Ελένη Σαραντίτη

Ο Κάβος του Αγίου Αγγέλου – Ελένη Σαραντίτη

Η ιστορία ξεκινάει ένα αυγουστιάτικο πρωί του 1902 στην Νεάπολη Λακωνίας και ξεδιπλώνεται προς τα πίσω, φτάνοντας μέχρι τα Ορλωφικά και φωτίζοντας αποσιωπημένες μορφές, όπως η Κωνσταντία, κόρη του πρωτοκλέφτη του Μοριά, καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη. Με φόντο το πάντα φουρτουνιασμένο ακρωτήρι του Καβομαλιά, που οι Ενετοί ονόμασαν Κάβο του Αγίου Αγγέλου, η Ελένη Σαραντίτη συνθέτει μια πολυπρόσωπη τοιχογραφία στο κέντρο της οποίας τοποθετεί τέσσερις γυναικείες μορφές: τη Ρουθ, την Πελαγία, την Αγγελική και την Ευγενία. Τέσσερις γυναίκες που τις συνδέουν δεσμοί αίματος καθώς και το ενθύμιο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, ένα πολύτιμο περιδέραιο από ελεφαντόδοντο, που αγόρασε, παραμονές της Επανάστασης, ο πολυταξιδεμένος Μονεμβασιώτης Θεόδωρος Μαργέτης σε παζάρι του μακρινού Κολόμπο.
Ο Κάβος του Αγίου Αγγέλου έχει αμέτρητες ιστορίες να διηγηθεί: μάχες, έρωτες, ναυάγια, αποχωρισμούς, απώλειες. Στο μεγάλο ανθρώπινο χωνευτήρι του βιβλίου χωράνε κλέφτες και αγωνιστές της ελευθερίας, γυναίκες θαυμαστές που επιβιώνουν σε αντίξοες συνθήκες, αριστοκράτες και απλοί βιοπαλαιστές. Με ποιητική γραφή και λόγο άμεσο, η συγγραφέας μάς κάνει κοινωνούς στα μυστικά, στα πάθη και στους καημούς του θρυλικού Κάβου του Αγίου Αγγέλου.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2022, 552 σελ.

Κάποτε ο κυνηγός – Ελένη Σαραντίτη

«H γιαγιά μου η Ανάστα, απ’ τα χωριά της Σπάρτης, χήρα στα είκοσι πέντε της, ο λόγος o Εμφύλιος, αμέσως μετά τη λήξη του, το ’49, με τον πατέρα μου εξάχρονο και καχεκτικό, της Κατοχής παιδί, περπάτησε δεκαέξι μέρες, προτού πατήσει μαζί μ’ άλλους εννέα από την περιοχή, τα χώματα της Αλβανίας και μετά της Ουγγαρίας, εξαντλημένη από πείνα, δίψα, κρύο και άλλα βάσανα…» αφηγείται η νεαρή Ευρυδίκη, κόρη πολιτικών προσφύγων.
«Στον πέμπτο χρόνο επάνω φύγαμε γι’ αλλού: Τασκένδη. Τελευταίος και θαλπερός σταθμός. Εκεί γεννήθηκαν οι γονείς μας. Εκεί και εμείς τα τρία παιδιά. Α, ζήσαμε καλή ζωή. «Ευλογημένη» την έλεγε η γιαγιά. Και ήταν.
Η Ευρυδίκη φανερώνει τον καημό που κούρνιαζε αθέατος και βουβός στην καρδιά της. Πρόκειται για οικογενειακή οδύσσεια ετών με σειρά ταλαιπωριών, αγώνων, προσδοκιών, μικρών ή μεγάλων πραγματώσεων, και αφοσίωσης. Αλλά και με τον πόθο του νόστου. Όσοι ζούσαν εκεί περίμεναν με λαχτάρα τον επαναπατρισμό. «Καλή πατρίδα» άκουγες συχνά.
Η μαζική παλιννόστηση έγινε μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Μαζί και η οικογένεια της Ευρυδίκης. Επέστρεψαν με ελπίδες, η καρδιά τους πανηγύριζε. Είχαν αφεθεί στις υποσχέσεις της Κυβέρνησης για επαγγελματική τακτοποίηση, στέγη, εκπαίδευση, περίθαλψη. Λόγια. Σχέδια μόνο. Κι αυτά απρογραμμάτιστα.
Στην πατρίδα η Ευρυδίκη θα ταπεινωθεί, θα πενθήσει την πρώτη αγάπη της, ο καθηγητής πατέρας θα γίνει εργάτης γης, καθαρίστρια η μητέρα, το σπίτι που τους παραχώρησαν οι εργοδότες ήταν παλιά αποθήκη, στο σχολείο πολλά από τα παιδιά κράτησαν αποστάσεις από τους «πρόσφυγες», και όταν ο γιος των «αφεντικών» ερωτεύτηκε την Ευρυδίκη, οι «τσιφλικάδες» έδιωξαν κακήν κακώς την οικογένεια από το κτήμα και το σπιτάκι. Έφυγαν μες στη βροχή. Καινούργια προσφυγιά. Αλλά θα αγωνίζονταν. Και θα έμεναν στην πατρίδα.

