Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων, το “Μυστικό”, το 2004 από τις εκδόσεις Ροές και την “Κλειστή πόρτα” το 2012 από τις εκδόσεις Πόλις. Το 2014 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της “Ακόμα φεύγει”, επίσης από τις εκδόσεις Πόλις. Συνεργάζεται με την εφημερίδα Αυγή, στην κριτική βιβλίου.
Ακόμα φεύγει (2014), Πόλις
Φανή (2020), Μεταίχμιο
Διηγήματα
Το μυστικό (2004), Ροές
Κλειστή πόρτα (2012), Πόλις
Μόνο ο αέρας ακουγόταν (2016), Μεταίχμιο
Αυτές (2022), Πόλις
Αυτές – Ευγενία Μπογιάνου
Είκοσι τέσσερις τρόποι για να υπάρχεις μέσα στον χρόνο, μέσα στη διαδοχική αλληλουχία των ηλικιών.
Από την Α. μέχρι την Ω. και όλες τις άλλες ενδιάμεσες συνθήκες, είκοσι τέσσερις ιστορίες ανωνυμίας για τη γυναικεία κατάσταση.
Είκοσι τέσσερις τρόποι σαν νεύματα κατάφασης, άρνησης, υποταγής ή εξέγερσης.
Τα διηγήματα της συλλογής απαρτίζουν τα στάδια της ζωής μιας γυναίκας.
Αυτές. Που γίνονται αυτό που είναι. Αυτό που πάντα ήταν. Αυτό με το οποίο πάντα παλεύουν. Μόνες, λησμονημένες, σιωπηλές, ανένδοτες, εξεγερμένες.
Διηγήματα, Πόλις, 2022, 96 σελ.
Φανή – Ευγενία Μπογιάνου
Η Φανή κινείται στους δρόμους μιας Αθήνας καθημαγμένης από την κρίση. Είναι είκοσι χρονών, περπατά ασταμάτητα μέσα στην κίνηση των γεγονότων, με το μυαλό της να δουλεύει επίσης ασταμάτητα. Ξέρει με ποιους είναι και με ποιους όχι. Ή μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς; Τι γίνεται όταν τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό συγχέονται; Όταν δεν είναι ξεκάθαρο ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Πόσο μπορεί η ερωτική επιθυμία να αμβλύνει την κριτική σκέψη; Να μερικά από τα ερωτήματα στα οποία παλεύει να απαντήσει. Για απαντήσεις ψάχνει. Ή μήπως οι απαντήσεις ψάχνουν για ερωτήματα;
Μυθιστόρημα, Μεταίχμιο, 2020, 264 σελ.
Μόνο ο αέρας ακουγόταν – Ευγενία Μπογιάνου
Διηγήματα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους· ο θάνατος, το πέρασμα του χρόνου, η αγωνία μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, η μνήμη και, κυρίως, η απώλεια. Άνθρωποι καθημερινοί και οικείοι, που φορούν την απώλεια κατάσαρκα. Είτε την απώλεια πραγμάτων απτών που αναποδογυρίζουν, από τη μια στιγμή στην άλλη, τη ζωή τους, είτε τη βίαιη απώλεια μιας πατρίδας, είτε την απώλεια του Άλλου, είτε την απώλεια του ίδιου του εαυτού τελικά. Ο μίτος που ενώνει τις ιστορίες είναι η υπαρξιακή κραυγή των ηρώων όπως συνδυάζεται με τη διεισδυτική κοινωνική ματιά της συγγραφέως πάνω σε ό,τι μας περιβάλλει.
Διηγήματα, Μεταίχμιο, 2016, 240 σελ.
Ακόμα φεύγει – Ευγενία Μπογιάνου
Ο Γιώργος, εικοσάχρονος φοιτητής του Πολυτεχνείου, δικάστηκε ως ύποπτος συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση και αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών. Ύστερα εξαφανίστηκε από το σπίτι.
Και τότε κόπηκε η ζωή και ο καιρός στα δυο. Απών ο πρωταγωνιστής, παρόντες οι γονείς του, να σκαλίζουν τις πληγές τους, να αναζητούν αιτίες και ευθύνες, να αγριεύουν με τους άλλους και με τον εαυτό τους για να αντέξουν την αγριότητα. Ο πατέρας: “Το να μην ξέρω πού είσαι τόσον καιρό… Άσ’ το, αυτό δεν είναι δύσκολο. Δεν θα σου πω τι είναι. Είναι θάνατος”. Η μητέρα: “Να γινόταν ένα θαύμα, να ξεγελιόταν ο χρόνος και να γύριζαν όλα τα πίσω-μπρος. Να είχε μια δεύτερη ευκαιρία”
Η Ευγενία Μπογιάνου αφήνει τους ήρωές της να εναλλάσσονται στην αφήγηση, να ανατρέχουν στο παρελθόν, να διαλέγονται και να μονολογούν, να κυνηγούν το νόημα που τους διαφεύγει. Στον μικρόκοσμό τους, όπου κυριαρχούν το προσωπικό και το ιδιωτικό, καθρεφτίζει το πρόσωπό της μια κοινωνία δίχως έρμα και μένουν ανοιχτά τα ερωτήματα για τη φτώχεια των ονείρων και των οραμάτων, για τη δυνατότητα επικοινωνίας και για την ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους.
