Δημοσθένης Παπαμάρκος

Γυμνά οστά – Δημοσθένης Παπαμάρκος

Ένας πλανήτης «αμετάκλητα απολεσθείς» για την ανθρωπότητα, μια πραγματικότητα που μάχεται κάθε ιδέα αρετής, κάθε διαχωρισμό ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στον άνθρωπο και στη μηχανή. Ένας κόσμος που το σώμα του το έχει καταφάει η σήψη, ένας κόσμος συναρμολογημένος από γυμνά οστά. Σε αυτόν τον κόσμο ένας άνθρωπος και μια μηχανή αναπτύσσουν μια απρόσμενη, συμβιωτική σχέση, για να αντιμετωπίσουν τη φρίκη της ραδιενέργειας και των άλλων ανθρωποφάγων μηχανών. Αδίστακτοι κυνηγοί οι δυο τους, απελπισμένοι νεκροφάγοι σε ένα περιβάλλον όπου η επιβίωση είναι μια διαρκής άσκηση στη βία και τη σκληρότητα.

Ωστόσο, η έλευση ενός ξένου θα θέσει σε αμφισβήτηση την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, γιατί θα τους φέρει αντιμέτωπους με κάτι που πίστευαν πως έχει οριστικά χαθεί – με την ελπίδα. Είναι, όμως, αυτός ο ξένος και όσα υπόσχεται ικανά να τους οδηγήσουν έξω από την επικράτεια του θανάτου, ή θα τους σπρώξουν βαθύτερα σε αυτήν;

Εικονογράφηση: Kanellos Cob

Κόμικς, Polaris, 2021, 128 σελ.

Γκιακ – Δημοσθένης Παπαμάρκος

Οι ήρωες αυτών των διηγημάτων, στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία, έρχονται αντιμέτωποι με τους ρόλους που τους επιβάλλουν οι παραδοσιακοί κανόνες και το βίωμα του πολέμου. Συγκρούονται, υποτάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν.

Το γκιακ είναι το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που σκιάζει τις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται την απώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες της παράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους.

Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών (2015)
Βραβείο Διηγήματος/Νουβέλας – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” (2015)

Διηγήματα, Εκδόσεις Πατάκη, 2020, 208 σελ.

Εξημέρωση – Δημοσθένης Παπαμάρκος

Νεκρογραφία
Η καταστροφή της Μιλήτου, η σιωπή των Συβαριτών. Η μνήμη, η ιστορία και το πένθος, σε μια παραβολική αφήγηση για το πώς ο λόγος εξημερώνει την πραγματικότητα.

Ως όρος, η “εξημέρωση” περιγράφει την επέμβαση σε έναν πληθυσμό ζώων ή φυτών με στόχο την ανάδειξη εκείνων των χαρακτηριστικών τους που θα τα καταστήσουν χρήσιμα για τον άνθρωπο και θα του επιτρέψουν να κυριαρχήσει στον πληθυσμό αυτό και να τον ελέγξει. Υποδηλώνει επίσης τη διαδικασία κατά την οποία κάποιος οικειοποιείται την αφήγηση μιας τραυματικής εμπειρίας ενός ατόμου ή μιας ομάδας με στόχο τη μεταποίησή της σε μια νέα αφήγηση. Η νέα αυτή αφήγηση επιτρέπει σε τρίτους που δεν έχουν βιώσει την εμπειρία την ψευδαίσθηση της συμμετοχής τους σε αυτή.
Οι ορισμοί αυτοί και ο καταλυτικός ρόλος που παίζει ο κυρίαρχος ανθρώπινος λόγος αποτελούν τους βασικούς άξονες του έργου, το οποίο διερευνά την εξημέρωση ως μία διαδικασία που παραμένει πάντοτε ατελής και πέρα από τις δυνατότητες του ανθρώπου να την πραγματώσει.

“Η “Εξημέρωση” πρωτογράφτηκε για τις ανάγκες της ομώνυμης 24λεπτης παράστασης που ανέβηκε τον Ιούνιο του 2018, σε σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Θεάτρου “The Future of Europe”, το οποίο διοργάνωσε το Θέατρο της Στουτγκάρδης. Το έργο αυτό αποτέλεσε την επίσημη συμμετοχή της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου στο εν λόγω φεστιβάλ.

Η περαιτέρω επεξεργασία τού κειμένου αυτού οδήγησ σε ευρεία αναθεώρηση και επέκτασή του. Αποτέλεσμα είναι η παρούσα εκδοχή της “Εξημέρωσης”. Σε αυτήν βασίστηκε η παράσταση, πάλι σε σκηνοθεσία Γεωργίας Μαυραγάνη, που ανέβηκε για πρώτη φορά στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση τον Ιανουάριο του 2020.”
(από το Σημείωμα του συγγραφέα)

Θεατρικό, Εκδόσεις Πατάκη, 2020, 46 σελ.

ΜεταΠοίηση – Δημοσθένης Παπαμάρκος

“Βάλε να φάω, βάλε να πιω, κι έτσι ν’ αναθυμήσω πώς κάμουνε οι βλάμηδες κι οι ξυπνητοί ανθρώποι. Γιατί αδερφός σου ξάπλωσα, μ’ αναγυρίζω ίσκιος”.