Επανέκδοση: “Εκδόσεις Καστανιώτη”, 1996

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2022, 224 σελ.

Ο κήπος με τ’ αγάλματα – Ελένη Σαραντίτη

Καλοκαίρι στη θαλασσινή πόλη. Μια μεγάλη παρέα παιδιών ζουν τις χαρές των διακοπών ανέμελα, κολυμπώντας, παίζοντας, αλλάζοντας μυστικά, λόγια αγάπης, νέα του άγνωστου κόσμου. Αγαπημένο τους στέκι, ένας ολάνθιστος κήπος με αρχαία αγάλματα, προφυλαγμένα εκεί ως να σταλούν στο Μουσείο της Σπάρτης. Τα είχαν βρει οι μικροί φίλοι παίζοντας, βαθιά θαμμένα στην άμμο, τα είχαν καθαρίσει, τα είχαν θαυμάσει· τα αγάπησαν. Καταλάβαιναν ότι έρχονταν σταλμένα από τους μακρινούς προγόνους και ο νους τους έτρεχε, θαμπωμένος, σ’ εκείνους και στην τέχνη τους της ομορφιάς. Ρώτησαν, έμαθαν, σεβάστηκαν την ιστορία και την πατρίδα.
Τα παιδιά, τα αγάλματα, η θάλασσα, το ξένοιαστο καλοκαίρι, τα διάφορα γεγονότα, τα αυριανά όνειρα, η ζωή στην ήσυχη πόλη, τα τραγούδια από τα καφενεία και τις βάρκες, οι συγγενείς ναυτικοί με τις ειδήσεις της θάλασσας, αλλά και η γνωριμία όλων με το ιερό πρόσωπο της πατρίδας που ακτινοβολούσε απλότητα και κάλλος ψυχής, προσδίδουν στο βιβλίο τη χαρά και τη χάρη που γεύτηκαν οι τυχεροί φίλοι, στην παρέα των οποίων ανήκε και η συγγραφέας.

Εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2021, 112 σελ.

Οι άνθρωποι του βορρά: Βίκινγκς – Ελένη Σαραντίτη

Η ιστορία τους


Έζησαν περιβαλλόμενοι από την ερημιά της παγωμένης θάλασσας σε μια γη άγονη. Αιώνες πάλευαν με θηριώδεις, ατελείωτους χειμώνες ή απολάμβαναν σύντομα μα πάμφωτα καλοκαίρια. Χαίρονταν την κοινότητα· και την ισότητα. Με τους θεούς τους αισθάνονταν σχεδόν συγγενείς. Αγαπούσαν με πάθος την ελευθερία, τους θαύμαζαν για τη ρώμη τους και επρόκειτο για καλούς και συνετούς οικογενειάρχες. Αγωνίζονταν στη σφαιροβολία, στην τοξοβολία, στην κολύμβηση, στην ξιφασκία. Όταν αισθάνθηκαν να τους καλούν οι θαλάσσιοι δρόμοι, ανταποκρίθηκαν· με τα ταχύτατα, ευέλικτα πλοία τους και τις πανάρχαιες γνώσεις τους του καιρού και του υγρού στοιχείου δεν άργησαν να γίνουν οι κυρίαρχοι του υδάτινου κόσμου, όπως και σημαντικών εκτάσεων γης. Έπλευσαν όλες σχεδόν τις θάλασσες και όλους τους μεγάλους ποταμούς. Αδίστακτοι και ατρόμητοι στις επιθέσεις τους -δε γνώρισαν φόβο ποτέ-, ευπροσάρμοστοι συν τω χρόνω, ρίζωσαν στους τόπους που κατάκτησαν και αγάπησαν. Δημιούργησαν αποικίες, έγιναν άρχοντες σε χώρες της Ευρώπης, γεωκτήμονες, διοικητές, στρατηγοί, πρίγκιπες, καλλιτέχνες, βασιλείς, ιστοριογράφοι, επιστήμονες. Το 930 ίδρυσαν στην Ισλανδία το Αλθίνγκι, το παλαιότερο κοινοβούλιο στον κόσμο. Εκείνο δε που έχει εντυπωσιάσει ιστορικούς, αρχαιολόγους και κοινωνίες ολόκληρες είναι ο εποικισμός της προκολομβιανής Αμερικής από ομάδες Βίκινγκς, ήδη από τα τέλη του 9ου αιώνα…

Η Ελένη Σαραντίτη γράφει ένα βιβλίο στο οποίο, με λογοτεχνική ματιά, προσφέρει πυκνή γνώση για τη συναρπαστική ιστορία και τη δράση των Βίκινγκς, αναπλάθοντας μια άγνωστη πλευρά μιας ολόκληρης εποχής του ανθρώπινου πολιτισμού. Προϊόν μελέτης και έρευνας, το βιβλίο αναφέρεται στην προέλευση, στην καταγωγή, στον πολιτισμό, στα ταξίδια και στις επιδρομές των Βίκινγκς, αλλά και στη σκανδιναβική μυθολογία, τις έδδα και τις σάγκα – και ο αναγνώστης απομακρύνεται από τη στερεοτυπική αντιμετώπιση των Βίκινγκς ως βάρβαρου και πολεμοχαρούς λαού.

Ιστορία, Εκδόσεις Πατάκη, 2018, 324 σελ.

Η καλεσμένη των Χριστουγέννων – Ελένη Σαραντίτη

Η δεκαοκτάχρονη Ειρήνη ανακαλεί στη µνήµη της τα πιο ξεχωριστά, µέχρι τότε, Χριστούγεννα της ζωής της και µε έναν ζωηρό, γεµάτο αίσθηµα µονόλογο, παρόµοιο µε εξοµολόγηση, µας τα κάνει γνωστά.
Ήταν µικρούλα και στην πόλη τους όλοι ετοιµάζονταν για τη µεγάλη γιορτή. Τα σπίτια γεµάτα ευωδιές, τα µαγαζιά γεµάτα, οι φούρνοι µοσχοµύριζαν και τα παιδιά, από πόρτα σε πόρτα, έλεγαν τα κάλαντα. Ευχές κι αγκαλιάσµατα, επιστροφή των ξενιτεµένων, επισκέψεις, κι ένας ήλιος σαν καλοκαιρινός. Παραµονή Χριστουγέννων, ηµέρα χαρµόσυνη για όλους, αλλά όχι για τη Μαγδαληνή, µια γυναίκα αποµονωµένη, µε την ψυχή φορτωµένη πίκρα από αβάσταχτο πένθος.
Χρόνια ολοµόναχη η Μαγδαληνή, είχε γίνει σαν αγρίµι και ήταν εχρθρική, προς τα παιδιά προπαντός. Τα Χριστούγεννα όµως εκείνα, χάρη στην Ειρήνη και την οικογένειά της, κι έπειτα από ορισµένα ενδιαφέροντα γεγονότα, η ερηµίτισσα αφέθηκε ξανά στη ζεστασιά της ανθρώπινης επαφής, αισθάνθηκε πάλι τη φιλία και την αγάπη, γιορτάζοντας κι αυτή το θαύµα της Γέννησης µα και τη δική της αναγέννηση.
Μια ιστορία αγάπης, αλληλεγγύης και σεβασµού στις προσπάθειες του ανθρώπου για αξιοπρέπεια.

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Πατάκη, 2014, 30 σελ.

Η Χαρούλα στους εφτά ουρανούς – Ελένη Σαραντίτη

Η Χαρούλα είναι όπως και το όνομά της. Χαρούμενη, χαριτωμένη, καλόκαρδη. Μαθήτρια της Β’ Λυκείου, Θεσσαλονικιά, βρίσκεται ξάφνου στη Λακωνία, φιλοξενούμενη σε σπίτι φιλικής οικογένειας.
Ο ναυτικός πατέρας της, πρώτος μηχανικός στο δεξαμενόπλοιο Seabird, η μητέρα της, ο αδελφός της και το πλήρωμα αιχμαλωτίστηκαν από Σομαλούς πειρατές. Έτσι η κοπέλα μετακομίζει στο σπίτι του αδελφικού φίλου του πατέρα της, πλοιάρχου και πατέρα της συνομήλικης της Ειρήνης. Υπήρχε ένας παλιός όρκος που οι δυο άνδρες είχαν δώσει: σε ώρα ανάγκης η μια οικογένεια θα υποστήριζε την άλλη. Πιστός στην υπόσχεσή του, ο καπετάν Γιάννης εγκατέστησε στο σπίτι του τη Χαρούλα.
Κοντά τους η Χαρούλα ξαναβρήκε το γέλιο της και άρχισε να ελπίζει. Αλλά και να ανησυχεί, καθώς δε λάβαιναν νέα. Όμως η οικογένεια τη στήριξε και την ενθάρρυνε. Βάλσαμο έσταξε στην ψυχή της η φιλία της με την Ειρήνη.
Βιβλίο της ελπίδας, της αγάπης, της αλληλεγγύης. Και του σεβασμού στη φύση, στη Γη-Πατρίδα.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2013, 157 σελ.

