Σπούδασε φιλοσοφία και παιδαγωγικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και θέατρο στην Ανώτερη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και το Τμήμα Θεάτρου του ΑΠΘ (Μεταπτυχιακές σπουδές στη Δραματολογία-Παραστασιολογία). Είναι μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης.
Ως ηθοποιός συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ (συνεργασίες με τους σκηνοθέτες Α. Βουτσινά, Γρ. Βαφέα, Β. Παπαβασιλείου, Ν. Σακαλίδη, Γ. Ρήγα, Γ. Καλατζόπουλο κτλ). Ως σκηνοθέτις ίδρυσε τον Φορέα Γραμμάτων και Τεχνών ΑΧΘΟΣ, με τον οποίο ανέβασε πειραματικές παραστάσεις σε διεθνείς καλλιτεχνικές διοργανώσεις (Art Villages, Βiennale Νέων Καλλιτεχνών) και το Εργαστήρι Παραστατικών Τεχνών Artis3, με το οποίο σκηνοθετεί συνθέσεις βασισμένες σε μαρτυρίες και ιστορικές καταγραφές (documentary theatre) και περφόρμανς με ειδική προσαρμογή στο περιβάλλον (sight specific theatre). Εμψυχώνει εργαστήρια δημιουργικής γραφής, δραματοποίησης και θεάτρου για παιδιά και ενήλικες και ερευνά τη σχέση του θεάτρου με την εικοναφήγηση (κόμικ). Εργάζεται στο Καλλιτεχνικό Σχολείο Θεσσαλονίκης. Δημοσιεύει σε λογοτεχνικά περιοδικά και blog.
Πώς τα πας με την απώλεια; (2018), Οροπέδιο
Ντελικάλτ (2020), Γράφημα
Θεατρικά έργα
Η φωνή του νερού (2001), Άχθος
Εγώ και μερικές φίλες μου (2009), Γράφημα
Παιδική λογοτεχνία
Με μια ανάσα: Εννέα μικρά παραμύθια (2004), Δημ. Συκεών
Τα απλά παραμύθια ενός σπιτιού (2015), Ρώμη
Γάμος στα βαθιά (2016), Ρώμη
Δοκίμια-Μελέτες
Η χάρτινη Αντιγόνη (2013), Γράφημα
Ντελικάλτ – Αλεξάνδρα Μυλωνά
Εγώ και μερικές φίλες μου: Αφηγήσεις γυναικών
Έντεκα χρόνια μετά την έκδοση των μονολόγων “Εγώ και μερικές φίλες μου”, Γράφημα, 2009, η Αλεξάνδρα Μυλωνά επανέρχεται με τις αφηγήσεις έντεκα γυναικών που δίνουν ραντεβού στην ταράτσα της πολυκατοικίας, όπου συγκατοικούν, ένα καυτό αυγουστιάτικο βράδυ. Γυναίκες απλές, της διπλανής πόρτας και όλων των ηλικιακών αποχρώσεων, από την εφηβεία μέχρι την Τρίτη ηλικία. Γυναίκες που ταλανίζονται από μικρά ή μεγάλα τραύματα της ζωής τους και στροβιλίζονται συνεχώς στον χορό του έρωτα. Από τη δεκαεξάχρονη Πατρίτσια μέχρι την εξηνταεννιάχρονη Άλμα διαβάζουμε συναρπαστικές αφηγήσεις από περιστατικά, σκέψεις και επιθυμίες καταπιεσμένων υπάρξεων.
Ελένη Κ. Παπαδοπούλου (fractalart.gr)
Διηγήματα, Γράφημα, 2020, 104 σελ.
Πώς τα πας με την απώλεια; – Αλεξάνδρα Μυλωνά
“… Και σηκώνεται εκεί στη μέση της ξένης παράστασης. Και διασχίζει τη σκηνή, σαν ρόλος κι αυτή που ήρθε η σειρά του για να παίξει και φεύγει -νιώθει τ’ αμήχανα βλέμματα των άλλων, όλων, που την κοιτούν- τι κάνει αυτή, τρελάθηκε; Και βγαίνει έξω απ’ το θέατρο και παίρνει τον δρόμο για το σπίτι, τρέχοντας πάει σχεδόν, σαν να μην κρατιέται, δεν κρατιέται, όχι άλλο. Και σκαρφαλώνει στη σκάλα και μπαίνει στο πατάρι και ψάχνει. Και τη βρίσκει τη βαλίτσα, βαριά, τη σπρώχνει, τη ρίχνει κάτω, δεν μπορεί αλλιώς, μπαμ! Και σπάει αυτή απ’ την πτώση κι ανοίγει και πετάγονται τα ρούχα έξω και μια μυρωδιά ναφθαλίνης. Και το βλέπει, να εκεί, διπλωμένο είναι…”
Διηγήματα, Οροπέδιο, 2018, 144 σελ.
