Στάμος Τσιτσώνης

Οι συνωμότες του μητροπολιτικού πάρκου – Στάμος Τσιτσώνης

Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην παραλιακή λεωφόρο και ένας φόνος ενός σημαντικού πολιτικού και επιστήμονα που διαπράττεται μετά από μια συνέντευξή του στην τηλεόραση, τα οποία συμβαίνουν την ίδια μέρα, γίνονται αφορμή για μια σειρά παρεξηγήσεων και ενεργειών που εκθέτουν πρόσωπα και πράγματα. Μια ομάδα ετερόκλητων χαρακτήρων (από το τραγικό έως το κωμικό) που συνδέονται με τα θύματα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση που δημιουργείται. Εξυφαίνουν με αδέξιες και αμίμητες τεχνικές μια συνωμοσία που ο καθένας ξεχωριστά πιστεύει ότι θα τον οδηγήσει σε κάτι πολύ συναρπαστικό για το ατομικό του μέλλον. Η υπόθεση περιπλέκεται όταν διαπιστώνουν ότι πίσω από τους φόνους υπάρχει κάτι σπουδαιότερο που ξεπερνάει τα ιδιοτελή σχέδιά τους…

Μυθιστόρημα, Έναστρον, 2021, 496 σελ.

Μπράντι με πάγο – Στάμος Τσιτσώνης

“Άσε να ακούσουµε τη µουσική”, του ψιθύρισε. “Άλλωστε πού θα ξαναβρείς την ευκαιρία να είσαι παρών σε ένα θαύµα; Να έχεις να λες κάτι στα παιδιά και στα εγγόνια σου. Αν κάνεις τον κόπο να έρθεις πάλι αύριο, η µουσική θα έχει τελειώσει και µαζί µ’ αυτήν οι φόβοι και οι ανησυχίες σου”.
Ένας ιδιόρρυθμος μαθηματικός, ένας ονειροπόλος διευθυντής τσίρκου, ένας συλλέκτης αντικών, ένας ηθοποιός που ψάχνει μια ευκαιρία, μια παρέα που δεν ξέρει τι να αποφασίσει, ένας συγγραφέας που αναζητάει την έμπνευση, ένας επιστήμονας που βρίσκεται σε έναν κόσμο που φαντάστηκε πως υπάρχει είναι μερικοί από τους ήρωες που ζωντανεύουν στα νέα διηγήματα του Στάμου Τσιτσώνη. Ο συγγραφέας σερβίρει μπράντι με πάγο, αναλαμβάνει ρόλο εξομολογητή και μεταφέρει όσα άκουσε, όσα φαντάστηκε ο ίδιος κι οι συνομιλητές του μεταξύ νηφαλιότητας και ήπιας μέθης. Χαρακτηριστικά και αυτών των ιστοριών είναι ο σαρκασμός, η ευθυμία, η λύπη, οι θαμμένες επιστημονικές ανησυχίες και τα ξεθωριασμένα κατορθώματα των πρωταγωνιστών.

Διηγήματα, Κριτική, 2019, 256 σελ.

Μια διαφορετική μέρα – Στάμος Τσιτσώνης

“Τι ράτσα είσαι εσύ;” το ρώτησε ο Βασιλάκης με τον ήπιο τρόπο που μιλούσε στα δικά του πουλιά, πιάνοντάς το με τα δυο χέρια. “Απόψε θα σε φιλοξενήσουμε σε ειδικό κλουβί, φιλαράκο, και αύριο βλέπουμε”, του ψιθύρισε κάπως απολογητικά, φέρνοντας το κεφάλι του πουλιού κοντά στο στόμα του. Το κλείδωσε σε ένα ευρύχωρο μοναχικό κλουβί και γέμισε με κάθε είδους σκεύασμα το δοχείο της τροφής του. Έβγαλε το κινητό τηλέφωνο και τράβηξε μερικές φωτογραφίες το παράξενο είδος με σκοπό να τις αναρτήσει στο διαδίκτυο.
Στη νέα συλλογή διηγημάτων του Στάμου Τσιτσώνη, πρόσωπα με διαφορετικές προελεύσεις, συνήθειες και εμμονές, με διαφορετικές ανάγκες και τρόπο σκέψης, συναντιούνται στον αφηγηματικό χώρο και χρόνο. Η λογική δεν είναι η πρώτη τους επιλογή, αλλά κι ο κόσμος του ονείρου δεν είναι πάντα ασφαλής. Χάρη στον ειρωνικό συνδετικό ιστό του Τσιτσώνη, οι ήρωες αντιμετωπίζονται με καλοσύνη και τρυφερότητα. Οι συνέπειες από την παραβίαση των κανόνων δεν απαξιώνουν τις αποφάσεις και τις πράξεις τους. Αντίθετα, τις νομιμοποιούν και δεν μοιάζουν καθόλου παράδοξες.

