Αμάντα Μιχαλοπούλου

Γιάντες – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Νέα έκδοση, συμπληρωμένη
Έκδοση 3η


Μιλάνε οι ντομάτες; Οι γλωσσολόγοι πλέκουν τις κρύες νύχτες του χειμώνα; Τα ντολμαδάκια είναι έργα τέχνης;
Μια δολοφονία μπορεί να συντελεστεί μέσω ταχυδρομείου;
Γιάντες είναι το παιχνίδι μνήμης που παίζουμε με το διχαλωτό κοκαλάκι του κοτόπουλου. Παίκτες εδώ είναι τα δύο αδέρφια, οι αφηγητές του βιβλίου – η Αθηνά και ο Ηλίας.
Μετά το θάνατο του πατέρα τους, ο Ηλίας γράφει στα αγγλικά μια νουβέλα για την οικογενειακή ιστορία. Ζητά από την Αθηνά να τη μεταφράσει. Εκείνη δέχεται, μόνο που για να αυξηθούν οι σελίδες αποφασίζει να γράψει και τη δική της εκδοχή. Έχουν μεσολαβήσει δραματικά γεγονότα: ένα έγκλημα, ένα συντριπτικό κάταγμα, ένας χωρισμός.
Γεννιέται ένα βιβλίο «διπλό». Τα υλικά μαγειρικής αφηγούνται τη ζωή της οικογένειας, ενώ η αφηγήτρια θυμάται, ρωτάει, χώνει τη μύτη της παντού. Ανακαλύπτει σκοτεινά μυστικά που αλλάζουν την κοσμοθεωρία της.

Ημερομηνία Πρώτης Έκδοσης: 1996

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2023, 480 σελ.

Η μεταμόρφωσή της – Αμάντα Μιχαλοπούλου

«Ένα πρωί που ξύπνησε από εφιάλτη, η Σάσα ανακάλυψε πως είχε μεταμορφωθεί σε άντρα». Έτσι ξεκινάει η εξωφρενική περιπέτεια της νεαρής ηρωίδας, μιας φοιτήτριας που έχει γαλουχηθεί με τα θηλυκά πρότυπα της αυτοθυσίας και της υπακοής. Πώς θα ξανασυστηθεί στους φίλους, στους γονείς, στον τρομακτικό καθηγητή της; Θα καταφέρει να ξαναβρεί τον εαυτό της μέσα στο καινούργιο άγνωστο σώμα της; Και μάλιστα σ’ έναν κόσμο όπου ο Κατακλυσμός έχει ήδη συμβεί, ξηλώνοντας τα θεμέλια της κοινωνίας; Με άλλα λόγια, μπορεί να υπάρξει έρωτας, ελπίδα και πρόοδος μετά την κατάρρευση των καθορισμένων κοινωνικών ρόλων;
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου έγραψε μια νουβέλα ενηλικίωσης για το τέλος των φύλων και την ερμαφρόδιτη φύση του ανθρώπου και ταυτόχρονα την ιστορία μιας μετα-Εδέμ, του τέλους του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Η μεταμόρφωσή της είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο βιβλίο, που παλεύει λυσσαλέα με τα στερεότυπα των φύλων, της οικογένειας, της σεξουαλικής αγωγής, της αυθεντίας κάθε είδους και αμφισβητεί τον τρόπο με τον οποίο ο καπιταλισμός μάς έχει μάθει να αναζητάμε την ευτυχία.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2022, 160 σελ.

Η Φαίδρα καίγεται – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Phaedra on Fire – Amanda Michalopoulou


Μια Φαίδρα που δεν πεθαίνει, αλλά αντιμετωπίζει τον ερωτισμό ως κάλεσμα ζωής. Στον αντίποδα της ενοχικής Φαίδρας του αρχαίου μύθου και των κλασικών μεταγραφών της, η σύγχρονη Φαίδρα της Αμάντας Μιχαλοπούλου αναλαμβάνει την ευθύνη της επιθυμίας της και έρχεται αντιμέτωπη με τη φωτιά – φωτιά καταστροφής και αναγέννησης, σ’ όλες τις εκδοχές και τις μεταμορφώσεις που υπαγορεύει το ελληνικό καλοκαίρι.

Μετάφραση: Karen Emmerich
Ευθύνη Σειράς: Δήμητρα Κονδυλάκη
Θεατρική σειρά Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / Νεφέλη
Δίγλωσση έκδοση: Ελληνικά – Αγγλικά

Θεατρικό, Νεφέλη, 2021, 160 σελ.

