Ο ερευνητικός της χώρος περιλαμβάνει την ποιητική της ανατροπής (ειρωνεία, σάτιρα, παρωδία, χιούμορ), τη νεοελληνική λογοτεχνία από τον 19ο αιώνα έως σήμερα, την ευρωπαϊκή ποίηση, τη μετάφραση της ποίησης, καθώς και την ταυτότητα των λογοτεχνικών χαρακτήρων. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες σε περιοδικά και σύμμεικτους τόμους, και έχει επιμεληθεί, από το 1992 έως σήμερα, δώδεκα τόμους με τα πεζογραφικά και ποιητικά έργα του Γιάννη Σκαρίμπα, για τις εκδόσεις Νεφέλη. Την τελευταία δεκαετία ασχολείται συστηματικά με το έργο του Καβάφη και τη σύγχρονη λογοτεχνία, ενώ, παράλληλα, προσπαθεί μάταια να “κλείσει τους λογαριασμούς της” με τον Σκαρίμπα.
Παρωδία εμπαικτική και παρωδία παιγνιώδης (1997), Περίπλους
Η ποιητική της ανατροπής (2005), Νεφέλη
Ασύμβατη συνοδοιπορία (2017), Νεφέλη
Συλλογικά έργα
Σπουδή στον ποιητή Γ. Θ. Βαφόπουλο (1996), Ευθύνη
Η παλαιότερη πεζογραφία μας (1997), Σοκόλη
Ο έξω-ελληνισμός (2000), Σχολή Μωραΐτη
Ο Γιώργος Σεφέρης ως αναγνώστης της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας (2002), University Studio Press
Το αειθαλές παιδί (2007), Εκδόσεις Καστανιώτη
Πρακτικά Α΄ Πανελληνίου Συνεδρίου για τον Γιάννη Σκαρίμπα (2007), Διάμετρος
Ταυτότητες στον ελληνικό κόσμο (από το 1204 έως σήμερα) (2011), Ευρωπαϊκή Εταρεία Νεοελληνικών Σπουδών (Ε.Ε.Ν.Σ.)
Γιάννης Δουβίτσας 1943-2003 (2013), Νεφέλη
Η μεταμυθοπλασία ως αφηγηματικός τρόπος και κριτική του μεταμοντερνισμού (2018), Βιβλιόραμα
Μεταφράσεις
Orna, Elizabeth, Οργάνωση των πληροφοριών στην έρευνα (1998), Ελληνικά Γράμματα
Ασύμβατη συνοδοιπορία – Κατερίνα Κωστίου
Όψεις της έκκεντρης γραφής και ιδεολογίας του Γιάννη Σκαρίμπα
Είτε εστιάζουν στα εκκεντρικά προσωπεία του, είτε στη γλώσσα, ή ακόμη σε ζητήματα πολιτικής και ιδεολογίας, οι εργασίες αυτού του τόμου δημιουργούν ένα δίκτυο συνάψεων που αναδεικνύουν
τον προσίδιο μοντερνισμό του Σκαρίμπα και φωτίζουν την απόσταση που τον χωρίζει από τους συγκαιρινούς του. Αντικείμενο μελέτης αυτού του τόμου αποτελούν τόσο η πεζογραφία όσο και η ποίησή του, καθώς ο συγγραφέας έχει προσδώσει υπερειδολογική ταυτότητα στο λογοτεχνικό του σύμπαν, μεταπλάθοντας τα ίδια θέματα, που πρώτα στερεώθηκαν στην πεζογραφία του, είτε σε ποιήματα είτε σε θεατρικά έργα και στεγάζοντας στο πεζογραφικό του έργο ποιήματα που απαντούν και στις ποιητικές του συλλογές. Τα μεθοδολογικά εργαλεία που υιοθετούνται αντιστοιχούν στο πολύτροπο συγγραφικό εγχείρημα του συγγραφέα, με στόχο να αναδείξουν την πολυσημία της προσωπικής του μυθολογίας και τους τροπισμούς της γραφής του. Υπαγορευμένες από την πολυπλοκότητα του πρωτεϊκού σκαριμπικού έργου και τελευταίος σταθμός μιας ερευνητικής διαδρομής που ξεκίνησε περίπου πριν από είκοσι πέντε χρόνια, οι μελέτες αυτές έχουν επιλεγεί ως προτάσεις εργασίας ενός πεδίου ανοιχτού και δυνάμει καρποφόρου.