Δώδεκα διηγήματα για την αδελφική αγάπη και την εκδίκηση, την ανία και την τρέλα, το παράδοξο της ταυτότητας και τη μοναχική πορεία προς το θάνατο. Αναμειγνύοντας το φανταστικό με το ρεαλισμό και το ανοίκειο με το καθημερινό, οι ιστορίες αυτές μιλούν για την αγωνιώδη αναμέτρηση με το χρόνο και την πραγματικότητα, αλλά και για τη δημιουργική μεταποίησή τους.

Οι ήρωες της “ΜεταΠοίησης”, χωρίς να ζητούν κατανόηση ή συγχώρηση, αφηγούνται σε πρώτο ενικό, αιφνιδιάζοντας τον αναγνώστη με την παραδοξότητα, την αμεσότητα και τη βίαιη τρυφερότητά τους.

Διηγήματα, Κέδρος, 2015, 119 σελ.

Γκιακ – Δημοσθένης Παπαμάρκος

Οι ήρωες αυτών των διηγημάτων, στρατιώτες που πολέμησαν στη μικρασιατική εκστρατεία, έρχονται αντιμέτωποι με τους ρόλους που τους επιβάλλουν οι παραδοσιακοί κανόνες και το βίωμα του πολέμου. Συγκρούονται, υποτάσσονται, ζουν εν κρυπτώ ή φεύγουν.

Το γκιακ είναι το αίμα, ο συγγενικός δεσμός και ο νόμος του αίματος που σκιάζει τις ζωές τους. Με έναν τραχύ προφορικό λόγο, οι ιστορίες τους αφηγούνται την απώλεια προσανατολισμού, την αδυναμία τους να συμβιβάσουν τους κώδικες της παράδοσης με τα συναισθήματα και τη συνείδησή τους.

Βραβείο Ιδρύματος Πέτρου Χάρη Ακαδημίας Αθηνών (2015)
Βραβείο Διηγήματος/Νουβέλας – Περιοδικό “www.oanagnostis.gr” (2015)

Διηγήματα, Αντίποδες, 2014, 128 σελ.

Ο τέταρτος ιππότης – Δημοσθένης Παπαμάρκος

Οι φλόγες της πυρκαγιάς που καταστρέφουν την κωμόπολη φανερώνουν στα έκπληκτα μάτια του Ωκεανού το φοβερό του έγκλημα. Ζώντας για χρόνια τη ζωή ενός μισθοφόρου, νοιώθει για πρώτη φορά τον κυνισμό του να κλονίζεται και τα όμορφα ψέματα, στα οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή έντυνε τις πράξεις τους, να καταρρέουν στη θέα των αιματοβαμμένων του χεριών. Για πρώτη φορά ύστερα από καιρό, καταφέρνει να κοιτάξει κατάματα τον ξεπεσμό του. Η νεκραναστημένη του συνείδηση ξυπνά τύψεις κι ενοχές, που επίμονες σαν βουκέντρες σπρώχνουν ολοένα το νου και την ψυχή του στην τρέλα. Σε μια παράκρουση, αναζητώντας τη γαλήνη, θα ακολουθήσει τις νεανικές του μνήμες, που τον οδηγούν σ’ ένα ξέφωτο στην καρδιά του δάσους. Εκεί, στο νερό ενός σιωπηλού ποταμού που χωρίζει το ξέφωτο σε δύο όχθες, θα αρχίσει το επώδυνο «ταξίδι» για να βρει αυτό που ζητά. Οδηγός του στέκεται ένα πλάσμα που μυρίζει κάτι το άχρονο και το αρχοντικό, ένα πλάσμα μυστήριο κι απέριττο, όπως και το ίδιο το ποτάμι.
Μια διήγηση για εκείνους που δεν πιστεύουν απόλυτα στην πραγματικότητα και στους νόμους της, και νοσταλγούν την «παράλογη» μυρωδιά του μύθου, χωρίς ωστόσο να αρκούνται σε μια αισθητική και μόνο τέρψη.

Μυθιστόρημα, Κέδρος, 2001, 145 σελ.

Η αδελφότητα του πυριτίου – Δημοσθένης Παπαμάρκος

Το θέμα του πρώτου μου βιβλιού είχε να κάνει με το πως η εισβολή της τεχνολογίας στη ζωή ενός ανθρώπου και ο εθισμός του σε αυτή μπορεί να επηρεάσει την κοινωνική του ζωή και γενικότερα την καθημερινότητα και τις αξίες του, σκιαγραφόμενη μέσα από γεγονότα της ζωής ενός εφήβου, γεγονότα που ενώ πατούν πάνω στην αντίληψη που έχουμε όλοι για την πραγματικότητα, κάποια στιγμή κάνουν την υπέρβαση και μπαίνουν σε μία ολότελα φανταστική σφαίρα.
Δ.Παπαμάρκος

Νουβέλα, Αρμός, 1998, 127 σελ.