Γάμος στα βαθιά – Αλεξάνδρα Μυλωνά
Γάμος στα βαθιά
ή αλλιώς βυθο-παντρολογήματα
για μικρά και μεγάλα παιδιά,
που βουτούν με τη φαντασία τους σε ονειρεμένους βυθούς
και τους χρωματίζουν με ακουαρέλες, μαρκαδόρους ή ξυλομπογιές
για όλα τα παιδιά,
που δεν φοβούνται να γίνουν… μούσκεμα!
Γάμος στα βαθιά,
ένα θεατρικό έργο για τη θεραπευτική δύναμη της τέχνης,
που συμπληρώνει ό,τι λείπει,
που δεν διαχωρίζει αλλά ενώνει,
που πολλαπλασιάζει τη χαρά
στο παιχνίδι του θεάτρου και της ζωής.
Θεατρικό, Ρώμη, 2016, 30 σελ.
Τα απλά παραμύθια ενός σπιτιού – Αλεξάνδρα Μυλωνά
Θέατρο για παιδιά
Για τη «Χαρά του παιχνιδιού» προλογίζει την αφιέρωσή της η Αλεξάνδρα Μυλωνά, στο θεατρικό της έργο για παιδιά. Μήπως η Χαρά είναι πρόσωπο πραγματικό; Ό,τι κι αν είναι η Χαρά, στα δρώμενα του έργου έχει τη φωνή και την τιμητική της. Εκεί που τα αντικείμενα προσωποποιούνται, τα πρόσωπα γίνονται αντικείμενα προς αποφυγήν: οι γονείς φεύγουν και ανοίγει η αυλαία στον κανόνα του παιχνιδιού. Ο πιο ελεύθερος κανόνας είναι τελικά και ο πιο ευρηματικός… Και το πανηγύρι αρχίζει. Κάνουμε ένα βήμα μπρος (μαζί με τα υπόλοιπα ρυθμικά βήματα) και ανακαλύπτουμε τον κόσμο, όπως τον είχαμε ξεχάσει: κάτω από τις ραφές του, στην πρώτη έκρηξη της χαράς, στην άτακτη τρέλα του. Πώς αλλιώς θα δικαιώνονταν οι αταξίες μας;
Το βιβλίο κυκλοφορεί με cd premium με μουσική και τραγούδια.
Παιδική λογοτεχνία, Ρώμη, 2015, 75 σελ.
Η χάρτινη Αντιγόνη – Αλεξάνδρα Μυλωνά
Από το αρχαίο θέατρο στο καρέ της εικονογράφησης
Πως μεταγράφεται μια ελληνική κλασική τραγωδία στον κώδικα της Ένατης Τέχνης; Πως έχει μεταφερθεί συγκεκριμένα η Αντιγόνη του Σοφοκλή στην ελληνική κόμικς “σκηνή”, από τα Κλασσικά Εικονογραφημένα μέχρι σήμερα; Στην εποχή μας, που χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση νέων τρόπων προσέγγισης του αρχαίου θεάτρου και από την ολοένα αυξανόμενη αναγνώριση της δυναμικής της τέχνης της εικοναφήγησης- ιδιαίτερα στην εκπαιδευτική διαδικασία- η συγγραφέας διερευνά τους περιορισμούς αλλά και τις δυνατότητες του εικονοαφηγημένου θεάτρου, εστιάζοντας το βλέμμα της κυρίως στο έργο των Τ. Αποστολίδη και Κ. Αρώνη Σοφοκλή Αντιγόνη (Μεταίχμιο, 2006).
Ερμηνεία και κριτική, Γράφημα, 2013, 230 σελ.