Στόχος τους είναι να γονιμοποιήσουν την κριτική ευρηματικότητα νεότερων μελετητών, αναδεικνύοντας τη δυναμική της σκαριμπικής γλώσσας, που καθορίστηκε όχι από τον περίκλειστο επαρχιακό χώρο της παραγωγής της, αλλά από την αδιαμεσολάβητη και ιδιοπαθή εκκεντρικότητα του δημιουργού της.
Ερμηνεία και κριτική, Νεφέλη, 2017, 208 σελ.
Η ποιητική της ανατροπής – Κατερίνα Κωστίου
Σάτιρα, ειρωνεία, παρωδία, χιούμορ
Είναι η σάτιρα είδος; Ποιά είναι η σχέση της με την ειρωνεία; Πώς ορίζονται η ειρωνεία και το χιούμορ; Πώς λειτουργεί η παρωδία; Και πώς διαμορφώνονται οι έννοιες αυτές από εποχή σε εποχή;
Οι παραπάνω όροι, που συνιστούν την ποιητική της ανατροπής, αποτελούν διεθνώς πεδίο διαφωνιών και αντιφάσεων, εξαιτίας της δυσκολίας που παρουσιάζεται κατά τον προσδιορισμό των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους και της δυναμικής τους διάδρασης. Ωστόσο, οι όροι αυτοί, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν αποκτήσει έναν ιδιαίτερο ρόλο στον χώρο της κριτικής και της θεωρίας της λογοτεχνίας, λειτουργώντας είτε ως αξιολογικό κριτήριο των λογοτεχνικών κειμένων, είτε ως μέρος της συγγραφικής πρακτικής. Στον ελληνικό χώρο οι παραπάνω έννοιες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχουν απασχολήσει συστηματικά την κριτική, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται συνήθως εναλλακτικά δυσχεραίνοντας την ερμηνευτική διαδικασία. Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να διακριβώσει το εύρος της ορολογίας και τις εννοιολογικές συγκλίσεις και αποκλίσεις αυτών των όρων, εκκινώντας από τη νεοελληνική λογοτεχνία. Παράλληλα, αποπειράται να δείξει πώς αυτές οι έννοιες, σύνθετες όχι μόνο λόγω της δυναμικής τους φύσης αλλά και λόγω των φιλοσοφικών τους διαστάσεων και των πολιτισμικών τους διαπλοκών, αποβαίνουν έγκυρα και αποτελεσματικά εργαλεία της κριτικής.
Ερμηνεία και κριτική, Νεφέλη, 2005, 277 σελ.
Παρωδία εμπαικτική και παρωδία παιγνιώδης – Κατερίνα Κωστίου
Ο ανώνυμος Σπανός (14ος-15ος αι.) και ο Κανών Περιεκτικός πολλών εξαιρέτων πραγμάτων των εις πολλάς πόλεις και Νήσους και Έθνη και Ζώα εγνωσμένων, του Κωνσταντίνου Δαπόντε (18ος αι.)
Μελέτη για την παρωδία και τη σάτιρα με βάση δύο παρωδίες εκκλησιαστικών κειμένων. Του «μπεστ σέλλερ» του 14ου/15ου αιώνα «Σπανός» και του ποιητικού έργου του Κων. Δαπόντε «Ο κανών περιεκτικός πολλών εξαιρέτων πραγμάτων».
Ιστορία και κριτική, Περίπλους, 1997, 123 σελ.
Πηγές: Biblionet, Νεφέλη, Περίπλους
