Μια γάτα που την λέγαν Billie Holiday (2012), Γαβριηλίδης
Διηγήματα
Πωλούνται δάκρυα ελιάς (2014), Γαβριηλίδης
Πωλούνται δάκρυα ελιάς – Φένια Παπαδόδημα
Κάνω έτσι και βλέπω μπροστά μου το ιερό πάνω στη λεωφόρο, άγγελοι, αρχάγγελοι, τρέχαν, κορνάραν τα αυτοκίνητα, μη μιλάς, λέω, stay cool, “να εισοδεύουμε στο άληστο φως της βασιλείας των ουρανών”, έλεγε ο πάτερ, “είναι αλησμόνητη αυτή η είσοδος για την ψυχή του ανθρώπου, να εισοδεύουμε μαζί ξανά και ξανά…” Κλάξον, σειρήνες, βρισιές, προσπαθούσα ν’ ακούσω τι έλεγε, αλλά η φωνή του χανόταν μες στο πλήθος.
Μια χοντρή με σκισμένη φόρμα ήρθε δίπλα μου να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας και βρομούσε τόσο πολύ, που ήταν αβάσταχτο. “Να εισοδεύουμε στο άληστο φως ξανά… και ξανά… Ω! Ποίον έγκλημα κατά της ψυχής να της στερήσεις αυτό, την τροφήν της, το φως!… Έχοντας χάσει παντελώς κάθε ενθύμησιν του φωτός, χωρίς αυτό πώς;”
“Έχει δίκιο ο πάτερ!” ουρλιάζει η χοντρή.
“Τη δουλειά σου εσύ!” την σπρώχνει ο καντηλανάφτης.
“Συγγνώμη, θέλω να κάνω μία ερώτηση”, μ’ ακούω να λέω και… ξαφνικά απόλυτη σιωπή. Αυτοκίνητα, άνθρωποι, άγγελοι και ο πάτερ μαζί κάνουν slow motion και pause. Γυρίζουν όλοι, με κοιτούν πολύ σοβαρά, κι εγώ ρωτάω:
“Ποιος μας τράβηξε από κει για να μην το βλέπουμε το φως;”
Διηγήματα, Γαβριηλίδης, 2014, 77 σελ.
Μια γάτα που την λέγαν Billie Holiday – Φένια Παπαδόδημα
Πίσω από τα τοιχώματα τρέχει χρόνος από πηγή καθαρή και σίγουρη. Αυτός είναι ο χρόνος όπου μπορούν να συμβούν συναντήσεις που αλλάζουν για πάντα τη σχέση μας με τον εαυτό μας, με τη ζωή.
Αυτή είναι και η ιστορία μιας νέας μουσικού που περιπλανιέται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, αναζητώντας τον ζωντανό απόηχο όλων των ποταμών της τζαζ. Μέσα από αλλεπάλληλες συμπτώσεις συναντά μια μαύρη γάτα που ακούει στο όνομα Billie Holiday, μιλάει αγγλικά με τη βαριά προφορά του νότου και την παρασύρει σ’ ένα φανταστικό ταξίδι στο παρελθόν της διάσημης τραγουδίστριας. Σε ένα χωροχρόνο όπου η ζωή κι ο θάνατος συγχέονται. Οι πεθαμένοι δεν είναι τόσο πεθαμένοι ούτε οι ζωντανοί εντελώς ζωντανοί. Η νεαρή ηρωίδα που δουλεύει σαν σερβιτόρα, ενώ θα ήθελε να είναι μουσικός και να τραγουδάει, καταφέρνει μέσα από τον φανταστικό τους διάλογο να ανακαλύψει τη χαμένη της παιδικότητα. Τη δική της αληθινή δύναμη.
“God bless the child”!
Η βουτιά στο παρελθόν μιας τόσο βασανισμένης αλλά και απίστευτα δυνατής προσωπικότητας, λειτουργεί θεραπευτικά για τη νεαρή μουσικό. Το ραπ (το πνεύμα, όπως ονομάζεται στην Αφρική) της Billie, κατακλύζει την ψυχή της και την κάνει να ξεπεράσει τον εαυτό της για να συναντήσει τη Μουσική.
Αφήγημα, Γαβριηλίδης, 2012, 89 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης
