Καλλιόπη Εξάρχου

Τόσο ήθελε το στήθος – Καλλιόπη Εξάρχου

Η ποιητική συλλογή “Τόσο ήθελε το στήθος” μιλάει την ανθρώπινη περιπέτεια, επικαλούμενη τη δυναμική της σωματικότητας του Λόγου. Πρόκειται για εκχώρηση άνευ όρων, με την προσδοκία να οικοδομήσει τη Φωνή του Ποιητή, μέσα από τις αρχετυπικές στιγμές της ανθρωπότητας, τον έρωτα, τον πόνο, τη μνήμη, τον φόβο, την επιθυμία, την ενοχή.

Ποίηση, Σοκόλη, 2020, 96 σελ.

Η κυρία Χ – Καλλιόπη Εξάρχου

Δεκαπέντε διηγήματα μικρής φόρμας αφηγούνται τη ζωή της Κυρίας Χ.
Μιας γυναίκας ευάλωτης και ευθυτενούς που σηκώνεται κάθε φορά, κουβαλώντας τη γη ολόκληρη στους ώμους της.

Διηγήματα, Σοκόλη, 2018, 48 σελ.

Δημήτρης Δημητριάδης: Το θέατρο του ανθρωπισμού – Καλλιόπη-Στυλιανή Έξαρχου

Στην παρούσα μελέτη, το θέατρο του Δημήτρη Δημητριάδη ερευνάται μέσα από το πρίσμα της επινοημένης ανάστασης του ανθρωπισμού, ιδωμένου ως ολιστικής εικόνας του ανθρώπου, δηλαδή με τη σύμπραξη κάθε πλευράς, ετερότητας και ξενότητας.

Η δραματουργία του Δ. Δημητριάδη εμφανίζεται σαν μια έκρηξη ανθρωπογνωσίας στο θεατρικό τοπίο της Ελλάδας. Με πρωταγωνιστή τον άνθρωπο ως παράλειψη, με παρεκκλίσεις, υπερβάσεις των ορίων και στερεοτύπων παντός είδους, ο συγγραφέας οικοδομεί τη χώρα του ανθρωπισμού, ξεκινώντας πρώτα από τη δική του καταβύθιση στο σκοτάδι του βιώματός του και στη συνέχεια τη μετουσίωσή του σε τέχνη επί σκηνής.

Με άλλα λόγια, ο Δ. Δημητριάδης ανθρωπολογεί, διαρρηγνύοντας τα σύνορα και τους νόμους, για να κάνει παράσταση τα σκηνικά συμβάντα που συνηγορούν υπέρ της αποκάλυψης της ανθρώπινης φύσης. Η παρουσία και η απουσία, το ορατό και το αόρατο, το λεχθέν και το μη λεχθέν, το πνεύμα και το σώμα, το ακατάδεκτο και το καταδεκτικό γίνονται οι άξονες του Δράματος του Σύμπαντος, με το θέατρο να είναι ο δραματικός ομφαλός, εκεί όπου σπαρταράει το γένος των ανθρώπων.

Ερμηνεία και κριτική, Σοκόλη, 2016, 96 σελ.

Μάχιμα χείλη – Καλλιόπη Εξάρχου

«Μάχιμα χείλη»
Και ενώ όλα μαρτυρούσαν
την επερχόμενη αντάρα
-ουρανός
θάλασσα
γη-
στο βάθος
ο ορίζοντας άφηνε υπαινιγμούς
για σπήλαια απολλώνια

Χάρηκα

Δεν ξέρω γιατί
θα έπρεπε
να δίνω σημασία
στις δυσοίωνες βροντές

Δεν ξέρω γιατί
δεν θα ‘πρεπε
να εμπιστευτώ το μυστικό
των μάχιμων χειλιών
που τα βυζαίνεις
και σε τρέφουν
και σε κάνουν
μεγάλο και τρανό

Ποίηση, Σοκόλη, 2014, 80 σελ.

Βιβλιάριο καταθέσεων – Καλλιόπη Εξάρχου

Δεν τελειώνεις με την Ποίηση.
Δεν τελειώνεις με τους Ποιητές.
Πάντα θα περιμένουν
τον καιρό
της συγκομιδής των πληθυντικών
για να συνοψίσουν
τον ενικό του Λόγου.

Ποίηση, Γιαλός, 2012, 72 σελ.

Extra Large – Καλλιόπη Εξάρχου

Μια ζωή extra large ονειρευόταν η Ιωάννα. Όμως, κάθε άλλο παρά extra large αποδείχθηκε. Δώδεκα πορτρέτα της ηρωίδας, από τα εφηβικά μέχρι τα ενήλικα χρόνια του βίου της, έχοντας ως βασικό σκηνικό φόντο μια στενόκαρδη επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του ’70, επιδιώκουν να περιγράψουν, με χιούμορ και ευαισθησία, τα “πάθη”, αλλά και το προσωπικό “καταφύγιο” που έχτισε αθόρυβα η καταπιεσμένη Ιωάννα για να διασώσει την αλήθεια της.

Διηγήματα, Σοκόλη, 2011, 96 σελ.