Περισσότερα αποτελέσματα...

Generic selectors
Exact matches only
Search in title
Search in content
Post Type Selectors
post

Deyteros.com

Ένα ταξίδι στ’ αστέρια της λογοτεχνίας!

Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου

Η Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στην αρχαία Πέλλα.
Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τη συγγραφή. Πολλά έργα της έχουν συμμετάσχει σε Πανελλήνιους Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς και έχουν λάβει βραβεία και επαίνους. Το 2009, το έργο της “Η γερακίνα και ο κύκνος” απέσπασε το πρώτο βραβείο παραμυθιού από την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου. Ο “Άγριος Δούναβης”, το πρώτο της μυθιστόρημα, ένα απόσπασμα του οποίου, ως αυτοτελές διήγημα, πήρε τιμητική διάκριση από τον ίδιο φορέα το 2008, με τον τίτλο “Το άστρο της αυγής”. Η συγγραφέας εργάστηκε στη Μέση Εκπαίδευση και ζει με την οικογένεια της στην Έδεσσα.
Μυθιστορήματα
Άγριος Δούναβης (2010), Μαλλιάρης Παιδεία
Άγριος Δούναβης (2018), Ανάτυπο (E)

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία
Η γερακίνα και ο κύκνος (2010), Μαλλιάρης Παιδεία
Ο Ρήγας και η Ροζαλία (2013), Κωνσταντινίδου Τριανταφυλλιά
Ο Αμούρ στον αστερισμό του λύκου (2013), Κωνσταντινίδου Τριανταφυλλιά
Ο Πέτρος και η μάγισσα Καρκάγια (2016), Ανάτυπο

Άγριος Δούναβης – Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου




Ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με φόντο το Βουκουρέστι και σημείο αναφοράς τον Δούναβη, ο οποίος χρησιμοποιείται στο βιβλίο μου κυριολεκτικά, μεταφορικά και συμβολικά. Είναι το στοιχείο εκείνο που θα φέρει κοντά με μια ακατανίκητη έλξη, δυο ανθρώπους αντίθετους σχεδόν από κάθε άποψη, που θα γνωριστούν τυχαία και θα αγαπηθούν με πάθος. Όμως, η ασύμβατη προς τα κοινωνικά στερεότυπα σχέση τους, θα τους οδηγήσει σε σύγκρουση με έναν κόσμο γεμάτο προκατάληψη, όπου θα δοκιμαστούν οι αντοχές τους. Ο Στεφάν και η Δανάη, το ζευγάρι των ηρώων που πρωταγωνιστεί στο παραδουνάβιο σκηνικό, είναι χαρακτήρες αυθεντικοί, με τους καημούς και τα βάσανά τους, τις χαρές και τις λύπες τους, τις ελπίδες και τα οράματά τους. Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, σας προσκαλούν να ταξιδέψετε μαζί τους και να τους γνωρίσετε.

Μυθιστόρημα, Ανάτυπο, 2018, 234 σελ.

Ο Πέτρος και η μάγισσα Καρκάγια – Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου




Σε μια κλειστή κοινωνία, όπου όλοι συσπειρώνονται γύρω από τους καταρράκτες, ο Πέτρος, ο ήρωας του βιβλίου θα αναμετρηθεί με τους δαίμονές του και συγκεκριμένα, θα κληθεί να αντιμετωπίσει τους εκφοβιστές του σχολείου του. Τι θα συμβεί άραγε, όταν μετά από ένα ανελέητο κυνηγητό, θα βρεθεί εγκλωβισμένος στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς;

Παιδική και εφηβική λογοτεχνία, Ανάτυπο, 2016, 52 σελ.

Ο Ρήγας και η Ροζαλία – Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου




Μια μέρα που οι αλκυονίδες κλωσούσαν τα αβγά τους, τα δυο αδέλφια επωφελήθηκαν από τη χειμωνιάτικη λιακάδα και βγήκαν από το σπίτι. Κατέβηκαν στην αυλή και άρχισαν το παιχνίδι. Ξεκίνησαν από το κυνηγητό και σύντομα έφθασαν στο κρυφτό. Ήταν η σειρά του Ρήγα τώρα να τα φυλάει και της Ροζαλίας να κρυφτεί, να βρει την τέλεια κρυψώνα. Ο Ρήγας, έβαλε τις παλάμες του στον κορμό μιας γέρικης καρυδιάς που είχαν στην αυλή, δίπλα στη βρύση και στήριξε πάνω το κεφάλι του. Ύστερα έκλεισε τα μάτια του κι άρχισε να μετράει αργά μέχρι το εκατό: Ένα… Δύο… Τρία…”. Και ο ήχος από την αρίθμηση του Ρήγα, σκέπαζε κάθε άλλο ήχο…

Eικονογράφηση: Ελένη Καραπάνου

Παιδική λογοτεχνία, Κωνσταντινίδου Τριανταφυλλιά, 2013, 66 σελ.

