Το 1955 τελείωσε τη Στρατιωτική Ιατρική Θεσσαλονίκης. Σταδιοδρόμησε ως γενικός χειρουργός στην Πολεμική Αεροπορία, αλλά και ως ιδιώτης γιατρός. Αποστρατεύτηκε υποπτέραρχος το 1986, έχοντας εξαντλήσει την ιεραρχία. Εργάστηκε στο ΕΣΥ (1986 -1995) και σε κρουαζιερόπλοιο (1996-2002). Επιστημονικές ανακοινώσεις του έχουν δημοσιευτεί σε ιατρικά περιοδικά. Τώρα συνταξιούχος. Παντρεύτηκε την Αθανασία Κωνσταντινίδου (θάνατος 2005). Έχει δυο παιδιά, έξι εγγόνια και τέσσερα δισέγγονα. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με την ποίηση: “Ιαλάπη μιράμπιλις” (2008), “Το χρώμα που αγαπούσες” (2017), και τα δύο από το “Στοχαστή”. Χόμπι: ζωγραφική, χορωδιακό τραγούδι, περιηγήσεις, ήπια ορειβασία, διάβασμα Λογοτεχνίας και Ιστορίας. Το μυθιστόρημα “Φουαγκρά” είναι το πρώτο του πεζό.
Φουαγκρά (2018), ΑΩ Εκδόσεις
Ποίηση
Ιαλάπη Μιράμπιλις (2008), Στοχαστής
Φουαγκρά – Πανταζής Ι. Φύσσας
Μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας
Το “Φουαγκρά” εντάσσεται τυπικά στην Επιστημονική Φαντασία, εστιάζεται όμως στα προβλήματα των ανθρώπων, οι οποίοι, μετά την κατάκτηση της Γης από εξωγήινους υπερανθρώπους, πάσχουν και δρουν υπό συνθήκες ασφυκτικά καταπιεστικές. Σ’ αυτό το σκληρό περιβάλλον, τα ανθρώπινα προβλήματα οξύνονται, μεγεθύνονται και γίνονται εμφανέστερα. Το κείμενο βρίθει από παρεκβάσεις σε φιλολογικά, πολιτικά, θρησκευτικά και ποικίλα άλλα θέματα. Το μυθιστόρημα απευθύνεται όχι αποκλειστικά στους λάτρεις της περιπέτειας, αλλά και σε ένα ευρύτερο, καλλιεργημένο κοινό, που νοιάζεται για το μέλλον τού Ανθρώπου.
Ενδεικτικό απόσπασμα:
“Χθες Τρίτη, κατά τις δέκα το πρωί, με κάλεσε ο Τάσος και μου ανέθεσε μια “δουλίτσα”, που όμως για μένα αποδείχτηκε πολύ σημαντική – τι λέω τώρα; συν-τα-ρα-κτι-κή. Μετά από οχτώ ολόκληρα χρόνια, συνάντησα την αδερφή μου τη Ρίτα, που δεν ήξερα καν ότι ζει. Βρεθήκαμε όμως κάτω από φοβερά δύσκολες συνθήκες, με μένα να παίζω ένα ρόλο απεχθή, απεχθέστατο, που δυστυχώς μού είχε ανατεθεί ως καθήκον αναπόδραστο. Έτσι πάντως ξεκίνησαν κάποιες αποκαλύψεις πολύ ενδιαφέρουσες, μπορεί και εξελίξεις καταπληκτικές (αυτό μένει να το δούμε).
Αλλά ας βάλουμε τα γεγονότα σε μια σειρά. Για διάφορους λόγους, από τη γειτονική “Φάρμα Πολλαπλασιασμού Πάρκου Τρίτση”, έπρεπε να μεταφερθούν με μετάθεση, δυο Μανάδες σε Φάρμα Γαλακτοκομίας, και μία σε Φάρμα Φουαγκρά. Κάποια άλλη έπρεπε να παραδοθεί στο Τμήμα Ανθρωποφυλακής (Α/Φ) Αγίων Αναργύρων, για να τιμωρηθεί με σταύρωση “προς παραδειγματισμόν”. Τέτοιες μεταφορές δεν είναι κάτι το εντελώς ασυνήθιστο. Αποφασίζονται από τον Γλιξ Επόπτη της Φάρμας, ο οποίος τις συμφωνεί με τους αντίστοιχους Επόπτες (Γλιξ πάντα) των τόπων υποδοχής. Χρειάζεται σίγουρα και κάποια έγκριση από την Περιφέρεια, (ή τις Περιφέρειες) – δεν ξέρω ακριβώς τη διαδικασία, οι Γλιξ τα κανονίζουν αυτά, και εντέλλονται οι ανθρώπινες Υπηρεσίες να υλοποιήσουν τις αποφάσεις τους.”
Μυθιστόρημα, ΑΩ Εκδόσεις, 2018, 392 σελ.
Ιαλάπη Μιράμπιλις – Πανταζής Ι. Φύσσας
Και άλλα ποιήματα 1963-2008
Δείγμα γραφής:
Ιαλάπη Μιράμπιλις
Όταν το βράδυ πάρει κάπως να πυκνώνει
τότε που η μέρα πια νικήθηκε απ’ τη νύχτα
η Ιαλάπη η Μιράμπιλις ξυπνάει
και το βαρύ της μύρο απλόχερα σκορπάει.
Ανοίγουν τότε κι οι καρδιές λίγο να βγούνε
των άμοιρων νεκρών μας οι ψυχές
να σεργιανίσουν με της μνήμης τις ριπές
και ν’ ανασάνουνε κι αυτές το πλούσιο μύρο,
όλη τη μέρα εντός μας, πλακωμένες
απ’ τις σκοτούρες τής δικής μας της ζωής-
άδικα εγκαταλείψαν τη δική τους.
Κάτι τέτοιες στιγμές τους απομένουν
καταφυγή εφήμερη απ’ του χρόνου
τον άσπλαχνο κατατρεγμό.
Πώς ξεθωριάζει
ως και τις τύψεις για τη λήθη
πώς μετράει
και τις ανάσες μας που ακόμη τους φυλάει.
Ποίηση, Στοχαστής, 2008, 62 σελ.
Πηγές: Biblionet<, Στοχαστής, ΑΩ Εκδόσεις/p>