Η θυσία – Ελένη Σαραντίτη

Ιστορικό μυθιστόρημα


“Βασιλέα! Άνδρας Έλληνας θα μας νικήσει. Το αρχικό γράμμα του ονόματός του αντιστοιχεί στο πέμπτο γράμμα του λακωνικού αλφαβήτου. Οι συμπολίτες του ήδη μήδισαν. Τώρα, αρχηγέ, η προδοσία. Δίχως αυτήν, οι στρατιές των βαρβάρων ίσως ηττούντο. Θα τους αποτελείωναν και οι μολυσματικές ασθένειες. Όμως εμείς εμμένουμε, ω βασιλέα μου και στρατηγέ!” είχε αποκαλύψει στον Λεωνίδα, έντρομος μετά τη θυσία της αίγας, ο οιωνοσκόπος Μεγιστίας. Αλλά ο Λεωνίδας γνώριζε. Το είχε προφητεύσει η γοητευτική φίλη του, Δελφίνη. Και ο χρησμός που είχε δώσει η Πυθία των Δελφών ήταν ξεκάθαρος· “Ή η Σπάρτη θα καταστραφεί ή ολόκληρη η γη του Λακεδαίμονα θα θρηνήσει τον θάνατο ενός βασιλιά του οίκου του Ηρακλή”. Ως γνωστόν ο αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων ήταν πρίγκιπας των Ηρακλειδών.
Τώρα ο Λεωνίδας ξαγρυπνά στις Θερμοπύλες. Του Αυγούστου 20. Πανσέληνος. Την επαύριον θα διεξαχθεί η τελευταία μάχη· θα τελεστεί η προδιαγεγραμμένη θυσία: Χίλιοι περίπου Έλληνες πολεμιστές αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη στρατιά που αντίκρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Στην αγρυπνία του ο Λεωνίδας κατακλύζεται από μνήμες και νοσταλγεί. Ο έρωτας και ο γάμος με τη γυναίκα του, ο οκτάχρονος γιος του Πλείσταρχος με την ανεπτυγμένη διαίσθηση, ο πατέρας του και η αφοσίωσή του στη γυναίκα του, την οποία πιεζόταν από την Πολιτεία να εγκαταλείψει ως άτεκνη. Η σχέση του με την κόρη Μεσσήνιων αιχμαλώτων, τη Δελφίνη, η φιλία με τον εκπεσόντα βασιλιά της Σπάρτης, μετέπειτα σύμβουλο του Ξέρξη, Δημάρατο. Η επεισοδιακή γέννηση του τελευταίου και η θλιβερή φυγή του. Ο ισχυρός βασιλιάς Κλεομένης, ετεροθαλής αδερφός του Λεωνίδα, και η σύγκρουσή του με τους Εφόρους. Ο βίαιος θάνατός του. Η γνωριμία του Λεωνίδα με την υπέροχη Αιθιοπίδα, Άμπα, το γράμμα με το φυλαχτό που αυτή του έστειλε όταν εκστράτευε, η σημαντική συνάντηση με τον σεβάσμιο είλωτα Ανθέα, η εξαδέλφη του Ευδώρα, φαρμακοπώλις και μουσικός, που πέθανε από αγάπη, οι σύντροφοι, το χιούμορ του, η Σπάρτη, οι εορτές, οι μάχες, το ιερό της Ωραίας Ελένης όπου λατρευόταν σαν θεά, ένα θαύμα της.
Και μύθοι, θρύλοι, αρχαίες παραδόσεις. Τέλος, η άφιξη στις Θερμοπύλες. Οι πρώτες συγκρούσεις. Οι προσφορές του Ξέρξη στον Λεωνίδα. Το πρώτο θύμα του πολέμου. Δυο μέρες φονικών συγκρούσεων, κατά τις οποίες οι Έλληνες νικούσαν κατά κράτος.
Το βιβλίο γραφόταν επί τρία χρόνια από την Ελένη Σαραντίτη και χρησιμοποιήθηκαν πολλές πηγές. Σκοπός της συγγραφέα ήταν να προσεγγίσει τον άνθρωπο Λεωνίδα και να κάνει γνωστό στον αναγνώστη αυτόν τον πραγματικά αξιοθαύμαστο άντρα που έζησε μες στην αγάπη και για την αγάπη οδηγήθηκε στον δρόμο της θυσίας.