Μυθιστόρημα, Πόλις, 2014, 264 σελ.
Κλειστή πόρτα – Ευγενία Μπογιάνου
Ο Χριστόφορος δεν μπορεί να αντισταθεί στο κουδούνισμα του τηλεφώνου και στο γεμάτο ποτήρι. Η Δόμνα αποποιείται το παρελθόν. Η Έλλη συνομιλεί με τη μάνα της. Ο Παρασκευάς μυρίζει τον ιδρώτα στο μπλε πουκάμισο του άλλου. Η Μάγια δίνει κρέας ψητοπωλείου στα σκυλιά. Ο Κώστας ερωτεύεται την όμορφη. Ο ζωγράφος δεν θα προδώσει ποτέ τη γυναίκα του τελάρου. Η γριά γκρεμίζει τον τοίχο της φυλακής της. Η Σμαράγδα βλέπει επιτέλους το ψυγείο της γεμάτο. Ο πατέρας της αφήνει πάντα το φως της λάμπας αναμμένο. Η δασκάλα στηρίζεται στα γέρικα πόδια της και πάει.
Έντεκα διηγήματα για τους ανθρώπους του διπλανού σύμπαντος. Για τις ζωές της ανωνυμίας που διασταυρώνονται μεταξύ τους, που επηρεάζουν η μία την άλλη χωρίς να συναντηθούν ποτέ. Έντεκα διηγήματα για το πραγματικό κάτω από την πραγματικότητα. Έντεκα ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι η ιστορία του καθενός.
Διηγήματα, Πόλις, 2012, 167 σελ.
Το μυστικό – Ευγενία Μπογιάνου
Δεκαοχτώ ιστορίες, δεκαοχτώ τρόποι να ερωτεύεσαι και να πεθαίνεις.
Η Ευγενία Μπογιάνου ενορχηστρώνει πολυσήμαντες καταστάσεις προδοσίας, εκδίκησης, πάθους, απώλειας, θανάτου, στη ζωή ασήμαντων, σχεδόν μονόχορδων ανθρώπων που οι ίδιοι δεν συλλαμβάνουν καν την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων τους, απλώς υφίστανται παθητικά τις συνέπειές τους.
Οι ιστορίες τους, έχουν συντεθεί σε διηγήματα μιας πολύ απαιτητικής μικρής φόρμας και είναι γραμμένες σε καθαρή, αβίαστη γλώσσα, με μια ιδιόρρυθμη οικονομία λόγου που, χωρίς να αφαιρεί συναίσθημα, προσθέτει προεκτάσεις και πολλαπλασιάζει τις διαστάσεις της κοινής μοίρας σαν μέσα σε καθρέφτες. Έχουν στέρεα δομή, με αρχή, μέση και τέλος -όσο μπορεί να υπάρχει αρχή, μέση και τέλος στην ανθρώπινη διαδρομή- και, το κυριότερο, πολύ προσωπικό ύφος, το οποίο όμως, ο αναγνώστης το οικειώνεται αμέσως.
Η Ευγενία Μπογιάνου παρατηρεί. Παρατηρεί πολύ προσεχτικά, και μέσα της και γύρω της. Με συμπάθεια, συνενοχή και κατανόηση. Έτσι, από το πρώτο της κιόλας βιβλίο φαίνεται και ότι έχει μάθει πολύ καλά τη ζωή και ότι κατέχει αυτή τη μοναδική, απέλπιδα μέθοδο ερμηνείας της μέσω του λόγου: να χειρίζεται το μικρό και τη μεγαλοσύνη του, το κακό και τον εξορκισμό του, το φαιδρό και τον αυτοσαρκασμό του, το πάθος και την απόγνωσή του, το αναπόφευκτο και την παραδοχή του. (Παυλίνα Παμπούδη)
Eπιμέλεια σειράς: Παυλίνα Παμπούδη
Διηγήματα, Ροές, 2004, 155 σελ.
Πηγές: Biblionet, Καθημερινή, Ροές, Πόλις, Μεταίχμιο