Εγώ και μερικές φίλες μου – Αλεξάνδρα Μυλωνά
Μονόλογοι γυναικών
… Ίσως η πιο σημαντική από τις πολυσυζητημένες διαφορές ανδρών-γυναικών να έγκειται εκεί: ότι οι άνδρες βλέπουν τη ζωή σαν θέατρο, ενώ οι γυναίκες το θέατρο σαν ζωή. Εκτός από το να εξηγεί την όποια ευσυγκινησία των γυναικών, αυτό, εξηγεί, ενδεχομένως, και την πρωτοβουλία της Αλεξάνδρας Μυλωνά: να πάρει τη φόρμα των σύντομων θεατρικών μονολόγων και να τη μετατρέψει σε φωνές αληθινών γυναικών. Έτσι κι αλλιώς, τυπωμένοι σε καθημερινή εφημερίδα (με μία μόνο εξαίρεση, στο τέλος, που επιβεβαιώνει τη γνήσια θεατρική τους ταυτότητα), οι μονόλογοι έχουν κάτι από χρονογράφημα και κάτι από άμεσο, δημοσιογραφικό ρεπορτάζ. Άλλοτε εκμυστηρεύσεις απελπισίας κι άλλοτε αυτάρεσκες ομολογίες εγκλήματος, άλλοτε εχέμυθες καταγραφές σε ημερολόγιο κι άλλοτε άνοιγμα καρδιάς σε φίλη, συνιστούν απολύτως πραγματικές συνθήκες γυναικείας ζωής: δουλειά, νοικοκυριό, εξαρτήσεις από οικογένεια και προετοιμασίες για ανανεωμένες εξαρτήσεις από την οικογένεια που οι ίδιες θα δημιουργήσουν, άγχος για κάποια παραπανίσια κιλά, πίκρα για το περίσσευμα τρυφερότητας που ο σύζυγος ή ο εραστής δεν εννοούν να δείξουν, μέριμνα για παιδιά, που θα εκπληρώσουν ό,τι έχουν στερηθεί οι μάνες, ή για παιδιά που πρέπει να απολαύσουν όσα τα κοινωνικά στερεότυπα επιβάλλουν στις μάνες να προσφέρουν στα παιδιά τους -έστω κι αν αυτά δεν τα χρειάζονται ή οι μάνες δεν την εννοούν την προσφορά…
Θεατρικό, Γράφημα, 2009, 130 σελ.
Με μια ανάσα: Εννέα μικρά παραμύθια – Αλεξάνδρα Μυλωνά
Θεατρική αγωγή για παιδιά προσχολικής ηλικίας
Εννέα παραμύθια που μέσα από καθημερινά “μικρά” πράγματα και καταστάσεις προσπαθούν να μυήσουν την ευαίσθητη παιδική ψυχή στα “μεγάλα” μυστικά της ζωής, όπως στη χαρά της στιγμής αλλά και στη γνώση του αέναου συμπαντικού κύκλου, στην αξία της μνήμης και τη δύναμη της δημιουργίας, στις δυνατότητες της συνεργασίας, της φιλίας και της αγάπης.
Ο αφαιρετικός και συμβολικός τρόπος γραφής, με την κατάλληλη εμψύχωση, παρακίνησε τα παιδιά σε μια δημιουργική προσέγγιση των παραμυθιών με ανάγνωση και συζήτηση, με αυτοσχεδιασμό, παντομίμα, δραματοποίηση και, τέλος, μ’ ένα θεατρικό δρώμενο – παράσταση (και μέσα, μερικές φορές, στη διασκευή τους, σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις ανάγκες των μικρών μου φίλων)…
Αλεξάνδρα Μυλωνά
Συγγραφέας, σκηνοθέτης, εκπαιδευτικός
Παιδική λογοτεχνία, ΔΕΚΠ και Πολιτισμού Συκεών, 2004, 19 σελ.
Η φωνή του νερού – Αλεξάνδρα Μυλωνά
“Οι Σειρήνες με το τραγούδι τους έχουν γλιστρήσει απ’ το κοχύλι στο μυαλό μου και είναι εδώ. Και σκάβουν. Χρόνια τώρα, μου έκαναν πληγές που άρχισαν να αιμορραγούν.
Ξεγελάστηκα. Νόμισα πως ένα τραγούδι που μας αρέσει είναι ακίνδυνο. Δεν ήξερα…
Το τραγούδι γίνεται κραυγή. Βρίσκει τον άλλο μας εαυτό. Το θαμμένο. Ξυπνά μέσα μας τον πόθο για μιαν άλλη ζωή μακριά απ’ αυτήν που αναγκαζόμαστε να ζούμε κάθε μέρα και δε μας αρέσει και μας συνθλίβει.
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου, με μεγάλες ανάσες…”
Θεατρικό, Άχθος, 2001, 31 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ρώμη, Γράφημα, Άχθος, Οροπέδιο
