Κώστας Τσουρής

Ο Κώστας Τσουρής γεννήθηκε στην Καβάλα το 1952.
Τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο της ίδιας πόλης(1970). Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικούκαι Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1971–1974). Διδακτορικό δίπλωμα έλαβε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1988). Εργάστηκε από το 1977 στην Αρχαιολογική Υπηρεσίατου Υπουργείου Πολιτισμού. Διορίστηκε ως Επιμελητής των Αρχαιοτήτων το 1979 μετά από εισαγωγικό διαγωνισμό το Φεβρουάριο του 1979. Υπηρέτησε στην 8η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (Ιωάννινα – Ήπειρος, Αιτωλοακαρνανία, Κέρκυρα και Λευκάδα) και στη 12η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (Καβάλα – Ανατολική Μακεδονία και Θράκη). Πραγματοποίησε σωστικές ή συστηματικές ανασκαφές στα Γιάννενα, την Άρτα, τον Παράδεισο Νέστου, τους Φιλίππους, τις Σέρρες, την Καβάλα, τα Φέραι, το Ορμένιο και το Διδυμότειχο. Συμμετείχε ή διηύθυνε αναστηλωτικές επεμβάσεις στην Καβάλα, τον Παράδεισο Νέστου, την Κομοτηνή, τα Φέρραι, το Διδυμότειχο και το Πύθιο. Από το 2004 μέχρι σήμερα εργάζεται ως Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Διδάσκει Βυζαντινή Αρχαιολογία, Βυζαντινή Ιστορία, Καθημερινή Ζωή στο Βυζάντιο, Μνημειακή Τοπογραφία και Στοιχεία Ελληνικών Επιγραφών 4ου–19ου αιώνα. Ασχολήθηκε επιστημονικά με ζητήματα ναοδομίας 5ου–14ου αιώνα, καθημερινής ζωής στο Βυζάντιο 9ου–15ου αιώνα και φρουριακής αρχιτεκτονικής στο Βυζάντιο 9ου–15ου. Δημοσίευε σειρά μελετών, εισηγήσεων, ανακοινώσεων, λημμάτων και εκθέσεων εργασιών και συμμετείχε σε συλλογικούς τόμους σχετικούς με τα ανωτέρω ζητήματα.

Δοκίμια-Μελέτες-Αρχαιολογία-Ιστορία
Οχυρωματικά έργα επί ανανεωσίμων πηγών υδάτων (9ος – 15ος αιώνας)
Late Byzantine Ceramics from Arta: Some Examples
Glazed Bowls in the Late Byzantine Churches of North-Western Greece
A Bowl Embedded in the Wall of the Chapel of the Hagioi Anargyroi in Vatopedi Monastery
Η ύδρευση του οικισμού των Φερών κατά την Τουρκοκρατία
Παρατηρήσεις στη χρονολόγηση της οχυρώσεως της Δράμας (with English summary)
Οχυρώσεις στις παρυφές της ευρύτερης πεδιάδας των Φιλίππων (with English summary)
Νεάπολις – Χριστούπολις 300 μ. Χ. – 1391 μ. Χ.
Η βυζαντινή οχύρωση των Ιωαννίνων
Βυζαντινές οχυρώσεις στον Έβρο I. Μεσημβρία-Πόταμος-Άβας-Τραϊανούπολις-Φέρες
Η αμυντική οργάνωση των Θρακικών και Μακεδονικών ακτών από τον 9ο μέχρι το 15ο αιώνα (with English summary)
Το κάστρο στο Παλιό Πυλί της Κω και ο όσιος Χριστόδουλος ο Λατρηνός (with English summary)
Το φρούριο του Πυθίου και το έργο της αποκαταστάσεως του (with English summary)
Ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος των υστεροβυζαντινών κτιρίων της βορειοδυτικής Ελλάδος (διδακτορική διατριβή)
Η οχύρωση του Διδυμοτείχου (2015), Εκδόσεις Σαΐτα
Ύδρευση στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη βυζαντινή περιφέρεια 9ος-15ος αι. (2019), Βυζαντινός Δόμος

Συλλογικά έργα
Τα μοναστήρια του Στρυμόνα και της Ροδόπης (2010), Explorer
Λεπέτυμνος: Μελέτες αρχαιολογίας και τέχνης στη μνήμη του Γεωργίου Γούναρη (2018), Σταμούλης Αντ.