Ο Αμούρ στον αστερισμό του λύκου – Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου




Ο Αμούρ άρχισε να κατηφορίζει τη χιονισμένη βουνοπλαγιά με γοργά βήματα, αφήνοντας πίσω τη Ζέγια στην ασφάλεια της φωλιάς της. Λίγο πριν φθάσει στους πρόποδες, γύρισε το κεφάλι του και την κοίταξε. Το βλέμμα του διασταυρώθηκε με το δικό της…

Eικονογράφηση: Ελένη Καραπάνου

Παιδική λογοτεχνία, Κωνσταντινίδου Τριανταφυλλιά, 2013, 66 σελ.

Άγριος Δούναβης – Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου




Στο δρόμο για το Δούναβη, ο Στεφάν και η Δανάη παρέμεναν σιωπηλοί. Σταμάτησαν στην καινούργια γέφυρα του πλωτού ποταμού, νοτιοδυτικά του Βουκουρεστίου, εκείνη που συνδέει την πόλη Καλαφάτ της Ρουμανίας με το Βίλντιν της Βουλγαρίας. Βγήκαν από το αυτοκίνητο και περπάτησαν κατά μήκος της γέφυρας. Η χιονόπτωση αυξανόταν περισσότερο, ενώ οι πυκνές νιφάδες χιονιού, κινούμενες σ’ έναν παράξενο χορό, έπεφταν πάνω στα μαλλιά τους, στο πρόσωπό τους, στα χέρια τους.
Ο Στεφάν με μια ιπποτική κίνηση στράφηκε προς το μέρος της Δανάης:
– Ωραία μου κυρία!
– Ευγενικέ μου κύριε!
– Χορεύουμε;
– Πολύ ευχαρίστως!
Άρχισαν να σιγομουρμουρίζουν τους στίχους του “Γαλάζιου Δούναβη” -του γαμήλιου αυτού τραγουδιού- με τη Δανάη να αφήνεται στην αγκαλιά του και τον Στεφάν να ηγείται του χορού και οι δύο μαζί να στροβιλίζονται στο ρυθμό του ή μάλλον να γλιστρούν όλο χάρη και αρμονία στο χιόνι.
Ο Δούναβης απλωνόταν μπροστά στα πόδια τους κι έφθανε μέχρι τον ορίζοντα στο βάθος τόσο αχανής, ώστε δεν ξεχώριζες πού άρχιζε και πού τέλειωνε ο ουρανός τόσο απέραντος, όσο η αγάπη τους τόσο άγριος, όσο το πάθος τους τόσο πολύτιμος, όσο η ζωή τόσο τρομακτικός, όσο ο θάνατος.
…Ο Δούναβης θα φέρει κοντά -με μια ακατανίκητη, όσο και επικίνδυνη έλξη- τον Στεφάν και τη Δανάη, δύο ανθρώπους αντίθετους από κάθε άποψη, που όμως θα αγαπηθούν με πάθος και θα συγκρουστούν μ’ έναν κόσμο γεμάτο προκατάληψη.

Μυθιστόρημα, Μαλλιάρης Παιδεία, 2010, 223 σελ.

Η γερακίνα και ο κύκνος – Τριανταφυλλιά Κωνσταντινίδου




Οι προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που υπάρχουν στον κόσμο παίζουν, δυστυχώς, καταλυτικό ρόλο στις διαπροσωπικές σχέσεις.
…Η Αράγια, η μικρή γερακίνα, ανυπομονούσε να γίνει όμορφη και να κατακτήσει τον Ζεούντο, τον ολόλευκο κύκνο. Ήταν έτοιμη να κάνει οποιαδήποτε θυσία, αρκεί να πραγματοποιούσε το όνειρό της. Τη συμβουλή της μητέρας της να μείνει αυθεντική, την είχε εντελώς ξεχάσει.
Καθισμένη, συχνά, στα κλαδιά ενός ψηλού δένδρου αγνάντευε τη γαλάζια λίμνη και δε χόρταινε να κοιτάζει τον Ζεούντο. Πολλές φορές, τον έβλεπε να αναταράζει τα νερά και άλλοτε να κολυμπάει με μεγαλοπρέπεια. Είχε την εντύπωση ότι κι εκείνος την είχε προσέξει κι ότι η παρουσία της δεν τον άφηνε ασυγκίνητο.
Η μικρή γερακίνα είχε αποδυθεί σε έναν αγώνα ομορφιάς που γινόταν ολοένα και πιο επίπονος και πιο χρονοβόρος. Για χάρη του Ζεούντο, υπέμενε καρτερικά το μαρτύριό της, γιατί είχε ως παρηγοριά κι ελπίδα τη σκέψη ότι, σύντομα, θα κέρδιζε μια θέση στην καρδιά του και θα γινόταν, έτσι, αποδεκτή στον δικό του “ανώτερο” κόσμο.

Εικονογράφηση: James Cherry
Α΄ Βραβείο Παραμυθιού

Παιδική λογοτεχνία, Μαλλιάρης Παιδεία, 2010, 62 σελ.

Πηγές: Biblionet, Ανάτυπο, Μαλλιάρης Παιδεία