Μαρία Ροδοπούλου

Η Μαρία Ροδοπούλου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα με την οικογένειά της.
Σπούδασε στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε και εργάζεται ως αναλύτρια-προγραμματίστρια εμπορικών εφαρμογών. Είναι μέλος της εκδοτικής ομάδας του έντυπου λογοτεχνικού περιοδικού “Σοδειά”. Διατηρεί τη δική της προσωπική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο Dark Virtual Poetry. Ασχολείται με μεταφράσεις αγγλικής ποίησης και πεζογραφίας κι έχει μεταφράσει για λογαριασμό εντύπων και ψηφιακών περιοδικών Sylvia Plath, Edgar Allan Poe, Robert Frost , Emily Dickinson, Ann Sexton όπως επίσης μετέφρασε και το έργο “4:48 Ψύχωσις” της Σάρα Κέην που δημοσιεύτηκε ολόκληρο στο ψηφιακό περιοδικό vakxikon.gr
Με το ψευδώνυμο “Melissa Harlloween” και σε συνεργασία με την Francine Queen (ψευδώνυμο της Φράνσης Παπουτσάκη) συνέγραψε τη συλλογή διηγημάτων “Little steps to Hell” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως (2017).

Ποίηση
Το βιβλίο των νεκρών (2008), Συμπαντικές Διαδρομές
Ισιδώρα (2009), Συμπαντικές Διαδρομές
Εμπόδια φτερά (2013), Εκδόσεις Βακχικόν
Είμαι πολλές (2013), Ιδεόγραμμα
Η Ιουλιέττα ακόμα ζει (2018), Λυκόφως

Μυθιστορήματα
Ανναμπέλα Λαμόντ: Το κορίτσι της δίεσης (2016), Bookstars – Γιωγγαράς

Διηγήματα
The banker (2021), Λυκόφως

Συλλογικά έργα
Εικονική λογοτεχνία και www.ποίηση.gr (2007), Συμπαντικές Διαδρομές
Dark Performances (2007), Συμπαντικές Διαδρομές
Προ-αιρετικά και ατημέλητα (2008), Αρμός
Little Steps to Hell (2017), Λυκόφως
Βρόχος (2019), Λυκόφως

The banker – Melissa Harlloween

Ο τραπεζίτης
Σειρά: Σκοτεινές πόλεις

Έτυχε.
Απλώς έτυχε ανυποψίαστοι άνθρωποι να βρεθούν στο διάβα του Κακού.
Και τώρα η Αθήνα συγκλονίζεται από τα αποτρόπαια εγκλήματα.
Ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι πίσω από τη φρίκη κρύβεται ο αξιοσέβαστος πρόεδρος της τράπεζας επενδύσεων Αιμίλιος Κορές, η απόλυτη ενσάρκωση της διαστροφής, ο Κόβαλος αυτοπροσώπως;
Μόνο μία δύναμη μπορεί να τον αντιμετωπίσει: οι Σειρήνες.
Θα μπορέσουν όμως η Φρύνη και η Ήβη να σταματήσουν τον Κόβαλο που κρατάει αιχμάλωτη την αδελφή τους Λευκοθέα, για να τον αναζωογονεί το αίμα της;
Μία σύγχρονη ιστορία εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία.

Διηγήματα, Λυκόφως, 2021, 166 σελ.

Η Ιουλιέττα ακόμα ζει – Μαρία Ροδοπούλου

Και μήπως τάχαμου όλοι αυτοί
που χώμα λάτρεψαν και γεύτηκαν
κατέκτησαν τη γενέθλια γη;

Και μήπως τάχαμου όλοι αυτοί
που ερωτεύτηκαν τη γη
ξέρουν σύννεφα να χαϊδεύουν;

Ποίηση, Λυκόφως, 2018, 80 σελ.

Ανναμπέλα Λαμόντ: Το κορίτσι της δίεσης – Μαρία Ροδοπούλου

Δύο οικογένειες, που η συμπόρευσή τους ξεκινά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και κατά την διάρκεια του εμφυλίου σε ένα πλούσιο κτήμα των Μεσογείων, συνδέουν με ένα μοναδικό και τραγικό τρόπο τις ζωές τους. Ανάμεσα στο μεθυστικό άρωμα των αμπελιών και της σκληρής αγροτικής ζωής, στις αναμνήσεις των σιδεράδων και των αμαξάδων, στις νότες μιας φυσαρμόνικας και ενός βιολιού, μέσα σε μια εποχή που έχει οριστικά περάσει, η ζωή των οικογενειών εξελίσσεται με απρόοπτο και τραγικό τρόπο.

Μυθιστόρημα, Bookstars – Γιωγγαράς, 2016, 350 σελ.