Διηγήματα, Κριτική, 2017, 256 σελ.

Πετεινός νοτίων προαστίων

Την παρατηρώ τώρα πιο σχολαστικά. Τα γαλανά μάτια της ισορροπούν πάνω από σκουρόχρωμα διογκωμένα ημικύκλια που δείχνουν να έχουν σχηματιστεί από τα συσσωρευμένα δάκρυα πολλών χρόνων. Το θολό ξεπλυμένο βλέμμα της δικαιολογείται εύσχημα από έναν προχωρημένο καταρράκτη, αλλά ο πιθανότερος λόγος είναι η αχλή του αβέβαιου μέλλοντος που πασχίζουν να διακρίνουν τα μάτια της. Το βλέμμα της δείχνει να διαπερνά το γυαλί της οθόνης και να κουρνιάζει στις κόγχες των δικών μου ματιών. Βλέπω τώρα αυτά που βλέπει, εκείνη βλέπει ό,τι βλέπω. Σκέφτομαι πως έχει και τα καλά της τούτη η αρρώστια. Γνωρίζεις κάθε μέρα νέα πρόσωπα. Μόνο που μόλις αρχίζεις να τα συνηθίζεις “φεύγουν” και ξανάρχονται σαν νέα πάλι.
Στη νέα συλλογή διηγημάτων του, “Πετεινός νοτίων προαστίων”, ο Στάμος Τσιτσώνης απομακρύνεται για λίγο από τη χρήση των μαθηματικών, ως συνδετικού κρίκου των ιστοριών του, αλλά διατηρεί την ίδια ισχυρή δομή και αφήνεται ξανά στην καλλιέργεια της πυκνής αφήγησης κρατώντας αμείωτο το χιούμορ, την ειρωνεία και την ανατροπή. Αυτή τη φορά συνδέει μεταξύ τους πρόσωπα και καταστάσεις, σαν σενάρια ταινιών μικρού μήκους, σε έναν κόσμο εξπρεσιονιστικό που συγγενεύει πολύ με τον δικό μας.

Διηγήματα, Κριτική, 2016, 256 σελ.

Χωρίς απόδειξη

Δώδεκα ιστορίες που ισορροπούν ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, στον σαρκασμό και στο χιούμορ, στο παράδοξο και στο μαθηματικώς ευεξήγητο. Ιστορίες που εφάπτονται της μαθηματικής σκέψης, η οποία διαπερνά τα συμβάντα της ζωής, τις υπόρρητες φιλοδοξίες ή τις συγκαλυμμένες προσδοκίες των ηρώων τους. Δώδεκα διηγήματα που δεν χρειάζεται να γνωρίζεις αν αυτό που περιγράφουν έχει συμβεί, αλλά που σε προκαλούν να το αποδεχτείς.
Έτσι… Χωρίς Απόδειξη.
Δώδεκα συναρπαστικές εκδρομές στη χώρα των μαθηματικών, δώδεκα ιστορίες με φιλοπαίγμονα διάθεση που ακροβατούν επιτυχημένα ανάμεσα στην ορθή πληροφόρηση, την ουσιαστική μικροπλοκή και τον αιχμηρό σχολιασμό. – Τεύκρος Μιχαηλίδης
Στα ευρηματικά διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή Χωρίς απόδειξη, ο Στάμος Τσιτσώνης αποδεικνύει έμπρακτα, με φαντασία και χάρη, ότι τα μαθηματικά και η αφήγηση έχουν βαθύτερη, φυσική συγγένεια.
Απόστολος Δοξιάδης

Διηγήματα, Κριτική, 2014, 192 σελ.