Mυθιστόρημα, Εκδόσεις Πατάκη, 2009, 380 σελ.

Η νύχτα με τον ήλιο – Ελένη Σαραντίτη

Η Σαρά ζει με τη γιαγιά της σ’ ένα χωριό της Βηθλεέμ. Τριγυρίζει στους αγρούς και στα ανθισμένα λιβάδια παρέα με το σκύλο της τον Γιάκο και ονειρεύεται τη στιγμή που θα ξαναβρεθεί με τη μαμά της, που λείπει μακριά τόσο καιρό. Ένα βράδυ γεμάτο φωτεινά αστέρια ξεκινά το μαγικό της ταξίδι για να την αναζητήσει. Τα βήματά της θα την οδηγήσουν σε μια σπηλιά όπου ακούγονται μουσικές και τραγούδια. Oι ποιμένες αλλά και μια γυναίκα σαν τη μαμά της την υποδέχονται με πολλή χαρά σε μια γιορτή που άλλαξε τη ζωή της μικρής Σαρά, αλλά και όλων μας.
Eικονογράφηση: Μάρια Μπαχά

Παιδική λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006, 28 σελ.

Γυναίκα με τριαντάφυλλο – Ελένη Σαραντίτη

Μια πανέμορφη νεαρή Πολωνέζα παίζει τα “Καπρίτσια” του Παγκανίνι μ’ ένα ταλαιπωρημένο
βιολί και ακόμα πιο ταλαιπωρημένα ρούχα στο πεζοδρόμιο της οδού Εθνικής Αντιστάσεως στον Πειραιά, με τα μάτια καρφωμένα στο λιμάνι, περιμένοντας να φανεί το φορτηγό Venus που θα φέρει
τον αγαπημένο της. Μια άλλη γυναίκα χτίζει μόνη της μες στη νύχτα και στην ερημιά ένα μονοκάμαρο αυθαίρετο για να μείνουν τα παιδιά της. Μια αλκυόνη στην παραλία εξαφανίζεται όταν βλέπει ανθρώπους, και μόνο όταν αντικρίζει τη γυναίκα που περπατά τα μεσημέρια ακούγοντας μουσική, μόνο γι’ αυτή δεν εγκαταλείπει το πόστο της.
Αυτές και άλλες ακόμα μικρές ιστορίες της ζωής, εικόνες μιας ανήσυχης και συχνά επίπονης πραγματικότητας συνθέτουν το νέο βιβλίο της Ελένης Σαραντίτη. Η συγγραφέας με τα διηγήματα της μας ξεναγεί σε μικρούς μυστικούς κήπους ψυχής, εκεί όπου ανθίζουν η ανθρωπιά, η ομορφιά και η επιμονή στο όνειρο.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2006, 113 σελ.

Ο δρόμος της γοργόνας – Ελένη Σαραντίτη

Tον Aύγουστο του 1956, από τη Bενετία, την πολιτεία των υδάτινων λαβυρίνθων και των παμπάλαιων μυστικών, η εικοσάχρονη Pοζίνα ταξιδεύει για την Eλλάδα με μόνες αποσκευές ένα κόκκινο βαρύτιμο φουστάνι και την κληρονομιά των γονδολιέρηδων προγόνων της, την ικανότητα δηλαδή να επιπλέει στο νερό. Tαξίδι που θα φέρει την κοπέλα ναυαγό και τραυματία σε μια ακτή της Πελοποννήσου, με τους ντόπιους να την αποκαλούν Γοργόνα βλέποντάς την να περπατά στα κύματα. H Γοργόνα έχει θαλασσιά μάτια, φλογάτα μαλλιά και μια εξίσου φλογάτη αγάπη στην καρδιά. Tην ώρα δε που εκπνέει εξαντλημένη, ένα κοριτσάκι γεννιέται λίγο μακρύτερα, βρέφος ξανθογάλανο με μάτια όμοια με τα δικά της. Bαφτίζεται Bενετία. Mεγαλώνοντας της δίνουν το παρανόμι η Eκλεκτή των Mελισσών. Aλλά πώς κατέληξε η Pόζα από την αρχοντική βενετσιάνικη οικογένεια στον ελληνικό όρμο; Περιπλανήσεις ανήκουστες, πρόσωπα σαγηνευτικά, πολιτείες επιβλητικές και μυστηριακές, όπως Bενετία, Σαν Φρανσίσκο, Γένοβα, Kαόρλε Oυσουάια, και ένας Kεφαλονίτης ναυτικός που αναζητά τη φλογερή τραγουδίστρια Mερσέδες Iνχενιέρα στην αργεντίνικη πάμπα…

