Δημήτριος Σ. Παπαδόπουλος

Ραφαήλ Σταυριώτης – Δημήτριος Σ. Παπαδόπουλος

Έλλην εκ Πόντου, τραπεζούντιος προσκυνητής
Τα ταραγμένα χρόνια της εποχής των σταυροφοριών, τα οποία εγκυμονούν την παρακμή της βυζαντινής αυτοκρατορίας, αποτελούν το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται η ζωή του ‘Ελληνα, από την Τραπεζούντα του Πόντου, Ραφαήλ Σταυριώτη. Ο ήρωας, μέσα από την προσωπική του περιπλάνηση στον ιστορικό και φιλοσοφικό χώρο του Βυζαντίου, της Ανατολής και του Αγίου ‘Ορους, μέσα από τα πάθη και τα παθήματά του, εκφράζει μοναδικά την ελευθερία του ελληνικού πνεύματος και την εναγώνια αναζήτηση της αλήθειας, η οποία χαρακτηρίζει κάθε ευγενική ψυχή.

Εικονογράφηση: Δημήτριος Μοράρος

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1996, 594 σελ.

Το ‘Συμπόσιον’ του Πλάτωνος και το θλιβερόν τέλος του Κοσμά του Τραπεζούντιου – Δημήτριος Σ. Παπαδόπουλος (Σταυριώτης)

Ιστορική και φιλοσοφική μυθιστορία


Ποιος είναι, άραγε, τούτος ο περίφημος διάλογος του Πλάτωνος, το “Συμπόσιον”, για τον οποίο ο ‘Αγγλος ιστορικός της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας Gilbert Murray είπε πως είναι το “ύψιστον έργον της δημιουργικής πεζογραφίας πάντων των αιώνων, τέλειον εις δύναμιν, καλλονήν και αλήθειαν φαντασίας;” Ποιο είναι αυτό το ποιητικό και φιλοσοφικό έργο, που είναι ποίημα, ες αεί, και κλέος αθάνατον εις τον αεί χρόνον, όπου, στην ατμόσφαιρά του, διάχυτη από το “αττικόν άλας”, το πνεύμα σπινθηρίζει διαρκώς και όπου οι πάντες κοινωνούν της φιλοσόφου μανίας τε και βακχείας; Τι διαμείφθηκε τη νύχτα εκείνη του μηνός Γαμηλιώνος, το έτος 416 π.Χ., εις την οικίαν του Αγάθωνος, όπου παρόντες ήταν ο νεαρός ποιητής, ο Σωκράτης, ο Αλκιβιάδης, ο Αριστοφάνης και άλλοι πολλοί, συμποσιαζόμενοι και μετά φιλοσοφικών λόγων ερωτοτροπούντες; Τι είπαν για τον ‘Ερωτα και τι απαντήσεις έδωσαν στο άλυτο μυστήριο που τον καλύπτει;
Και ποια είναι, άραγε, τούτη η παράξενη μορφή, ο καλλιγράφος και αντιγραφέας του καρδινάλιου Βησσαρίωνος, ο επονομαζόμενος Κοσμάς ο Τραπεζούντιος, που, εν έτει 1475 μ.Χ. στη Βενετία και εξαιτίας του “Συμποσίου”, κυριεύεται από μιαν ανεξήγητη ερωτική διάθεση προς τους δύο νέους, τον Αγάθωνα και τη Φιλίππη, αλλά και από ένα διακαή πόθο να διασώσει τον πάπυρο και να τον παραδώσει στους μοναχούς του Αγίου ‘Ορους; Τέλος, θα καταφέρουν να του αποσπάσουν τον πολύτιμο πάπυρο ο μεγαλόσχημος ιερωμένος του πάπα και οι άνθρωποι του δόγη Πιέτρο Μοτσενίγκο, που τον καταδιώκουν ωσάν Ερινύες, μέσα στα υδάτινα κανάλια της Βενετιάς και τους ατέλειωτους διαδρόμους της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης;

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1996, 364 σελ.