Γιάντες – Αμάντα Μιχαλοπούλου

H ιστορία μας, με δυο λόγια, πάει κάπως έτσι: O πατέρας πέθανε· ο Hλίας έγραψε στα αγγλικά μια νουβέλα με θέμα την οικογένειά μας· μου ζήτησε να τη μεταφράσω· δέχτηκα· συνάντησα μερικούς εκδότες· απέρριψαν όλοι το βιβλίο επειδή ήταν ολιγοσέλιδο· για να αυξηθούν οι σελίδες, αποφάσισα να γράψω και τη δική μου εκδοχή. Eίχαν μεσολαβήσει δραματικά γεγονότα: μια δολοφονία, ένα συντριπτικό κάταγμα μεταξύ θωρακικών και οσφυϊκών σπονδύλων, ένας χωρισμός. Γιατί το κάνω αυτό; Πρώτον, επειδή η περίληψη μιας ιστορίας είναι ο κύριος λόγος που μας σπρώχνει να τη διαβάσουμε. Δεύτερον, θα ήθελα να είμαι τίμια μαζί σας. Kανένα μυθιστόρημα δεν γράφεται μόνο με καλές προθέσεις – αλλά χρειάζονται κι αυτές. Kαι τώρα, αν δεν χτυπάει το τηλέφωνο ή δεν χύνεται ο καφές, μπορείτε ν’ αρχίσετε την ανάγνωση.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 464 σελ.

Μπαρόκ – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Ποια είναι η καλύτερη κρυψώνα για χρήματα; Τι σημαίνει “kell pisilni” στα ουγγαρέζικα; Τι θα συμβεί αν ξανασυναντήσεις τον πρώτο σου έρωτα ή το φάντασμα του αγαπημένου σου ξάδερφου; Γιατί χαμογελάει η αυτοκράτειρα Θεοδώρα; Αν ένας γεωργός χρωστάει στην Αγροτική Τράπεζα 1.800 δραχμές και πληρώσει τα δύο πέμπτα του χρέους του, πόσα χρήματα χρωστάει ακόμα; Τελικά, μπορείς να ζήσεις σύμφωνα με τους κανόνες του μπαρόκ;

Μπαρόκ σημαίνει να ζεις αποφασιστικά, να ζεις δραματικά, να τεντώνεσαι στα ξέστρωτα σεντόνια. Μπαρόκ σημαίνει να γίνεις ο Δαβίδ του Μπερνίνι τη στιγμή που ρίχνει την πέτρα. Μπαρόκ σημαίνει να τραγουδάς μόνος σου πάνω στο ηλίθιο basso continuo. Τραγούδα, λοιπόν. Τώρα.

Το νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου είναι ένα αναπάντεχο μυθιστόρημα “ανηλικίωσης”, μια περιπετειώδης αναζήτηση του εαυτού και των αντανακλάσεών του. Η ηρωίδα της μικραίνει αντί να μεγαλώνει, και μαζί της στενεύει ο τόπος. Η Ελλάδα ονειρεύεται την Ευρώπη, οι συνταγματάρχες επιστρέφουν, και το κορίτσι μπουσουλάει σ’ ένα κτήμα που δεν δόθηκε ακόμα για αντιπαροχή. Τι θα γίνει μετά; Κι αν το σασπένς δεν βρίσκεται στο τέλος, αλλά στην αρχή των πραγμάτων;

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2018, 352 σελ.

Η γυναίκα του Θεού – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Ακούγεται σαν ψέμα, αλλά είμαι η γυναίκα Του. Παντρευτήκαμε πριν από πολλά χρόνια. Ζήτησε το χέρι μου και δέχτηκα. Μερικές φορές απορώ κι εγώ η ίδια με όσα έζησα, πρώτα μακριά Του, ύστερα πλάι Του. Δεν είχα φανταστεί έτσι τη ζωή μου.

Ηρωίδα στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου είναι μια γυναίκα που δε μίλησε ποτέ ως σήμερα: η γυναίκα του Θεού. Ένα κορίτσι που μεγαλώνει πετώντας ξυστά πάνω απ’ τα δέντρα, συναντώντας τ’ Αγρίμια στο Δάσος και δοκιμάζοντας την υπομονή του άντρα Της με δύσκολες ερωτήσεις, ερωτήσεις που Εκείνος αποφεύγει συστηματικά να απαντήσει. Τι θα συμβεί όμως όταν ο Θεός τής αποκαλύψει την αλήθεια για τη δημιουργία του κόσμου; Θα αντέξει το βάρος ενός τόσο τρομερού μυστικού;

Η “Γυναίκα του Θεού” είναι ένα περιπετειώδες φιλοσοφικό μυθιστόρημα για την αναζήτηση της αγάπης και το νόημα της ζωής. Μια ασυνήθιστη ερωτική ιστορία ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα που διεκδικούν με πάθος το δικαίωμά τους να πιστεύουν ο ένας στον άλλο παραμένοντας ελεύθεροι.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014, 240 σελ.