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2005, 311 σελ.

Ποθητή – Ελένη Σαραντίτη

Χρόνια σαν τη φωτιά


“Το μόνον και το τελευταίον που επιθυμώ ελθών ενταύθα είναι να κατακτήσω μαχόμενος, πιστός εις τας ιδέας μου, έντιμον τάφον Έλληνος στρατιώτου…” είχε ακουστεί να λέει στο Πέτα της Άρτας ο Πολωνός λοχαγός Μιζεγιέφσκι στις 3 Ιουλίου 1822, την προηγούμενη της φονικής μάχης η οποία κατέληξε στην ολοκληρωτική συντριβή των ελληνικών δυνάμεων.
Και όπως το επιθύμησε ο γενναίος Πολωνός, εκ των συμβούλων και συμμαχητών του Μπολιβάρ, έτσι κι έγινε: θυσιάστηκε για την ανεξαρτησία του λαού μας. Μα λίγες ώρες νωρίτερα είχε ζητήσει να συναντηθεί με την όμορφη πολεμίστρια Ποθητή. Απαχθείσα νήπιο από χωριό της Λακωνίας και πωληθείσα στο παλάτι του Αλή πασά των Ιωαννίνων, η Ποθητή είχε την τύχη να αγαπηθεί από την κυρα-Βασιλική, η οποία την ανέθρεψε σαν παιδί της, τη σπούδασε και την προετοίμασε για τον αγώνα. Όταν εκρήγνυται η επανάσταση στην Πελοπόννησο, η νεαρή δραπετεύει απ’ το παλάτι και πολεμά με γενναιότητα. Αλλά συγχρόνως η Ποθητή θα ζήσει έναν έρωτα τυραννικό, καθώς εραστής της είναι ο Ασλάν, αμείλικτος διώκτης του ελληνισμού και διοικητής των Τούρκων ιππέων της Πελοποννήσου. Διχασμένη ανάμεσα σε δυο αγάπες, την αγάπη για την επαναστατημένη πατρίδα και την αγάπη για τον Τούρκο πολεμιστή, θα δώσει άλλη μια μάχη, η έκβαση της οποίας έχει κριθεί εκ των προτέρων.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002, 373 σελ.

Ο κήπος με τ’ αγάλματα – Ελένη Σαραντίτη

Μέσα από την παρέα μερικών παιδιών, η συγγραφέας κατορθώνει να ζωντανέψει την ομορφιά της παιδικής ηλικίας, την παλιά εικόνα της μικρής ελληνικής πολιτείας σε συνδυασμό με τη δράση και τη γνώση. Τα μικρά παιδιά έχουν ως χώρο της περιπέτειάς τους τα αρχαία μνημεία του τόπου τους.
Έτσι συμφιλιώνονται με την προγονική ομορφιά και αγωνίζονται να μην αποχωριστούν αυτά τα “άνθη της πέτρας” -όπως θα έλεγε και ο Σεφέρης- που βγήκαν μέσα από τη γη.
Eικονογράφηση: Αλέκος Φουντουκλής

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2002, 94 σελ.