Ύδρευση στρατιωτικών εγκαταστάσεων στη βυζαντινή περιφέρεια 9ος-15ος αι. – Κώστας Τσουρής

Ανάτυπο από τον τόμο “Λεπέτυμνος” και το περιοδικό Βυζαντινός Δόμος Νο 26 (2018)

Μνημεία, Βυζαντινός Δόμος, 2019, 17 σελ.

Η οχύρωση του Διδυμοτείχου – Κώστας Τσουρής

Η εργασία ερευνά την ιστορία της οχύρωσης του Διδυμοτείχου. Πρόκειται για έργο που οφείλεται στον Ιουστινιανό τον Α΄. Ανακατασκευάστηκε, συντηρήθηκε, τροποποιήθηκε ή συμπληρώθηκε κατά τον 7ο/8ο, 8ο/9ο, 10ο/11ο, 12ο, 13ο, 14ο, 18ο/19ο αιώνα, διατηρώντας την αρχική όδευση. Στα μέσα του 13ου αιώνα οικοδομήθηκε η ποτάμια οχύρωση, ενώ στα εξηκοστά έτη του 14ου αιώνα κατασκευάστηκε ένας πρόσθετος περίβολος μπροστά από την πύλη ΠΛ10.
Πρόκειται για ενδιαφέρον έργο φρουριακής αρχιτεκτονικής, στο οποίο πάντως δεν εμφανίζονται καινοτομίες ή πρωτοτυπίες και δεν εισάγονται νεωτερισμοί· μορφές, τύποι, κλίμακες και υλικά είναι συνηθισμένα και τρέχοντα για την εποχή τους. Σχεδιάστηκε αρκετά προσεκτικά και επιτέλεσε το ρόλο του μάλλον ικανοποιητικά. Οσάκις απαιτήθηκαν τροποποιήσεις, προσθήκες, επισκευές, αυτές πραγματοποιήθηκαν κανονικά και χωρίς προβλήματα, αλλά όχι πάντοτε στην ώρα τους.
Για την αρχιτεκτονική τους ξεχωρίζουν, ανάμεσα στους υπόλοιπους πύργους της οχύρωσης, οι πύργοι Π2 και Π16. Οι ίδιοι πύργοι επίσης παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ανάμεσα σε έργα φρουριακής αρχιτεκτονικής της βυζαντινής επαρχίας μέσης και ύστερης βυζαντινής περιόδου. Για την ισχύ τους διακρίνονται –εκτός από τους δύο προηγούμενους– οι πεντάπλευροι πύργοι Π20 και Π21 και ο πεταλόσχημος Π12· όλοι τους προστάτευαν πύλες. Οι δύο παραλλαγές πεντάπλευρου πύργου, οι πύργοι Π3 και Π8, αποτελούν τη μοναδική απόπειρα να εφαρμοστούν κάποιοι νεωτερισμοί στα γενικά παραδεδεγμένα. Οι υπόλοιπες κατασκευές είναι στην καλύτερη περίπτωση απλώς ισχυρά έργα. Στις επεμβάσεις της παλαιολόγειας περιόδου δεν πρυτάνευσε ιδιαίτερη μέριμνα για τα απαιτούμενα υλικά ούτε προσεγμένες κατασκευές: μένω με την εντύπωση ότι το τελευταίο έργο πραγματοποιήθηκε κάπως πρόχειρα και μάλλον βιαστικά.
Το συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Σεπτέμβριο του 2015.