Γιάντες – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Η ιστορία μας, με δυο λόγια, πάει κάπως έτσι:
Ο πατέρας πέθανε· ο Ηλίας έγραψε στα αγγλικά μια νουβέλα με θέμα την οικογένειά μας· μου ζήτησε να τη μεταφράσω· δέχτηκα· συνάντησα μερικούς εκδότες· απέρριψαν όλοι το βιβλίο επειδή ήταν ολιγοσέλιδο· για να αυξηθούν οι σελίδες, αποφάσισα να γράψω και τη δική μου εκδοχή. Είχαν μεσολαβήσει δραματικά γεγονότα: μια δολοφονία, ένα συντριπτικό κάταγμα μεταξύ θωρακικών και οσφυϊκών σπονδύλων, ένας χωρισμός.
Γιατί το κάνω αυτό; Πρώτον, επειδή η περίληψη μιας ιστορίας είναι ο κύριος λόγος που μας σπρώχνει να τη διαβάσουμε. Δεύτερον, θα ήθελα να είμαι τίμια μαζί σας. Κανένα μυθιστόρημα δεν γράφεται μόνο με καλές προθέσεις -αλλά χρειάζονται κι αυτές.
Και τώρα, αν δεν χτυπάει το τηλέφωνο ή δεν χύνεται ο καφές, μπορείτε ν’ αρχίσετε την ανάγνωση.

Όσες φορές αντέξεις – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Έπινε μπύρες στο “Γκάλαξι”. Φορούσε το ίδιο σακάκι. Αυτή τη φορά ένα τσαλακωμένο μαλακό καπέλο ήταν ακουμπισμένο στον πάγκο, δίπλα του. Το βρήκα συγκινητικό, σκέφτηκα πως έτσι δηλώνει στους άλλους ότι η θέση είναι πιασμένη.
-Ίβο, Man muss essen, είπα κι επειδή έμοιαζε να μην καταλαβαίνει, έβαλα μερικά δάχτυλα στο στόμα μου. Essen, τρώω.
-Α, essen, είπε χαμογελώντας και έπιασε το χέρι μου από τον καρπό για να το δαγκώσει. Essen.
-Arbeit kaputt, είπα.
-Για πάντα;
-Για πάντα. Βασιλίσσης Σοφίας, ξέρεις; Ε, αύριο φωνές, απεργία, αλλά τίποτα.
-Άλλη δουλειά;
-Δεν ξέρω, εσύ ξέρεις;
-Οδός Χαβέλσκα, είπε. Πράγα, αγορά, τούριστ πίτσα. Βλέπεις, θέλουν ωραία κορίτσια, σέρβις.
Γέλασα. Τα αστεία του είχαν κάτι θλιβερά υπαινικτικό.
-Άλλη δουλειά έρχεται, είπε.
-Πού τη βλέπεις;
-Τη βλέπω. Όλο ταξίδια, reisen.

Παλιόκαιρος – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Ο “Παλιόκαιρος” είναι το χρονικό ενός αιφνιδιαστικού καλοκαιριού σ’ ένα ελληνικό νησί -ενός καλοκαιριού που μεταμορφώνεται σε χειμώνα, ανατρέποντας όλα τα δεδομένα. Η Βικτώρια, που σχεδιάζει να γράψει ένα μυθιστόρημα, πηγαίνει στο Τυφλονήσι παραμονεύοντας τις ιστορίες των άλλων. Μέσα απ’ αυτή την περιπέτεια της γραφής, οι άνθρωποι -μια μεγάλη καλοκαιρινή παρέα- πλησιάζουν κι έπειτα απομακρύνονται, συγκρούονται και ερωτεύονται με πάθος ή και χωρίς. Η πραγματικότητα συγχέεται με την παραίσθηση, η φιλία δοκιμάζεται, ο έρωτας πεθαίνει μαζί με το καλοκαίρι· όλα μοιάζουν επισφαλή, εύθραυστα και διφορούμενα. Η θύελλα που ξεσπάει μοιάζει με θύελλα της ψυχής. Μια ολόκληρη γενιά στροβιλίζεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, γεμάτη ερωτηματικά, αναπολήσεις, αγωνίες: Τι θ’ απογίνουμε επιτέλους; Υπάρχει κάποιος που μας αγάπησε πολύ; Τι κάνουμε λάθος; Γιατί να ωριμάσουμε;
Το τρίτο μυθιστόρημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου είναι μια τοιχογραφία της ελληνικής κοινωνίας και της ευρωπαϊκής εμπειρίας από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα. Ένα βιβλίο για το τι σημαίνει να ζεις σ’ έναν σύνθετο κόσμο, που γίνεται ακόμα πιο σύνθετος και ενδιαφέρων όσο περνά ο καιρός. Επίσης, είναι η ιστορία μιας συλλογικής ανησυχίας που δεν έχει απάντηση και δεν έχει τέλος.

Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Αυτή είναι η ιστορία της επεισοδιακής φιλίας δυο κοριτσιών που συναντιούνται στην Αθήνα τη δεκαετία του ’70. Η Άννα έρχεται από το Παρίσι, είναι η μοναχοκόρη μιας οικογένειας αυτοεξόριστων αριστερών. Η Μαρία έρχεται από την άλλη άκρη του πλανήτη, από την άλλη άκρη της πραγματικότητας: γεννήθηκε στην αποικιοκρατούμενη Αφρική. Η φιλία τους, από το δημοτικό ως τα φοιτητικά χρόνια, διακόπτεται απότομα: ένα απρόσμενο δραματικό γεγονός δίνει τέλος στις εντάσεις, στα αδιέξοδα, στις ανάγκες μιας ασφυκτικής σχέσης. Ύστερα από μερικά χρόνια συναντιούνται ξανά. Μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά κατά βάθος παραμένουν ίδιες. Πόσα θα καταφέρουν να αντέξουν για χάρη του παρελθόντος και της νοσταλγίας; Στο βιβλίο η προσωπική ιστορία διαπλέκεται με την πολιτική ζωή. Η Άννα – Μαρία, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα, η οικουμενική κυβέρνηση υπενθυμίζουν τις βαθύτερες δομές ενός πολιτικού συστήματος που όλοι μας έχουμε υποστεί: αυτό των ανθρωπίνων σχέσεων. Το νέο μυθιστόρημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου μιλάει για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης, για τη “δικτατορία” της γυναικείας φιλίας, για τις σκοτεινές περιοχές της παραίτησης και της ζήλιας, για τις σχέσεις που μας καταδιώκουν.

Πριγκίπισσα Σαύρα – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Ο Σταμάτης, ένας πενηνταπεντάρης δημοσιογράφος, καταρρέει μπροστά στα μάτια της νεαρής γυναίκας του. Συντετριμμένος από μια αναπάντεχη απώλεια, εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία. Τότε η Περσεφόνη ξεκινάει ένα μακρύ ταξίδι πάνω και κάτω από τη γη, προκειμένου να τον ξαναβρεί. Στο μεταξύ η ζωή της έχει ήδη αναστατωθεί από τις νυχτερινές επισκέψεις της νεκρής μητέρας της αλλά και από την κρυψίνοια της μικρής της κόρης. Και η δοκιμασία της εγείρει ερωτήματα που βυθίζουν σταδιακά τον αναγνώστη σε μια απρόβλεπτη ψυχολογική περιπέτεια: Πώς συνδέονται αυτά τα περίεργα φαινόμενα μ’ ένα παλιό χειρόγραφο της μητέρας της; Γιατί όποιος διαβάζει τρομακτικά κείμενα κινδυνεύει να αιχμαλωτιστεί στην πλοκή τους; Ή μήπως δεν φταίνε τόσο τα βιβλία, όσο ο πειθαναγκασμός;
Ένα μυθιστόρημα μυστηρίου για την υπνωτιστική συναισθηματική πίεση που ασκεί πάνω μας η οικογενειακή μας ιστορία και, ταυτόχρονα, ένα ψυχογραφικό θρίλερ για τη βασανιστική σχέση κάθε μητέρας και κόρης. Η Αμάντα Μιχαλοπούλου διεισδύει στο άβατο της οικογένειας, για να καταδείξει τους μυστικούς, προσωπικούς κώδικες που άλλοτε διασπούν και άλλοτε διασφαλίζουν την ύπαρξη και τη συνοχή της.