Ο κάβος του Αγίου Αγγέλου – Ελένη Σαραντίτη

Πώς και γιατί βρέθηκε ο Μιγκέλ Θερβάντες, συγγραφέας του Δον Κιχώτη, στα ανήσυχα νερά του Κάβο Μαλιά; Και γιατί, για ένα διάστημα, έμεινε άπραγος στην Ελαφόνησο; Τι γύρευε ο Θεόδωρος Μαργέτης, άρχοντας από τη Μονεμβάσια, στη μακρινή Κεϋλάνη του 1800; Και γιατί την εγκαταλείπει εκών άκων; Και τι πολύτιμο κλείνει στις αποσκευές του επιστρέφοντας στην πατρίδα; Τι είχε προφητέψει ο Γκαίτε όταν συναντήθηκε μαζί του στο «Καφέ-Φλοριάν» της Βενετίας; Και άραγε ποια είναι η κατάσταση στην Πελοπόννησο, όπου γυρνά να μείνει ο αριστοκράτης Μονεμβασίτης; Γεμάτα τα βουνά του Μοριά από κλέφτες, με πρώτον ανάμεσα στους καλύτερους τον καπετάν Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη, του οποίου η δεκαοκτάχρονη κόρη Κωνσταντία σήκωσε, πρώτη αυτή, το λάβαρο της Επανάστασης στη Σπάρτη και, ακολουθώντας τ’ όνειρο του δολοφονημένου πατέρα της, αγωνίστηκε ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια, για να εξαφανισθεί μυστηριωδώς στα είκοσι πέντε της χρόνια. Ένα όνειρο ακολουθεί και η Αγγελική διασχίζοντας τη λακωνική ύπαιθρο σαν νύφη στολισμένη, τ’ όνειρό της αναζητεί και η πανέμορφη Αγγλίδα, η Ρουθ, επισκεπτόμενη τη Μονεμβάσια παραμονές της Επανάστασης. Με όνειρα μεγαλωμένη και η Πελαγία, τα όνειρα οδηγούν και τη δισέγγονή της Ευγενία. Αλλά η Ευγενία άγεται και από την καρδιά της… Τέσσερις σπουδαίες γυναίκες, τέσσερις γενιές της ίδιας φαμελιάς, εκατόν είκοσι χρόνια στη γη της Λακωνίας, όπου έρωτες και μάχες, στέρηση και ταπείνωση, εκδίκηση και πράξεις θεϊκές, θυσίες και ολοκαυτώματα, προδοσίες, απώλειες, αλλά και η λατρεία της ζωής, δεν έχουν αρχή και τέλος.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1999, 599 σελ.

Καρδιά από πέτρα – Ελένη Σαραντίτη

12 ιστορίες με ταξίμετρο


Μια γυναίκα στην Αθήνα. Κυκλοφορεί με ταξί είτε πρωί είτε βράδυ. Συζητά με τους οδηγούς, με τους συνεπιβάτες, ακούει, συμμετέχει, καταγράφει. Στις μακρινές αλλά και στις σύντομες διαδρομές η γυναίκα αισθάνεται ν’ αφήνει μες στα οχήματα μέρος της ψυχής της και να παίρνει, ως ανταπόδοση, σπαράγματα από τη ζωή των οδηγών ή ακόμα και των συνεπιβατών της. Μια γυναίκα, συνήθως μόνη, δώδεκα διαδρομές, δώδεκα ιστορίες που σπαρταρούν και αποκαλύπτουν ότι μες στα ταξί της Αθήνας συχνά μεταφέρεται η ζωή, καθώς, ενώπιον αγνώστων και συνήθως πρόθυμων ακροατών, καρδιές ανοίγονται κι εκφράζονται ανεμπόδιστα, παραπονούνται, παρηγορούνται, εξομολογούν, εξομολογούνται, νοσταλγούν, σχολιάζουν, πονούν, χαίρονται για όσο επιτρέπει η κούρσα, για όσο επιβάλλει η μοναξιά.
Δώδεκα ιστορίες εύφλεκτες, που ξετυλίγονται στην καρδιά της σύγχρονης Αθήνας, μιας πρωτεύουσας που άλλα έταξε αρχικά στους πολίτες της, όπως στην αφηγήτρια, και εντελώς άλλα πρόσφερε, μη διαθέτοντας τελικά παρά μια καρδιά από πέτρα.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, 127 σελ.

