Αννα Μανδυλαρά

Η μόνη ελληνίδα – Άννα Μανδυλαρά

“Η μόνη Ελληνίδα” είναι το πρώτο βιβλίο μιας τετραλογίας με τίτλο “Μαθήματα εγκατάλειψης”. Μέσα από την ιστορία της Εύας Ξεναρίου, Ελληνίδας μεταπτυχιακής φοιτήτριας οικονομικής ιστορίας στο Ίδρυμα Einaudi στο Τορίνο της δεκαετίας του 1980, ξεδιπλώνεται με ειρωνεία μια όψη της τραυματικής σχέσης των Ελλήνων με την Ευρώπη. Στο Τορίνο η Εύα θα σχετισθεί με τον Marco, γόνο αριστοκρατικής οικογένειας της Σαβοΐας και τον περίγυρό του, αλλά και με την προλετάρια Pia και όλους τους “ιππότες της ελεεινής τραπέζης” που η τελευταία μάζευε γύρω της. Θα γνωρίσει και τα “Γραικιά”, Έλληνες φοιτητές που πασχίζουν να τελειώσουν τις σπουδές τους, αλλά οι οποίοι σπαταλούν κυρίως τον χρόνο τους και τα χρήματα των γονιών τους. Χωρίς να το επιδιώκει, η Εύα “θα τσαλαβουτήσει” στον έρωτα και στην άδηλη βία μιας εργατούπολης του ευρωπαϊκού βορρά με αριστοκρατικά κατάλοιπα του παρελθόντος. Με οδηγό τη φαντασιοκοπία και την ερωτοληψία των 25 χρόνων της, η Εύα θα γνωρίσει τον φόβο, τη μοναξιά, αλλά και την τρυφερότητα μιας ζωής έξω από το προστατευτικό δίκτυ της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας. Στα “μπαγάζια” της κουβαλά την αφέλεια, το όνειρο της Ευρώπης, αλλά και το τραύμα του ναυτικού πατέρα: το ταξίδι για την Εύα είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και το Τορίνο γίνεται η δική της “στενή πύλη” αυτής της περιπλάνησης που μόλις άρχισε.

Μυθιστόρημα, Ηρόδοτος, 2020, 264 σελ.

Το ταξίδι τους – Άννα Β. Μανδυλαρά

Οι πολλαπλές ταυτότητες των Ελλήνων της διασποράς, Μασσαλία, 19ος αιώνας


Όταν το 1899 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25η εκατονταετηρίδα από την ίδρυση της πόλης, η ελληνική παροικία αριθμούσε περίπου χίλιους κατοίκους, δεκάδες εύρωστους εμπορικούς οίκους, αρκετούς πλοιοκτήτες και μερικά τραπεζικά καταστήματα. Η συμμετοχή των Νεοελλήνων στην τεράστια κινητοποίηση της πόλης για τον εορτασμό ήταν σημαντική, διότι συμβόλιζε τη συνάντηση του παρελθόντος με το παρόν: οι “Φωκαείς” ζούσαν στην πόλη της Μασσαλίας, η ιστορία έδινε σάρκα και οστά στον μύθο. Ενώ ο μύθος είναι σήμερα ακόμη ζωντανός και γνωστός σε κάθε μαθητή της Μασσαλίας, η ιστορία των νεοελλήνων παροικών του 19ου και του 20ού αιώνα παραμένει εν πολλοίς άγνωστη. Η παρούσα εργασία δεν διατείνεται ότι θα καλύψει αυτό το κενό, για τον απλούστατο λόγο ότι η έλλειψη ιστορικής παιδείας και ιστορικής συνείδησης, που στοχεύει στη βελτίωση των όρων ζωής, χρειάζεται συλλογική προσπάθεια, οπλισμένη με οργάνωση, επιμονή και υπομονή. Επειδή όμως στον πανεπιστημιακό δάσκαλο οι αφορμές για αναστοχασμό και περαιτέρω έρευνα δεν δίνονται μόνο από την ίδια την έρευνα και τα βιβλία, αλλά κυρίως από τη διδασκαλία, τα κενά της και την ανταπόκριση των φοιτητών, το παρόν πόνημα ευελπιστεί να εμπλουτίσει το μικρό εργαστήρι συλλογικότητας που είναι οι πανεπιστημιακές διαλέξεις.

Ιστορία, Ηρόδοτος, 2015, 524 σελ.