Εμπόδια φτερά – Μαρία Ροδοπούλου

Αγαπημένος να’ ρχεσαι
στα πένθιμα νησιά μου
Να ξεκουράζω κύματα
στων ενθυμίων τις παλάμες

Αγαπημένο να σε βλέπω
ν’ απαντάς στων ερωτημάτων μου του χάδια
Μάτια να πληγώνω
στις τραχιές του προσώπου σου πλευρές

Για λίγο τα εμπόδια φτερά σου στους ώμους μου να δένω

Ύστερα
ψηλότερος να φεύγεις
ψηλότερος από τις αποχαιρετιστήριες ακτές μου
με δάκρυ εξόριστο
στις αραιοκατοικημένες σου αφίξεις

Eπιμέλεια σειράς: Νέστορας Πουλάκος

Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2013, 36 σελ.

Είμαι πολλές – Μαρία Ροδοπούλου

«Η τραγωδία της κουρτίνας»

Επειδή σκαρφιστήκαμε
όλη την ιστορία από την αρχή
μια νότα τραγωδίας είχε μόνο η κουρτίνα
Έπεφτε κλαίγοντας μεταξύ των πράξεων

Ασβεστώναμε απόγνωση τα μάτια
Ο πατέρας φορούσε σωσίβιο λεκιασμένο στόμα
η μητέρα κρατούσε σχολαστικά απομνημονεύματα
για τις σπασμένες βάρκες στις ξέρες των χειλιών της

Εκείνη κι εγώ ψαλιδίζαμε
τον ποδόγυρο ξένων εγκλημάτων
Σκοτώναμε τις νύχτες
στρώνοντας ταπετσαρίες στα σπίτια των νεκρών

Μετά έκλεψε την κουρτίνα
Πέταξε μακριά πάνω στην μαγική μας λύπη
Μόνη απέμεινα να μαζεύω αποκόμματα
Κάποια στιγμή θα συνθέσω την δική μου τραγωδία

Επειδή ζυμώσαμε
όλο το παραμύθι από την αρχή
μια ιδέα θλίψης είχε μόνο η κουρτίνα
Έπεφτε με λυγμούς μεταξύ των happy ends

Ποίηση, Ιδεόγραμμα, 2013, 80 σελ.

Ισιδώρα – Μαρία Ροδοπούλου

Το δέντρο που περπατούσε

Ο πλανήτης πυρπολείται.
Το Θηρίο ξυπνάει.
Ερωμένος έσχατος καίει
απ’ άκρη σ’ άκρη την γη
μαζί με τις βλάσφημες στρατιές του.
Ελάχιστα πλάσματα σώνονται,
μεταξύ των οποίων και ένα νεαρό Δέντρο.
Με πόδια ανθρώπινα θα διασχίσει την Γη,
ψάχνοντας τον τόπο που
θα μπορέσει πάλι να ριζώσει.
Στο διάβα του θα γνωρίσει τον θάνατο,
την απόγνωση, τον πόνο των ανθρώπων
και θα μετατρέψει την οδύνη
σε δάκρυ βάλσαμο για τους πληγωμένους.
Λυπημένο θα βαδίσει μίλια ολόκληρα
χωρίς ούτε μια απάντηση στις ερωτήσεις του.
Έως ότου αρχίζει η μεταμόρφωσή του.
Ζωή φυσάει στα λαβωμένα του κλαριά
η Μητέρα Φύση.
Ό,τι λάβει με τον μεγαλύτερο πόνο
θα κάνει δικό του
και θα το επιστρέψει στους ανθρώπους
ως το μέγιστο δώρο.
Την Γέννηση της Ελπίδας.
Όμως ακόμα και στην χαρά του
θλιμμένο περπατά.
Άραγε θα βρει ποτέ τον τόπο που θα ριζώσει;

Ποίηση, Συμπαντικές Διαδρομές, 2009, 91 σελ.

Το βιβλίο των νεκρών – Μαρία Ροδοπούλου

Ο όγδοος ορίζοντας

Η Μύριαμ ως σύγχρονη Αλίκη πέφτει άθελά της στην Χώρα των Νεκρών. Πρέπει μόνη να διαβεί τον Τόπο των Γκρίζων για να βρει την Πύλη που οδηγεί πίσω στην ζωή.
Στην αγωνιώδη αναζήτησή της θα συναντήσει χαμένα όνειρα, παιδικές αγάπες, πωλητές που διαφημίζουν το τίποτα μια τυφλή γυναίκα που της κλέβει τα μάτια και ένα κορίτσι που θέλει στ’ αλήθεια να πεθάνει!
Έως ότου μια χελώνα της αποκαλύπτει το μυστικό του όγδοου ορίζοντα…