Κάποτε ο κυνηγός… – Ελένη Σαραντίτη

Η νεαρή Ευρυδίκη που, γεννημένη από οικογένεια Ελλήνων πολιτικών προσφύγων στην Τασκένδη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης αφομοίωσε ό,τι καλύτερο διέθεταν οι δυο πολιτισμοί και οι δυο πατρίδες, είναι η αφηγήτρια της οικογενειακής οδύσσειας που κράτησε σαράντα χρόνια και που ακόμα δεν τελείωσε.
Ο Εμφύλιος, ο εκπατρισμός, οι προσπάθειες να ζήσουν και ν’ αναπτυχθούν στην καινούρια πατρίδα, η φοβερή νοσταλγία για τον τόπο που άφησαν, οι καινούριοι δεσμοί, οι σπουδές, η πρόοδος και ο κόσμος μιας τρυφερής νεαρής ύπαρξης, μεγαλωμένης μες στην εμπιστοσύνη, την αγάπη, τη χαρά.
Που δεν κράτησαν πολύ, καθώς η οικονομική κρίση που ξεσπά στην τότε Σοβιετική Ένωση και ο ακατανίκητος πόθος της επιστροφής, μαζί και οι υποσχέσεις των Ελλήνων αρμοδίων, τους ωθούν, οικογενειακώς, σε νέες περιπέτειες, τούτη τη φορά στην ίδια τους την πατρίδα, που τους μεταχειρίζεται σαν αποπαίδια, οδηγώντας τους σε νέα προσφυγιά…
Η διήγηση της Ευρυδίκης αποκαλύπτει και έναν ωραίο, συγκινητικό και ενθουσιώδη πρώτο έρωτα, που εμποδίστηκε στο ξεκίνημά του διότι ο σκληρός κυνηγός, που είναι η ζωή, άλλα είχε ορίσει…
Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου 1997
Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου 1997

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1996, 171 σελ. / Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004, 222 σελ.

Οι θεατρίνοι – Ελένη Σαραντίτη

Η Αργυρούλα μεγαλώνει σε μια παραθαλάσσια επαρχιακή πόλη και είναι το μικρότερο μέλος της οικογένειας, δεν πηγαίνει ακόμα σχολείο. Ο πατέρας της, ναυτικός, ταξιδεύει σε θάλασσες μακρινές, η μάνα κι η γιαγιά είναι διαρκώς απασχολημένες με τις δουλειές του σπιτιού και του κτήματος κι έτσι, αναγκαστικά, η κοπελίτσα μένει πολλές ώρες μόνη. Κι όμως, αυτή η μοναξιά γεμίζει με πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα, ενώ, πρώτα απ’ όλα, ανάμεσα στα ζώα και στο παιδί αναπτύσσεται μια βαθιά και όμορφη σχέση, ενώ τα παιχνίδια, τα όνειρα, χίλια δυο ωραία πράγματα ποικίλλουν και ομορφαίνουν τη ζωή της κοπελίτσας. Επτά διηγήματα με ηρωίδα την Αργυρούλα και αφηγήτρια την ίδια, στα οποία με χιούμορ, παρατηρητικότητα, συγκίνηση και ευφορία ξεδιπλώνεται μια χαριτωμένη παιδική ζωή.
Eικονογράφηση: Μαρία Θειοπούλου

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1994, 99 σελ.

Ιόλη ή τη νύχτα που ξεχείλισε το ποτάμι – Ελένη Σαραντίτη-Παναγιώτου

Δεν είναι μόνο η αφήγηση μιας ωραίας φιλίας ανάμεσα σε δυο κορίτσια που ζουν την εφηβεία τους σε μια μικρή πόλη της Λακωνίας, αλλά ταυτόχρονα η ιστορία της ζωής των κατοίκων του τόπου αυτού, τα όνειρα, οι χαρές, οι στενοχώριες, οι αγωνίες τους. Ο νέος άντρας που δεν τον χωράει ο τόπος και μπαρκάρει σ’ ένα γκαζάδικο, ο γιατρός του χωριού που γίνεται ένα με τους κατοίκους και δε ζητάει αμοιβή για το μόχθο του, ο οικογενειάρχης που πάει φυλακή για το χρέος του στην Αγροτική. Κι άλλα πολλά απλά και καθημερινά, με τις περιπέτειες των παιδιών, τα παιχνίδια και τα διαβάσματα στο πλαίσιο της ελληνικής επαρχίας και, πάνω απ’ όλα, ένα δίδαγμα αλληλεγγύης και ελπίδας.
Eικονογράφηση: Αντώνης Καλαμάρας

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1993, 167 σελ.

Όταν φύγαμε – Ελένη Σαραντίτη-Παναγιώτου

Ο ξεσηκωμός και η οδύσσεια μιας οικογένειας μεταναστών, μέσα από τα μάτια ενός έφηβου. Ο νέος διηγείται τη φυγή από την ήσυχη ζωή του χωριού και τη μετανάστευση στη Γερμανία. Κι οι δοκιμασίες, οι νέες εμπειρίες, ο αγώνας για τη ζωή, το όνειρο της επιστροφής συνθέτουν έναν ολόκληρο κόσμο που ζει και πάλλεται μέσα στο βιβλίο, με το ρυθμό του πόνου και της ελπίδας.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1989, 170 σελ.