Η χήνα – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Μια οικογενειακή ιστορία
“Η Χήνα”, ένα παλιό επιτραπέζιο παιχνίδι τύχης, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Zagreus Project του Βερολίνου, τον Νοέμβριο του 2005. Στη διάρκεια της έκθεσης, το παιχνίδι αναπαράχθηκε στους τοίχους της γκαλερί με εκτυπώσεις και κείμενα -έναν λαβύρινθο αλληλένδετων ιστοριών- κι έγινε έτσι αφορμή ενός άλλου παιχνιδιού: οικογενειακά μυστικά και ψέματα, μύθοι και συνταγές αναπτύχθηκαν και άλλαξαν προοπτικές καθώς στους τοίχους εκτυλισσόταν μια οικογενειακή σάγκα. Από τον νεαρό Γκέοργκ που μεγάλωσε στο Ρόζενμπεργκ του 18ου αιώνα ως τον τρισέγγονο του, τον καλλιτέχνη Δημήτρη Τσουμπλέκα, η συνήθης ιστορία παρερμηνειών, παρεξηγήσεων, εξιδανίκευσης και αποκαθήλωσης των προγόνων εμφανιζόταν στα τετράγωνα του παιχνιδιού. Ο καλλιτέχνης, μαζί με τη γυναίκα του, τη συγγραφέα Αμάντα Μιχαλοπούλου, ακολούθησε τα ίχνη ενός επινοημένου παρελθόντος επιχειρώντας να δώσει νέο, ευρύτερο νόημα στην οικογενειακή τους ζωή και στις αποφάσεις τους. Όσο για τη “Χήνα” του τίτλου, είναι η χριστουγεννιάτικη οικογενειακή συνταγή, ίσως το μόνο αληθινό ντοκουμέντο που δίνει την αίσθηση του συνανήκειν σε μια οικογένεια που δεν είχε στη διάθεση της τόσο αρχεία και φωτογραφίες, όσο διαφορετικές εκδοχές μύθων. “Η χήνα” παρουσιάστηκε επίσης στο Alte Schmiede της Βιέννης (τον Νοέμβριο του 2006) και στο Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού του Βερολίνου (τον Δεκέμβριο του 2007).

Πώς να κρυφτείς – Αμάντα Μιχαλοπούλου

“Κάπου είχα διαβάσει, στις ατέλειωτες ώρες της αεργίας μου, ένα άρθρο για τα αποδημητικά πουλιά. Όσα τύχει να χάσουν το σμήνος τους και να καταλήξουν αλλού, παραπλανημένα από τις συνθήκες, ονομάζονται “τυχαίοι επισκέπτες”. (…) Θυμάμαι ακόμα το συμπέρασμα εκείνης της έρευνας: παρά τη δραματική ιστορία των ταξιδιών και της μετανάστευσης, ακολουθούμε στις μετακινήσεις μας ένα απλό σχέδιο. Το δικό μου σχέδιο δεν ήταν απλό. Ή έτσι τουλάχιστον πίστευα.”
Ο Στέφανος, τριανταπεντάρης δάσκαλος ελληνικών, έχει μετατεθεί στο Βερολίνο με σκοπό να λύσει το αίνιγμα των παιδικών του χρόνων: την απαγωγή του από ένα ζευγάρι Γερμανών.
Γιατί οι απαγωγείς του τον απομάκρυναν κάποτε από την πραγματική του οικογένεια; Και γιατί ο ίδιος αισθάνεται μονίμως ξεριζωμένος; Είναι ένας άντρας με δυο ονόματα; Ή εξόριστος που κρύβεται κι απ’ τον ίδιο του τον εαυτό;
Ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα για την αναζήτηση της αλήθειας και της ταυτότητας, της πατρίδας που είναι η γλώσσα και τα αγαπημένα πρόσωπα. Μια περιπέτεια που διατρέχει τόπους -από τον Κορινθιακό ως το Βερολίνο και την Ταγγέρη- για να περιγράψει τελικά το πιο αναπάντεχο εσωτερικό ταξίδι.

Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη – Αμάντα Μιχαλοπούλου

Μια βιολονίστρια εγκαταλείπει την κλασική μουσική. Το παιδί του βενζινάδικου ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Η πωλήτρια ρούχων τρελαίνεται την παραμονή του γάμου της. Ένας φωτορεπόρτερ θα ήθελε να είναι ο Γιόζεφ Κούντελκα. Μια ανήλικη χορεύτρια τηλεοπτικού σόου πέφτει στο πηγάδι.
Με το διήγημα «Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη» η Αμάντα Μιχαλοπούλου απέσπασε το πρώτο βραβείο της συγγραφικής της πορείας από το περιοδικό Ρεύματα το 1994. Οι ιστορίες της περιγράφουν σε όλους τους τόνους τη φιλοδοξία, την οργή και την έκσταση της νεότητας.
Στην επετειακή αυτή επανέκδοση -είκοσι χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του τόμου- η συγγραφέας πρόσθεσε μια εισαγωγή και άλλα πέντε νέα διηγήματα παρόμοιας θεματικής, που συμπληρώνουν, ως παραλλαγές, το πολύχρωμο μουσείο της νεανικής ηλικίας.