ορμή σπάει το κύμα
Μάνας αγκαλιά

Ποίηση, Θράκα, 2020, 112 σελ.