Αβεσσαλώμ – Δημήτριος Σ. Παπαδόπουλος (Σταυριώτης)

Πέντε ιστορικές νουβέλες


Ποια σχέση μπορεί να υπάρχει μεταξύ του Ιουδαίου επαναστάτη Αβεσσαλώμ, του Ασσύριου μουσικού Ναμπουχουλμισχίρ, της Αιγύπτιας βασίλισσας Νεφερτίτης, του νόθου υιού του Αλκιβιάδου, Λεωτυχίδα, και του Χρυσού Τρίποδα; Φαινομενικά ίσως καμία. Μήπως όμως ο κατακλυσμός που μας ιστορεί η Βίβλος, ο κατακλυσμός που περιγράφεται στο ασσυροβαβυλωνιακό Επος του Γιλγαμές αλλά και ο ελληνικός μύθος του κατακλυσμού, από τον οποίο εσώθηκαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα, δεν πιστοποιούν ότι υπάρχει μια κοινή πανάρχαια παράδοση και ότι πιθανόν οι φαινομενικά διαφορετικοί πολιτισμοί έχουν κοινή καταγωγή;
Εικονογράφηση: Μοράρος Δημήτρης

Νουβέλες, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 1998, 331 σελ.

Εύδοξος ο Κυζικηνός – Δημήτριος Σ. Σταυριώτης

Ο άνδρας των πέντε θαλασσών: Ιστορική μυθιστορία


Προς το τέλος του 2ου π.Χ. αιώνα, ένας παράξενος άνδρας που έλκει την καταγωγή του από την Κύζικο της Προποντίδας, καταφθάνει, ως θεωρός και σπονδοφόρος της πατρίδας του, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Με την τόλμη και τις γνώσεις του, κερδίζει αμέσως την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη των Πτολεμαίων. Του αναθέτουν να ανακαλύψει νέους θαλασσινούς δρόμους προς την Ινδία. Και εκείνος, μετά από πολλές περιπέτειες και αναπάντεχα γυρίσματα της τύχης, περιπλέει με τα πλοία του ολόκληρη την οικουμένη. Πέντε θάλασσες κατακτά τη μια πίσω απ’ την άλλη, αλλά η «ιερή μανία του» δε λέει να κοπάσει. Θέλει να περιπλεύσει και την Αφρική! Θέλει να θαυμάσει και να μετρήσει νέα αστέρια στον ουράνιο θόλο. Ένιωθε ότι η γη και η θάλασσα… και οι ουρανοί ίσως… έχουν σύνορα… θέλησε να τα φτάσει… να τα ξεπεράσει…

Πάλεψε με τα κύματα κι έφτασε μέχρι εκεί όπου κανείς πριν απ’ αυτόν δεν είχε φτάσει…
Είδε πολλά και έπαθε περισσότερα… φτάνοντας όμως εκεί, πέρα από τις Στήλες του Ηρακλέους, στην είσοδο του βασιλείου του Πλούτωνα, ανακάλυψε ότι του κόσμου το σύνορο που αναζητούσε βρισκόταν μέσα του…

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2000, 428 σελ.

Εύδοξος ο Κυζικηνός – Δημήτριος Σ. Σταυριώτης

Ο άνδρας των πέντε θαλασσών: Ιστορική μυθιστορία


Ο Εύδοξος ο Κυζικηνός, θαλασσοπόρος και εξερευνητής κατά τον Β αιώνα π.Χ., αποφασίζει να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής του, να περιπλεύσει την Αφρική αναζητώντας νέους θαλάσσιους δρόμους προς Ινδία. Θέλει να ανακαλύψει όλο το άγνωστο ως τότε κόσμο και να φτάσει στα όριά του. Το ταξίδι είναι μακρύ, γεμάτο περιπέτειες και κινδύνους. Όμως δεν έφτασε στο τέλος του ταξιδιού, δεν πέτυχε το σκοπό του. Στο τέλος της ζωής του, ναυαγός σ’ ένα άγνωστο νησί, αναπολώντας την πολυτάραχη ζωή του, συνειδητοποιεί ότι ανακάλυψε σημαντικότερα πράγματα από τον δρόμο για Ινδία, ανακάλυψε τον απέραντο και απείρως ωραιότερο δρόμο της αυτογνωσίας.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2001, 422 σελ.

