Η Πηνελόπη Δέλτα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1874 και πέθανε στην Αθήνα το 1941. Ηταν το τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη και της Βιργινίας Χωρέμη. Τα παιδικά και νεανικά της χρόνια η Π.Δέλτα πέρασε, πέρα απο την Αλεξάνδρεια, στο Λίβερπουλ (1876-1878) και κατά διαστήματα στην Αθήνα, Πειραιά, Χίο και σε πόλεις της Δυτικής Ευρώπης. Ο ψυχικός πλούτος της και η οικονομική της ευμάρεια της επέτρεψαν να ασκήσει με αποδοτικότητα μιά φιλανθρωπική και κοινωνική δράση, με γενικά ωφελήματα.
Το 1912 γνωρίστηκε με τον Ελ.Βενιζέλο. Η αλληλογραφία τους θα διαρκέσει έως το θάνατό του (18-3-1936 στο Παρίσι). Εζησε με οδύνη την δολοφονία του Ιωνα Δραγούμη (1919) και συγκλονίστηκε με τη Μικρασιατική καταστροφή τον Αύγουστο του 1922. Απο το 1925 της είχαν παρουσιαστεί τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας που την εβασάνισε στο υπόλοιπο της ζωής της, η παράλυση των άκρων.
Η σημαντικότερη ωστόσο προσφορά της παραμένει η λογοτεχνική. Οχι γιατί κατάκτησε υψηλές σφαίρες πεζογραφίας, αλλά γιατί πρώτη γέμισε, στα ελληνικά γράμματα ένα κενό: την παιδική λογοτεχνία.
H ανάγκη να έχουν τα μικρά ελληνόπουλα δικά τους βιβλία, κατάλληλα για την ηλικία τους και ανάλογα με την πνευματική τους δυνατότητα, ήταν τόσο εμφανής, ώστε η Πηνελόπη Δέλτα το θεώρησε ως εθνικό καθήκον. Αφιερώθηκε σ’ αυτή την αποστολή και πέτυχε καρπούς πραγματικά αξιοθαύμαστους. Γιατί συνδύασε την πνευματική απασχόληση με την εθνική αγωγή.
Eγραψε παιδικά μυθιστορήματα, ευχάριστα, απλά, ελκυστικά, που ανασταίνουν κατά τον πιό επαγωγό τρόπο σκηνές και περιστατικά της ελληνικής ιστορίας και ζωντανεύουν τους αγώνες και τις αγωνίες της φυλής, κατά τον μακραίωνα βίο μας.
Τα βιβλία αυτά αναφέρονται στη βυζαντινή εποχή, στη νεώτερη περίοδο, στον Μακεδονικό αγώνα. Αλλα είναι θρησκευτικού περιεχομένου και άλλα εχουν τη μορφή του παραμυθιού.
Η πολύπλευρη προσωπικότητά της δεν εκδηλώθηκε μόνο μέσα από τη σημαντική λογοτεχνική της προσφορά, αλλά και μέσα απο την συνεχή ενασχόληση και συμμετοχή σε όσα θέματα απασχολούσαν τον Ελληνισμό σε τούτη την άκρως ταραγμένη και ανήσυχη περίοδο.Εκδηλώθηκε επίσης ως πράξη ύστατης διαμαρτυρίας και εσωτερικού σπαραγμού με το θάνατό της. Η Π.Δέλτα αυτοκτόνησε παίρνοντας το δηλητήριο που κρατούσε πάντα κοντά της, την ημέρα που οι Γερμανοί μπήκαν στην Αθήνα. Στην πλάκα του τάφου της χαράχτηκε η λέξη “Σιωπή”.
Μυθιστορήματα
Για την Πατρίδα (1909)
Τον καιρό του Βουλγαροκτόνου (1911)
Η ζωή του Χριστού (1925)
Ο Τρελαντώνης (1932)
Ο Μάγκας (1937)
Τα μυστικά του βάλτου (1937)
Ρωμιοπούλες (1939)
Το γκρέμισμα (1983)
Παιδικά
Παραμύθι χωρίς όνομα (1910)
Παραμύθια και άλλα (1915)
Τα ανεύθυνα (Ψυχές παιδιών) (1921)
Πόνος παιδιού
Η καρδιά της βασιλοπούλας
Πηγές πληροφοριών:
Θ.Ροδάνθης, Μαλλιάρης Παιδεία, Υδρία, Δομή και Πάπυρος Larousse Britannica