Εύδοξος ο Κυζικηνός – Δημήτριος Σ. Σταυριώτης

Ο άνδρας των πέντε θαλασσών: Ιστορική μυθιστορία


Τούτη τη νύχτα είμαι μόνος και αναζητώ με τα μάτια μου τον αστερισμό της Εστιαίας… Ακόμα και τώρα, μόνον έτσι νιώθω προσανατολισμένος, μόνον έτσι νιώθω ασφαλής… Δυσκολεύομαι να τον βρω… Δε γνωρίζω εάν είναι η όρασή μου που με προδίδει ή εάν περίσσεψαν τα αστέρια στον ουρανό… Χάνομαι… Είναι πολλά τα αστέρια… τόσα πολλά, όσες και οι σταγόνες εκείνου του «σκοτεινού» ποταμού…
«Κανείς δεν μπαίνει δύο φορές στα νερά του ίδιου ποταμού!»
Επαναλαμβάνω συχνά τούτη τη «σκοτεινή» δόξα… Επαναλαμβάνω τούτη την αναγγελία του Εφέσιου, που είναι προορισμένη να χαραχθεί στους αιώνες… Δεν είναι σκοτεινή… Όχι! Εγώ ήμουν τυφλός και δεν έβλεπα τη λάμψη της… Νιώθω κάτι να κυλάει μέσα μου… κάτι ωσάν ποτάμι… Μια φωτιά αρχίζει να καίει μέσα μου… πυρ αείζωον… Κοιτώ τη λάμψη της φωτιάς… Θαμπώνομαι… καίγομαι… Ένας αρχέγονος φόβος με κυριεύει… ένα παράξενο αρχαίο ρίγος διατρέχει τη ραχοκοκαλιά μου… Μετέχω της γνώσεως… λυτρώνομαι… Παύω να είμαι δύσπιστος σε ό,τι με ξεπερνά, παύω να είμαι εύπιστος σε ό,τι με αγγίζει… Κάτι κυλάει μέσα μου… κάτι ωσάν ποτάμι που με παρασέρνει… Το ποτάμι είμαι εγώ… κάθε σταγόνα του είμαι εγώ… είμαι εγώ η ροή του… Μεταβάλλομαι αδιάκοπα υπακούοντας στην αμετάκλητη ροή του… στη ροή μου… Είμαι όλοι και κανείς… Είμαι το παν και το απολύτως τίποτα… Όλα αλλάζουν και όλα είναι ίδια… τα πάντα είναι ένα!

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2001, 428 σελ.

Ο χαρακιάς – Δημήτριος Σ. Παπαδόπουλος (Σταυριώτης)

Ο βίος και η πολιτεία ενός Βλάχου


(Μεσοπόλεμος – Κατοχή)
Από τα Μεγάλα Λιβάδια, ένα βλάχικο κεφαλοχώρι του Πάικου, αρχές του 20ού αιώνα, ακολουθώντας τους Βλάχους με τα κοπάδια τους στα ποταμίσια νερά για τα χειμαδιά στο Νταούντ Μπαλί (Ωραιόκαστρο των προσφύγων), στο όργιο της ρουμάνικης προπαγάνδας και στη μεγάλη μετανάστευση των Αρμάνων (Βλάχων) στη Ρουμανία.

Από τον ταραγμένο Μεσοπόλεμο στη Σαλονίκη των προσφύγων στο αλβανικό έπος του ’40. Κι ύστερα, στη Λάρισα της Κατοχής, με τους ιταλόφρονες Βλάχους λεγεωνάριους, τους ΕΑΣΑΔίτες και τους αντάρτες του ΕΛΑΣ που φώλιαζαν στα βουνά του Πάικου και της Πίνδου. Στα ριζά του Ολύμπου, οι τουρκόφωνοι Πόντιοι καπεταναίοι της Πιερίας, οι αδελφοκτόνες μάχες τους με τους ΕΛΑΣίτες μέχρι την ημέρα της απελευθέρωσης της Σαλονίκης από τους Γερμανούς.

Τούτες είναι κάποιες από τις στάσεις στο οδοιπορικό του Χαρακιά με τα αιματοβαμμένα χέρια, ενώ το ίδιο ταξίδι επιχειρεί να κάνει χρόνια μετά ένας απόγονός του, προσπαθώντας να ανακαλύψει ποιος στ’ αλήθεια ήταν εκείνος ο άνδρας… ο Τέγος με τ’ όνομα, ο Χαρακιάς στην όψη.

Μυθιστόρημα, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη, 2019, 640 σελ.